Kabanata 2 OUT
Nasa harapan ako ngayon ng aking mga ka-klase. Pinapasadahan ko ng  tingin bawat isa sa kanila. Gustong gumalaw ng aking bibig pero naumid na yata ang dila sa pagkakapahiya. Kaya ang aking ginawa, ay ngumiting pilit sa harapan nila.Bead's of sweat is on my forehead, at hindi ito magandang tingnan sa pagiging weirdo. Sa sulok ay tanaw ko ang batang maestro. Naghihintay ito na maipakilala ko ang aking sarili sa harapan ng mga ka-klase. Uneasy, and a bit hesitant, I force myself to give some informations. Being polite, sometimes isn't a good personality like forcing yourself to smile even though you're not actually pleased.May ilan sa mga ka-klase ko ay humihikab tanda na hindi nagugustuhan ang aking presensiya. May ilan ding ngumingiwi sanhi ng pang-iinsulto. Ngunit, mas lamang ang ngumingisi. Naghihintay kung kailan ulit ako makagagawa ng mga kapalpakan sa kanilang harapan. Lahat sila nabuburyo sa presensiya ko. Nagsasalita na parang de-susi sa kanilang harapan. There are also laughing and I just thought that maybe because, of my big eyeglasses, or it could be the old fashioned long skirt dress and black shoes. I know that I'm not sexy. Not even attractive at all. But then again.. I silently asked myself.
'Do I really deserve this kind of treatment? Alam kong wala sa uso ang kasuotan pero, sapat na basehan ba iyon upang hindi makuha ang respeto ng ilan? Na kailangang maging maganda at kaakit-akit sa paningin ng iba? Presentable naman ang kasuotan at ito na ang nakagisnan. Hinding-hindi ko ikakahiya ang kung anong mayroon ako at sapat na kung ano ang kayang ibigay. Magkaroon man ng kaibigan, o hindi, matatanggap ko naman. Kung hindi nila ako magustuhan bilang isang kaibigan ayos lang, all I'm asking is them to respect me that's all I wanted...
"Well done Miss Mendez. You may now take your seat." Tila robot akong napatingala sa batang guro. Halos hindi na maibuka ang bibig dahil sa akin na ang buong atensiyon ng mga ka-klase."Primitive..." May sumingit pa habang nagsasalita ang professor. I closed my eyes again. From this day on, kinakailangan kong pahabain ang pasensiya. Naglakad ako patungo sa silyang uupuan. Hindi ito ang unang beses na ipapakilala ang sarili sa karamihan. Pero naninibago pa rin ako. Hindi pa rin sanay at parating kulang sa kumpiyansa... "Thank you Sir!" Umupo ako sa bakanteng silya. Hindi pa rin mapakali at sumisingit pa rin sa diwa ang pagkakadulas kanina...Mariin akong pumikit... 'Sobrang nakakahiya talaga...'"Michael Isaac Santillan?"Parang pinipilipit ang puso sa apelyidong binabanggit ng guro. "Santillan?" Ulit ng batang maestro. Parang pamilyar sa akin ang apelyido.Parang...
"Is that student absent again?" Halatang dismayado ang batang guro.  Napailing pa ito, at tumingin sa labas ng pinto ng silid. Napaisip ako, masyado pa siyang bata para maging isang guro. Mag ka-edad lang ba kami? Kasi... "...I'm here,"The man's voice came from the door, sobrang pamilyar ang boses nito, kaya ng lumingon ako, halos malaglag ang panga ko. Tulad ng nakita kanina ay itim na shirt pa rin ang kanyang kasuotan. Butas-butas ang pantalon na suot. Kung bakit ay pinapahintulutan ng eskwelahan ang ganyang klase ng kasuotan. Estudyante siya at hindi lang tambay na namamasyal sa kanto! His black converse shoes captured my eyes. Halos namilog ang mga mata dahil ito lang yata ang maganda sa lahat ng kasuotan niya! Masyado siyang matangkad kaya kinakailangan ko pang tingalain siya. My heart clenched the moment our eyes meet. Klaro sa paningin ang hikaw na nakakabit sa kaliwang kilay niya and I must admit, hindi ko gusto kapag nakakakita ako ng lalaking nagsusuot ng hikaw pero siya? Is he an exception, pasado ba sa panlasa ang kaangasan niya? Dahil para siyang modelo at tila pa nanghihikayat sa mga kabataan na gayahin siya sa kanyang asta! 
Naging sound proof na yata ang silid dahil sa kanyang presensiya... Kung wala lang sanang hikaw na nakaharang sa kanyang gwapong mukha perpekto na sana! Madilim at mahirap basahin ang mapupungay niyang mga mata, ang matangos na ilong ay nakamamangha... At ang mga labi niyang manipis ay handang suwayin ang isang ipinagbabawal na kautusan! And his long brown hair made him look like a gangster. He is too intense. Nag-uumapaw ang kanyang karisma at nakakatakot na!Diyos ko... Sobrang gwapo ng mamang ito!Kinapa ko ang dibdib sa sobrang lakas ng tahip nito. I don't want to sound like a fool but his beauty was like a Roman and Greek God. It was as if he was bewitching me.Really bewitching me? That fast?Pinikit ko ang mga mata para lang ulit makita ang gwapong mukha niya! Normal pa ba 'to? Pakiramdam ko kasi nagpapalpitate na ako!'Ano bang nangyayari sa akin?'
"Miss Mendez, are you alright?" My professor got confused upon staring at my blushing face."Y--y--yess S-sir..." I gulped and stuttered."Take your seat Santillan," Kabado ako habang sinusundan ito ng tingin. At nang umupo ito sa bakanteng silya parang nagkaroon ng himagsikan sa aking kaibuturan!Is this guy some kind of a chickboy? A playboy? Or a womanizer?