"Event: FIRST MONTHSARRY! FIRST MONTHSARRY NIYO NA NI ALEC GHOURL! KJKGVJYFWHOSYDH."
Halos masira ko ang cellphone ko sa lakas ng pagkakabato ko nito. Paulit-ulit itong nag-alarm na parang tanga gaya ko!
Kaaga-aga nabubwesit!
Nawalan tuloy ako ng ganang matulog at inis na bumangon. Saturday, a perfect day to relax and indulge yourself to be lazy pero nataon ding ito ang araw na minsan ko ng hinihintay. Today was supposed to be the happiest day of our relationship, reaching our first ever monthsarry was what I've always looked forward to.
Halos maubos ang oras ko kakasurf sa internet dati para lang makahanap ng magandang idea pangsurprise kay Alec. I've even prepared a dress for this special occasion! I'm so pathetic thinking na aabot ng isang buwan ang relasyon namin.
"Move on Ellaine!" Gigil kong sambit at ginulo ang sariling buhok. "Sayang lang oras mo kakaisip sa kanya! Pinaglaroan kalang niya!"
Huminga ako ng malamin upang pakalmahin ang sarili ko. Masyado pa akong inosente sa mga nangyayari sa mundo, akala ko isang fairytale ang love story namin gaya sa pelikula at happy ending ang laging mangyayari. Nagsisi akong sumulat ng LSM araw-araw kay Alec para sa occasion na 'to!
"MONTHSARRY?! Uso pa ba 'yon?!"
"Itong magandang regalo sa 'yo!" Kinuha ko ang unan at sinakal-sakal ng paulit-ulit.
"Ellaine anak, ano ginagawa mo?" Natauhan ako't nabitawan ang unan, wirdong nakatingin sa akin si Mama.
"Wala, M-Ma."
"Anak kung ayaw sa 'yo huwag mong ipilit okay? Baba kana kakain na tayo."
"Hindi ako gutom!"
--
"Doc! May emergency sa room 24!"
"Kumusta ang patiente?"
"Hindi stable ang lagay niya Doc!"
Kahit hindi ko kaano-ano ang pasyente ay ramdam ko ang kaba na mula sa Nurse na nakatuka sa kanya. Nagmamadaling tumakbo ang dalawa patungo sa kabilang ward, naiwan akong bumugtonghininga.
"Sheems, ano ba ginagawa ko dito?!" Galit na tanong ko sa aking sarili.
MARUPOK NA KUNG MARUPOOOOK!
Nandito ako ngayon sa hospital kung saan nakaconfine si Alec. Kanina pa ako libot ng libot, naghahanap ng tamang tyempong umalis ang bruhilda niyang Nanay. Nakarating na nga ako sa kabilang ward kakagala, magiging kahina-hinala ako kapag matagal akong nanatili do'n. I'd totally blow my cover if I'd stay there for too long. Mamaya na ako babalik kapag nakaisip na ako ng paraan.
"Sayang lang oras ko dito! Baka hinahanap na ako nila Mama per-" Napatigil ako't nag-isip ulit, masasayang lang ang mga sulat na dinala ko. "Sandali, ano ba ginagawa ng mga protagonist sa mga pagkakataon na ganito?"
"Nay okay lang ba kayo?" Parang umilaw ang aking mga mata matapos marinig ang isang pamilyar na boses.
"Medyo nahihilo ako Ining."
"Kukunin ko po muna blo-"
"Ate Irish!" Masigla kong sambit habang nagtatakang nakatingin sa akin ang aking pinsan.
"Ellaine? Ano ginagawa mo dito? May nangyaring masama ba ulit kay Tito?" May pag-alalang tanong ni Ate Irish, napatigil siya sa kanyang ginagawa.
"Actually..."
--
"Nurse!"
"Nurse!"
"Yawaaa! Nurse!"
"Bahala ka diyan sa buhay mo!" Malacheetah akong tumakbo palayo sa babaeng kanina pa humihingi ng tulong sa 'kin.
Pagod na pagod na akong tumakbo, I didn't sign up for this. Gusto ko lang namang makita si Alec, bakit may ganito pang kalbaryo akong haharapin?!
Nakita kong napatigil at napahawak sa kanyang tagiliran ang babae, paniguradong sumakit ito dahil sa kanyang pagtakbo. I laughed like a mad woman, plano ko pa namang manira ng gamit gaya sa pelikula kung saan tinatapon-tapon ng bida ang mga kagamitan para hindi makasunod ang humahabol sa kanila.
Kalaunan nawala sa aking paningin ang baliw na babaeng 'yon, hindi ko na naiisip na tumigil sa pagmamadaling makita si Alec. A sudden distress in my lower body made me stop, napahawak ako sa aking tagiliran.
Nakarma tuloy ako, #spain without s!
Matapos ang ilang minutong pagpapahinga ay agad akong nagtungo sa kwarto kung saan nakaconfine si Alec. Pasimply akong sumilip sa pinto, isang ngiti ang sumilay sa aking labas. Sa wakas, wala ang bruhildang Nanay ni Alec na nagbabantay sa kanya. Tanging mga katulong ang naroon, swerteng tulog pa ang isa sa kanila.
Huminga ako ng malamin bago pumasok, I need to keep my act together. Masasayang ang pangugulit ko kay Ate Irish na ipahiram niya sa akin ang uniform nila. Hindi ko pwedeng masayang ang oras na 'tong makapiling si Alec,
"Hay salamat! Nurse pabantay nalang ng alaga ko, bibili lang ako meryenda sa baba." Tanging tango lang ang aking sagot, baka maghinala siya sa boses ko.
Para akong batang nagtalon-talon matapos lumabas ang isa sa nag-aalaga kay Alec. Agad akong lumapit sa walang malay na katawan ni Alec, kahit gano'n ay hindi man lang nabawasan ang kagwapohan sa katawan niya. Gusto ko siyang mayakap pero tanging paghawak sa kanyang kamay lang ang aking pwedeng gawin.
"Happy Monthsarry Love." I said whispering, hindi ko mapigilang mapangiti.
Inilabas ko ang isa sa mga sulat na aking sinulat sa mga nakaarang linggo, sa rami nila wala akong mapili kaya't randomly akong pumili ng isang sulat na babasahin sa kanya. Alam kong limitado lang ang oras na mayroon akong makapilising siya.
"                                           September 26, 2020
                                                    Letter#1
 
Dear Alec,
Hindi pa din ako makapaniwalang jowa na kita! Like?! Parang kahapon lang na patay na patay ako sa 'yo, hindi ko inakalang makukuha ka ng charm ko AHIHIHI. Proud na proud kung sinabi kay Feby na mag-on na tayo, naghinala pa nga ang gaga hindi ata boto sa 'yo. Sana umabot tayo ng ilang taon! Hanggang sa magpakasal tayo at magkaroon ng maraming-maraming anak! Hindi ko mapigilang mag-isip ng napakaraming possibilities (hindi halata kasi pabebe talaga ako kapag kasama ka) pero seryoso ako sa 'yo at hindi ako nagkamaling sagotin ka. I know this letter is too naive since you're my first boyfriend pero I believe in you, in our relationship. I love youuu.
                                               Love,
                                            Ellaine."
Para akong tangang ngumiti, may parte pa din sa aking umaasa't nagsasabing kailangan kong marinig mula sa bibig niya ang katotohanan bago ko siya bitawan. I want to know his side, gusto kong malaman kung totoo ba ang lahat ng iyon.
Isang halik sa noo ang aking ginawad sa kanya bago umalis na may ngiti sa labi. Minsan kailangan nating sumugal at magpatawad up-
Really gurl? Sadyang marupok kalang!
SHUT UP, BRAIN!