Hindi nalang ako nag abalang kumain baka mala-late pa ako, at may canteen naman doon.
~after few minutes~
Sa wakas nakarating narin ako,agad akong pumasok at nag madaling lumakad ng may nakabanggaan ako.
Kaya nahulog ko yung mga dala kung libro. Agad ko naman yun pinulot
Subalit tinulungan niya ako.
"Sorry ah,Nagmamadali lang kasi ako!"nakayuko kung sabi.
"Okay lang yun “miss."sabi niya kaya walang alinlangan akong napaangat dahil ang boses niya ay nakapamilyar sakin.
"Martina is that you!"Gulat niyang tanong.
"Yes!"maikling sagot ko.
"kailan ka pa dumating dito?"Tanong ko.
"Kahapon lang,“Bakit?"Nakangiting sabi niya.
"Ahh, Wala lang hindi ko lang kasi inaasahan na magkita pa tayo “ulit,"ngiti kung sambit.
"Ahh, Teka! dito ka ba mag aaral?"dagdag ko pa.
"Oo, eh!"Nakangiti niya paring sabi.
"Ahh„“okay,"Sabi ko bago kami humiwalay sa daan.
"Akala ko magkaklase kami!"mahinang bulong ko sa kawalan.
Bago tuluyang pumasok umupo naako at di pinansin ang naglalandian sa likod ko
alam niyo kung sino.
Si Mike lang naman at ang pinakakamahal niya'ng  dyamante! AYY ESTE!! babae pala.
maya maya pa ay dumating na ang prof
namin at simulan na ang discuss
(Fast forward)
Pagkatapos ng klase ay agad naakong lumabas upang umuwi.
When someone suddenly pulled me, it was just andrie.
He's the one I bumped into earlier and, he's my friend in canada and the one I LOVE.But now it's not because I want someone else or I love him but he can't give me back my love for him.
"Bakit?"I said
"Let's go together "aniya,at Mapang-asar na ngiti.
Dahan dahan akung tumango na nagpapahiwatig na gusto kung sumabay sa kanya. Hinanap ng mga mata ko ang kotse niya,nang mahagip ko ito ay agad akung lumakad patungo doon.
"Can we meet tomorrow at the mall, Total wala namang pasok bukas"he said with a smile.
"Okay what time?"walang alinlangan kung tanong total wala namang pake sakin si Mike.
"10:00am is it ok with you"sambit niya.
Pagkuway tumango ako bilang sagot at binigay ang address namin.
Nang makarating na kami ay agad niya akong pinagbuksan ng pinto.
"Pano alis na ako basta bukas darating ka at may supresa rin akong ipapakita sa'yo, at kain ka ng marami medyo pumayat kana,"Nakangiting sambit niya bago umalis.
Pagkapasok ko ay bumungad sakin ang dalawang taong naghahalikan sa sofa.Na animo'y uhaw na uhaw na sa isat isa.
At ngayon tumulu na ang aking taksil na mga luha dahil sa aking nadarama.
Pano ba to wala naman akong magawa kundi umiyak, at siya naman yung mahal niya.Hindi naman ako.
Dumiretso nalang ako,at hindi na sila pinansin, akmang pihitin kuna sana ang pinto ng may magsalita sa likuran ko.
"Pagkatapos mong magbihis bumaba ka kaagad dito,may sasabihin ako sa'iyo ng isang importanting salita, at sure ako na ikakapatak na naman nang luha mo,"aniya
Tsk wala namang araw na hindi papatak ang mga luha ko.
Pagkatapos kung magbihis ay agad na akong bumaba habang dala ang kaba ng aking kalamnan
"What would he say to me,"wika ko.Bago tuluyang nakababa agad na akong umupo sa sofa.
Habang nakatitig sa kanila, ang sakit talaga isipin na masaya ka sa iba.
"Dapat ako yung katabi mo, dahil asawa mo ako.
"Pero iba pinili mo eh..
"A-anong sasa-bih-in mo"utal kung tanong.
Sumeryoso agad ang kanyang mukha nang marinig niya ang boses ko.
"Ang masasabi ko lang, paglumipas ang dalawang buwan,ay dapat mong permahan ang papel ng pagpapawalang-bisa,because next year cathy and I will get married."nakangisi niyang sagot habang nagkatinginan sila sa isa't isa.
Nagsimulang nag-sigpatakan ang aking mga luha na wari'y ko'y hindi maproseso sa aking isipan.Agad akung  pumunta sa kinaroroonan nila at walang alinlangang lumuhod  sa harapan niya habang walang tigil ang pag-iyak,kahit na bingi ako sa kakaiyak ay dinig ko pa rin ang tawa nilang dalawa.
"Plzz, naman oh! Nagmamakaawa ako sayo huwag mong gawin sakin to. Mahal na Mahal kita mike plzz!"
"Kahit saktan mo pa ako ng pa ulit-ulit ay kakayanin ko parin, para sayo at para magawa mo na rin akong mahalin plzz! *sob*,"nagmaka-awa at iyak kung sabi.
Akala ko hindi niya iituloy subalit sinampal niya ako ng pa ulit-ulit na ikinatabingi ng aking ulo.
"HAHAHAHA even if I hurt you a few more times, I will never be able to love you,"wika niya.Habang hinila ang aking buhok, hind lang yan pati panga ko hinigpitan niya rin kulang nalang ay ang sakalin ako.
Ang mas ikinakaba ko lang ay dinala niya ako sa “pool," “sob” "Ano kaya gawin ang niya"“sob” “sob”
Pagkarating namin ay agad siyang nag salita "This should be done to someone like “you, sl*t!"Sabi niya at tinulak ako.
Ramdam ko ang pag-sagi ng aking  ulo sa matigas na bagay at dahilan rin ng pagkahilo ko.
Before I fainted,someone called my name.
Andrie POV
I was driving home with a smile, because I just didn't expect to see each other again.
Sobrang saya ko talaga ngayon.Sa nagdaang dalawang taon na nakalipas, ngayon lang ulit kami nagkita,nakilala ko lang siya sa Canada dahil magkaibigan sila ng kambal ko at dahil nga sa kaibigan sila. Nakikipagkaibigan rin ako dahil mabait siya'ng tao.
Hanggang sa nalaman nalang namin na uuwi na siya sa pilipinas para magpakasal.
Kaya nung araw na'yon sobrang lungkot  kami ng kakambal ko, bago siya umalis noon ay nagyaya siya saamin na mamasyal muna raw kami,dahil iyon nalang ang huling araw na makakasama niya kami.
Naalala ko pa nga kung paano nagalit si Martina sa lalaki,lagi kasing sunod na sunod sa kanya,may gusto kasi 'yon kay Martina kaya ganon.
Napatingin ako sa inupuan niya kanina at nahagilap ko ang mga librong dala niya kaninang umaga, kaya walang alinlangan akong bumalik,baka kasi may importante siya diyan o may assignment.
Hindi nag tagal ay nakarating na ako,agad akong bumaba sa kotse at akmang pindutin kuna sana 'yong nasa gilid nang gate ng mapansin kung bukas Ito.
Hindi pa ako na ka ilang hakbang ay may narinig akong iyak na babae kaya napagtanto ko na boses 'yon ni Martina.
                             ******
                         Hestisians