Nanginginig ang buo kong katawan sa narinig ko. Tila napako ako sa kinatatayuan ko at hindi ako makagalaw.
Nanaginip lang ba 'ko? Totoo ba itong naririnig ko? Hindi pinatay ni Helena si Addi? Tapos si Papa ang gustong pumatay sa kaniya? Pero bakit? Akala ko ba pamilya kami? Bakit papatayin ni Papa ang sarili niyang anak? Nasaan na si Addi ngayon?
Ang daming tanong sa isipan ko at hindi ko na lang mapigilang maiyak.
"Are you playing hide and seek? Sali ako!"
Parang binuhusan ako ng malamig na tubig nang sumulpot sa gilid ko si Wyatt. Agad ding natigilan sa pagsasalita si Papa.
Gumalaw ng sarili ang katawan ko at agad kong binuhat si Wyatt pabalik sa loob ng base. Agad akong tumakbo pabalik sa kwarto ko habang tumatawa si Wyatt.
"Are we playing tag Scarlet?" Natutuwang sambit niya.
I just smiled at him and continued running. Hindi rin nagtagal nang makarating kami sa kwarto ko. Habol-habol ko ang hininga ko nang ibaba ko si Wyatt.
"Laro pa tayo!" 
Napasinghap ako sa sinabi nito rito. "W-Wyatt. Gabi na ah, b-bakit nasa labas ka?" Marahang tanong ko.
Parang aatakihin ako sa puso sa mga oras na iyon. Sana lang ay hindi kami nakita ni Papa.
"Hmm, nagwiwi ako eh. Tapos nakita ko si Papa sa bintana kaya lumabas ako. Tapos nakita kitang nagtatago. Are you playing hide and seek?" 
Agad akong umiling sa sinabi ni Wyatt. "N-No, Scarlet just wanted to talk to Papa, pero he's busy eh. K-kaya tomorrow na lang siya kakausapin ni Scarlet." Sambit ko. Madaling naniwala sa akin si Wyatt.
"K-kaya mag-isleep ka na ha? Gabi na." Dagdag ko.
Isang tango ang sinagot niya sa akin at niyakap ako bago lumabas ng pintuan. 
"U-uhm wait Wyatt!" Pahabol ko.
Huminto siya nang tinawag ko. "M-Magagalit sa atin si Papa kung lumalabas tayo ng gabi hindi ba? C-Can we make this our little secret?" 
Nakangiting tumango sa kin si Wyatt. "Yup!" Sagot nito at tuluyan ng lumabas ng kwarto ko.
Napabuntong-hininga ako. Hindi pa rin tumigil sa panginginig ang mga kamay ko. P-Papa is willing to kill us for his plans. A-Akala ko ba para sa amin ang plano niya?
Sobrang naninikip ang dibdib ko at sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
Nagising ako kinabukasan sa nakakasilaw na liwanag na tumatagos sa bintana ko. S-Shit umaga na pero hindi pa rin nawawala ang kaba na nararamdaman ko.
Tumunog ang bell sa labas hudyat na simula na ng agahan. Sabay-sabay kaming nag-aagahan, pati na rin ang mga nannies at si Papa.
Pilit kong binaliwala muna ang kaba ko at nag-ayos na 'ko para lumabas ng kwarto. Kasabay nang paglabas ko ay ang pagtakbo ng mga bata sa hallway para mag-unahan ng pwesto sa Dining area. Hindi ako tumunganga lang doon at naglakad na rin ako papunta sa Dining area.
Kailangan kong umakto ng normal. Sigurado akong hindi malalaman ni Papa na nando'n kami kagabi ni Wyatt sa labas.
Akmang hahakbang na 'ko nang may narinig akong nagsalita.
"Goodmorning, Scarlet."
Tumaas ang lahat ng balahibo ko sa katawan nang marinig ko ang boses niya sa likod ko. Nang linungin ko ito ay bumungad sa akin si Papa buhat-buhat si Wyatt.
"Let's talk after you eat, okay? Eat well." Nakangiting sambit ni papa.
Nilagpasan ako nito habang naestatwa ako sa kinatatayuan ko. He knew. He fucking knew.
Dahil sa nangyari ay hindi ko nanaman nagalaw ang pagkain ko. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. 
H-He can't kill me. Yes, he can't. First, I'm his child! Pero kung kaya niya nga kong patayin. He still can't do it. I can fucking heal myself! I'm a phoenix!
P-Pero paano kung hindi ako ang patayin niya? P-Paano kung ang mga tinuring kong kapatid? P-Paano kung si Wyatt?-
"Kumain ka na. Wag mo ng isipin ung sinabi ni Viola kagabi."
Natigilan ako sa pag-iisip nang magsalita sa tabi ko si Liev. Tahimik lang itong kumakain sa tabi ko. Nang pagmasdan ko sila ay kani-kaniya rin silang kumakain ng agahan. Wala silang alam sa totoong katauhan ni Papa.
"M-Mauuna na ko." Sambit ko.
Iniwan ko si Liev na kumakain sa lamesa. Pupuntahan ko na si Papa. Alam kong hindi ko na maitatago na narinig ko ang mga sinabi niya kagabi. I still don't know Papa's gift. Samantalang alam niya lahat ng kakayahan at kahinaan namin. 
Kailangan kong mag-ingat. Hindi para sa akin kundi para na rin sa kanila.
Dinala ako ng mga paa ko sa harap ng pintuan ng office ni Papa. Huminga muna ako nang malalim bago ko ito buksan.
Pagbukas ko ng pinto ay nag-aabang sa akin si Papa na prenteng nakaupo sa upuan.
"Come in my child." Aniya. 
Nanatili akong tahimik habang naglalakad papunta sa harap niya. Tila bumigat ang pakiramdam ko nang magtama ang mga mata namin.
"You were there last night, right?" Deretsong sambit nito.
Parang natuyo ang lalamunan ko at hindi ko magawang magsalita. Nagsisimula na ring manginig ang mga kamay ko. F-Fuck, this is not the right time!
I felt my eyes changed. I looked straight into his eyes.
"Ano naman kung nando'n nga ako? Papatayin mo rin ba ako?" Taas noong sagot ko.
Kahit nagawa kong sabihin yon ay hindi ko pa rin mapigilan ang panginginig ng kamay ko.
Kumurba ang isang ngisi sa labi ni Papa.
"Iyon talaga ang dapat kong gawin." 
Napalunok ako nang malalim. Naging alerto ako sa sinabi niya. He finally showed his true colors.
"But I know I can't." 
Tumayo sa pagkakaupo si Papa kaya mas lalo akong naging alerto.
"How about a deal? S03?"
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "A deal?" Pagtataka ko.
Naglakad patungo sa bintana si Papa. Nakatalikod siya sa akin.
"I know I can't kill you, ni hindi nga kita masusugatan dahil sa gift mo." 
Pilit akong napangisi sa sinabi nito. Of course, wala siyang magagawa sa akin!
"Pero pareho nating alam na hindi lang ikaw ang nandun kagabi, hindi ba?"
Naglaho ang ngisi ko sa labi. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinih. "N-No! Hindi ka narinig ni Wyatt! Ako lang ang nando'n kagabi!" Giit ko. Hindi niya pwedeng idamay si Wyatt! Bata lang yon!
"Wether he heard it or not. The fact na nando'n siya kagabi ay kailangan ko siyang patahimikin."
Nanlumo ako sa sinabi niya. S-Seryoso ba talaga siya? Ni hindi man lang niya ba kami tinuring na pamilya?!
"Pamilya mo kami! Bakit mo kami ginaganto?! Ginawa namin lahat para sa 'yo!" Sunod na sunod na sabi ko. Napuno na lamang ako at hindi ko mapigilan ang galit ko.
"Yes, tama lang 'yon. I fed you, bought you clothes, and gave you a home. Dahil nga rin sa akin ay maaga niyong nagamit ang mga gift niyo. Natural lang na pagsilbihan niyo ko."
My eyebrows rose and my jaw dropped. Hindi ako makapaniwala sa mga sinabi niya. Paano niya nagagawang sabihin sa akin 'yan?
"I-I won't forgive you." Mahinang sambit ko. Sobrang higpit ngayon ng pagkakasara ng kamao ko.
"I didn't asked for your forgiveness. Ang gusto ko lang ay kahit sa huling saglit ay pagsilbihan mo 'ko."
Natigilan ako sa sinabi niya. Anong pinagsasabi niya?! Ngayong alam ko na ang totoong kulay niya ay hindi na 'ko-
"Of course gagawin mo iyon. For your so called family, right S03?"
Tila nawalan ako ng lakas sa sinabi ni Papa. Bumalik sa akin ang lahat ng alaala ko kasama ang mga bata rito. Ang mga taong tinuring ko ng kapatid.
"Finish your job, S03. After that, you're free to go."
•••