Walang gana kong pinaglalaruan ang paint brush ko. Wala talaga ako sa mood magpinta. Nakahalumbaba ako sa bintana ko habang pinapakiramdaman ang init na sinag ng araw.
Hindi ko pa rin talaga maintindihan. Bakit ba hindi mawala sa isip ko yung malungkot na ngiti niya? It has been freaking six months.
"Anong ginagawa mo ate?"
Napalingon ako kay Yana, may dala siyang tray na may lamang cookies at cakes.
"Bakit inuuntog mo ang ulo mo diyan? Head bang lang ang peg Ate? Rakista ka na ngayon? Rock and roll?" Pang-aasar ni Yana.
Inirapan ko siya at mabilis kumuha ng pagkaing dala niya. Mahilig talaga magbake si Yana at napaka sarap niyang magluto. Naidura ko ang cookies na nginunguya ko ng hindi maipaliwanang na lasa ang natikman ko.
Hindi makapaniwalang tiningnan ko ang cookies na dala niya bakit parang lasang pinaghalong durian, luya at chocolate?
"Ano 'to? Bakit ang panget ng lasa?" Pagrereklamo ko at ininom ang tubig sa tabi ko.
Isang malakas na tawa ang isinagot sa akin ni Yana. Nakalimutan ko, masarap nga siya magluto pero pagtinotopak nagluluto rin sya ng out of this world na karumaldumal na pagkain. Sinamaan ko siya ng tingin.
"Pero maiba nga tayo Ate, naalala mo yung sinabi ko sa'yo na pamilyar ang mukha ni Oppa?"
"Oppa?"
"Outdated ka na talaga Ate," umiiling na wika ni Yana "Oppa kung sa Tagalog Kuya pero para sa akin kuyang gwapo 'yun. Parang si Lee Min Ho my loves or si Song Joong-ki, alam mo ba na ang gwapo gwapo niya sa Vincenzo. From Captain ng Special Forces sa Descendants of the sun to a Mafia consigliere, iba talaga nagagawa ng break up. Umiyak talaga ako nung nagdivorce sila ni Song Hye-kyo, masakit Ate, masakit!"
Ha? Napabuntong hininga na lamang ako. Wala akong naintintindihan sa paliwanag niya kundi oppa, kuya at gwapo. Nakalimutan ata ni Yana kung ano talaga ang gusto niyang sabihin.
"Ano ba talaga ang gusto mong sabihin?"
"Ang gusto ko lang naman sabihin Ate, si Ahn Jae-hyun na ang oppa ko total naman hiwalay na sila ni Kyu Hye-sun. Pwede din si Park Bo-Gum kasi ang cute cute niya pero shiniship ko sila ni Kim Yoo Jung kaya final na to kay Lee Jong-suk oppa na ako," mahabang paliwanag ni Yana habang naglalakad kami.
Nakakamangha kung paano niya namememorize 'tong mga pangalan ng mga oppa niya. Napailing na lamang ako, nakalimutan nga niya kung ano talaga pinag-uusapan namin. Tinalikuran ko siya pero bigla niya akong hinila at iniharap sa kanya.
"Last na talaga 'to Ate. Alam mo bang naniniwala na talaga ako na walang forever kasi isipin mo 'yung Jadine. Naniniwala daw sila sa forever doon sa kanta nilang Bahala na pero naghiwalay din sila kaya mas magandang kumain nalang sa Mcdonald's 'tas bili tayo ng BTS meal."
Napakunot ang noo ko sa sinambit ni Yana. Jadine? Bahala na? Kasama din ba 'yan sa mga oppa niya? BTS meal? Nagpatuloy siya sa pagpapaliwanag pero hindi na ako nakinig.
Wala naman akong alam sa oppa oppa na 'yan at wala akong balak alamin. Sinimulan ko na lamang linisin ang mga art materials ko. Nagulat ako ng bigla niyang inilapit sa mukha ko ang isang lumang papel.
"Sabi ko na familiar si Mysterious oppa eh!" Ipinakita niya sa akin ang lumang painting ko "Hindi ba siya 'yung sinasabi mo na lagi mong nakikita sa panaginip mo?"
Tinitigan ko ang luma kong painting. Nagkunot ang noo ko. Isang beses ko lang naman siya nakita at iyon ay noong gabing tinulongan niya kami? Iba ang kasuotan niya sa mga panaginip ko. Wala rin akong maalala na ipininta ko siya noon.
"'Di ba nga tuwing napapanaginipan mo siya noon ay lagi kang nagigising na may luha sa mata mo?" Tanong ulit ni Yana.
Agad kong kinuha ang luma kong painting. Oo, may isang paulit-ulit na panaginip ako na nagigising akong umiiyak pero malabo ang mga mukha sa panaginip kong iyon kaya 'di ko alam kung sino at ano ang mayroon sa panaginip ko na 'yun pero maglilimang taon ko ng hindi napapanaginipin 'yon.
"Hindi ako ang nagpinta niyan, Yana. Wala akong maalala na ginawa ko 'yan,"
"Ate naman, nakita kaya kitang ginawa ito noon. Halos tatlong araw mo nga akong 'di pinansin at lagi mong tinititigan 'yan. Kahit si papa ay walang nagawa sa kasungitan mo noon," pangungulit ni Yana "Bumabangon ka pa ng madaling araw para lang ipinta yan at kahit ilang beses kitang tawagin ay 'di mo talaga ako pinapansin tapos mag-dedeny ka pa sa akin. If I know, crush mo 'yung lalaking 'yun at tinatago mo lang sa akin kung kailan mo siya nakilala,"
Napabuntong hininga ako at tumingin sa kanya. Meeting him at the carnival was just a big coincidence and I spent my whole life there at kahit kailan ay hindi ko siya nakita roon. Kung nakita ko siya ay maaalala ko lahat.
"May evidence na ako, Ate. Buti nalang at kinuhanan pala kita ng video noon,"
Iniharap sa akin ni Yana ang isang video na nagpipinta ako habang humuhuni. Pinanood ko ang video at napakunot ang noo ko, wala akong maalala na ginawa ko 'to.
Bago natapos ang video ay nakita ko ang pagbukas ng bibig ko tila may sinasabi. Walang lumabas na salita pero pinilit kong basahin kung ano man ang sinabi ko sa video. Ra-fa-el?
"Tapos bigla kang nahimatay noon. Alam ko kasing idedeny mo kaya kinuhanan kita ng video pero nakalimutan ko tuloy ang tungkol sa video kasi ilang araw ka ring nawalan ng malay. Ngayon ko lang naalala ulit."
Agad kong kinuha ang jacket ko at naglakad papunta sa pinto. This is itm this is my cue. I need answers, I need to meet that man.
"Rodriguez Empire, 'di ba?" Mabilis kong tanong
"Ha? Oo?" Nagugulohang sagot ni Yana
"Pumunta ka na sa group study niyo, may importante lang akong pupuntahan,"
Narinig ko ang pagtawag ni Yana pero 'di ko sya pinansin at mabilis pumara ng taxi.
"Rodriguez Empire,"
Tinitigan ko ang drawing ko, sino ka ba talaga? Naramdaman ko ang pasulyap sulyap ng drayber sa akin. Alam kong naweweirdohan na naman siya sa suot ko.
Hindi ko nalang pinansin at 'di nagtagal ay dumating na rin kami sa destinasyon. Agad akong nagbayad at pumasok sa building ng Rodriguez Empire
"Andito ba ang lalaking ito?" Tanong ko sa receptionist at ipinakita ang drawing ko.
Lumapit sa kanya ang isa pa niyang kasamahan at tiningnan ang drawing ko. Nagbulungan sila at eto na naman ang bagong uso. Bulongan na naririnig mo naman.
"Si sir Chase 'yan di ba?" Bulong ng babaeng lumapit
"Tumawag na kaya tayo ng guard?" Tanong ng babaeng kausap ko kanina
"Stalker ba niya 'yang babaeng 'yan?"
"Nakakatakot naman. Napapadalas na ang pagkalat nila,"
"Pero iba talaga si Sir Chase kahit baliw ay nahuhumaling sa kanya. Ano bang ginagawa ng mga guard at nakapasok siya,"
Napairap nalang ako sa bulongan ng dalawang receptionist. Sanay na ako sa ganitong pagtrato sa akin pero wala na akong pakialam.
Malakas talaga ang kutob ko na may kinalaman si Rafael sa kakayahan ko. Baka may paraan para mamuhay ako ng normal at mawala ang abilidad kong ito.
"Una, naririnig ko ang bulongan niyo. Pangalawa, hindi ako stalker. Pangatlo, may importante lang akong itatanong sa lalaking 'yan at pang-apat sino ba talaga 'tong lalaking 'to?" deretsahang tanong ko.
May biglang kumuha sa drawing ko at prenteng ipinatong ang kaliwang braso niya sa counter. Speaking of the devil.
"You're stalking me pero 'di mo alam ang pangalan ko?" 'Di makapaniwalang tanong niya "Or are you just pretending?"
"Sir, kilala niyo po ba siya?" Tanong ni receptionist na tsismosa numero uno
"Yes and no," sagot niya.
Nagkunot ang noo ko sa sagot niya. At dahil ayokong magsayang ng oras, hinawakan ko ang kamay niya at hinila siya palabas. Agad siyang huminto kaya naman nabaling sa kanya ang atensyon ko.
"It has been what? Six months? And you changed a lot but you seem to not give up yet. You're tenacious, ain't you? Did you already forget what I told you six months ago?"
"Kailangan nating mag-usap," mabilis kong tugon.
Nakipagsugatan ako ng tingin sa kanya. Kailangan ko lang ng sagot. Kung matutulongan mo ba akong mawala ang abilidad ko o kung kailan ako titigilan ng alaala ni Rafael.
"If we're going to talk, let's do it in my office. May meeting pa ako by one. I can't leave my office, Strange woman."
Naglakad na siya papasok ng building kaya naman agad ko siyang hinabol. Nagtaka ako ng lahat ng mga empleyado na nadadaanan namin ay magalang na bumabati sa kanya. Agad kong itinuon ang atensyon ko sa kanya.
"Malia ang pangalan ko! Hindi strange woman," pagrereklamo ko
"At Chase ang pangalan ko, not lalaking 'yun or lalaki," ganting sagot niya
Sumakay kami sa elevator at napahanga ako ng makapasok kami sa office niya. Minimalistic at modern ang istilyo ng kanyang office.
Umupo sya sa swivel chair na nasa gitna ng malaking silid. Meron ding parte na may itim at eleganteng sofa na may kasamang table sa kaliwang bahagi ng silid at sa kanan naman ay malaking wooden bookshelf.
"So what can I do for you, Malia? I thought I told you to give up. It's surprising," tiningnan niya ako mula paa hanggang ulo "You're quite persistent and haven't I told you that tactics don't work on me?"
Agad kong tinanggal ang gloves ko at hinawakan ang kamay niya na ikinagulat niya. Napakunot ang noo ko.
Wala akong makita. Agad ko itong binitawan at napaisip ng malalim. Bakit kung kailan may gusto akong malaman ay wala naman akong nakikitang pangitain?
"What are you?" Salubong din ang kilay niya "Oh, God. You're damn hard to read." rinig kong bulong niya.
Inirapan ko sya at muling isinuot ang gloves ko.
"Para lang sa kaalaman mo, hindi kita pinagnanasahan. Sinabi mo sa akin noon na naniniwala ka sa akin." Sinalubong ko ang mga mata niya "May abilidad akong makita ang nakalipas na buhay ng tao. Hindi ko alam kung bakit pero sigurado akong makukuha ko ang kasagutan sayo."
Hindi siya agad sumagot at tinitigan ako.
"How can you be so sure about that, Malia? Don't you think it's more plausible that you are doing this because you like me? Did you fall for me because I told you I believed you?"
Napatawa ako sa kapreskohan niya. Napatitig ako sa mukha niya, hindi talaga maipagkakaila na gwapo siya at habulin ng babae.
Matangos na ilong, makakapal na kilay na bagay na bagay sa kanya, well-shaped din ang natural jawline niya at ang nakakait na mga labi niya na nakakapanghina ng tuhod pero ang mas nakakaagaw ng pansin ay ang mga mata niyang malamig at walang emosyon.
"And now, you're checking me out."
Agad akong napaiwas ng tingin. Ramdam ko ang pag init ng pisngi ko sa kahihiyan. Umubo ako ng peke bago muling magsalita.
"Nung magtama tayo noong una tayong magkita, may kakaiba sa pangitain ko. Hindi ko maipapaliwanag sayo kasi alam ko namang hindi mo maintindihan." Paliwanag ko
"Then, let me understand. Don't just go around telling me I won't understand, don't underestimate me. I'm Chase Rodriguez, you know."
Ba't ang yabang mo? Ang sarap talaga niyang sabunotan. Urgh, napaka ano talaga. Napairap nalang ako saka nagpatuloy. Ibang iba ang personalidad niya sa Rafael sa aking pangitain.
"Usually, nakakakita lang ako ng pangitain if our skins touch kaya ganito ang suot ko dahil naiiwasan ko ang makakita ng pangitain pag--"
"Oh, I thought that's just your weird fashion sense,"
Sinamaan ko siya ng tingin. Wala na bang magandang lalabas sa bibig mo? Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy nalang.
"Pero iba ka, kahit hindi nagtama ang balat natin at nakakita pa rin ako ng pangitain. At doon ko rin nakita kung saan nagsimula ang sumpa ng pamilya mo. Isa pa, hindi lang ang iyong nakaraang buhay ang nakikita ko pati na rin ang alaala ng babaeng sumumpa sa'yo. Ang pinaka nakakapagtataka ay sa maga pangitain ko ay nasa katauhan mo ako and that never happened before, my ability only allows me to watch your past life's memory in a third person view. At nakita na kita noon, nakita kita sa mga panaginip ko."
Hindi ko mabasa ang nasa mata niya. Mahabang katahimikan ang bumalot sa amin. Ramdam ko ang tensyon sa amin.
Mas lalong dumadami ang katanungan ko, maraming nagbago simula ng makilala ko siya. At unti-unti kong naikokonekta ang mga sinasabi ni Yana na nangyari noon na wala akong alaala.
"So what do you want me to do?" Seryoso niyang tanong.
Hindi ko alam kung kailan o paano ko makikita ang pangitain ko kaya isa lang na paraan ang naisip ko.
"Hayaan mo ako sa tabi mo," seryoso kong sagot.
Nakita ko ang pag-angat ng labi nya na tila ba naaaliw at namamangha sa narinig.
"Give me one good reason, why should I let you?" Mapang-asar niyang tanong "I'll give you five seconds,"
"Teka--"
"One," pagputol niya habang ginagamit pa ang kamay sa pagbibilang niya.
Lia, bilis. Isip, 'di mo naman pwedeng sabihin na ginagawa mo lang to para sa sarili mo. Mas lalong 'di sya papayag.
"Ano—"
"Two, come on now, Malia. Your time is almost up. Three—"
"Teka nga muna!" Natataranta at inis kong reklamo.
"Four, five. I guess you can't give me one. Then just lea--" sambit niya saka tumayo at naglakad patungo sa pinto.
Nataranta ako sa narinig kaya naman sa taranta ay lumabas sa bibig ko ang isang kasinungalingan na habang buhay kong pagsisisihan.
"Alam ko kung paano maalis ang sumpa!" Mabilis kong sagot
Nagulat kami ng biglang bumukas ang pinto at may magandang matandang babae ang biglang lumapit sa akin at hinawakan ang magkabilang kamay ko.
"Marry my son!" sambit niya...