- Kabuuan: 51
บทที่1.วันวิวาห์แสนร้าวราน
บทที่1.วันวิวาห์แสนร้าวราน
...แต่...แด้...แด่...แด แต่...แด...แด๋ว...
เพลงบรรเลงประจำงานวิวาห์ที่วงดน
บทที่1.วันวิวาห์แสนร้าวราน ..
พิมรักส่ายหน้าหวือ!! หล่อนรีบเม้มปาก เสก้มหน้าหลบสายตาคาดคั้นของมาดามนับทอง ต่อให้เธอรู้เธอก็ปริปากพ
บทที่1.วันวิวาห์แสนร้าวราน ....
“ผมต้องไปตามยัยนั่นด้วยเหรอแม่?” เรียวคิ้วขมวดหมุน ชำเรืองมองมารดาแทนคำถามต่อไป
มาดามนับทองสะกดความโ
บทที่2.ก็เลือกที่จะเดินไป...จะสนทำไมกับทางที่ผ่านมา
บทที่2.ก็เลือกที่จะเดินไป...จะสนทำไมกับทางที่ผ่านมา
3ปีผ่านไป...
เวลาเดินเร็วเหมือนลมพัด ชั่วเวลาไม่
บทที่2.ก็เลือกที่จะเดินไป...จะสนทำไมกับทางที่ผ่านมา..
“พิมรู้...คาร่าพยายามไม่สนใจ แต่ก็ตัดใจไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้คงถึงเวลาแล้วล่ะ ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าพ
บทที่2.ก็เลือกที่จะเดินไป...จะสนทำไมกับทางที่ผ่านมา....
หญิงสาวหันไปขอโทษขอโพยเด็กน้อย เธอทรุดนั่งข้างๆ เก้าอี้ ทำตาปริบๆ จนเด็กหญิง-ชายอมยิ้มชอบใจ
“ป๊าบอกว
บทที่3.คนที่ไม่อยากเจอกลับได้เจอ
ไอ้หน้าจืดเรือพ่วง ไอ้หนุ่มผิวเข้มปากดี ยังมีใครอีกไหมที่มาติดพันหล่อน โลแกนไม่อยากคิด เวลาแค่3ปี ทำ
บทที่3.คนที่ไม่อยากเจอกลับได้เจอ..
ชัดยิ้มกว้าง เขายกแก้วกาแฟขึ้นดื่มแบบสบายอารมณ์!! สามีของมรินญามีสาวคู่ควงคนใหม่ ไม่แน่ว่าพันธะที่ผู
บทที่4.บางครั้งคำว่าไม่รู้ก็ดีที่สุด
บทที่4.บางครั้งคำว่าไม่รู้ก็ดีที่สุด
“ได้ข่าวว่าลูกเจอยัยคาร่าแล้ว... ใช่ไหม?” ประโยคคำถามที่มาพร้อ
บทที่4.บางครั้งคำว่าไม่รู้ก็ดีที่สุด..
“ไม่จ้ะ แม่จ้ะ คาร่าต้องเรียกแม่ว่าแม่” นางย้ำอีกครั้ง ไม่ยอมรับสถานะเดิม เมื่อ3ปีก่อน มรินญาเซ็นชื่
บทที่4.บางครั้งคำว่าไม่รู้ก็ดีที่สุด....
ประตูห้องทำงานถูกดันเปิดด้วยฝีมือผู้หญิงที่เป็นข่าวกับโลแกนถี่ยิบ หล่อนทิ้งงานที่ปารีสมาเฝ้าชายหนุ่ม
บทที่4.บางครั้งคำว่าไม่รู้ก็ดีที่สุด......
พิมรักเดินวนรอบตัวมรินญา เธอมองจ้องเพื่อนจนแทบสึก หลังจากที่หญิงสาวยอมเปิดอกบอกในสิ่งที่ตัวเองคิดจะท
บทที่5.บอกให้ทำใจ...มันง่าย แต่ทำได้มันยาก!!
บทที่5.บอกให้ทำใจ...มันง่าย แต่ทำได้มันยาก!!
มรินญาขอเวลาทำใจ มาดามนับทองเลยเตรียมการเงียบๆ เธอสั่ง
บทที่5.บอกให้ทำใจ...มันง่าย แต่ทำได้มันยาก!!..
ยังมีข่าวบ้างอย่างที่ทำให้งานคึกคักมากขึ้นเสียอีก มีเสียงกระซิบแว่วๆ เรื่องรถไฟขบวนใหญ่จะชนกัน เพราะ
บทที่5.บอกให้ทำใจ...มันง่าย แต่ทำได้มันยาก!!....
ไก่กี้สูดถ้ำยาดมแรงๆ เธอมองความวุ่นวายตรงหน้าแล้วอยากจะเป็นลม
“ดังฮ่ะดัง!! คุณพี่” พริสซี่หนุ่มแอบแม
บทที่6.อย่าทนอยู่กับความรักที่ ‘ทรมาน’
บทที่6.อย่าทนอยู่กับความรักที่ ‘ทรมาน’
หญิงสาวเม้มปาก...เธอเปิดประตูห้องนอน หมุนตัวมาต่อว่าโลแกน เม
บทที่6.อย่าทนอยู่กับความรักที่ ‘ทรมาน’..
โลแกนตวัดร่างอ่อนปวกเปียกที่สิ้นฤทธิ์เพราะรสจูบขึ้นสู่วงแขน เขาสอดมือปลดกระดุมเป็นแถวตรงเนินอกหล่อน
บทที่7.หวงเค้าทำไม? เราไม่ใช่เจ้าของ
บทที่7.หวงเค้าทำไม? เราไม่ใช่เจ้าของ
มาดามนับทองไม่ได้รู้สึกไปเอง เช้าวันนี้ระหว่างโลแกนกับมรินญา มีแ
บทที่8.อ้าวเห้ย!!
บทที่8.อ้าวเห้ย!!
“กูจะกลับบ้าน!!” เสียงขุ่นขวางของเจ้านายดังลั่น ร่างสูงใหญ่เดินจ้ำพรวดๆ ทั้งที่เพิ่
บทที่8.อ้าวเห้ย!!..
“ได้ครับ” การ์ดหน้าหยกยิ้มเยือน เขาเปิดประตูรถยนต์ก้าวลงไปจัดการเรื่องที่เจ้านายสั่ง โทรศัพท์เครื่อง
บทที่8.อ้าวเห้ย!!....
ใบหน้าหวานบิดเบี้ยว ความซ่านเสียวกันกินผิวกาย ทำให้ปราการที่เธอสร้างไว้ พังทลายลงมาในที่สุด เรียวขาเ
บทที่8.อ้าวเห้ย!!......
เสียงทุมๆ แทรกผ่านหูฟังมา มาลาเบลแค่นยิ้ม เธอรีบสะกดความไม่พอใจไว้ในอก ยังไม่ถึงเวลาที่โลแกนจะรู้ว่า
บทที่8.อ้าวเห้ย!!........
โอลิเวอร์เทรด...
หนุ่มหน้าหยกแต่โสดสนิทเพราะเบื่อที่จะต้องตามเทียวไล้เทียวขื่อผู้หญิง เอแวนเบื่อหน่าย
บทที่8.อ้าวเห้ย!!..........
ชายหนุ่มนิ่งฟังและติงเป็นบางครั้ง เขาเห็นด้วยที่จะลงแรงครั้งนี้ เมื่อเห็นช่องเอาคืนโลแกน ไอ้หมอนั่นค
บทที่8.อ้าวเห้ย!!............
“คู๊ณ!! จำฉันไม่ได้เหรอไงคะ ฉันยืนอยู่ข้างคาร่า ก่อนที่เธอจะหายไป” หญิงสาวตอบเสียงสะบัด จิ้มนิ้วไปที
บทที่8.อ้าวเห้ย!!..............
“บ้า!! ไม่ๆ ไม่หรอกน่า...” พิมรักทะลึ่งพรวดลุกขึ้นยืน เธอเกือบจะกระทืบปลายเท้ากับพื้น ดีแต่ว่าเก็บอา
บทที่8.อ้าวเห้ย!!................
แต่มันเหมือนตีลงบนผิวเนื้อของพิมรักแรงๆ แหงสิ!! เธอกลัวจนฉี่จะราด กลัวว่าจะเผลอใจอ่อนตามใจเขาไปสุดกู
บทที่9.หนามทิ่มต้องบ่งออก
บทที่9.หนามทิ่มต้องบ่งออก
บรรยากาศมาคุ!! อุณหภูมิในห้องเหมือนนั่งอยู่กลางทะเลทราย ไอร้อนพวยพุ่งกระทบผ
บทที่9.หนามทิ่มต้องบ่งออก..
สายตาอ่อนเศร้ามองตามแผ่นหลังเหยียดตรงของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอ ทั้งพฤตินัย และตามกฎหมาย
บทที่9.หนามทิ่มต้องบ่งออก....
เธอตอบแบบไม่ต้องคิดนาน แล้วก็ละเลียดกินอาหารราคาแพงต่อ แม้จะติติงว่ามันราคาสูง แต่หญิงสาวก็ทิ้งขว้าง
บทที่9.หนามทิ่มต้องบ่งออก......
“มีร้านน่ากินหลายร้าน แต่ผมไม่กล้าเพราะไม่มีเพื่อน ไว้จะนัดอีกทีแล้วกัน” ชายหนุ่มตีขลุม เขารวบรัดจนพ
บทที่9.หนามทิ่มต้องบ่งออก........
ผู้ชายคนเดียวในกลุ่มยืนนิ่ง เอแวนแอบถลึงตาให้มาลาเบลหยุด ความหึง หวงของหล่อน กำลังจะทำให้แผนพัง เขาไ
บทที่10.สนามรบ สนามรัก
บทที่10.สนามรบ สนามรัก
โลแกนกำลังนั่งกลุ้มใจ มือของเขาวางแปะไว้ข้างขมับ มันปวดตุ๊บๆ อยู่ในนั่นเมื่อไม
บทที่10.สนามรบ สนามรัก..
ชายหนุ่มตอบแบบเถไถ เมื่อก่อนนั่นมันคืออดีต นี่มันปัจจุบัน
“รู้... แล้วไงล่ะ!! ผมมาหาคาร่าแล้วคุณจะมาเ
บทที่10.สนามรบ สนามรัก....
คำพูดลอยๆ หลุดออกมาจากความคิด โลแกนชะงัก นี่เขาคิด...จะรัก มรินญาจริงๆ เหรอ?
“ไปข้างในกันเถอะ ตรงนี้แ
บทที่11.ฝนตกขี้หมูไหล
บทที่11.ฝนตกขี้หมูไหล...
“เกิดอะไรขึ้น!!”
เสียงหวีดร้องของมรินญาดังเข้าหูโลแกนแว่วๆ ชายหนุ่มวิ่งหน้าตั
บทที่11.ฝนตกขี้หมูไหล..
นางเปรยยิ้มๆ สายตามองตามบุตรชายที่เร่งเดินเร็วๆ ขึ้นไปชั้นบนของตัวบ้าน
“ถ้ามีคุณหนูตัวเล็กๆ ด้วยละก็
บทที่11.ฝนตกขี้หมูไหล....
18:00 นาฬิกา...
“มาร่า เธอไม่กินข้าวที่ฉันทำไว้ให้ เธอไม่หิวเหรอ?”
ลลิตาเปิดประตูห้องนอนมาลาเบล เธอร้อ
บทที่12.ลงมือ
วัฒนธรรมของหล่อน หล่อหลอมมาแบบนั้น เรื่อง SEX สำหรับมาลาเบลก็เหมือนการกินข้าว เมื่อหล่อนหิวหล่อนก็ต้
บทที่13.แผนลวง
บทที่13.แผนลวง
สาวใช้ภายในบ้านถือโทรศัพท์ไร้สายมาให้มรินญา หล่อนทำหน้าแหยเก เมื่อปลายสายพ่นภาษาอังกฤษ
บทที่13.แผนลวง..
มาลาเบลกดโทรศัพท์ ตามเบอร์ที่ทัดเทพทิ้งไว้ให้ วันนี้ถึงเวลาแล้ว ถึงเวลาที่มรินญาต้องจำไปจนวันตาย!!
“น
บทที่13.แผนลวง....
พิมรักกำมือแน่น เธอสบถออกมาดังๆ เมื่อมองเห็นภาพในจอ มีใครบางคนที่เป็นผู้ชายพามรินญาออกไป ในสภาพที่เธ
บทที่13.แผนลวง......
“3ปีที่แล้ว คาร่าก็เป็นเมียมึง ตอนนั้นกูไม่เห็นมึงเต้น ตอนนี้อย่ามาทำสะดิ้ง!!”
เอแวนกระแทกกลับ เขาหัน
บทที่14.ปิดบัญชี
บทที่14.ปิดบัญชี
โลแกนกล่อมมรินญาจนหลับ เขาจัดการลบรอยมือของทัดเทพจนหมดจรด...ทำความสะอาดหล่อนจนเอี่ยม
บทที่14.ปิดบัญชี..
ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาเปิดใจบอกให้มาลาเบลรู้ หล่อนจะได้ไม่ลำพอง คิดว่าตัวเองสามารถจูงจมูกผู้ชายได้ด้วย
บทที่14.ปิดบัญชี....
‘เคล้ง!!’
เสียงปืนเนื้อเหล็กหล่นกระทบพื้นห้อง กับร่างของเธอที่ถูกจับตรึงเอาไว้ด้วยฝีมือของการ์ดข้างตั
บทที่14.ปิดบัญชี......
โลแกนวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ เขาหันไปสอดมือกอดเอวที่ค่อนไปทางหนาสักนิด เพราะความอุดมสมบูรณ์ เขาตอบนางยิ
พิเศษ...ได้หมดถ้าสดชื่น!!
พิเศษ...ได้หมดถ้าสดชื่น!!
“ถามจริงๆ คุณ....ว่างมากเหรอคะ?”
พิมรักอดรนทนไม่ไหว เธอเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์
พิเศษ...ได้หมดถ้าสดชื่น!!..
“อ้าว...ผมได้ฝ่ายเดียวที่ไหน หากเธอเสียตัว ผมก็ต้องเสียด้วยไม่ใช่เหรอ ต่างคนต่างได้เห็นๆ แล้วจะเสียใ
พิเศษ...ได้หมดถ้าสดชื่น!!....
เอแวนหัวเราะขำๆ หากเป็นผู้หญิงคนอื่น การที่เขามาอ้อนวอนขอคบหาดูใจด้วย หล่อนคงเริงร่า ยินดี แต่นี่อะไ
พิเศษ...ได้หมดถ้าสดชื่น!!......
“ลูกฉัน...ดูมันสิสมัย เมื่อตะกี้มันยังห้ามเมียแหยงๆ ตอนนี้มันแย่งเมียกินเสียฉิบ!!”
มาดามนับทองบ่น นาง
ชอบมากกก
20h
0ดีมากครับ
1d
0คุณสามารถทำให้เรื่องนี้ดูน่าตื่นเต้นและน่าอ่านมากขึ้น
1d
0ดีมาก
1d
0ดีครับ
1d
0ดีมากกก
1d
0อ่านเผลินดีคะ
3d
0สนุกมากค่ะ ชอบบ
3d
0good
4d
0ดีมากกกกกก
4d
0