Declan wants to punch himself. Gustong-gusto niyang kutusan ang sarili dahil sa nagawa niya kay Margaux na siyang kalimitan niyang ginagawa upang maikama ang mga kababaehan.
Ngunit aminado rin naman siya na sa tuwing makikita niya ang dalaga, bigla na lang nabubuhay ang katawang-lupa niya.
Nakakaramdam rin siya nang kakaibang sensasyon sa tuwing naririnig niya ang mumunting halinghing lang nito.
Ngayon ay napapatanong siya sa sarili?
Anong nagbago sa kanya at parang nakikita niya na si Margaux ngayon bilang isang babae at hindi na... bata?
Anong mayroon at parang mababaliw na siya kakaisip sa dalaga?
Apektado na ba siya sa charm nito? May epekto na kaya sa kanya ang beauty ni Margaux?
Hindi niya alam at wala siyang dapat na alamin pa.
Napasandal siya sa pinakamalapit na dingding at napatingala sa kisame bago napapikit. Nakabulsa ang mga kamay ay malaya na namang naglakbay ang isip niya sa hubog ng katawan ng dalaga.
Hindi ito maaari! Hindi!
"S-sir, Declan? Okay lang 'ho ba kayo?" Bigla ay binuksan niya ang mga mata at binalingan si Conrad nang marinig niya ang boses nito.
Nakaangat ang isang kilay ng katiwala at naroon sa mukha nito ang pag-aalala. Inayos niya muna ang kanyang pagtayo bago siya nagsalita at hinarap na nga nang tuluyan si Conrad.
"I'm okay, Conrad." Sagot niya ngunit parang hindi kumbinsido sa kanya ang kaharap.
"Are you certain saw Margaux coming out in my office room?" Bagkus ay naitanong niya na lang.
"Yeah. She was even in a hurry, ano ba kasi ang—" maya-maya pa ay napatigil ito at ang mga labi ay nakaporma ng 'O'.
"—you did the..."
"Hindi. Wala." His tone was filled with finality kaya hindi na muli pang nagtanong si Conrad.
Kapagkuwan ay nagsalita ito.
"Okay then. I'm leaving you here sir. May aasikasuhin pa kasi akong importante." Imporma nito kaya tumango na lang rin siya.
Bago pa man makalayo si Conrad ay muli niyang kinuha ang atensyon nito na naging sanhi upang balingan siya muli nang katiwala.
Napabuntong-hininga siya bago nagtanong. Nagbabaka-sakaling may improvement na ang iniutos niya para rito.
"The woman that night, may lead ka na ba sa identity ng babaeng iyon?" Maliban kasi sa mga kaibigan niya na sina Lucifer at Tanner, inuutusan niya rin si Conrad upang alamin ang pagkakakilanlan nang babaeng iyon noong gabing pumunta siya sa Muchàs Gràcias.
"I'm sorry sir. Nahihirapan akong busisiin ang identity nang babaeng iyon, dahil sa halip na nakamaskara, madilim rin ang bahagi ng lugar na kinaroroonan niyo roon." Sagot nito kaya ay muli siyang nagbuha nang marahas na hininga.
"Sige, salamat. Makakaalis ka na Conrad." Sabi ni Declan rito at tumango naman ang katiwala.
"I will once inform you sir kapag may improvement na. I even asked my friends to help me resolve with these matter."
Pagod na tumango lang siya bago iminuwestra ang kamay na makakaalis na nang tuluyan si Conrad.
Nang mawala sa paningin ang katiwala. Binunot niya kaagad ang cellphone niya sa bulsa at di-nial ang numero ng kaibigan niyang si Lucifer.
"What is it now, Dec. Haven't find the lead yet. I will once call you kapag—"
"Let's have some drink tonight. Sabihan mo si Tanner na mag one-on-one tayong tatlo sa disco bar." Pahayag niya. Causing to Lucifer laughed on the other end of the line.
"Bago iyan ah. Nasanay na ako sa'yo na kapag tumatawag ka ay ang pagkakakilanlan kaagad nang babaeng iyon ang unang-una mong ipambungad. Anong bago sa noon at ngayon?"
Ano nga ba?
Maliban sa problemado siya kung bakit palagi nang nasa isip niya si Margaux, naroon pa rin sa isip niya ang kagaguhan na ginawa nang babaeng iyon sa kanya ng gabing iyon.
Maya-maya pa ay namalayan nalang niya ang sariling tinatahak na pabalik ang daan sa opisina niya.
Bahagyang natigilan pa si Declan at bumaling ang atensyon niya sa espasyo na siyang pinakamalapit sa swivel chair niya nang maisip ang sensual na interaction sa kanilang dalawa ng dalagang si Margaux kanina.
Maya-maya pa ay napapikit siya. No! He wasn't be affected. Wala siyang kahit na anong nararamdaman, at higit sa lahat, walang kakaibang pakiramdam ang aahon sa katawan niya kapag nakikita o nahahawakan niya man lang si Margaux. Wala.
Ngunit, lolokohin niya pa ba ang sarili niya? Declan knows how was the feeling of being attractive with a woman, at hangal na siguro siya kung siya pa mismo ang puputol sa ipinangako niya sa sarili niya.
Maya-maya pa ay tumunog ang cellphone niya, at kaagad niyang sinagot ang tawag nang makitang si Tanner iyong nakarehistro sa caller ID niya.
"Nasaan ka na kung ganoon? Nandito na kaming dalawa ng kakambal ko sa Muchàs Gràcias disco bar."
Kausap niya ang kaibigan habang dahan dahan na siyang naglalakad papalabas na sa opisina niya. Doon niya lang naalala na nakabusiness suit pa rin pala siya.
"Fuck!"
"Oh, anong problema mo riyan, Declan? Naalala mo na ba ang mukha ng babaeng iyon—"
Natampal niya ang noo dahil sa katangahan.
"I forgot to wear my spare clothes in—"
"Problema pa ba iyon? Halika na. Gwapo ka pa rin naman kahit na nakabusiness attire ka lang." Then he heard Tanner's laughed on the other end of the line.
"Okay lang naman sana talaga iyon, Tan' kung komportable ako but I am not." Sagot niya, nakataas na ang kaliwang kilay at hindi na mapakaling nagpalakad-lakad sa harapan ng kanyang sasakyan.
"Here's the thing, di ba ay may sekretarya ka na naman? Why don't you call him instead at sabihan mong umuwi muna sa bahay mo upang kahanan ka nang damit mo—"
"She isn't a he. She is a she, and Margaux didn't know where is my house located."
"Oh! Tumatanggap ka na pala ngayon ng babaeng sekretarya? Why is that Declan—oh shit! Fuck! Ang Margaux ba na tinutukoy mo ay ang magandang babae na nireject mo ang engrandeng proposal noon?"
"Yeah!"
"Oh my god!" Tanner on the end of the line exclaimed.
Tanner and Lucifer knew what he had done to Margaux during on his college days. At alam rin ng mga kaibigan niya kung bakit niya ginawa iyon.
"Nagkita na pala kayo kung ganoon. Why don't you invite her from coming over in Muchàs Gràcias tonight, Declan? I am sure she—"
"No!"
"Anong ibig mong sabibin riyan sa sagot mo, gusto lang naman namin ulit siyang makita no? O ano! Curvy body pa rin ba at hindi na...bata?" Pinabulahanan niya pa iyon ng tawa ngunit nandidilim na ang paningin ni Declan.
"Siguro ngayon, marami pa ring lalaki ang humabahabol sa Margaux Anson na iyon. Can I have a sex with her instead—"
"Fuck you Tanner, fuck you!" Nagpupuyos sa galit na pinatay ni Declan ang tawag.
Naikuyom niya rin ang mga kamao dahil sa sobrang galit na gusto niyang manapak.
Walang karapatan si Tanner na akuin ang sa kanya...at walang sinuman ang maaaring... shit! bigla ay natigilan si Declan sa mga naiisip niya.
Pansamantala rin siyang gumilid upang matingnan ang repleksyon niya sa salamin ng kotse niya.
"Fuck!! I am really a messed." Napasabunot siya sa buhok dahil sa frustration.
Only to find himself dialing Margaux's number.
May numero siya sa dalaga dahil kinuha niya iyon sa resume na nakapaskil roon. Hindi alam ni Declan kung bakit kusa niyang ginawa iyon basta ba ay...
"Hello, sino ito?" Ipinikit ni Declan ang mga mata nang marinig niya na sa kabilang linya ang boses nito.
"M-Margaux," mahinang usal niya sa pangalan nito then he heard Margaux's exparatablies reaction nang marinig na nito ang boses niya.
"D-Declan?"
"Y-yeah, I am. Can you—"
"Anong kailangan mo kung ganoon?" Namalayan nalang niya ang sariling napangiti ng marinig na naman niya ang mataray na boses nito.
GRABE ang kaba sa dibdib ni Margaux nang marinig niya mula sa katawagan ang boses ni Declan na siyang boss niya.
Hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa utak niya ang ginawa nang binata roon sa opisina nito.
At kapag naiisip na niya naman iyon, parang gusto niyang saktan ang sarili sa kung bakit nga ba siya nagpatianod sa init nang katawan niya dulot na nga sa ginawa nang binata na kung haplusin siya ni Declan, ay parang pagmamay-ari siya nito.
Kapagkuwan ay marahas na napabuntong-hininga siya.
"Ano ang kailangan mo kung ganoon?" She asked. Maririnig rin sa tono ng pananalita niya ang iritasyon. Ngunit tumahimik lang ang kabilang linya na siyang dahilan kung bakit naiinis na naman siya.
Pinaglalaruan na naman ba siya nito?
Or should she say,
"Come to see me in my company's parking lot, now."
"At bakit ko naman gagawin iyon?" Tumahimik na naman ang kabilang linya.
"That's an order. Because I, your boss wants you to obey my command."
"Ayoko, bahala ka na riyan—"
"If you wouldn't come here for the seconds I will reserved for your arrival. Ako mismo ang pupunta riyan sa pamamahay mo!"
"A-ano? H-hindi mo naman magagawa iyan diba?"
"Why not, Margaux? I can definitely do what I want."
Pasimple niyang natampal ang noo dahil sa sobrang iritasyon na naramdaman sa lalaki. How could Declan blackmailed her?
Hindi rin naman niya hahayaang makita nang ama niya si Declan dahil baka isang mataginting na speech na naman ng ama niya ang matanggap niya rito.
Hindi pa naman nakakauwi ang ama niya pero baka bigla-bigla nalang darating iyon at makikita nito si Declan na tanging silang dalawa lang sa bahay.
Ngunit sa bandang huli, sinunod niya ang kagustuhan niya.
At bahala na ang Declan Heisenberg na iyon na aamagin na lang sa kakahintay sa kanya. Hindi naman sinabi nito ang eksaktong kailangan nito sa kanya at naroon na sa utak ni Margaux na baka mas malala pa ang gagawin ni Declan sa loob ng opisina ng lalaki.
Hihiga na sana siya sa kama nang tumunog na naman ang cellphone niya. At mas lalo lang nakaramdam ng sobrang pagkairita si Margaux nang makitang si Declan na naman iyong tumatawag.
"Ano ba kasi ang kailangan mo—"
"I am driving in my car towards your home—"
"Ahh bwesit! Huwag kang aalis riyan ako na ang pupunta sa'yo."
"Alright! Mabilis ka palang kausap. Will be waiting for you then. Nasa parking lot lang ako—oh, would you mind if I'm coming over para masundo ka—"
"Huwag na, okay? Ako na nga ang pupunta sa'yo, ano ba? Bakit napakatigas ng ulo mo?" Mabilis niya nang tinungo ang tukador upang kumuha ng damit habang katawagan pa rin si Declan sa cellphone.
Kung ano ang unang mahawakan niya, iyon na kaagad ang sinusuot niya.
"I'm hanging up now, bye—"
"Can you please remain your communication with me kahit na papasakay ka na nang taxi?"
Kumunot ang noo niya.
"Bakit? Iinsultuhin mo na naman ba akong hayop ka!"
"Okay, drop your phone now. I will be waiting for you here, just please, be hurry." Deklara pa nito sabay patay ng cellphone nito.
Siya naman ay naitaas na lang ng bahagya ang kilay dahil sa kabastusan nito.
Diba ang sabi ng Declan na iyon ay pananatilin niya pa lang muna ang koneksyon niya sa binata?
E bakit parang ito pa yata ang atat na atat mapatayan lang siya nang tawag?
Hindi nalang niya inisip pa iyon at tuloy-tuloy na lang na lumabas sa subdivision ng kabahayan.
Pumara si Margaux ng taxi at kaagad sinabi niya sa driver ang lokasyon kung saan siya magpapahatid.
After a couple of minutes, papasok na nga sila sa mismong parking lot sa kompanya ni Declan. Nagtataka pa nga siya kung bakit hindi pa rin nakasarado iyon gayong alas nwebe na naman ng gabi.
"Ito po ang bayad ko manong." Sabi ni Margaux sa taxi driver na kaagad rin namang inabot ang bayad niya bago pinaatras ang sasakyan at pinausad na nga palabas sa naturang gusali.
Margaux welcomed by the dark ambiance as soon as the taxi left her. Bigla ay nangangatog ang tuhod niya dahil sa kaba.
Hindi niya rin magawang ibuka ang mga bibig o ihakbang man lang ang mga paa dahil takot siya. Takot siya sa kahit saang lugar na purong kadiliman lang ang sasalubong sa kanya dahil may phobia siya roon.
Pakiramdam niya kasi ay parang may kung ano na lang ang biglang hihilahin siya at kakainin siya nang buhay na may kinalaman sa dilim na siyang labis na kinatatakutan niya.
"Lights pl-please! I-I n-need lights." Nangangatal ang bibig ay hindi na halos makilala ni Margaux ang kanyang boses. Hindi niya rin alam kung bakit bigla na lang nanlalamig ang katawan niya.
At sigurado siya na dahil iyon sa kanyang sobrang takot at kaba.
"D-Declan..." Mahinang usal niya sa pangalan nito sabay tulo na nga sa mga luha niya dahil sa nararamdaman na sobrang takot.
Then all of a sudden, may kung sino na lamang ang hinawakan ang braso niya dahilan na napatili si Margaux at bahagya niya pang hinablot ang braso nito sabay subsob ng ulo niya sa matitipunong dibdib nito.
She was sobbing at wala na siyang pakialam kung ano pa man ang sasabihin ng kung sinuman ang basta-basta nalang niyang niyayakap ngayon.
Only to find herself that Declan's perfume soothed on her nostrils dahilan na nakaramdam siya nang sobrang kaginhawaan lalo na at may kasama na siya.
Ngunit bigla na lamang niyang nararamdaman ang paghawak muli nito sa pulsuhan niya upang tanggalin ang katawan niyang nakadikit sa katawan ni Declan.
"N-no, no! D-don't leave m-me pl-please. D-Declan don't l-leave me alone here." Mas napakapit pa siya nang mas mahigpit pa sa katawan ni Declan habang nakapikit man lang ang mga mata dahil ayaw niyang makakita nang isang nilalang na sobrang pangit ang mukha.
"L-lights! Lights! I-I need lights." Mahihinang usal niya pa. Naramdaman nalang niya ang maiinit na mga braso na niyayakap na rin ang likuran niya na parang pakiramdam niya ay pinoprotektahan siya nito.
"Alright! I won't leave you here." Sa wakas ay nagsalita na rin ito ngunit bigla na lamang nagkaroon ng ilaw kaya ay dali-dali ring inilayo ni Margaux ang sarili kay Declan.
Naitulak niya pa ito nang bahagya.
"That was all? Sa ginawa mong yakapin ako ay itutulak mo na lang ako bigla—"
"Ano ang kailangan mo Declan? Sabibin mo na para makauwi na ako."
"Then hug me again first—"
Inismiran niya lang si Declan na dahilan na natawa rin lang ang binata at kapagkuwan ay sumeryoso ito.
"I want you to accompany me in Muchàs Gràcias."
"Muchàs...what?"
"Muchàs Gràcias."
Wala siyang ideya kung ano ang lugar na iyon. Magsasalita pa sana siya nang inunahan na siya ni Declan.
"I need someone to take me home. Makikipag-inuman lang ako roon. And you as my secretary doesn't have a choice but to follow my command. You have no rights to complain because you are now sealed."