***
Bagong Silang, Caloocan City
-
Kahit ano man ang mangyari
Sa dulo laging may bahag-hari
Magkaiba man ang mundo
Umulan, bumagyo pangako, Ikaw pa rin at ako
"Umulan, bumagyo, pangako, ikaw pa rin at akoooo." Mula sa malakas na speaker ng kanilang ng tahanan ay paulit-ulit na sinasabayan ni Elara ang  kantang "Dating Tayo"  na orihinal na inawit ng singer na si TJ Monterde ngunit sa pagkakataong iyon ay isang song cover ang pinapakinggan niya.
"Kaede Federova!" Tili niya matapos ang huling linya ng kanta. Ang paboritong mang-aawit na si Kaede Federeva ang kanina pa niya pinakikinggan. Halos lahat ng nasa playlist niya ay pulos mga kanta nito. Kahit pa mga song cover lang nito ay hindi niya pinapalagpas. Lahat ay pinagda-download niya at wala siyang iniwang kahit anong kanta nito.
"Ate! Ano ba 'yan? Kanina mo pa inuulit 'yang kanta ni Kaede. Hindi ka ba nagsasawa sa boses niyan?" reklamo ng disi-otso anyos niyang kapatid na lalaki. Hindi niya ito pinansin bagkus ay pinagpatuloy lang ang pagkanta. Kahit pa nawawala na siya sa tono at tiyempo.
Ngunit natigil ang pag-iingay niyang iyon nang huminto ang kanta. Masama niyang tiningnan ang kapatid na siyang nagpatay pala ng speaker.
"Kahit kailan panira ka talaga ng moment," nakaingos na sabi niya sa kapatid saka muling binuksan ang speaker.
"Puro ka na lang Kaede. Hindi mo na naririnig na tinatawag ka sa labas." Pasigaw nitong saad sa kanya. Lumapit pa siya sa kapatid upang marinig ang sinasabi nito.
"Ha? Anong sinabi mo?"
Mukhang nauubusan na ng pasensiya ang kapatid kaya malakas na itong nagsalita sa tenga niya.
"Lumabas ka sabi, hinahanap ka ng kaibigan mo!" Sigaw nito. Tinakpan niya ang dalawang tenga sa pagsigaw ng kapatid saka ito sinamaan ng tingin.
"Sabi ko nga lalabas na," aniya sa kapatid bago patayin ang tugtog saka lumabas ng bahay nila. Isang inip na inip na babae ang nakaupo sa batong upuan na nasa harap ng kanilang bahay ang naghihintay sa kanya. May bitbit itong folder na halos yakap-yakap na nito. Pagkakita sa kanya ay agad din itong tumayo.
"So anong balak mo Elara? Maghapong magkakakanta hanggang sa mapaos? Grabe ka ah! Kanina pa ako tawag ng tawag sa'yo pero hindi mo man lang ako naririnig. Nilamon ka na niyang Kaede Federova na 'yan." Dire-diretsong saad nito sa kanya. Napa-peace sign naman siya sa babae saka ngumiti ng pagkatamis-tamis.
"Tigilan mo sa pagpapacute mo. Kasura." Nakairap na wika pa nito.
"Wala ka talagang support sa'kin friend. Kainis ka." Kunwari'y tampong aniya sa kaibigan. Inismiran lang siya nito bago inilapag sa kamay niya ang folder na hawak nito. Taka naman niyang tiningnan ang nasa kamay.
"Ano 'to?" tanong niya.
"Yung project na pinagawa sa atin. Nandiyan na rin yung thesis. Wala ka ng magiging problema diyan tutal tapos na natin lahat. Ipapasa mo na lang kay Prof. Kin ang mga 'yan," ani ng kaibigan sa kanya.  Graduating student si Elara sa kursong Bachelor of Arts and Communication. Pangarap niya kasing maging Direktor ng isang pelikula in the future. Kaya kahit sa hirap ng buhay nila ay pinilit niya na makatapos ng kolehiyo. Galing lang siya sa isang simpleng pamilya. Isang hamak na tindera sa palengke ang kanyang ina samantalang factory worker ang ama. Sapat man sa pang-araw-araw nila ang sinasahod ng mga magulang ay hindi naman iyon sapat sa pag-aaral nila ng bunsong kapatid na nasa unang taon sa kolehiyo. Kaya sa awa ng Diyos ay mapalad na nakuhang scholar si Elara sa unibersidad na pinapasukan.
"Sige. Salamat dito Johanna. Ako na ang bahalang magpasa kay Professor."
"Siguraduhin mo lang na ipapasa mo. Baka mamaya mag-concert ka pa diyan," anito sa tinig na nagbabala.
Nginisihan niya ang kaibigan. Sabay takbo papasok sa loob ng bahay saka malakas na sumagot sa kaibigan.
"Pwede rin basta si Kaede Federova ang ka-duet ko!" Napahalakhak siya dahil sa sariling kalokohan. Hindi naman niya napansin ang pagdating ng kapatid na kalalabas lang mula sa kwarto nito. Nakabusangot ito ng lapitan siya.
"Magka-girlfriend na sana 'yang Kaede mo ate ng matigil ka na sa ilusyon mo," pang-aasar nito sa kanya. Binelatan lang niya ito bago inilapag ang folder sa ibabaw ng study table saka inakbayan ang kapatid.
"Baby brother, alam mo namang titigil lang ako kapag ako na ang girlfriend ni Kaede my love." Buong pagmamalaki niyang wika sa kapatid. Mayamaya lamang ay malakas itong tumawa habang hawak ang tiyan. Okay. Mukhang malaking joke na naman para dito ang sinabi niya.
"Sige ate, ayos lang 'yan. Libre lang mangarap. Kaede Federova pa talaga ang nais mo. Bravo ate!" Tawang-tawang saad nito sa kanya. Hindi naman nakapagsalita si Elara. Naisip niya kasi ang sinabi ng kapatid. Oo nga naman. Hanggang pangarap lang talaga niya si Kaede Federova na isang sikat na singer at artista. Napakaimposible nga naman na maging girlfriend siya nito. Hindi sila pareho ng estado sa buhay. Bukod pa roon ay isang simpleng babae lang din siya. Walang-wala siya kung ikukumpara sa mga babaeng nalilink sa hinahangaang singer. At hindi siya sikat katulad nito.
"Pero joke lang ate. Kahit nakakainis ka minsan dahil puro na lang si Kaede ang bukambibig mo sa'min nila Nanay saka Tatay suportado ka pa rin namin kahit alam naman nating hanggang pangarap mo na lang si Kaede," pampalubag-loob ng kapatid nang makita siya nitong nakasimangot.
"Alam ko naman 'yon. Hindi ko naman nakakalimutan na hanggang doon lang kami ni Kaede. Ang ibig kong sabihin ay hanggang pagiging fan lang niya ako. Saka imposible yung iniisip ko. Napakahirap kayang abutin ni Kaede," aniya sa kapatid pagkatapos ay tipid na ngumiti. Walang namang nagawa ang kapatid kundi ang ngumiti na lang pabalik.
"Oo nga pala ate, hindi ka ba pupunta sa university?" Pag-iiba nito ng usapan.
"Anong gagawin ko sa university? Wala kaming pasok," sagot niya. Araw kasi ng Biyernes iyon at kinabukasan pa ang pasok niya.
"Di ba may pinapadala sa'yo si ate Johanna?" Saglit na nag-isip si Elara bago nanlaki ang mga mata nang maalala ang folder.
"Hala! Oo nga pala. Patay ako nito
kay Prof. mamaya. Bye na muna baby brother. Pakisabi na lang kina Nanay kung nasaan ako."
"Sige. Ingat ate."
Dala ang folder at ang pitaka ay madaling tinakbo ni Elara ang palabas ng bahay. Mabibilis ang mga hakbang na tinunton niya ang daan patungo sa paradahan ng tricycle. Tatlumpong minuto lang ang kailangan niyang oras bago makarating sa unibersidad dahil kapag hindi siya nakarating ng mas maaga kaysa sa oras na inaasahan ay malilintikan talaga siya sa Professor nila, lalo na sa kanyang mga kaklase.
"Kuya, sa University of Saint Anthony po." Tukoy niya sa pangalan ng unibersidad pagkatapos ay sumakay na sa loob ng tricycle.
Habang nasa daan ay taimtim na ipinagdarasal ni Elara na sana ay maabutan niya ang kanilang propesor. Dahil kapag nagkataong nalate siya ng dating ay hindi lang grades niya ang mayayari. Madadamay din pati na ang sa mga kaklase niya.
Ngunit mukhang sadyang minamalas si Elara nang oras na iyon dahil biglang huminto ang sinasakyang tricycle.
"Kuya, bakit ho kayo huminto?" tanong niya sa driver mula sa loob.
"May dalawang nakahambalang na kotse iha. Mukhang nagkakainitan yung mga sakay," sagot sa kanya ng driver.
"Kuya, wala na ho bang ibang daan? Baka po kasi malate ako," aniya sa driver na saglit nag-isip pagkatapos ay umiling.
"Wala na iha. Itong daan lang talaga ang maaring daanan." Agad na nanlumo si Elara sa narinig. Lumabas siya mula sa tricycle at nakita nga ang tatlong lalaki na tila nag-uusap ng masinsinan. Nakatalikod sa kanya ang dalawa samantalang tanaw niya ang isa. Nang tapunan niya ng tingin ang sasakyan ng mga ito ay nakita niyang wasak ang bumper ng isang kotse. Mukhang mamahalin pa man din ang sasakyang iyon. Sa loob-loob niya ay bakit mapapadpad ang ganung klaseng sasakyan sa lugar nila?
"Hindi ko kasalanan kung bakit nasira ang sasakyan mo. Ikaw itong nagmamadali na sumalubong sa amin. Wala kaming dapat na bayaran sa kung ano mang sira niyan, kaya kung pwede lang padaanin mo na kami." Narinig niyang saad ng isa sa dalawang lalaki na nakatalikod mula sa kanya. Dumako ang atensiyon niya sa kausap na lalaking nasiraan ng bumper ng sasakyan. Mukha itong sasabog sa galit anumang oras dahil namumula ito at kita na niya ang mga ugat nito na naglalabasan.
"Hindi! Bayaran niyo 'to kahit anong mangyari. At wala akong pakialam kung saan kayo pupunta! Mga tarantado!" Sigaw ng lalaki sa dalawa. May umaawat na rito ngunit tila ayaw magpatalo ng lalaki. Nagpupumiglas ito sa galit.
"Bugatti La Voiture Noire. Nice car. Pero bakit mo hinayaan mong magalusan ang ganyang kamahal na sasakyan?" anang isang lalaki rito.
Anak ng siopao! Malilate na siya! Dali-dali siyang humakbang patungo sa mga ito hanggang sa makalapit siya sa tatlong lalaki. Bumaba naman ang tingin sa kanya ng isa ngunit hindi niya iyon nilingon.
"Mga sir, sandali lang ho. Baka pwedeng sa police station niyo na lang pag-usapan ang problema niyo? Nakaharang ho kasi kayo sa daan at kita niyo naman na marami ng sasakyang nastranded dahil sa inyo. Baka lang naman ano?" Mahinahong saad niya sa mga ito. Mula sa peripheral view niya ay napansin niyang lumingon ang dalawang lalaki. Ganun din ang ginawa niya. Daig pa ng mga sasakyang kasunod nila ang na-stuck sa traffic dahil hindi nga makadaan ang mga ito. Mayamaya pa ay humingi ng paumanhin ang dalawang lalaki sa kanya at doon lang niya napansin ang itsura ng mga ito ng tingnan niya ang dalawa. Parehong nakasuot ang mga ito ng itim na shades at nakasuot ng baseball cap na itim. Parehong maputi ang dalawa at ang lalong naka-agaw ng pansin niya ay ang height ng mga ito.
Grabe. Saang planeta kaya naninirahan ang dalawang ito? Hindi kaya kamag-anak ito ni Goliath? Sa Palestine kaya sila nakatira? bulong niya sa isip.
Sa tangkad kasi ng mga ito ay halos manliit si Elara. Sa height niyang 5'5 ay daig niya pa ang naging bata nang tumabi sa dalawa.
"Miss?"
Grabe sa tangkad. Baka gusto niyong mamahagi ng height mga kuya? dagdag pa sa isip.
"Miss?"
Naputol lamang ang kanyang mga pinagsasabi sa isip nang makarinig ng malakas na busina. Tinapunan niya ng masamang tingin ang tricycle driver na sinakyan niya kanina. Ito pala ang bumusina sa kanya.
"Pasensiya na ho sa abala," hinging-paumanhin ng dalawang lalaki sa mga sasakyang kasunod ng tricycle. Doon lang niya nakita na wala na ang sasakyan ng lalaking nasira ang bumper. Buti naman. Akala niya ay aabutin pa siya ng ilang oras bago mapakiusapan ang dalawang ito na mukha pa man ding rich kid. Sa kilos pa lang ng dalawa at sa pananamit ay mahahalata agad na hindi basta-basta ang dalawa. Pero anong gagawin ng mga mukhang rich kid sa lugar nila? O baka feeling rich kid lang ang dalawang ito?
"Miss, hindi pa ba tayo aalis?"
Gosh! Yung project at thesis!
Mabilis na tumakbo pabalik sa loob ng tricycle si Elara. Sa sobrang pagpansin tungkol sa height ng dalawang lalaki ay halos makalimutan na niya ang oras. Mayayari talaga siya ng wala sa oras.
"Kuya, bilisan na ho natin. Kahit humarurot ka ayos lang. Salamat!" Malakas na sabi niya sa driver habang mabilis na pinapatakbo ang sasakyan.
Siguro mapalad na ngang maituturing si Elara dahil nakarating agad siya sa oras sa kanilang unibersidad. Pagkatapos magbayad at magpasalamat sa driver ay tinakbo na niya ang building nila. Hindi alintana ang init ng araw at pagod habang paakyat sa ika-anim na palapag. Saktong nasa 6th floor na siya nang masalubong ang kanyang Propesor.
"Good morning po Prof. Ito na po yung project at thesis ng grupo namin."
"You're lucky Miss Quintana. Nakarating ka sa oras." Tipid na ani ng Professor sa kanya. Ngumiti naman siya at bahagyang yumukod.
"Salamat po."
Tinanguhan lamang siya ng Propesor bago siya talikuran. Nang makaalis ito ay napaupo sa sahig si Elara sa pagod.
Ngunit nagbubunyi naman siya sa kaloob-looban niya.
Yes! See you soon uno! tuwang-tuwa ani sa isip. Makauwi na nga.