PAGDATING ni Rossana sa ospital ay agad siyang sinalubong ng dalawang kapatid.
“Ate, anong nangyari kay Itay?” tanong ni Rosemary.
“Ano pa nga ba? Nakakulong si Itay.”
“Hay, lalong nagpabigat pa si Itay sa problema mo, Ate. “
“Hayaan mo na, ano pa nga ba ang magagawa natin nasa piitan na siya.”
“Ang tanda na ni Itay, di man lang nag isip ng tama,” may pagka dismayang ani ng kapatid niya.
“Sige na, umuwi na muna kayo, ako na ang magbabantay kay Inay, heto ang pera Rose, bumili ka ng lulutuin mo, pagkain natin.”
“Anong gusto mong lutuin ko, Ate?”
“Adobong manok. Ate Rose,” sagot ng bunso nilang kapatid.
“Tseee, ikaw ba tinatanong ko,” my ngiting sagot ni Rose sa kapatid.
“Naman eh, paburito ko kaya ito, Ate Rosemary.”
“Oh, adobo ang request ni bunso, Rosemary, kaya iyon na ang lulutuin mo,” may ngiting ani rin ni Rossana.
“Yes!” masayang turan ng kapatid nila.
Kahit may problema siya napapangiti si Rossana sa nakikita niyang kasiyahan ng kapatid.
“Oh, sige Ate aalis na kami,” paalam ni Rosemary sa kanya.
“Mag ingat kayo ha, si bunso tignan-tignan mo siya, Rosemary. At ikaw naman bunso, huwag matigas ang ulo, ha.”
“Opo, Ate,” sabay na sagot ng dalawang kapatid.
Pagkaalis ng kapatid. Binalingan naman ni Rossana ang ina.
Awang-awa siya sa nakikita niyang kalagayan nito.
“Gagaling ka Inay, pangako ko iyan sa’yo,”
Habang titig na titig siya rito pumasok sa isip ang mag nobyo na nakausap niya sa bay walk kanila.
Dahil sa nakikitang paghihirap ng ina nag pasyang tawagan ni Rossana ang babae. Bahala na, ang mahalaga sa kanya ay gumaling ang ina. Dinukot sa bulsa ang calling card nitong inabot sa kanya.
Nang pumasok ang nurse para tignan ang ina, hinabiling muna niya ito rito, para pakitawag sa nurse information.
“Miss nurse, sandali lang ako, ha.”
“Sige, Ma’am, ako muna ang tatao sa Inay mo.”
“Maraming salamat,” nagmamadali na siyang lumabas sa silid. At mabilis na naglakad patungo sa nurse information.
“Miss, nurse, patawag ako ha, saglit lang naman,” pakiusap niya.
“Sige, Ma’am, puwede.”
Nanginginig ang kamay ni Rossana, habang dinadayal ang numero ng tinatawagang.
Nang mag ring ito kumakabog ang kanyang dibdib. Patingin-tingin siya sa mga taong dumadaan.
Napatingin si Sherry sa cellphone ng tumunog ito.”I bet si Edward ito,” tinignan ito pero private number ang nakalagay.”Hmmm, sino kaya ito?” Nang maalala ang babae kanina, mabilis niyang pinindot ang call button nito.”Hello, who is this?” sagot niya.
Kabadong sumagot si Rossana.”He---hello.”
Nabusesan agad ni Sherry ang nasa kabilang linya.”Rossana, ikaw ba iyan?” agad niyang sabi.
Nakahinga ng maluwag si Rossana sa pagbangit nito sa kanyang pangalan.”Oo, ako ito.”
Alam na ni Sherry ang pakay nito.”So, nakapagdisisyon ka na, Rossana, sa sinabi ko saiyo?”
“Oo. Sige, payag na ako.”
“Good, bukas call me again, para sabihin ko sa iyo kung saan tayo magkikita, Rossana.”
“Sige, bye.”
“Bye.” Ngiting-ngiti si Sherry, ng matapos silang mag usap.”Hmmm, this is it.”
Kinabukasan umuwi muna si Rossana sa bahay nila para maglinis ng katawan. Ang kapatid muna ang bantay sa inay nila.
Nang matapos na siyang maligo at magbihis kaagad na siyang lumabas ng bahay. Dumeretso sa tindahan na malapit para tawagan si Sherry.
“Manang, patawag nga po, “ aniya. Tumango naman ang tindera sa kanya.
Sa sandali naman iyon tulog pa si Sherry pero napabalikwas siya ng bangon dahil sa tunog ng mobile niya.
“Ahhh, sino naman kaya ito kay aga pa, eh?” pikit pa ang matang sinagot ang tawag. “Hello,” inaantok na sagot niya.
“Hello, Sherry, si Rossana, ito pasensiya na kung na istorbo ko ang pagtulog mo.”
Napadilat si Sherry dahil sa tawag ni Rossana, nawala bigla ang antok niya.”No. It’s okay, Rossana. Kagigising ko lang kasi.”
“Pasensiya na talaga, ha.”
“I said it’s okay.”
“Di ba ang sabi mo tatawagang kita ngayon?”
“Yes, Rossana. Magkita tayo sa Shangri-La hotel sa may Makati, okay lang ba sa iyo?”
“Oo ba, sige papunta na ako.”
“Okay, see you there, Rossana, bye.” Mabilis ang naging kilos ni Sherry. Naligo agad siya ng matapos tinawagang niya ang nobyong si Felix, na pumunta sa hotel na usapan nila ni Rossana.
Dahil maaaga pa walang traffic madaling narating ni Rossana, ang Shangri-La hotel. Hinintay sa lobby si Sherry.
Isang oras na naghintay ni Rossana, unang dumating si Felix, kasunod si Sherry. Nag ngitian lang sila. At pumasok na sa restaurant upang mag almusal muna.
Habang kumakain sila.”So, Rossana. Sumang-ayon ka na ba sa sinabi ko sa’yo?”
“Oo, talagang kailangan ko ng pera ngayon,Sherry. Kahit anong ipagawa mo sa akin gagawin ko, maibigay mo lang ang kailangan kung halaga.” Hindi siya nagpaligoy-ligoy pa.
Nakangiting ginagap ni Felix ang kamay ng nobya.”Mag usap kayo makikinig lang ako,” aniya.
“Good, I already prepared the money. Ito ang pera Rossana, one hundred fifty thousand, gaya ng sabi mo, tignan mo para maniwala ka.”
Nanginginig ang kamay na binuksan ni Rossana ang envelop na may lamang pera.”A---ano ang kapalit nito, Sherry?”
“Be a bride, Rossana.” Wala rin ligoy na sagot ni Sherry.
“A---anong, be a bride?” naguguluhan aniya.
“Okay, I tell you, para maliwanag para sa iyo ang lahat Rossana, two weeks from now. I’m getting married, at ikaw ang bride ng groom ko. “
Nanlaki ang mata at butas ng ilong ni Rossana, sa narinig bride agad hindi pa nga siya nagkakaboyfriend eh.
Napangiti naman ang mag nobyo sa naging reaction niya. Well, sino ba ang hindi bride ba naman kasi kaagad.
“Tatanggi ka ba, Rossana? Pero nasa iyo ito kung magbago ang isip mo.”
“Te…teka at bakit?” Napatingin si Rossana kay Felix. Ito ba ang papakasalan niya?
Napansin ni Sherry ito.”Not him, Rossana. Hindi siya ang pakakasalan mo,” pagtatama niya.
Napatango si Rossana, akala niya ito. Sa tingin niya mukhang salawahan eh, guwapo nga pero iba ang vibe niya sa lalaki.”Hindi siya, sino? At bakit nga?”
“Bakit? Kasi nararamdaman ko na hindi ko siya mahal, si Felix ang mas mahal ko.”
“Ano? Ang gulo mo naman.”
“Yes, magulo nga, pero you can understand pag nag sink in na ito sa isip mo, Rossana.”
“Di kawawa naman ang groom mo. Sana hindi ka na lang pumayag na maikasal kayo.”
“Sana na nga. Eh, pero naayos na ang lahat. So, I need you, like you need me. My groom his name is Edward, kaya mo ba ang pinagagawa ko Rossana?”
Naguguluhan si Rossana. Pero para sa ina.”A---ano ang gagawin ko? Di ba malalaman din niya na hindi ako ang bride niya?”
“Yes, pero ang gusto kong sagot mo ngayon sa akin, Rossana, ay gagawin mo ba o hindi?”
Napatingin naman si Rossana sa envelop na nasa harapan niya. Heto na ang pera hawak kamay na niya mailalabas na niya ang ama sa kulungan. At ang kanyang ina maooperahan na ito.
“Yes or no, Rossana?”
“Oo, gagawin ko para sa buhay ng Inay ko,” walang dudang tugon niya.
“Good, Heto ang address ng bahay ko, andoon na ang lahat, my gown everything don’t worry kakausapin ko ang lahat ng taong nasa paligid mo sa araw ng kasal mo.”
“Puwede bang magtanong, Sherry?”
“Sure, Rossana. Ano ‘yon?”
“Bakit mo iiwan ang lalaking pinili mong pakasalan?”
“Nasagot na kita, Rossana. Kaya ikaw maging bride sa araw ng kasal ko, para matuloy ito dahil iyon din ang araw ng pag-alis namin ni Felix, papuntang ibang bansa, I know masasaktan ko si Edward, pero kaligayahan ko naman ang nakataya. So, nasa kanya na kung ano ang gagawin niya pag nalaman hindi ako ang babaing pinakasalan niya,” paliwanag nito.
Hindi naman nakaimik si Rossana sa sinabi nito.
“So, bago ang araw ng kasal, nasa bahay na kita huwag kang mag-alala my aalalay sa iyo ang kaibigan ko, kakausapin ko siya pag katapos ng usapan natin ito.”
“Sige, aalis na ako kailangan ko nang bumalik sa hospital para sa operasyon ng Inay ko. Huwag kang mag alala gagawin ko ang napag usapan natin, may isang salita ako,” ani Rossana at siya’y tumayo na.
“Ang kape mo hindi mo ba iinum, drink it malamig na sayang masarap ang kape nila dito.”
Kinuha naman ni Rossana ang tasa at inisang lagok lang niya iyon.
Napailing naman si Sherry. Alam niya na magmamadali ito papuntang ospital.
PAGKABAYAD ni Rossana sa gagawin operasyon ng ina, isinagawa na naman kaagad ito. At nailabas na rin niya ang ama sa kulungan. Naging maayos naman ang operasyon ng ina.
Panatag na si Rossana, dahil nasa maayos na ang ina. Kailangan na niyang harapin ang kasuduan nila ni Sherry.
Isang araw bago ang kasal nag paalam muna si Rossana sa pamilya niya.
“Itay, kayo na po ang maglabas kay Inay dito sa hospital, ha?”
“Saan ka pupunta, Anak?”
“May trabaho kasi ako Itay, inilipat ako sa ibang restaurant eh, medyo malayo ito kaya hindi kaagad ako makakauwi. Kailangan kung kumayod para makabayad ako sa utang natin,” Pagsisinungaling niya na kailangan niyang gawin.
Naintindihan naman ng ama ang kanyang rason.”Oh sige Anak, kailan ba ang alis mo?”
“Ngayon na po Itay, kaya sana huwag kayong gagawa ng kung anu-ano na naman,” biling niya sa ama.
“Pangako, Anak, hindi na. “
“Mabuti naman po, at ikaw naman, Rosemary, alagaan mo sila, ha,” baling niya sa kapatid.
“Oo Ate, kailan ang balik mo, mukhang matatagalan ka, ah?”
“Dadalaw-dalaw ako sa inyo siyempre, sige na uuwi na ako para maghanda ng dadalhin ko,” paalam niya.
“Ate mag ingat ka,” ani ng Bunso nila.
“Oo naman, at ikaw mag-aral kang mabuti, ha.”
“Opo Ate, promise mag-aaral akong mabuti.”
Ginulo naman ni Rossana ang buhok ng kapatid at siya’y lumabas na ng silid.
Paglabas niya sa pinto, doon na umagos ang luhang kanina pa pinipigilan ni Rossana.
“Masaya na ako dahil nasa maayos ka na Inay, kung ano mang ang kahinatnan ng gagawin kong ito, alam ko nariyan lamang kayo para sa akin, at sana mapatawad ako ng lalaking pakakasalan ko.” Aniya naglakad siya papalabas ng hospital.
Nang makalabas ni Rossana kaagad na siyang sumakay ng taxi at nagpahatid sa bahay ni Sherry.
Paglipas ng isang oras nabiyahe narating nila ang bahay nito.
“Manong, ito po ang bayad ko salamat po,” aniya sa driver ng taxi.
“Salamat din, Miss,” sagot nito at siya’y bumaba na.
“Wow, dito siya nakatira, pang mayaman.” Lumapit siya sa guwardiya.”Magandang araw po Manong, puwede pong magtanong?” magalang niyang sabi.
“Ano iyon, Miss?”
“Dito ba nakatira si Sherry Soliman?”
“Ah, si Ma’am, Sherry. Oo, teka ikaw ba si Rossana?” Bulong nito sa huling sinabi.
Nagtaka naman si Rossana, bakit alam nito ang kanyang pangalan. Pero hindi na siya nag usisa pa.”Opo, Manong.”
Kinausap naman ni Sherry ang guwardiya tungol kay Rossana. At binigyan ito ng kunting halaga.
“Sa unit 05 ka pumunta.”
“Salamat, Manong,” pinuntahan na niya ang sinabi nitong numero.
Pagtapat ni Rossana sa isang pinto.”Ito na kaya?” Nagpakawala siya ng buntong-hininga saka nag doorbell.
Limang sigundo lang may nag bukas na.”Sino sila?” Ani ng isang babaing lumabas.
Kinabahan bigla si Rossana.”A---ako si RossanaLuna,” pakilala niya.
“Oh, ikaw, pala si Rossana,” anito sabay hagod ng tingin mula ulo hangang paa sa dalaga.
Nakatingin lang naman si Rossana sa babae.
Pagkatapos siyang tignan nito kaagad din nag salita.
“Pasok ka, Rossana.”
“Sa…Salamat” may kabang tugon sa kaharap.
Nang makapasok na sila sa loob pagkaupo nila kaagad siyang nagtanong dito. “Narito ba pa si Sherry?”
“Ano bang sabi niya sa iyo?” balik tanong nito sa kanya.
Nararamdaman naman ni Rossana ang pagkadisgusto ng kaharap sa kanya. Pranka siyang tao kahit na mahiyain siya. “Alam ko hindi mo ako gusto, Miss. Pero may usapan kami ni Sherry na dapat kong tuparin. “
“Oo tama ka, I’m not agree, sa usapan ninyo, she tell me everything, pangloloko itong gagawin ninyo!” medyo galit na sabi nito.
“Kay, Sherry, mo sabihin iyan Miss, dahil siya ang may plano nito hindi ako.”
“Mangloloko ka rin, ‘di ba? Dahil pumayag ka sa gusto niyang mangyari.”
Alam niya na masama ang tingin nito sa kanya. Pero andito na ito kailangan niyang gawin.”Kung ‘yan ang tingin mo sa akin wala akong magagawa.”
“Ano pa nga ba, siraulo kasi ang babaing iyon eh, ako nga pala si Mica. Pasensiya kana kanina ha, naiinis lang kasi ako kay Sherry, eh,” malumanay ng sabi nito.
“Okay, lang sa totoo lang na supladahan ako kanina sa iyo, kasi naman kung makatingin ka sa aking wagas ba,” may ngiting aniya.
“Ganon ba, sorry ha, inis na inis talaga ako sa kanya kong puwede lang sabunutan ko ang babaing yon naku ginawa ko na bago siya umalis!”
Biglang nag-iba ang way ng kanilang pag-uusap, parang close na ba sila.
“Wala na sila rito sa Pilipinas?”
“Oo. So naihanda mo na ba yan sarili mo sa maaring mangyari bukas, Rossana?”
“Oo, kong ano mang ang mangyari, tangap ko yon expected ko na kung ano ang maging reaction nong groom.”
“Ako ang kinakabahan, eh. Parang ayaw kong dumalo tuloy bukas, really parang nakikita ko na ang galit ni Edward. Sabi nga nila masamang magalit ang taong mabait!”
“Di mas lalo na ako, may kaba din akong nararamdaman, sana pag nalaman niyang hindi si Sherry ang pinakasalan niya, walang pirmahan na magaganap, para makauwi kaagad ako sa amin.”
“Alam mo Rossana, ang guwapo ni Edward, mayaman pa mabait nasa kanya na lahat. Ewan ko ba sa babaing yon, kung bakit ipinag palit niya si Edward kay Felix, na kahit puwet niya wala sa kalingkingan nito. Ang lamang lang yata nito sa romansahan. Hay ewan talaga.”
“Mica, dahil sa pag-ibig, kaya nagawa ni Sherry na iwan ‘tong si Edward, guwapo rin naman si Felix, at malakas ang karisma.”
“Oo, karismang nagpatanga, nagpagaga, nagpakabaliw kay Sherry.”
“Love naman niya ito, Mica.”
“Hay tama ka, Rossana, love can do everything. Kahit alam mong may masasaktan ka balewala ito, iyan ang ginawa ni Sherry, kaloka talaga ang babaing iyon.”
“Kahit naman siguro ako gagawin ko rin iyong ginawa ni Sherry, maging masaya lamang ako sa piling ng tunay kong mahal. “
“Tama na nga ang usapan natin tungol kay Sherry, magpahinga kana para bukas fresh iyang beauty mo. Halika, samahan kita sa silid mo.”
Tumango at sumunod na lamang siya kay Mica. Wala na siyang pagkakataon pa para umatras.