PROLOGUE
Five years na din pala mula nung huling apak ko dito sa Ninoy Aquino International Airport. Parang wala naman masyadong pinagbago mula nung umalis ako. #BalaSila
Habang ineenjoy ang scenery na kinakasabikan ko naman talagang makita paalis ng parking lot ay may napansin akong tuta. Oo tuta. As in puppy. Mabilis kong pinahinto ang kotseng lulan namin ni Mama at mabilis na dinampot ang parang hinang hina ng tuta. So ang nangyari hindi ko na nakita at nawalan na atensyon ko sa mga naglalakihang billboards na nadaanan namin. Hindi ko tuloy nakita ano at sino mga naka pose don. Kasi mas importante ang buhay ni Maddie. Yes! Maddie ang pinangalan ko sa tuta. Kagalit galit naman kasi talaga nang iwan o nagtapon sa kanya. 
Nandito kami ngayon sa nadaanan naming veterinary clinic. Binigyan ng dextrose powder si Maddie at niresetahan lang ng vitamins ng poging vet at pwede na daw namin siyang iuwi. 
Oops! Tinurukan na rin pala siya ng 5in1 vaccine at sabi kailangan din I deworm siya kaya go nalang kami ni Mama sa mga advice ni poging doc vet. 
Adter 300 years nakauwi din kami sa bahay. Sa dati naming bahay. Weyt! Nabanggit ko naba na galing kami ng Korea?! Hindi pa? Shocks! Seventeen palang ako pero parang may sakit na akong dementia. 
So ayun nga, five years kami sa Korea na tumira bago kami umuwi o should I say bumalik dito sa Philippines. Isa akong Hotel and Restaurant Management student doon at balak kong mag transfer dito para ituloy pag aaral ko. Oo nga pala, half pilipino at half korean nga pala ako. Tipong kalahating etchusera pero purong dyosa ganern! 
At ngayon sisimulan ko ang bitin na chapter ng buhay ko na itutuloy ko dito. Syempre walang may interesado kaya sa huli mag s-selfman este mag s-self pity nalang ako
******
CHAPTER 01
Lexinne's Pov
Huminga muna ako ng malalim bago pumasok sa naka bukas na pinto ng A-3, ito daw kasi ang magiging classroom ko sa loob ng kalahating taon. Nagkalat ang mga estudyante sa buong classroom, mga nagkukwentuhan, nagpapaganda at nagyayabangan ang mga ito hindi nga nila napansin na pumasok ako.
"Hi! Ako nga pala si Lexinne Gomez transfr-" 
"Talk to me again and i'll kick your ass" sagot sakin ng babaeng nasa harapan ko tsaka niya ako binangga at lumabas ng classroom. Ako? Edi nganga! 
Tinignan ko lang yung babaeng lumabas ng classroom at naghanap ako ng mauupuan.
"Bitch! Pwesto ko yan" sabi naman ng isang babaeng may ari pala ng uupuan ko sana. 
"Sorry, Im Lexinne new stude-"
"I dont care bitch shoo!" Sagot nito sakin 
Nakangiting umalis nalang ako at naghanap ng bagong mauupuan tsaka bumuntung hininga.
"Oh oh" dinig kong sabi ng isang babae ng ilagay ko ang bag ko sa upuan 
"Oh! Sorry upuan mo ba to? Im Lexi-"
"The fuck I care go away" sagot nito sakin tsaka umupo na sa upuan niya pala
Nagtawanan naman ang nakarinig sa sinabi niya at tinignan ako. Ngayon lang yata nila napansin na may bago silang kaklase. 
Tumingin ako sa may likuran at may nakita akong bakanteng upuan. Sana naman wala ng may ari ng upuan na yon. Lumapit ako sa upuan at tinignan muna ang lahat baka kasi bawalan ulit ako dahil may may ari na ng upuan na to. Mukhang wala naman kaya nilagay ko na ang bag ko sa upuan at umupo na don.
May naka ubob sa mesa na babae na katabi ng inuupuan ko. Balak ko sanang mag Hi pero huwag nalang pala baka samain na naman ako, baka H palang sa Hi na sasabihin ko barahin na ako. Para kasing laging nagmamadali ang mga tao dito ayaw nilang patapusin ang mga sinasabi ko. Bahala sila, mas ok nga siguro ang ganito, tahimik akong makakapag aral ng maayos.
"Good Morning! Is everything alright in here?" 
"Yes Sir!" Sagot ng lahat sa lalaking kakapasok palang. Tinignan ko ang attendance sheet ko at nabasa ko ang pangalan na Mr. Christian Ocampo na first subject namin. Siya na siguro ang English Teacher namin.
"Well I just want to let everyone know that we have a new student joinjng us. Her name is Lexinne. Lexinne Gomez. Where are you Lexinne?" Tanong ng teacher na nilibot ang mga mata niya sa mga estudyante niya.
"That's me" sagot ko na tinaas muna ang kamay at tumayo 
Ang sumunod na nangyare ang pinaka hate ko talaga. Para akong elementary student na nagpakilala pa sa harapan ng lahat. Mukha naman hindi sila interesado sakin pero may iba naman na nakinig at nag welcome sakin. 
Ano ba masasabi ko sa 1st Day of school ko? 
Well.. 
Sigh..
Ewan? 
Ang
importante naka survive ako diba? 
***********
AUTHOR'S NOTE
Hello everyone! Kung napadpad po kayo dito dahil sa pagbabasa, maraming maraming salamat po. Sana po ay ituloy niyo ang pagbabasa nitong munting akda ko hanggang sa katapusan at bigyan ako ng reviews tungkol sa kwento. Good or bad criticism are okay basta honest review lang po sana, para maayos ko pa po ang pagsusulat ko at malaman ang mga pagkakamali ko. Maraming salamat po sa inyong lahat.