“Anong trabaho mo sa Boracay?” tanong niya.
“I am part of a non-government organization and an environmental group - who wants to help in rehabilitating Boracay - Save the Earth.”
“Rehab? Aayusin ninyo ang Boracay? What’s wrong with Boracay?” naguguluhang tanong ni Sayaka.
His face suddenly looked horrified. “Everything. Mula sa mga hotel at lodge na di pasado sa sanitation at idinidirekta ang mga dumi nila sa dagat sa halip na sa sewerage system. Masyado nang maraming establishments at tao kaysa sa kakayanin ng isla. Madumi na ang tubig. The island polluted and abused. Dapat ipasara iyon.”
“The best island in the world, ipapasara ninyo? You must be kidding. Imposible iyon.”
“Posible iyon kung may political will ang namumuno,” matigas na sabi nito at mistulang tigas din ng itim na diamante ang mga mata nitong nang iikot ang mga mata sa mga kasama. “At oras na makita ng pangulo kung gaano kalaki ang problema sa Boracay, maiintindihan niya ang ipinaglalaban namin.”
Napaungol siya dahil nagtriple pa ang kakisigan nito ngayong may ipinaglalaban ito. Wake up, Sayaka. Hindi ito ang oras para pagnasaan mo si Riego. Banta siya sa trabaho mo.
“That is silly. Maraming tao ang kumukuha ng kabuhayan sa Boracay.” Kasama na siya. “At malaki ang kitang mawawala sa turismo kung gagawin iyon. Sa palagay mo ba makatarungan na ipasara iyon at di iisipin kung paano kakain ang mga nawalan ng hanapbuhay sa isla? Paano kung wala silang ipon di gaya ng malalaking business owners? Mamamatay ba sila sa gutom?”
Ipinako siya ng matalim nitong tingin. Parang lalo itong nairita sa kanya. “For fifty years, pinagkakitaan ang isla nang di iniisip kung ano ang epekto nito sa isla mismo. Ngayon pa nga lang madumi na ang tubig. Hihintayin pa ba na mag-alisan ang mga tao at patay na ang isla bago umaksyon? Anong klaseng isla ang ipapamana ko sa magiging anak ko? And what? Ie-encourage mo pa ang mas maraming turista doon at nang lalong maabuso ang isla?”
“E bakit parang kasalanan ko ang nangyari sa Boracay? Di pa nga ako nagsisimula sa trabaho ko, parang ako na sinisisi mo,” defensive niyang sabi.
“You are part of the industry. Do you even think for a second about the impact of the influx of tourists? Di mo ba naisip na baka isa ang resort mo sa nagdudumi sa isla? Puro pera na lang ba ang nasa isip mo at ang ambisyon mo?”
Nahigit niya ang hininga. “Sandali lang ha? Namemersonal ka na yata.”
Humarang na sa kanila si Tessa Marie. “Mga bata, nandito tayo sa reunion para magsaya at magkumustahan. Relax lang tayo. Inom muna.” At sinenyasan nito ang waiter na may dalang cocktail drinks sa tray. “Marami rin pagkain diyan.”
“Oo nga. Dapat masaya lang,” ani Hiyasmin.
“I am sorry. Nadala lang ako ng emosyon ko,” malumanay na sabi ng binata at inikot ang mga mata sa kasama. “Let’s forget about it.”
Sorry? Parang di naman ito mukhang apologetic sa kanya. Sa mga kasama lang nila ito paranng humingi ng tawad samantalang siya ang sinindak at inakusahan nito. At sasabihin nito na kalimutan lang ang lahat?
Kalimutan mo mukha mo. Ganoon-ganoon na lang ba makakalimutan mga sinabi mo? And your half-assed sorry is not good enough.
“Excuse me. Pupunta lang ako sa bar,” sabi niya sa mga kasama at parang hinihilang goma ang mga labi niya nang ngumiti. “Ituloy n’yo lang ang kwentuhan ninyo.”
Tinapik niya ang mobile bar at sinenyasan ang waiter para umorder ng tequila. Wala siyang oras para makipagplastikan. Baka kung ano pa ang magawa niya kay Riego sa inis niya. Porke’t gumuwapo lang ito nang tatlong paligo, may ipinaglalaban sa kalikasan at nagka-muscles, kung mata-matahin siya nito sa harap ng ibang tao akala mo insekto siya sa paningin nito.
Tinungga ang tequila at hinayaang gumuhit sa lalamunan niya ang mainit na alak. Saka niya sinimsim ang hiwa ng lime. Kahit na lumalaban ang alak, mas palaban pa rin ang alingawngaw ng masasakit na salita ni Riego. “Gagong iyon. Mukhang pera daw ako at ambisyosa. E di ako na ang mukhang pera at ambisyosa. Judgmental masyado. Siya na ang bayani. Bayani nga pero kung makahusga ng kapwa akala mo perfect. Buset siya!” usal niya at dinilaan ang asin na nasa labi niya saka umorder ulit ng isa pang shot ng tequila. Nakakasira talaga ng gabi.
“Ang aga namang inom niyan,” ani Cali nang samahan siya ng kaibigan sa bar.
“Mukhang bad trip ka,” puna ni Ysadora na kasunod nito.
Nilingon niya si Riego na kausap ang isa sa konsehal ng bayan na mas mataas ang branch sa kanya. Malamang nagpapaka-Mr. Earth na naman ito. “Pabida kasi ‘yung Riego na iyon. Mukha daw akong pera at ambisyosa. Porke’t environmental activist na siya ngayon o kung anuman ang tawag niya sa sarili niya, siya lang ang kakampi ni Mother Earth at kalaban na ang iba.”
Kumunot ang noo ni Cali. “That is not the Riego that I know. Baka naman na-misinterpret mo lang. Alam mo minsan masyadong passionate ang tao sa nasasabi niya, di niya napapansin na nakakasakit siya ng ibang tao. Pero di naman iyon ang intesyon niya.”
“People change. Oo, di na si Riego ‘yung Riego na mahiyain na nakilala natin. Pero dinig na dinig nang akusahan niya ako na gagawin ko ang lahat pa sa ambisyon at pera.”
Humagikgik si Ysadora. “Baka malamang bitter pa rin siya dahil sa pambabasted mo sa kanya.”
“Grabe! Ang ganda ko tapos di na siya naka-move on.” Sinimsim ulit niya ang lime. “Wag ko lang makita iyan sa Boracay, titisurin ko talaga siya.”
“At least may ipinaglalaban siya ngayon. Sabi mo ayaw mo sa lalaking parang walang pangarap. Ayan! Di lang siya basta may pangarap. Gusto pa niyang sagipin ang mundo.” Sinapo ni Cali ang pisngi at gumapang pababa sa leeg nito. “Oh, boy! His beach body is sexy. Mga ganyan ang type mo, ‘di ba?”
Umirap si Sayaka. “Hadlang siya sa pangarap ko. Ipapasara daw niya ang Boracay. At nang sabihin ko na imposible iyon, parang sa akin niya isinisi ang lahat ng kasalanan ng mga sumalahula sa Boracay. Kulang na lang sa akin niya isisi pati pagkabutas ng ozone layer. Sige nga. Tama ba na sa akin siya manggalaiti samantalang di pa nga ako nagsisimula sa trabaho ko?”
“I got it. Masyado nga siyang nadala sa nararamdaman niya at ipinaglalaban niya. Iwasan mo na lang siguro siya ngayong gabing ito para di kayo mag-clash. Huwag mo siyang titisurin o sasabuyan ng drinks. We are classy women. Nakakahiya sa mga fans,” paalala ni Ysadora.
“Sige. Sa Boracay ko na lang siya titisurin. Basta huwag na lang niya akong kakausapin ulit o ipapahiya sa mga tao. Wala akong pakialam kung cliche o hindi pero bad trip talaga siya. Tch!”
At isang beses pa niyang inirapan si Riego nang makitang nakatingin ito sa kanya. Nang ngumisi ito sa kanya na parang masaya ito dahil alam nitong nasira nito ang gabi niya, muntik na niya itong bigyan ng dirty finger. Asshole. Guwapo nga, asshole naman. Kung kasing bakit lang sana siya ng dati, baka ako pa ang manligaw sa kanya ngayon.
“Don’t let him ruin your night,” untag sa kanya ni Cali na may hawak na margarita sa isang kamay. “Nagsisimula na silang magkagulo sa dance floor. Magpapaiwan ba tayo?”
A confident grin formed on Sayaka’s lips then flipped her hair. “Come on. Let’s show them how we party.”