Naupo sila sa isang bakanteng table habang hindi pa rin mawala-wala ang mga tingin at tili ng mga tao, kabaklaan man o kababaihan, sama na rin 'tong bagong kakilala ko na nasa harap ko.
"Ang g-gwapo talaga nila, lalo na 'yang si Chad. I really hope that one day he'll gonna notice me," hindi nga mawalan ng pag-asa ang mga mata niya. Kitang-kita talaga sa kaniya ang pagkagusto niya.
"Sa'n ba 'yung Chad diyan?" tanong ko habang nasa tatlo ang tingin.
"'Yang nasa gilid sa kaliwa," nakuha ko naman kaagad ang itinuturo niya.
Napaisip pa muna ako at 'di nagtagal ay siya nga 'yung saway ng saway sa agresibong na nasa gitnang 'yun, nung gabi sa bar. Mabuti naman at hindi siya nagkamali ng magugustuhan mabait naman siguro 'yun, pati na rin 'yung isang nasa gilid, playboy nga lang. 'Yan lang talagang nasa gitna ang may problema sa pag-uugali at hindi marunong kumilos gamit ang tamang-asal.
"That's Chad Reil Arevallo, the good looking man and tender-hearted entity I have met in my entire life. He's so cute, adorable, loving, caring soon-to-be my boyfriend," punong-puno ng pag-ibig ang mga mata na aniya.
"'Wag kang mag-alala, kung gusto mo siya, susuportahan kita!"
"Ya! Ang bait mo! Thank you auh!" kilig na kilig namang sabi niya at tumayo pa talaga para yakapin lang ako sa likod.
"'Yan namang isa na nasa gilid ay si Cairo 'short for Cai' Avila Cuesta, the handsome playboy pero may pagkamabait rin naman, short for gentleman that have plans. You won't believe but really that guy, not only have 10 to 20 victims but literally hundreds of victims! Imagine?! He has hundreds of victims but he's not done yet, that guy is totally hot insane! He's like uses and playin' girls around unlike Chad." bigla na namang kuminang ang mga mata niya ng mahinto sa Chad na iyon ang paningin niya.
"Mabuti naman at sa Chad na 'yan ka nagkagusto at hindi sa playboy na isang 'yan."
"Oo naman! Sensitive 'tong heart ko kaya iniingat-ingatan ko 'to, paniguradong sakit lang sa puso ang aabutin ko sa Cairo na 'yan."
"Kawawa naman pala ang ibang mga babaeng nagkakagusto sa playboy na 'yan."
"That's not our nor that playboy fault anyway, kasalanan na 'yan ng mga kababaihang pumapatol diyan."
"Pero kahit na, may mali pa rin ang lalaking 'yan. Sigurado akong balang araw makakahanap rin ng katapat 'yan."
"Yeah I'm waiting for that girl to come too, let's see how it's gonna work. 'Yang nasa gitna naman ay si-"
"Zach," wala sa sariling pasiunang sabi ko, napabaling naman kaagad siya sa 'kin ng tingin.
"You know his name, how did you know then?"
"Auh, n-narinig ko lang sa mga bulong-bulongan ang lalakas kase!"
"Your right, he's Zach Ecleo Evilord, the son of the owner of this University."
"Son?!" wala sa sariling usal ko at binalingan na naman kaagad niya ako na gulat ang mukha sa pangalawang pagkakataon.
"Yeah, son. Why? Is there a problem?" seryosong tanong nito.
"Auh, wala naman. N-Nagulat lang ako! Siya pala ang may-ari ng school na 'to!"
"I know! Nakakagulat nga, kung 'yung crush kong 'yun ay good boy at ang isa namang 'yun ay playboy, 'yan namang Zach na 'yan ay Badboy! Honestly, he's really scary like in small things that handsome guy dislikes, he's gonna transform into like an agresive beast! Sa kanilang tatlo, siyang ang bully mapalalaki man o babae."
"Kung sino pang anak ng may-ari nitong University, siya pang bully huh!"
"Even he's bully, there's still a lot of girls crazy on him. Napaka-hot at gwapo niya kase, all girls sees him as a perfect, doesn't even think he's an immature bully."
"Tama ka, napaka-immature niya," hindi ko mapigilang aniya at napabaling naman siya ng tingin sa 'kin ng hindi inaasahan.
"Alam mo kanina pa kita napapansin, mukang matindi ang galit mo kay Zach. You know them, especially on that one in the middle?" puno ng kuryosidad ang mukhang tanong nito.
"Sa totoo lang, hindi ko naman kilala ang buong pagkatao niya,ay ilan lang kase akong nalalamang makapagpapatunay na masama ang ugali niya." wala naman sigurong masama kung sasabihin ko sa kaniya.
"Your kinda right, but sometimes he can be good naman particularly if he's with the one he can be comfortable with like his bestfriends and his family. Harsh lang naman kase siya sa mga taong ayaw niya."
"Kahit naman ayaw ng tao sa isang tao, hindi pa rin tamang tratuhin niya ng masama ang kung sino mang taong magugustuhan niya! Porket gwapo at mayaman, mapagmalaki na!"
"May point ka naman diyan sa ipinaglalaban mo, but we can't really help it. Hindi natin siya mababago kung gustuhin man natin, only he can change himself but pretty sure he doesn't have plan," napabuntong hininga nalang rin ako sa sinabi niya, kahit ano pa kaseng sabihin ko tungkol sa lalaking 'yun wala din namang mangyayari.
"Nga pala, ano nga palang pangalan mo? Nauna mo pa kaseng ipakilala sa 'kin 'yang tatlong 'yan kesa sa sarili mo," pag-iiba ko ng usapan, natawa naman siya sa sinabi ko. Nananatili lamang akong nakatingin sa kaniya at hinihintay ang sagot niya.
"Sorry hehe, I'm Charity Leigh nga pala it's so nice to be friends with you," bigla niyang inilagay sa ere ang kamay niya at tinugon ko naman kaagad ito, nagshake hands kami.
"Ako naman si Yeri Miel Del Rey, masaya din akong maging kaibigan ka!" sabi ko naman habang nakikipag-shake hands parin sa kaniya.
Nagkangitian na lamang kaming dalawa matapos maghiwalay ang mga kamay namin.
"Wala ka pa ding kaibigan sa section niyo?" tanong ko bago isinubo ang pagkain ko sa bibig ko.
"Meron naman kung friends lang ang pag-uusapan marami naman na akong friends."
"E bakit kasama mo ako ngayon at hindi ka sumama sa mga kaibigan mo?"
"Mm.. Wala lang! Bakit naiistorbo ko ba ang oras mo? If you want you can-"
"Hindi! Hindi mo naman ako naiistorbo. Nakapagtataka lang kaseng sa ganda mong 'yan, sa 'king ngayong araw mo palang nakikilala ka sumama at hindi sa friends mo?"
"I have a lot if friends, but I'm only comfortable being with my close friends," bahagya naman akong nagulat sa sinabi niya.
"E tayo? Close friends ba tayo at nandito ka ngayon kasama ko?"
"Hindi! Honestly kanina, kaya lang kita nilapitan kase napagkamalan kitang close friend ko, kahit malabo sa suot mo palang and the fact that they're not here anyway."
"Huh?" litong tanong ko.
"Dalawa lang kase silang bestfriends ko, they're just leave for some important reasons and I understand that even though I felt like they left and leave me solely."
"Ang sakit nun, pero babalik pa naman sila diba? Makikita mo pa sila," malawak pa 'kong ngumiti para palakasin kahit papa'no ang loob niya.
"Actually this school year, they're surely comeback and continue there studies here in Philippines," ang lapad ng ngiti sa mga labi niya at kumikinang pa ang mga mata sa sobrang excitement.
"Mabuti kung gano'n!"
"Yeah, I'm sorry nga pala," seryosong sabi nito na ikinabigla ko naman.
"Huh?"
"You might be shocked or wondered why I'm this kind of weirdo girl befriends with you and comfortable with you now even we have met just a few hours ago," biglang lumungkot ang mukha niya pagkatapos sabihin ang linyang 'yun. Kaagad ko namang hinawakan ang balikat niya at malapad siyang nginitian.
"Ano ka ba, hindi mo kailangang mag-sorry tsaka hindi naman ako naw-weirdo-han sa 'yo e! Kahit ilang oras palang tayong magkakilala komportable na rin naman ako sa 'yo, unang tingin palang naman kase sa 'yo malalaman at makikita naman na kaagad 'yang magandang ugali mo. Thankful pa nga ako kung tutuosin e, hindi na 'ko nahirapang magkaroon ng kahit isang kaibigan dahil kusa kanang lumapit sa 'kin."
"Honestly, this is so unexpected. Wala kase akong planong maghanap ng kaibigan, I hope your not being offended, but I'm just really waiting for my two bestfriends to come. Even it's impossible or you won't believe it but I swear! Kaninang nakita kita, parang nakita ko sila sa 'yo kahit nakatalikod kalang. Ibang-iba pa ang way ng pananamit nila sa way ng pananamit mo, but really para talagang nakita ko sila sa 'yo. Weird right?!"
Wala na 'kong masabi, gusto ko na talagang tumawa kaso ang seryoso ng mukha niya kaya 'wag na. Pa'nong nangyaring nakita niya sa 'kin ang dalawang bestfriends niya?
"Mukang weird nga," sagot ko naman sa seryosong mukha niya.
"Tho we find it weird, masaya pa rin akong naging kaibigan kita. I just realized there's a lot of good people, who can be your good friends too."
"Ano namang nagawa ko?"
"Marami talaga akong kaibigan, pero dalawa lang talaga ang pinakamabuti at pinaka pinagkakatiwalaan kong kaibigan."
"Hindi mo sila kaibigan kung gano'n, hindi mo masasabing kaibigan mo ang taong hindi mo naman kayang pagkatiwalaan. Kung ang isang tao katulad ko ang tatanungin kase, ayokong makipagkaibigan sa isang taong hindi ko naman kayang pagkatiwalaan o hindi mapagkakatiwalaan."
"Hindi 'yun ang ipinupunto ko, nabuhay kase akong maraming kaibigan pero konting tao lang ang pinagkakatiwalaan."
"Auh! Nakukuha ko ang punto mo, ako kase, hindi ko masasabing kaibigan ko ang isang taong hindi ko naman kayang pagkatiwalaan."
"So your not considering a friend on a person that you cannot trust," bakas ang gulat sa mukha nito at mabilis ko naman itong nagpapakatotoong sinagot.
"Oo! Magkaiba pala ta'yo ng depinisiyon ng kaibigan."
"Alam mo I like you," biglang sabi nito na ikinabulunan ko ng wala sa oras.
"Huh?! T-Tomboy ka?!"
"No, that's not what I mean," bahagya siyang natawa sa naging reaksiyon ko. "I just like you for being kind of strict to the point person. Your right, hindi ko dapat na iconsider na kaibigan ang isang taong hindi ko naman mapagkakatiwalaan, parang pina-plastic mo lang kase sila kung 'yun ang pagkakaintindi mo ng word na friend."
"Mabuti naman at nakuha mo ang punto ko, 'yung bestfriends mo- 'yun yung talagang kaibigan masasabi mong kaibigan mo at ang ibang mga tao tulad ko! Hindi mo pa masasabing friend mo na talaga sila, kung hindi kapa gaanong may tiwala sa kanila."
"Ikaw?"
"Ako?" litong tanong ko naman.
"I consider you as my friend."
"Huh? Ganyan ba kabilis na makuha ang tiwala mo?"
"Kung gano'n gano'n lang 'yun kabilis, wala sa isip ko ngayong tatlo nalang kayo kasama ng dalawang bestfriends ko ang kaibigan ko."
"E ilang oras palang tayong magkakilala auh?"
"Friendship doesn't measure in time, you really help me the way your being yourself. I have learned a lot, you made me realized how can be a complete stranger become your friend, you thought me the real meaning of the word friend and you give me yourself to be my true friend."
Hindi na 'ko nakagalaw pa sa biglang pagyakap niya mula sa likuran ko.
"I hope one day I can consider you not only my friend but one of my bestfriends," sabi nito habang nakayakap pa rin mula sa likuran ko, napangiti nalang din ako.
"Sa wakas, may kaibigan na rin ako," kumawala siya bigla sa pagkakayakap mula sa likuran ko ng narinig ang sinabi ko.
"Wala ka pa talagang friends or even kaplastikan dito?"
"W-Wala e, ok lang! Unang araw palang naman ng klase kaya normal lang ang gano'n."
"Siguraduhin mo lang may kaibigan kana after how many days huh, kung normal sa'yo ang unang araw palang naman, pwes abnormal 'pag lumipas ang ilang araw ng wala ka pang kaibigan!"
Lumipas ang ilang minuto ng bigla na lamang nagbell kaya nagpaalam na kami sa isa't isa para pumasok na. Naglibot-libot kami rito sa HOuLYn Hellion University, nagsnack at tumambay sa cafeteria habang hindi pa nagb-bell. Naging komportable kaagad ako sa kaniya, liban nalang kase sa ganda niya ay gano'n rin kaganda ang ugali niya.
Ang lapad pa rin ng ngiti sa mga labi ko habang papasok sa room ko, nag-enjoy talaga ako ng sobra. Finally may kaibigan na rin ako!
Dahan dahan akong pumasok sa room ko at dahan-dahan ring tinungo ang desk ko para maupo, habang nasakin ang tingin ng halos lahat ng tao rito sa buong silid. Mukhang lahat sila nandito na, kaya lahat ng nga bashers at haters natipon na.
"You know girls, I saw that nerd with Charity Esther Liegh on the cafeteria," talagang hindi na bulong 'yun, mukang sinasadya niyang lakihan ang boses niya para talagang umabot sa 'kin ang gusto niyang iparating.
"I saw it too, hindi na nahiya!"
"Ano kayang ginawa niya at kinaibigan siya ng bestfriend ng Emerald Princess."
"I don't know what Charity saw on her to make friends with her!"
"Yea, halata namang gold digger ang mukhang mahinhing babaeng 'yan."
"Hindi na talaga nahiya 'yang nerdy btch na 'yan!"
Hindi nga maitatangging nasaktan ako sa mga sinabi nila pero hangga't alam ko sa sarili ko na mali sila hindi ako magrereact. Natigil lamang sila sa pagsasalita ng kung ano-anong masasama laban sa 'kin ng pumasok na ang lecturer at tumayo sa harap.
Inumpisahan kaagad ang klase hanggang sa matapos ito at sumunod ring natapos ang iba pa.
Biglang nagring ang bell para sa last subject at biglang nagtatakbo kaagad ang marami sa nga estudyante palabas na parang ilang taong nakulong rito da room at atat na atat makalabas.
Medyo maaga pa naman para magsarado 'tong University, kaya nagpasiya akong kunin muna sa locker ang apat na librong kailangang review-hin at tatlong libro para sa homeworks na kailangan ko ring sagutan dahil may trabaho pa 'ko mamaya.
Kasalukuyan akong naglalakad dito sa may corridor patungo sa lockers area. Pagkarating ko ay tsaka ko na kinuha ang mga libro ko sa locker ko at naglakad pabalik sa room ko.
Habang naglalakad ay napansin kong anim na libro lang ang dala dala ko. Kulang ng isa! nakasimangot na napabuntong hininga na lamang ako at tiningnan kung anong libro 'yung naiwan ko.
"English," pagkakabasa ko nung unang librong nasa kamay ko habang naglalakad. "Literature, Anthropology, Earth Sciences, Statistics," pagkakabasa ko sa huling librong hawak ko.
Mariin ko namang inisip kung anong libro 'yung naiwan ko at ilang segundo lang ay naalala ko na bigla kung ano 'yun.
"'Yung science para sa homework ko mamaya!" inayos ko muna ang mga librong dinadala ko at nagpasiyang bumalik sa locker ko.
Kulang na kulang ako sa oras, ang dami ko pang re-review-hin, at homeworks na sasagutan.
Bahala na!
Tumakbo ako pabalik at hindi na ininda ang bigat ng librong dala dala ko. Tumakbo lang ako ng tumakbo ng biglang may pumatid sa paa ko dahilan para mawalan ako ng balanse at sa pagkakataong ito ay biglang nag-slow-mo ang lahat sa paningin ko.
Napasigaw ako ng wala sa oras pero namilog ang dalawang mata ko ng makita ko si Chad sa harap ko-kung saan talaga ang direksiyon ng pagbagsak ko.
Dahan-dahan ang mga pangyayari sa paningin ko habang pinakatitigan lang ang mukhang babagsakan ko.
Blanko na ang isip ko kaya wala sa sariling mariing napapikit na lang ako hanggang sa bumagsak ako sa dibdib niya at sa lakas nga ng impact ng pagkakabagsak ko ay nawalan rin siya ng balanse.
NAMALAYAN ko nalang ang sarili kong nasa ibabaw ng Chad na 'to. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at dun ko nakita ang gulat parin niyang mukha pero talaga nga namang ang gwapo pala niya.
Habang nakatingin sa kaniya ay hindi ko man lang magawang kumurap. Nabalik lamang ako sa rialidad ng marinig ko ang malamig na boses niya.
"M-Ms," parang nag-aalangang aniya at dun lamang ako napakurap-kurap.
Kaagad akong tumayo sa pagkakakumbabaw sa kaniya ng maalala kong may pumatid nga pala sa 'kin kanina kung kaya't nangyari 'to.
Kaagad kong binalingan ng tingin ang direksiyon ng lalaking pumatid sa 'kin at naramdaman ko kaagad ang pagkulo ng dugo ko ng makita kung sino iyon.
Kilalang kilala ko na siya kahit nakatalikod pa siya at gano'n nalang ba 'yun?! Magmamartsa na siya paalis pagkatapos niyang mamatid?!
"Hoyy!" tawag ko pero hindi pa rin siya tumigil at dire-diretso lang sa paglalakad. Kaagad ko naman siyang hinabol at ng makalapit ay matapang itong hinarap ng nakahawak sa dibdib niya.
Napatingin muna siya sa mga mata ko at dahan-dahang ibinaling ito sa dibdib niya kung sa'n naroroon ang dalawang palad kong pumipigil sa kaniya.
Nanginginig ang kamay na tinanggal ko naman iyon sa dibdib niya at sinubukang titigan ulit siya sa nga mata.
"Matapos mo kong patirin, aalis ka nalang na parang walang nangyari?" sinubukan kong ikalma ang tono ng pananalita ko pero puno na talaga ako sa lalakeng 'to!
"Kasalanan ko bang lampa ka?"
"Hindi naman kase ako babagsak sa sahig kung hindi mo ko punatid?"
"Tumingin ka kase sa dinadaanan mo, maraming paang nakapaligid sa 'yo. Tulad ng kanina, baka pumatid lang rin 'yun sa 'yo."
"Walang paang papatid sa 'kin dahil gawain lang 'yun ng mga immature na katulad mo!"
"Immature huh," nag-iba ang boses nito at pumungay ang mga mata nito ng sabihin ang katagang iyon. Humakbang ng konting konti ang mga paa niya at napaatras na lamang ako ng wala sa oras.
Anong gagawin niya? kinakabahang tanong ng isip ko. 'Wag mong sabihing hahalikan niya ako?! bago pa siya makahakbang ay mabilis na lamang akong nag-isip ng mga salitang pwedeng sabihin na makapagpapatigil sa kaniya.
"M-Magsorry ka!" wala sa sariling nauutal na sabi ko at buti na lang, bumalik kaagad ang usual niyang ekspresyon sa mukha at bigla nalang rin nawala ang kaninang nakita ko sa mga mata niya. Kakaiba ang nakita ko sa mga mata niya, mas lalo lang pumungay bigla at ang mga mata niya at kung ano sa boses ng pananalita niya kanina, parang... Hindi ko alam! Basta kakaiba talaga siya!
"Sorry?" paenosenteng aniya sa harap ko.
"'Yun lang naman 'yung sa 'kin e, magsorry ka! Sinadya mo man o hindi, magsorry ka lang papalagpasin kita," matapang kong sabi sa kaniya at napangisi naman siya pero 'yung ngising 'yun, parang naiiritang galit na ewan.
"Ba't pa 'ko magso-sorry, nagustuhan mo namang bumagsak ka sa kaniya," malamig nitong sabi at nilagpasan akong tulala sa sinabi niya.