GUSTO nang burahin ni Jeremie ang mukha niya nang makita ang sarili sa harap ng salamin. Pagkakapal-kapal ng make up niya. Ni hindi na nga niya makilala ang sarili niya. At ang maikling dress niya ay handang mang-akit ng kahit sinong lalaking makakita sa kanya. Gusto na niyang hubarin.
“Let’s go, Jeremie! Perfect ka na!” tawag ni Kae sa kanya na nasa pinto na.
Nanlalaki ang mata niya itong hinarap. “You can’t expect me to parade outside looking like a harlot.” Ipinadyak niya ang paa. “Baka ma-pick up ako ng lalaki.”
Pumalakpak si Katie. “Good! Iyon naman talaga ang purpos ng damit na iyan. Huwag ka ngang pa-virgin. Di ka magmamadre. At huwag mong bulukin ang kagandahan mo. Magmumukha kang yaya namin. Gusto mo iyon?”
Napilitan siyang sumunod sa mga ito. Mas gusto niyang lumabas nang balot ng damit as if it was her armor. Gusto niyang maging kapita-pitagan na businesswoman balang-araw. At walang puwang ang mga lalaki at pakikipag-date maging pakikipagnobyo sa buhay niya. Priority niya ang pamilya niya at ang negosyo nila. Nakita niya kung paanong isuko ng Mama niya ang sarili para pamahalaan ng papa niya ang negosyo nito. Nawalan ng boses ang Mama niya. Nauwi ito sa pagiging plain housewife. Hindi iyon mangyayari sa kanya.
Naghihintay ang lahat sa paglalayag ng Pearl of the Orient Seas. Pakiramdam niya ay bumalik siya sa panahon ng Kastila kung saan namamayani sa mga karagatan ang Spanish Galleons. The ship was classy and elegant. Mas maa-appreciate sana niya iyon nang walang mga mata ng kalalakihan na nakasunod sa kanya at pinagnanasaan siya. Wala siyang ginawa kundi ibaba ang dulo ng palda niya na umaangat tuwing humahangin.
“Sino ba ang pipiliin kong ka-date para sa welcome party mamaya? Si Matt o si Gerald?” tanong ni Kae. Di pa sila naglalayag ay may prospect na ang mga ito.
“Iyan din ang tanong ko. Sino sa kanila ang ide-date ko?” Kumislap ang mata ng dalawa at may iginigisa na namang plano ang mga ito.
“Gusto ninyong mag-switch mamaya, no?” panghuhuli niya.
Humalakhak ang mga ito. “Not bad, right? Hindi kami mahihirapang mamili sa kanilang dalawa. Mae-experience pa naming maka-date sila,” katwiran ni Kae.
“That’s one of the privileges of having a twin sister. May napili ka na bang ka-date? Brad is handsome,” tukoy ni Katie sa Irish na kalapit lang nila ang cabin.
“I don’t like blondes,” sagot naman niya.
“Marton perhaps?” suhestiyon ni Kae.
“Pareho lang silang mas maputi sa akin. Pareho lang silang blonde. Gusto ko munang i-enjoy ang barko kaysa sa mga lalaki okay?” Nalulunod na siya sa hangin sa deck. Naiingayan na rin siya sa dami Mukhang walang balak na mag-ikot ang mga kasama niya. Nakita niya sa brochure kung gaano kaganda ang barko. It would be a waste to spend it oggling men. “Pupunta muna ako sa mini museum.”
“Bahala ka. Boring do’n,” sabi ni Katie na di siya pinansin at kinawayan ang isang grupo ng mga kalalakihan sa kabilang table.
Nagkibit-balikat lang siya at iniwan ang mga ito. Pasimple lang niyang nginitian ang mga kasalubong niya habang papunta sa mini museum. Mas relaxed ang atmosphere sa ibang parte ng barko kaysa sa deck kung saan humahangos ang lahat ng mga tao para hintayin ang pag-alis ng barko sa harbor.
She was really impressed by the interior of the ship. Naintriga din siya sa mga paintings na nakasabit sa mga hallway. Each painting was more interesting than the first one. Nakalimutan na niya ang mini museum dahil mga paintings ang sinundan niya. She would ask regarding the artist at the reception later on. Gusto rin niya para kay Abbie. Sa batang edad ay interesado din sa art ang kapatid niya.
Pinagmamasdan niya ang isang watercolor painting nang mabulabog ang katahimikan niya sa iyak ng isang babae at sigaw ng isang lalaki.
Mula sa dulo ng hallway ay lumabas ang isang galit na galit na lalaki. Kasunod nito ang babae na magulo ang buhok at pinagsusumikapan na ayusin ang pagkakabutones ng damit nito.
“Sir, please don’t do this to me. Baka po pwede nating pag-usapan ito,” lumuluhang pakiusap ng babae.
“Wala na tayong pag-uusapan. I said you are fired!” mariing sigaw ng lalaki. Kumunot ang noo niya. Ano bang klaseng lalaki ito? Kailangan pa ba nitong iladlad sa harap ng ibang tao ang pagpapalayas nito sa empleyado nito? Ni hindi man lang nito binigyan ng kahihiyan ang kaawa-awang babae.
“You are unprofessional. Isang linggo ka pa lang sa akin but you nearly cost me a deal. Schedule ko hindi mo mailagay nang tama. And what? Sinigawan mo pa ang pinsan ko at sinabihang huwag nang tatawag sa akin.”
His voice was smooth yet authoritative. Gusto niyang makisimpatya sa babae pero hindi niya alam kung bakit naaakit siya sa boses ng lalaki. Nang lumingon siya ay nakita niya ang profile nito. His features were assertive. Matangkad ito at kung dalhin nito ang sarili ay parang pag-aari nito ang mundo. Bagay na bagay dito ang suot na light brown business suit. Na-emphasize ang magandang nitong balikat. Matangkad ito, matangos ang ilong at may maiitim na mata. Kahit na mahaba ang buhok nito na nakapusod sa likuran ay makisig pa rin itong tingnan. Ruggedly handsome and dangerous.
Humikbi ang babae. “A-Akala ko po kasi isa siya sa mga babaeng naghahabol sa inyo. Sinubukan ko lang kayong protektahan, Sir.”
“Protektahan? Or you want me for yourself?”
Napahagulgol ang babae. “Kasalanan ko bang mahalin kayo? Ayokong malayo sa inyo, Sir Lucian.” Lumuhod pa ang babae. “Gagawin ko ang lahat para sa inyo. Huwag lang ninyo akong sesantehin.” Yumukod ito. “Kung gusto ninyong halikan ko ang sapatos ninyo. Gagawin ko.”
Nahigit niya ang hininga. Baliw ba ang babaeng ito? Bakit kailangan nitong magpakababa? No way! Kahit para sa pag-ibig ay di niya gagawin ang lumuhod o ang halikan ang sapatos ng isang tao.
Nanindig ang balahibo niya nang dahan-dahang lumapit ang labi ng babae sa sapatos ng lalaki. Nanlaki ang mata niya. The nerve of the man. Bakit nito hahayaan ang isang babae na halikan ang sapatos nito?
That was unacceptable. Masyado itong malupit. Hindi niya ito papayagan.
“Huwag! Huwag mong gawin iyan!”