Umupo kami ni Aika dito sa school canteen kahit hindi pa rin kami nakaka-order ng may biglang tumikhim sa tabi namin dahilan para sabay kaming mapalingon ni Aika.
"Aika Kasumi! Anong ginagawa mo dito?"
Biglang tanong ng lalaki kay Aika pero napairap lang pabalik siya at hindi ito pinansin.
Salubong ang kilay nito na nakatingin sa kaibigan ko, nang mapatingin siya sa gawi ko ay bigla akong napayuko dahil hindi ko kayang salubungin ang mga titig nang lalaki na pamilyar sa akin.
"Dito na kami nag-aaral bakit Kuya."
Nakataas ang kilay na sagot ni Aika sa kanya.
"Oo nga pala salamat kasi niligtas mo si Seirin sa mga mukhang hipon kahapon."
Nakaismid pang turan ni Aika sa lalaki magkakilala pala sila ni Aika. Baka ito yung kinuwento ni Aika sa akin na pinsan niya na dito din nag-aaral sa eskwelahan na pinapasukan din namin.
"Kailan ka pa dito?
Aika alam ba to ng Kuya mo?."
Biglang nawalan ng kulay ang mukha ni Aika sa sinabi ng lalaki kaya kinabahan ako, kilala ko yung kuya niya minsan ko na siyang nakita nung pinuntahan niya si Aika sa Italy, kita ko na istrikto s'yang Kuya at walang pinagkaiba sa mga kapatid ko.
"Please don't tell him Kuya alam mo namang labag sa loob niya na pumasok ako dito." bumaling sa akin si Aika at kiming ngumiti atsaka ako hinawakan ng mahigpit sa kamay ko.
"Oo nga pala Kuya, kaibigan ko si Seirin."
Pagpapakilala niya sa akin doon sa lalaki na kuya niya pala.
Tumingin siya sakin atsaka naglahad siya ng kamay sa harap ko.
"Ako si Keita" sa maikli niyang pagpapakilala.
Napilitan akong tumayo at abutin ang kamay niya pero bigla na lang parang may kuryente na dumaloy sa kamay ko papunta sa braso ko kaya bigla akong napabitaw pero hinabol naman niya kamay ko at hindi niya binitawan pinisil niya pa ito na ikinabigla ko.
At pati ang puso ko ay ang lakas din ng tibok.
"Bitiwan mo na Kuya ano kaba natatakot na si Seirin sayo kumain na lang muna tayo." saka lang niya binitiwan ang kamay ko dahil sa sinabi ni Aika, nailagay ko tuloy ang kamay ko sa ilalim likod ko.
Bigla akong hinila ni Aika paupo at inutusan niya ang Kuya n'yang umorder ng pagkain para saamin.
"Tss kung hindi lang kita pinsan hindi ko to gagawin para sayo!" Napakamot na lang nang ulo si Kieta dahil sa pagdila sa kanya ni Aika.
"Alam mo bihira yang maging mabait si Kuya Keita 'monster' ang tawag sa kanya ng lahat nang nakakakilala sa kanya kase saksakan ng suplado niya at misteryoso pero kung tingnan ka niya kanina grabe ang lalim."
Mahabang lintaya ni Aika habang ako pulang-pula ang mukha ko habang nakayuko wala naman akong masabe dahil parang na-blanko ang utak ko.
"Basta wag ka lang magiging masyadong mahiyain may mga ipapakilala pa akong mga kaibigan namin ni Kuya Kieta."
Tumango nalang ako sa kanya.
Maya-maya pa ay dumating na si Kieta at may dalang tray kung saan nakalagay ang mga inorder niyang pagkain.
Salubong ang kilay niyang tumingin kay Aika.
Wala kaming imik habang kumakain minsan nahuhuli ko siyang tumitingin sa akin na ikinapupula ng pisngi ko.
Si Aika busy sa cellphone nya base sa itsura niya ay mukhang galit siya habang nag tetext panay din ang mahina niyang mura minsan sinasaway ko siya pero ngumingiti lang siya pabalik.
Narinig ko na may tumunog na cellphone nakapa ko ang bulsa ng palda ko pero hindi naman sakin kaya napatingin ako kay Keita, sa kanya pala nanggaling yung tunog ng cellphone magkapareho pa kami ng ringtone.
Sinagot niya ang tawag at medyo napataas ang boses niya na ikinagulat naming pareho ni Aika.
"Aika kailangan ko nang umalis."
Sabi niya bigla na ikinaangat ko ng ulo ko.
"Ok Kuya masaya ako kase nagkita uli tayo."
Turan ni Aika sinamaan niya lang ng tingin si Aika.
"I'll be going now" turan nito tsaka tumingin siya sakin mayroong konting ngiti o ngisi ang sumilay sa mga labi niya.
"Nice to meet you again, Sweetheart"
Pagkasabi niya nun ay lumakad na siya palabas ng cafeteria matagal pa akong nakatingin sa linabasan ni Keita dahil sa itinawag niya sakin pamilyar saakin ang palayaw na iyon hindi ko nga lang alam kung ano iyon.
Naging mabilis ang mga araw na nagdaan sa amin ni Aika dito sa university, dalawang linggo narin kami dito so far walang naging kahit anong problema pwera nga lang sa grupo nina Vanessa na laging masama ang tingin samin ni Aika, pero si Aika laging nandyan kaya hanggang tingin lang sila.
Takot sila kay Aika.
At simula din nung nakilala ko si Keita pagkatapos niyang sumabay kumain samin ni Aika, bigla na lang siyang nag-paalam kay Aika na may mahalagang gagawin at mula noon ay hindi ko na uli siya nakita pa.
Graduating na daw kasi iyon at hindi na masyadong pumapasok.
Ngayong araw mag-isa lang akong papasok kasi may lagnat si Aika nakatuwaan niya kasing magpaulan kahapon kaya yun napala niya lagnat.
Naalala ko pa yung katakot takot niyang bilin bago ako umalis kanina.
'Basta mag-iingat ka ha wag mong pansinin yung mukhang hipon ok kung wala lang akong sakit makakakasama ako sayo o kaya wag kana lang ding kayang pumasok'.
Pakiusap niya habang nakahiga sa kama.
'Aika ok lang ako okay ano kaba basta magpagaling ka dito ayokong mag-absent please magpahinga ka dito maaga akong uuwi mamaya tapos i tetext kita'
Ayaw niya pang pumayag pero
napilitan din.
Kaya heto papasok akong mag isa may mga estyudante nang naglalakad papasok ang iba ay magalang na bumabati saakin na tinutugunan ko din ng pagbati, habang naglalakad ako papuntang room ko nakasalubong ko ang grupo nina Vanessa.
Bigla akong napaatras 'hala ano gagawin ko?' Naibulong ko sa sarili ko.
"Uy nandito pala siya bakit mag-isa ka lang?"
Mataray niyang tanong sa sakin sa sobra kong kabado kaya di ako nakakilos.
"Siguro hindi pumasok" bulong nung isa niyang kasama.
"So? wala yung amazona mong kaibigan hmmm girl's...ano sa tingin niyo ang gagawin natin?"
Bigla niyang tanong sa mga kaibigan niya na ikinakaba ko kaya muli akong napaatras.
Pero bago pa ako makakilos ay bigla akong pinagitnaan ng dalawa niyang kasama.
"Ah ah sama ka samin may pag-uusapan tayo girl's bilis habang wala pang masyadong tao bilis."
Utos niya doon sa dalawang babaeng kasama niya.
Bigla na lang nila akong hinawakan sa magkabila kong braso at hinila papunta sa likod ng eskwelahan pinilit kong pumalag pero ang higpit ng hawak nila.
Bigla nila akong itinulak pagkarating namin sa likod ng university kaya napaupo ako sa damuhan ang sakit ng pagkakabagsak ko kaya napangiwi ako.
"Ano bang kailangan niyo sakin wala akong kasalanan please"
Pakiusap ko malapit na akong umiyak.
"Bitch! may kasalanan ka akala mo kung sino ka makakaganti na kami sayo kase wala dito yung kaibigan mo!"
Galit na sigaw ni Vanessa.
May bigla siyang kinuha kung saan at may kahoy siyang hawak namanhid ang buo kong katawan dahil alam ko na sasaktan niya ako.
"Uy! Vannesa wala sa usapan to ha na mananakit ka sabi mo tatakutin lang natin."
Biglang sabi nung isa niyang kasama na namumutla.
"Tumahimik ka! Malaki ang kasalanan nito daahil sa kanya at sa kaibigan niya kaya hindi na ako pinansin ni Keita!"
Galit niyang turan sa dalawa niyang kasama napalunok sila kaya hindi na sila nagsalita pa.
Hindi ako nakagalaw nanginginig ako at takot na takot napapikit na lang ako habang hinihintay yung pagpalo niya. 'Mama' naalala ko si Mama bakit ako nandito sa ganitong sitwasyon parang mauubusan ako ng hininga sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko hinintay ko na lang tumama sakin yung ipapalo niya.
Pero biglang may tumili kaya napamulat ako ng mga mata ko.
Nakita kong napaupo si Vanessa sa damuhan at nanginginig sa takot.
"Keita bakit nandito ka?"
Namumutla niyang tanong sa bagong dating nagulat ako na si Keita pala, nandito siya at kita sa mukha niya ang galit at nakatingin siya kay Vanessa.
"Sinong may sabi sa inyo na saktan s'ya umalis na kayo dito bago ko pa makalimutan na babae kayo dahil i swear mapapatay ko kayo!"
Dumagundong ang malakas niyang boses galit na galit siya, mabilis na umalis sina Vanessa na takot na takot.
Bigla siyang tumingin sakin at bigla siyang lumuhod sa harap ko, pakiramdam ko ay ligtas na ako.
Napahikbi ako habang nanginginig akala ko masasaktan na ako ng mga babaeng yun.
Bigla niya akong yinakap at inalo ang higpit ng yakap niya habang patukoy ako sa pagiyak.
"Tama na nandito na ako wag kanang umiyak Sweetheart." Narinig ko pa siyang nagmura habang ang higpit ng yakap niya hindi ko maintindihan pero nawala ang takot ko sa pamamagitan ng yakap niya dahil naging kalamado narin ang pakiramdam ko.
Isiniksik ko lang ang katawan ko sa kanya at patuloy na umiyak.