Tapos dadagain ka lang pala sa ex mo? Ano ngayon kung si Paloma Escalante iyan? Huwag kang papatalo,” pagpapalakas ni Cardo sa loob nito.
Iyon ba ang tingin ni Cardo sa kanya? Na babae lang siya basta? Parang pareho sila ng sitwasyon ni Jeyrick. Wala siyang magagawa sa pagkikita nila ni Cardo pero kailangan niyang gumawa ng paraan para di magkita sna Jeyrick at Paloma.
Hinawakan niya ang braso ng kaibigan. “Jeyrick, di ka pwedeng pumunta sa kasalan. Anihan namin ng carrots.”
“Ha? Anihan na ba ninyo?” tanong ng binata at napakamot ng ulo.
“Oo. At nangako ka sa akin na makikiani ka rin. Tutulong ka sa amin. Inaasahan ka na nila Tatang,” paalala niya.
“Pero kasal din iyon ni Rjan. Ako ang tulay kaya napasagot niya si Jimarah. Nangako din ako sa kanila. Minsan lang ikakasal ang mga kaibigan ko.”
Parang pinipiga ang dibdib niya. “Nauna ka namang nangako sa akin. Ganoon na lang ba iyon? Nangako ka kina Tatang at Nanang na pupunta ka. Inaasahan ka na nila. Nagtatanong pa sila sa akin kung ano ang ihahandang pagkain para sa iyo. Malaking bagay sa amin ang anihan at minsan ka lang madadalaw sa amin,” pangongonsensiya niya. Kababawan marahil iyon pero wala na siyang ibang maisip na isangkalan.
“Oo na. Pupunta din ako. Uunahin ko ang anihan ninyo bago ako tumuloy sa kasalan. Okay na ba tayo?”
“Okay na okay.”
Saka na siya iisip ng paraan para mapigilan itong makipagkita kay Paloma. Di na siya papayag na may humadlang sa kanila ni Jeyrick - si Paloma man o si Cardo.
HANGGANG tainga ang ngiti ni Beliza habang nakatayo sa kubo sa gilid ng bukid nila sa Bauko, Mountain Province. Pinagmamasdan niya si Jeyrick na tumutulong sa pag-aani ng carrots at pagbubuhat ng mga kaing papunta sa naghihintay na delivery truck. Kasama nito ang ilan sa mga dumayong nag-aani na kinuha ng ama niya mula sa ibang lugar ng Cordillera. Kaya naman ganado na maghanda ng maghanda ng pagkain ang dalaga para sa mga trabahador.
“Anak, bakit naman pinaagahan mo pa ang pag-aani natin?” tanong ng nanay niya na si Manang Clarizza. “Aba! Nataranta ang tatay mo pati na rin ang magde-deliver sa outpost.”
“Naku! Dahil kay Jeyrick iyan, Nay. Ngayon niya siguro gustong pikutin,” pananalakab ng kapatid niyang si Rakel na kalong ang tatlong taong gulang nitong anak. Kasama nila ito sa pagpapakain sa mga mag-aani habang ang asawa nito ay nag-aani.
“Oo nga, anak. Nagtataka ako kung bakit mo ipinilit ngayon na magpaani. Sa isang araw pa talaga ang anihan natin. Saka mas dapat yata na ganoong araw na lang tayo nagpaani dahil may kasalan pala na pupuntahan si Jeyrick mamaya. Baka mamaya di pa siya makarating sa oras,” sang-ayon ng ina niyang si Clarizza.
“Mas okay na ngayon, Nay. Di na siya pabalik-balik saka may review na po ako no’n,” mariin niyang sabi. Iyon naman mismo ang plano niya. Ang mapilitan si Jeyrick na huwag nang dumalo sa kasalan at di nito makita si Paloma. O kahit ma-late man lang ang lalaki dahil tiyak niyang matapos kumanta ay nagmamadali na si Paloma na umalis ng reception dahil may mga showbiz engagement pa ito at shows.
Maaring makasarili ang dating niya dahil sinisira niya ang pagkakataon ni Jeyrick para makita ang mahalagang sandali sa buhay ng mga kaibigan nito pero pinoprotektahan lang naman niya ang lalaki. Alam niya ang pakiramdam na makita ulit ang dating taong minahal.
Nang makita ulit niya si Cardo, parang bumalik ang lahat ng alaala -ang masasaya, malulungkot at masasakit na pinagsamahan nila. Pati ang pagmamahal niya ay parang bumalik din. Kahit nang kasama na nila si Jeyrick, pakiramdam niya ay lumilingon kay Cardo ang puso niya. Natataranta ang puso niya dito. Kaya hihigpitan niya ang kapit kay Jeyrick. Di sila maaring mawala sa isa’t isa.
“Kain muna kayo,” yaya niya sa mga trabahador.
Lumapit si Jeyrick sa kanya. “Aalis na ako matapos ang tanghalian, ha?”
Bahagyang umasim ang mukha niya. “Mamaya na natin pag-usapan iyan. Kumain ka muna diyan. Wag kang magpapakagutom.”
Pinatabi ni Beliza ang lalaki sa Tatang Oman niya para mapakwento nang mapakwento. Gumagana na ang plano niya. Mare-realize ng lalaki na mas masaya na dito na lang siya sa piling nito kaysa sa piling ng Paloma na iyon.
Tinapik ng tatay niya ang balikat ni Jeyrick. “O! Baka kailangan mo nang umalis. Pasado ala una na. Alas kuwatro ang kasal.”
“Opo. Aalis na po ako, Nanang, Tatang,” paalam ni Jeyrick sa mga magulang niya. “Baka di na po ako makahabol sa simbahan nito.”
“Pasensiya na at napakwento ako,” sabi ni Mang Oman.
“Jeyrick, huwag ka munang umalis. Ano... Naghahanda pa kasi ako ng miryenda. Saka sabi mo sa akin mamaya ka pa aalis. Mga alas dos dahil kulang ang trabahador ni Tatang...”