Life
Irish Fhrixe's pov
Ang buhay, anong nga bang klaseng bagay? How life would be valuable? Kailangan pa bang gumawa ng isang bagay para makita ang halaga ng isang buhay? But then...
I stepping boldly toward my room and when I entered the sleeping Redeemer take my sight. He's lying on a single bed and he had been sleep in the past of three hours. Dinala ko siya sa aking apartment at pinapunta ko na lamang dito ang aking personal doctor. He is Dr. Gainne Barquin a special friend of mine. Actually, kakaalis lamang niya.
Mataimtim kong pinagmasdan ang lalaking natutulog sa aking kama at nang mapansin na hindi ito gumagalaw kahit kunti ay panagpasyahan kong dito na lamang sa loob ng kuwarto magbibihis.
"Hindi naman siguro siya nagtulog-tulugan, diba?" Bulong kong tanong sa hangin.
Inalis ko ang sumbrerong nasa aking ulo, sinabit ko ito sa likod ng pinto nang kuwarto. Kasunod sinuklayan ko ang aking buhok na nagkabuhol-buhol gamit ang mga daliri. Pagkatapos ay mahayap akong tumitig sa lalaking nakahiga sa kama. Ganoon pa rin ang posisyon niya, walang nabago. Huhubarin ko na sana ang suot kong sanina para magbihis ng biglang sa isang tik lamang ng orasan, nakita ko kung paano umupo si Redeemer sa kama na mayroong pagmamadali.
"Don't! I'm already awake!" He shouted.
Napako ako sa kinatatayuan habang dahan-dahang kumuyom ang kamao na hawak pa rin ang lalayan ng aking sanina. At nang makabawi sa bigla ay marahan akong lumuhod sa kama na mayroong matutulis na titig kay Redeemer. Lumapit ako sa kanyang nasa gitna kasunod marahas kong inilapat ang aking mukha sa kanya.
At first he was terribly frightened, but then suddenly it turns out into a grin. Bumulusok ako sa inis dahil sa malawak nitong ngiti habang kagat-kagat ang aking taas na labi.
"Bakit ka ba ngiti nang ngiti?" Nilahad ko ang aking kamao,"Gusto mo kamao?" Mabalasik kong tanong.
Payatot didn't utter a words. He was still grinning cheerfully. And then, laking pagtataka ko ng bigla niyang kiniling ang kanyang noo sa akin. Nadagdagan pa ito dahil sa kanyang ekspresyon na parang lasing. Hindi naman siya ganito kanina?
"Ahm," tumikhim si Redeemer habang may nakakayamot na ngisi.
"Lumayo ka s-"
Naputol ang aking pagsasalita ng bigla na lang niya akong hinalikan. Nambilog ang aking mga mata at biglang nanginig ang buong katawan ng maramdaman ko ang malambot niyang labi na nakalapat sa akin. At pati ang puso ko'y hindi ko mapigilan ang palakas nang palakas na kabog nito.
Parang may sariling buhay na tumiklop ang aking mga pilik-mata, at napasinghap nang biglaang nalalag ang mukha ni payatot sa aking dibdib. Nagpakawala ako nang dalawang malakas na Bumuntong-hiniga para ibalik sa tamang huwisyo ang sarili saka tinitulak ang ulo ni payatot kaya nahiga siyang muli sa kama. And just because of the kiss my irritation for him faded away.
I intently stared at his ruddy face. Hindi ko namalayan nakawala na pala ang maliit na ngiti sa aking labi habang pinagmasdan ang maamong natutulog. Hindi ko batid ang akin ginagawa nang dahan-dahan lumapit ang aking daliri sa kanyang pointed nose. I was nearly when a phone call interupts me. Thanks hell! Buti na lamang.
Dali kong inilayo ang mga daliri ko sa kay Redeemer at kinuha sa loob ng pocket ko ang cellphone saka sinagot nang mapagtanto kung sino ang tumatawag.
"What, Francia?" Tanong ko.
"May dumating na cargo galing Korea," sagot ng nasa kabilang Lina. "Sa'yo ata 'to..."
I thought for a while. Nang maisip ko kung ano ang laman ng cargo na tinutukoy ni Francia dali akong bumaba ng kama at kinuha ang cap na nakasabit sa likod ng pinto.
"Don't open it, Francia," sabi ko. "I'll go home." Pinatay ko ang tawag at sinuot sa ulo ang sumbrero. Kumuha muna ako nang jackiet sa cabinet bago umalis.
Nine in the evening when I was arrived at the hideout. Pumasok agad ako dito, naabutan ko si Francia sa sala, nakaupo sa pang-isahan na sofa habang naglilinis ng baril.
"Where's my cargo?" Tanong ko.
"Nasa kuwarto mo. Akyatin mo na lang," sagot nito na tuloy pa rin sa ginagawa.
Patakbo akong umakyat ng second floor at dumeretso sa aking kuwarto. Pagpasok ko doon napangiti ako ng makita ang isang malaking kahon. Madali kong hinanap ang susi nito sa drawer ko at nang mahagilap ko ito dali kong binuksan ang cargo.
Dammit!
Iba-ibang uri ng baril na galing sa ibat-ibang bansa ang sumalubong sa aking paningin. Hinasimas ko ang mga ito, at parang may saliring utak na huminto ang aking kamay isa sa mga paborito kong riple. The TKB-0145k, a Russian sniper rifle. Ngumiti ako nang itunutok ko ito kung saan habang nasa teleskopyo ang aking mga mata.
When I was on korea, master always buying different kind of guns for me. I remembered this rifle, he buy it as his gift when I was twelve. At ito ang kauna-unahang rifle na nahawakan ko. And this is my favorite toy of all. Yes, gun is just a toy for me! My partner in crime.
Pagbaba ko dito isinandal ko ito sa pinakamalapit na pader, isinunod ko rin ang ibang nasa kahon hanggang sa may nahagilap akong assassin's gear sa pinaka-ilalim. Kumpleto ito, breeche, brace, belt, hoodie jacket at boots na pinasadya pa ni master.
Sinuri ko ang mga ito saka napangiti na parang nakakita ng pinakamagandang damit. Well... It is my favorite gear after all. An assassin's gear.
Isinuot ko ang mga ito. Kasunod isa-isa kong hinaplos ang baril para pumili nang-isa na puwedeng isuksok sa loob ng boots, at ang dinampot ng aking kamay ay ang Glock 42. It is a pocket pistol. A small but deadly! And obcourse it might be hide within my boots.
Kasunod kong dinampot ay ang Milcam Target H-Bar, it is a rifle that from UK. Bumaba ako ng second floor at tumuloy sa sala na kasalukuyang nandito pa rin si Francia, hindi pa tapos sa kanyang ginagawa.
"Francia," Tumayo ako sa harapan niya at kinamkam ang kanyang presensiya. "Prepare the helicopter, may pagagamitan ako," mando ko sa kanya.
Kunotnoo siyang nakatingin sa kabuuhan ko na nanunuri. Umismid ako, mukhang nahuhulaan ko na ang nasa loob ng kanyang utak.
"Where are you going? Bakit ganyan ang suot mo?" Sunod sunod niyang tanong.
Really, Francia? Wearing this kind of gear, so obvious.
"Wag nang maraming tanong. Just obey my behest!" Inis kong sagot.
Tumalikod ako't mahinhin na humakbang papunta sa pinto ng bahay. Saglit, narinig ko ang boses ni Francia na parang may kausap na kinawisik ng mapakla kong ngisi.
"Prepare the helicopter," Bulalas nito. "Hintayin mo si irish d'yan."
Tuwid akong naglakad nang hindi ko na muling narinig ang tinig nito. Deretso akong lumabas hanggang patungong backyard kung saan naghihintay sa akin ang chopper'ng buhay na ang makina. Pumasok ako sa loob nito at agad na pinalipad ito ng pilot.
Pagdating namin sa Lugar na sinabi ko sa pilot walang pag-aalinlangan kong binuksan ang pinto habang nasa himpapawid kami. Dumungaw ako roon at ang tumampad sa aking paningin ay ang roptop ng hotel. Sininyasan ko ang piloto na Ibaba ng konti, sumunod rin siya. Nang makita kong kaya ko nang lundagin ito, agresibo akong tumalon. Ekperto akong dumapo sa ibabaw ng roptop habang nasa kamay ko ang rifle.
Master trained me very well. He didn't made it for nothing! Ang ganitong eksena ay kurap lang sa 'kin.
Tiningala ko ang chopper na paalis saka ginawa ang susunod na hakbang. Hinakbang ko ang pagitan ko sa gilid ng rooftop at maingat kong itinutok ang rifle sa harap kung saan makikita ang office ni Gusion Astley. Tinuon ko ang aking isang mata sa rifle scope, ganun nalang ang maasim na ngiting namutawi sa aking mga labi nang makita ko ang aking target sa office nito. Nakatayo siya sa harap ng wall na glass, madaling salita nakaharap siya sa kinaruruonan ko. Pero sigurado rin naman akong hindi niya ako nakikita.
Sorry for this Gusion. I think you should buy a fricking weelchair after I'm done.
Unang bala na pinakawalan, tumama ito sa kanang tuhod ng target. At sa ikalawang kalabit ko sa gatilyo pinuntirya ko naman ang kanyang kaliwang tuhod. Sa pamamagitan ng teleskopyo kitang-kita ko kung paano nasira ang mukha ni Gusion sa sakit na kanyang natamo habang nakabulagta sa sahig. At gustong gusto ko 'yon. Nakakaaliw makita ang mukha ng isang taong nasa bingit ng kamatayan.
Gumapang si Gusion, halatang disperadong-despirado siyang iligtas ang kanyang sarili. I smiled demonically while I couldn't take my eyes off him crawling like a turtle.
Kung nais ko talagang patayin siya magagawa ko, pero hindi pa ito ang oras niya. May papel pa siyang gagampanan sa mga plano ko. I let out a long sigh; shows that the scary death threat is over. Piteous Gusion Astley, it couldn't walk again...
Isinakbit ko sa aking balikat ang rifle at humakbang patungo sa harap na gilid ng kinaruruonan. Dumungaw ako roon, medyo mataas ang aking kinaruruonan. At sigurado akong kapagtatalon ako dito sa likod ng hotel ako pupulutin na malaming na bangkay. Kinuha ko ang aking cellphone na nasa bulsa at tinawagan si Francia. Bago ang tatlong sunod-sunod na tugtog sinagot rin niya ito sa wakas!
"What?" Bagsak niyang tanong.
"Don't talk to me in that way, kung ayaw mong ipapakain ko sa'yo ang bala ng rifle ko," pananakot ko. "By the way, pakisabi sa pilot mo na babalikan niya ako dito o bubutasin ko ang kanyang noo? He's free to choose."
Tumawa ang nasa kabilang linya, agad rin itong natahimik. Wala akong narinig na sagot ngunit ramdam kong nakikinig siya.
I let out a loud sigh before I spoke again. "Magdala na rin siya ng lubid, itatali ko ito sa kanyang leeg kapag-pumalpak siya," call ended ko pagkatapos binalik sa bulsa ang cellphone.
Wag mo akong biguin, Francia. Wag na wag! Kahit ikaw ang nagpalaki sa akin hinding hindi ko pa rin pagsisihan na ibaon ang bala sa noo mo!
Tumingala ako himpapawid ng marinig ang tunog ng helicopter. Agad kong pinadalhan ng mensahe si Francia na sabihin sa pilotong ipababa ang lubid. At alam kong sumunod rin ito agad dahil wala pang limang minuto nalaglag na ang lubid sa harapan ko. Itinali ko ang lubid sa aking paa at muling pinadalhan ng mensahe si Francia.
Me:
Sabihin mo sa piloto na paliparin na ang helicopter pabalik, dumaan siya sa madilim na mga lugar para hindi ako makita at pagdating diyan ibaba niya ng konti para makatalon ako pagkatapos puwede na siyang magtungo sa Zamboanga.
Gaya ng inaasahan ko nasunod ang lahat ng aking plano. Nakabalik ako sa hide-out at ang helicopter lumipad patungo sa lugar na aking nabanggit. Natigilan ako sa paghakbang papasok ng bahay nang maabutan ko si Francia na nakahilig sa hamba ng pintuan. Mukhang hinihintay niya ako.
"Bakit mo ba pinapunta sa Zamboanga ang piloto?" Tanong niya na mayroong madilim na mukha.
Lalampasan ko na sana siya nang bigla niyang hinawakan ang braso ko kaya napatitig ako sa kanya na may mas madilim pa sa mukha niya. I inhaled then exhaled to gained some confidence and said:
"Guess why?" Panunudyo ko.
"Irish, anong bang ginawa mo?" Pabulong na tanong ni Francia.
Namaywang akong tumayo sa harapan niya habang may matutulis na titig. "I was just warned them using a scary death threat." Walang kabuhay-buhay kong sabi. "Sa mga mangyayari sa buhay nila deserve nila yon."
"What? Are you losing in your mind!? Sa ginawa mo makakapaghanda sila!" Pasigaw niyang sabi.
I grinned, demonically. A she really think that I'm losing my mind?
"Iyon nga ang gusto kong gawin nila, ang maghanda," Bumuntong-hininga ako. "Ayaw ko nang boring na gera Francia, I want exciting and creepy," Maangas kong sagot.
"Pero-"
Humarap ako sa hagdanan at hinanda ang sarili sa pag-akyat. Natahimik naman ang kausap sa ginawa kong ito. "I just want to show to them the real fine arts of death," ngumisi ako.
Pagsabi ko, iniwan ko siya at umukyat ng hagdanan. I unleashed an evil look while stepping boldly. Well, what's the real fine arts of death? I make it simple, more blood flows and more bullet engrain. For sure it would be creepy and most hurtful.
Redeemer Fryck's pov
Naimulat ko ang aking mga mata dahil sa sinag ng araw na dumampi dito galing sa tumangos sa salaming bintana. Namuot na naman sa aking ilong ang panlalaki na amoy ng pabango. Bago pa ako himatayin, listo akong bumaba sa kama at dahan-dahang humakbang papalapit sa pintong pinasukan ni putot kagabi. Malinaw pa sa aking alimpatakan ang mga nangyari kagabi, ang pagkabaril ko, at lalo na ang halik na iyon.
Binuksan ko ang pintuan, paglabas ko ang tanggapan ng bisita ang tumamapad sa aking paningin. At mula sa aking kinaruruonan nakita ko si putot na natutulog sa mahabang sopa na naroroon habang nakatakip ang cap na itim sa kanyang mukha. Tinahak ko ang pagitan namin at tumayo ako sa gilid ng sofa. Dahan-dahan kong inabot ang cap para sana suriin ang mukha niya nang biglang hinawakan niya ako sa pulsunan. Napangiwi ako sa sakit na hatid ng kanyang mahigpit na pagkakapit. Kasunod ay pasimple siyang bumangon, humikap pa ito bago tumayo.
"Let loose your hand! Masakit!"
"Next time," marahas niyang binitiwan ang kamay ko sabay tampal sa aking noo. "Kapag manghahalik kapa sisiguraduhin kong bali bali ang buto mo." Nilingon niya ako na merong masamang tingin.
Napasinghap ako sa kahambugan ng kasama. She was so confident for breaking my bone... Hula ko sa kalagayan ng kanyang height kahit patpat mukhang hindi niya mababali.
"Putot-"
Naputol ang pagsasalita ko nang bigla niyang ulit tinampal ang aking noo. Sumama ang mukha ko dahil dito at ganoon din siya.
"Hindi ako pandak," matigas niyang sabi. "Katamtaman ang hieght ko, katamtaman!" Tinuro niya ako. "Isaksak mo yan sa kukuti mo!"
Kayaga ng unang kita namin na pang-aangas niya ganoon rin ang ekspresyon ng kanyang mukha ngayon. Nakanguso ito habang nakataas ang kanyang kanang pisngi. Ganito ang kanyang ekspresiyon kapag nag-aangas. Nilampasan niya ako papunta sa isang pinto at lumabas siya roon bago siya muling humarap sa akin.
"Lalabas ka o ilalock kita diyan sa loob? Choose what your choice," she said, over of confident.
Ngumisi ako sa pinaka- mayabang na babaeng aking nakikila. Kasunod ay dali akong pumasok sa loob ng kanyang sasakyan nang binuhay niya ang makina.
Itutuloy...