MAICO DEVILLA
Mahimbing na nakatulog si Yumi, kaya hindi ko siya maiwan-iwan dito. Kahit nagprisinta na si Patrick na siya ang magbabantay, pero tumanggi pa rin ako. I still don't want to leave her.
I was just staring at her while she was sleeping. Until...
"Ano ba?! Papasukin niyo nga ako!" rinig kong sigaw ni Avianna mula sa labas. Napatingin ako kay Yumi at unti-unti na siyang nagigising dahil sa ingay. "Ano ba kasi!? Para kayong mga tanga, 'no? Hindi naman sa inyo itong room, ah!" sigaw niya sa dalawa kong kaibigan.
"Hmm... what's going on?" inosenteng tanong ni Yumi.
"Avi, please!?"
"Wow!" namamanghang saad niya at bahagya pang pumalakpak. "Kaya naman pala!"
"Why are you here, Avianna?" I sincerely asked.
She smiled at me. "I'm here to visit you. I want us to eat together. But these fucking friends of yours don't want me in! They thought, they own this classroom!"
Natahimik lang ang dalawa. Napatingin ako kay Yumi. Wala man lang siyang reaksyon. "Pero may kasabay na ako, Avi, e."
Napataas ang kilay niya. "And it was her again?"
"Yes—"
"No," pigil ni Yumi sa sasabihin ko. Napatingin ako sa kanya ng may pagtataka. Ayaw niya ba ako kasabay kumain? "Hindi ako. May mga kasabay ako, and I'm sure my friends are waiting for me. So, bye."
Agad ko siyang hinabol. "Wait, Yumi."
She stopped, but we're out of the classroom. "Please? Don't follow me anymore," she said and left me.
Hinarap ko si Avianna. "Avi, please tumigil ka na! Ano pa bang ginagawa mo rito? Eh, di ba hindi naman dito ang room mo? Tapos na tayo, Avi! Hindi mo ba 'yon naiintindihan?!"
Tumalikod na ako , at humakbang palayo sa kanya nang matigilan ako. "G-gusto mo ba siya?" Kahit hindi ko siya lingunin, ay alam kong umiiyak siya. What I hate most is to see a girl crying, and especially because of me. So, I just choose not to look at her.
I'm sorry, Avi...
I sighed first before answer her question. "No, I don't like her."
I'm looking for Yumi. I don't know where she went. I asked the students that I was passing through, until someone told me that she was in the rooftop garden. What is she doing there?
When I arrived at the rooftop garden, I saw her there. She's just sitting on one side while thinking deeply. What was she thinking?
Nagtama ang paningin naming dalawa. "Why did you still follow me?"
Instead of answering her question, I sat beside her. "I just want to say sorry."
"Didiretsuhin na kita. I just want to tell you not to be close to me anymore, dahil ayoko ng gulo." I just nod to what she said.
SABRINA TYRA SISON
I forced myself to calm down, but I just couldn't help it.
"We really don't know, Sabrina. But I'm sure she's okay," this guy said his name is Patrick.
"Huh?! Okay? Paano mo nasabi?! E, hindi mo naman kilala si Yumi!"
"Sab, just calm down," pagpapahinahon sa akin ni Luke. Hindi ko siya pinansin.
"I'm sure she's okay, because I know she's with Maico."
Bigla namang uminit ang ulo ni Luke. Hindi ko siya maintindihan, ang gulo niya. Kanina pinapakalma niya ako, tapos siya eto ngayong hindi mapakali.
"I don't trust your friend. Let's go, Sab let's find Yumi."
Just a few minutes, someone told us they were in rooftop garden. Agad naman namin silang pinuntahan ni Luke.
"Luke," pigil ko sa kanya nang aakmang lalapitan sina Yumi at Maico na nag-uusap at nagkwe-kwentuhan.
"Why?"
"Hayaan na natin silang mag-usap."
"No, hindi pwede," sabi niya at tinalikuran ako. Tuluyan na niyang nilapitan sina Yumi at Maico. Sumunod naman ako sa kanya.
"Hey!" Napalingon sila sa direksyon namin.
"Luke? Sab?"
"We've been looking for you for a while now, but you're just here. Let's go," usal ni Luke sabay na hinila si Yumi, pero hinila rin pala siya ni Maico.
"Maico," sambit ko.
Hinarap ni Luke si Maico. Takte, naamoy ko na parang may mag-aaway, ah. "Bitiwan mo si Yumi."
"Why would I do that?"
"Bitiwan mo si Yumi," pag-ulit ni Luke.
"Tumigil ka na nga kayo," saway ni Yumi at naunang naglakad palayo sa amin. Sinundan naman siya ni Maico.
Napailing naman ako. "Matured na si Yumi, Luke. She's in the legal age, she's in the right mindset. She knows what she's doing, so don't worry about her, okay?" Hindi siya kumibo. "Wait, maybe you're jealous?"
"Of course, Sab. Yes, I'm jealous!" Tumango na lamang ako, at hindi na muling nagsalita pa. Oo nga pala, mahal pala ni Luke sa Yumi.
"Aray!" daing ko. Bwisit naman, o! Hays! Bakit naman ganoon? Naglalakad na nga lang ako rito, madadapa pa.
"Pfft." Sinamaan ko ng tingin ang bwisit na taong ito na nagpipigil sa tawa.
"Excuse me?"
Napatigil siya sa pagtawa. "Are you okay?"
Napairap naman ako. Kita na ngang nadapa 'yong tao, tatanungin pa ng 'are you okay?' Napaka-abnu talaga. I'm probably not okay!
"Tsk!" I was annoyed when he touched my knee, where there was a wound.
"Ang sungit mo naman." Ako masungit?
"Just leave me! I don't need you here! Kaya kong tumayo mag-isa!" singhal ko sa pagmumukha niya.
Nagulat na lang ako nang bigla niya akong binuhat. "Woy! Saan mo ako dadalhin?!"
"Sa clinic."
"Put me down! I can walk!" I said because it's embarrassing.
"Huwag kang malikot, kung ayaw mong malaglag." No choice naman ako kundi ang tumahimik na lang. I don't want to fall, and I might get wounded again, reason for me to have a scar again.
We reached the clinic. "Patrick naman, e! Did I say na buhatin mo ako?" inis kong tanong sa kanya, nang ibinaba na niya ako.
"Whatever."
"Tsk!" singhal ko na lang. Wala na akong magagawa pa. Nandito na ako, e.
Dumating naman ang isang nurse, dala ang first aid kit. Agad namang kinuha ni Patrick 'yon. "Ako na po ang bahala sa kanya, Ate."
Huh? Anong siya? Baka naman mamatay ako nito.
"Sige, sir." Umalis na ang nurse, saka naman ako binalingan ng tingin ni Patrick. Umupo siya sa kinahihigaan ko. At nagsimulang kumuha ng cotton saka nilagyan ng alcohol.
Wait, 'di pa ako ready. Ayoko ng mahapdi.
"T-teka," pigil ko.
"Bakit?"
"A, pwedeng ako na lang mag-ano sa sarili ko?"
"Nope. Hindi pwede."
"Pero— waaaaaah." Napahawak ako ng mahigpit sa tuhod ko. Ayoko talaga ng mahapdi!
"Pfft." Binatukan ko siya. Nakakainis siya, may nalalaman pa siyang patawa-tawa. "‘Yan tuloy ang nangyari sayo. Hindi kasi nag-iingat, e."
"So, if this happened to you?"
"Would you do the same thing I do?"
"Huh?"
Sandaling katahimikan ang nangibabaw sa amin. Pinapanood ko lang siya habang naglilinis ng sugat ko. I'm thankful kasi nandito siya sa tabi ko, para tulungan ako sa paggamot ng mga sugat ko. Argh! Pero bwisit pa rin siya.
"What do you want to eat?" he asked. We are in the cafeteria today, and not in the classroom. When we got out of the clinic, dumiretso kami kaagad dito.
"Kung ano ang gusto mo, 'yon na lang din ang sa akin."
"Okay sige." Pumunta na siya sa counter. "Eto na ang order," sabi niya sabay na inilapag sa mesa ang mga pagkain. Umupo siya at sinimulan ng haluin ang spaghetti.
"O, Patrick you're here lang pala?" Si Patricia, ang kaklase ko na kampon ni Avianna. "And that's why, you're not in class, because you two are together, without knowing that the subject teachers are looking for you. Then you're just here and dating with this girl?"
Patay ako nito, siguro akong iniisip na ng girlfriend niya na nilalandi ko ang kumag na 'to. As if naman papatulan ko itong lalaking ito.
"We're not dating," sabay naming sabi na hindi ko inaasahan. Napatingin kami ni Patrick sa isa't isa.
"Kahit na." Napatingin naman ulit kami kay Patricia. "Kahit ano pa ang sabihin niyo, mali pa rin ang ginawa niyo. Dahil nag-cutting class kayo."
"Pat, hayaan na natin sila. Malalaki na ang mga 'yan," singit ni Rylan. Nandito rin pala iyong isang kumag.
"Well, concern lang naman ako kay Patrick. At hindi sa babaeng 'yan," pagtukoy niya sa akin. Medyo na-hurt ako roon, ah. "Let's go, love. Maghanap na lang tayo ng ibang table."
Love?
Umalis na sila sa harapan namin. Saka naman ako hinarap ni Patrick. "Pasensya ka na sa kambal ko, ah? Ganyan talaga 'yan."
"Kambal?" He just nooded. "So, she's not your girlfriend?"
"Pfft. Don't we look alike?"
Natawa naman ako. "Hindi naman sa gano'n. I just thought she's your girlfriend."
"No, she's Rylan's girlfriend. How did you say that she's my girlfriend?" tumatawang tanong nito.
I bit my lips. "No'ng first day of school, I saw you at the waiting shield while Luke and I were waiting for Yumi. Then, you two are so sweet, nagsusubuan pa kayo, magkaakbay, at nagkwe-kwentuhan."
"Ahhh. Gano'n talaga kami ni Patricia sa isa't isa. Kaya nga minsan, napagkamalan kaming mag-syota. Hahaha." Natawa naman ako, pero natigilan ako sa pagtawa sa sariling naisip.
Bakit kaya hindi sila magkamukha? Hahaha.
"Sana ako rin, may kapatid."
"Bakit? Wala ka bang kapatid?"
Tumango ako. "Oo, iyon ang sabi ni Mama."
"That's okay, Sab. Pwede mo naman maging kapatid si Yumi."
Sab? What? He called me Sab? Whoa! Only important people call me that. So, is he important to me too?