“sorry, sorry po.” may nabangga akong lalake habang tumatakbo, i'm gonna be late at my first period class kapag hindi ako nagmadali. tumango lang ito at aalis na sana ngunit hindi ko napansing kusa ko pala siyang pinigilan na umalis.
“are you, trace?” i stuttered. napalingon naman ito sa'kin saka ngumiti.
“yes.” sambit niya at agad na umalis. narinig ko pang sinabi niya na magmadali na raw ako't baka ma late sa klase. nang mabalik ako sa reyalidad ay nagmadali ulit akong pumunta sa classroom, good thing ay nang dumating ako hindi pa nagsisumula ang klase dahil wala pa si professor. sayang, hindi ko man lang nakausap si trace ng mas matagal. kagabi lang sinabi kong gusto ko siyang makita ulit, nagkita nga kami pero panandalian lang.
“ba't ka hingal na hingal diyan? dapat kasi gumising ka nang maaga para hindi mo na kailangang tumakbo.” saad ni Nephtalie nang makita ako.
“hayy, teka may kilala ka bang trace dito sa campus?” binalewala ko ang tanong niya at sa halip ay ako naman ang nagtanong.
“sa ganito kalaking university? siyempre maraming trace.” sagot naman niya.
“i mean, trace de la cruz.” sambit ko.
“ah si trace, hindi ka nga talaga updated sa mga nangyayari sa paligid mo 'no? member siya ng music club, lead vocalist.” ika niya. i got mesmerized, school mate ko lang naman pala siya pero bakit ang hirap niyang hanapin. nakakainis, kung alam ko lang na hindi naman pala dadating si Sir. Augustin edi sana hindi na ako nagmadali pa kanina.
lumabas muna kami ni Nephtalie at pumunta sa cafeteria dahil nakalimutan kong mag breakfast kanina. late na kasi akong nagising at wala na akong oras para kumain.
“bes, anong sayo?” tanong ni Nephtalie, siya na ang nag presentang umorder.
“annyeonghaseyo?” natatawa kong tanong pabalik sa kaniya. umirap naman ito at napailing.
“tanga, sabi ko ano 'yong gusto mong kainin, puro ka korean diyan.” sambit nito. sinabi kong sushi ang kakainin ko at siomai. i suddenly remembered a certain person, kamusta na kaya siya?
“booom!” napapitlag ako nang gulatin ako ni Nephtalie.
“susmaryosep ka teh, ba't ka ba nanggugulat ha?” ani ko. siya naman ay tawa nang tawa. parang engot talaga ang isang 'to.
“ikaw kasi e, tulala ka na naman, miss mo ba siya? siguro hindi na siya nagparamdam sa' yo 'no?” alam ko naman kung sino ang tinutukoy niya, minsan marites din talaga ang kaibigan ko.
“hindi, sino ba siya?” confident kong sagot. ang mga astig hindi marurupok kaya hindi na miss ko talaga siya.
“naku! akala mo naman kung totoo, kurutin kita diyan, e.” saad naman nito.
“kumain na nga tay—.” hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil may lalakeng biglang tumabi sa'kin.
“omggg, trace hi, Nephtalie here.” syempre dahil malandi din ang kaibigan ko ay kaagad itong nagpakilala at nakipagkamayan kay trace.
“wala akong kasama e, dito nalang ako.” sambit niya at ngumiti pa sa' kin. ngumiti din naman ako pabalik.
habang kumakain ay hindi niya maiwasang magtanong ng mga bagay-bagay sa' kin. NBI ka boy?
“is your boyfriend won't get mad, if he saw us?” nabilaukan ako dahil sa sinabi niya, kaagad naman itong nag-abot ng tubig sa' kin.
“a-anong boyfriend, single kaya ako.” sabi ko, akala niya siguro talaga ay boyfriend ko si Zenrick.
“sinong boyfriend 'yong tinutukoy niya?” tanong naman ni Nephtalie. sinabi kong si Zenrick, at nagpaliwanag narin ako ng wala sa oras. balak ba ng dalawang 'to maging imbestigador?
“uhm, trace mauuna na kami? we will have a class na e.” ani ko.
“okay then, hihintayin kita sa labas mamaya.” sagot naman nito na ipinagtaka ko.
“ah hahaha, ano ka ba hindi na kailangan 'no, kaya ko na ang sarili ko hehe.” sagot ko, ngunit hindi yata siya nakumbinsi kaya umiling ito.
“nah, i mean, kailangan ko kasi ng kasam a mamaya sa mall.” hindi narin ako pumalag pa at baka sabihin niyang masyado naman akong rude. si Nephtalie ay gusto rin sanang sumama kaso nga lang kailangan niyang umuwi ng maaga because they'll be having a family dinner. siguro kung nandito sina mama masaya din sana ako, genuinely.
“anong ba'ng gagawin mo dito?” tanong ko habang naglalakad kami ni trace sa loob ng mall.
“mag mamall, i guess?” pabalang na sabi nito kaya nabatukan ko nang hindi sinasadya.
“ang ibig kong sabihin, ay kung ano ang bibilhin mo kr something, kailangan ba talagang specific?” ani ko, siya naman ay natawa nang bahagya.
“you look pissed, are you mad?” tanong niya.
“hindi ah, masaya ako.” i said, napatingin naman ito sa' kin.
“for real? are you happy as in hindi sapilitan?” he asked that made me shut for a while.
“yes, maybe, no.” i answered. sometimes we tend to forget na may mabigat tayong dinadala kapag kasama ang mga bubbly person, but if you get more aware about your feelings, you'll realized that you really are not happy.
“i know that you're pretending to be happy, but our eyes couldn't lie even if we tried to be.” ika niya. hindi ko namalayang nasa area na pala kami ng mga alahas. kumunot ang noo ko nang tumigil siya sa paglalakad.
“you'll gonna buy one?” i curiously asked him.
“yes.” he simply answered.
he bought a necklace with a moon pendant on it. a diamond color necklace. i badly want to buy also, but i need to keep the money that ate gave me kasi nga wala pa kaming allowance galing sa parents namin. as what ate and i talked about earlier, we still don't know what's going on Canada.
i thought Trace is finished already, but curiosity hits me again when he went to a clothing area, for women. sumunod naman ako sa kaniya.
“are you going to buy one or more for yourself, or what?” hindi ko na talaga napigilang magtanong pa. tumaas ang isang kilay nito dahil sa sinabi ko.
“have you ever think about me being a gay? huh?” he said but with a sarcasm.
“hindi 'no, curious lang naman e. so are you going to buy that for your sister?” i asked again.
“maybe.” tipid naman niyang sagot. hindi na ulit ako umimik pa dahil baka maasar lang siya.
“try this one on the fitting room.” gulat akong tumingin sa kaniya nang nilahad nito ang isang red dress na sobrang expensive sa harapan ko.
“t-that's dor your sister, nakakahiya kapag sinuot niya 'yan without knowing na sinuot na ng iba.” i said.
“you and my sister have the same hight, pareho din kaliit ang katawan niyo. i just want to make sure if this fits in her.” sambit nito kaya wala akong magawa kundi sundin nalang siya. at saka sayang naman kapag hindi 'to magkasya sa kapatid niya if hindi ko i-try.
ang dazzling ng dress na napili niya. when sometimes i felt of loosing my confidence, red ang sinusuot ko upang mapanatag ang aking loob. and this dress really hits different. pinagmasdan ko muna ang sarili ko sa harap ng malaking salamin bago lumabas ng fitting room. I saw how Trace got stunned for a moment after seeing me. medyo na awkward naman ako so i faked a laugh.
“okay na ba? puwede na ba akong pumalit?” i asked him, tango lang ang iginanti niya at wala akong may narinig na kahit anomang salita mula sa kaniya. what's wrong with him? minsan talaga ay hindi mo siya maiintindihan dahil mas moody pa siya kaysa sa mga babae.
“ice cream tayo?” he offered after finishing what he have to buy. pumunta kami sa stall ng mga ice cream, i chose mango flavored while he chose cookies and cream.
“elle.” napatingin ulit ako sa kaniya when he called me by my name.
“bakit? that was the first time you called me by my name.” i stated.
hindi siya nagsalita sa halip ay inabot naman nito sa akin ang paper bag na may lamang dress which is iyong binili niya kanina as well as the necklace too.
“are your hands tired? sige ako na ang magbibitbit.” ani ko at maglalakad na sana ngunit pinigilan ako nito.
“that's really for you, I don't have a sister.” sambit niya na ikinagulat ko naman.
“i thought—” i was about to speak again when he interrupted me.
“sometimes when life gets sucks, you need to rest too. you don't just let yourself be stucked in a dark moments because you deserve to be happy too. take it as my gift for this coming valentines, okay?” he uttered. he's no need to do this but still i appreciate his efforts. magkakilala pa lang kami ngunit nakuha niya agad ang loob ko, as a friend.
“thank you, alam mo hindi mo naman sana kailangan pa na gumastos, pero salamat parin. caring ka rin pala 'no?” he smiled when i said those.
“yes, for the girl i liked.” he said that made me stopped walking.
am i hearing it right?