- Kabuuan: 90
อารัมภบท
แสงไฟจากโคมสีแดงสดที่แสดงถึงความเป็นสิริมงคลสาดส่องไปทั่วบริเวณ
บรรยากาศรอบจวนแม่ทัพเหอจึงเต็มไปด้วยค
ตอนที่1 ลี่เหยาถิง
สิ้นเสียงสะบัดอาภรณ์สีแดงสดของเจ้าบ่าว
ร่างระหงในอาภรณ์สีเดียวกันของเจ้าสาวพลันนิ่งงัน ความยียวนบนหน้
ตอนที่2 เข้าหอ1
บนทางเดินหน้าเรือนหอ
เหอหย่งหมิงพาร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวของตนเองเดินมาเรื่อยๆ เพื่อระงับอารมณ์เดือดดาล
ตอนที่2 เข้าหอ2
เหอหย่งหมิงจึงปล่อยเพ่ยจีออกจากอ้อมแขน แล้วจับดึงข้อมือนางให้เดินไปด้วยกันยังเรือนหนึ่ง หวังให้นางได
ตอนที่3 เหอหย่งหมิง
แสงตะวันเบิกฟ้าเสียดแทงหมู่เมฆาลงมาจนเบื้องล่างนภาสว่างจ้าไปทั่ว เหล่าสกุณาขับขานร้องรับกันดังไกลเป็
ตอนที่4 รักปักใจ1
หนึ่งเดือนต่อมา...
สตรีร่างระหงของสาวสะพรั่งวัยสิบหกหนาวในอาภรณ์หรูหราสมฐานะฮูหยินหนึ่งเดียวแห่งจวนแม
ตอนที่4 รักปักใจ2
กระทั่งมารดาของเขาตาย บิดาของเขาจึงพาเข้าเมืองหลวง และเลี้ยงดูในค่ายทหาร กระทั่งบิดาของเขาตายในสนามร
ตอนที่5 หานเพ่ยจี
พระราชพิธีพระศพของไทเฮาผ่านพ้นไปแล้วจนสิ้น
หากแต่ลี่เหยาถิงยังคงเศร้าสลดไม่เจือจาง นางยังคงโหยหาท่าน
ตอนที่6 เพราะรัก 1
บนเชิงเขาที่กำลังมีหญิงสาวสองคนยืนจ้องหน้ากันด้วยสายตาดุเดือดปะทะกันกลางอากาศ
หนึ่งคือสตรีรูปโฉมงดงาม
ตอนที่6 เพราะรัก 2
ในขณะที่ลี่เหยาถิงมัวแต่เก็บตัวอยู่ในห้องหอเพื่อทำตัวเป็นสตรีที่เพียบพร้อมเพื่อเขา
นางฝึกดีดพิณปักผ้
ตอนที่7 เดือดดาล 1
ร่างสูงใหญ่กร้าวแกร่งแฝงไปด้วยความเย็นชาตามธรรมชาติกำลังยืนรับลมกระแสเย็นบนเชิงเขาอยู่เงียบๆ
สายตาคมป
ตอนที่7 เดือดดาล 2
สายตาคู่คมที่เรียบเฉยไร้อารมณ์มองไม่เห็นก้นบึ้งเช่นนั้นที่มองมาทางนาง ยิ่งทำให้นางปวดแปลบไปทั่วโพรงอ
ตอนที่8 สูญสิ้น
“ออกไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับข้า”
เสียงตวาดไล่สาวใช้ของลี่เหยาถิง ทำเอาไม่มีใครกล้าเข้าใกล้นายสาวที่กำลั
ตอนที่9 สูญเสีย 1
ค่ายทหารหน้าด่านห่างออกมาจากประตูเมืองหลวงสิบลี้
ราตรีผันผ่านจากรัตติกาลเป็นทิวากาล จวบจนค่ำคืนนี้ก็น
ตอนที่9 สูญเสีย 2
กระทั่งมีรับสั่งจากฮ่องเต้ให้เข้าเฝ้า
ซึ่งคาดว่าพระองค์น่าจะทรงกลับจากแปรพระราชฐานยังทิศตะวันออกแล้ว
ตอนที่10 ภรรยาใหม่ 1
หนึ่งปีต่อมา...
ตลอดระยะเวลาที่ไว้ทุกข์ให้ลี่เหยาถิง
เหอหย่งหมิงไม่อาจบอกได้ว่า ตัวเขารู้สึกเช่นไร
ไม่
ตอนที่10 ภรรยาใหม่ 2
ความจริงนั้นก็คือ เมื่อเหอหย่งหมิงไปตามหาเพ่ยจีที่บ้านของพ่อตา นึกเพียงว่านางอาจจะกลับไปเยี่ยมบ้าน ท
ตอนที่11 กลอนแทนใจ 1
พลบค่ำผ่านพ้นช่วงอาหารค่ำไปแล้วราวสองเค่อ
เหอหย่งหมิงมิได้ถามหาเหตุผลแห่งการกระทำของภรรยาในช่วงเวลาที
ตอนที่11 กลอนแทนใจ 2
ม่านตาดำสนิทของเหอหย่งหมิงยิ่งเริ่มหรี่เล็กแคบเพิ่มมากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเย็นใสของสาวใช้นางนี้เล่า
ตอนที่12 เริ่มต้นใหม่ 1
บนชั้นสองของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวงต้าเจี้ยน
มองจากหน้าต่างชั้นสองลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง ผู
ตอนที่12 เริ่มต้นใหม่ 2
ชีวิตน้อยๆ ของนางกว่าจะได้เกิดจนเติบใหญ่ ลำบากมากนัก มิใช่ว่าเขาไม่รู้แจ้ง
และที่สำคัญ ในท้องของนางมี
ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 1
ค่ำคืนเดือนมืดไร้แสงจันทรา ทว่าดวงดารากลับสว่างพร่างพราวงดงามนัก
เพ่ยจีนั่งเท้าค้างมองท้องฟ้ายามราตรี
ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 2
ในขณะที่เหอหย่งหมิงมองเพ่ยจีอยู่นิ่งๆ ยิ่งได้เห็นนางที่กำลังแสดงสีหน้าบ่งบอกถึงแรงปรารถนาที่สื่อออกม
ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 3
เหอหย่งหมิงเริ่มรู้ใจตนเองขึ้นมา ว่าแท้จริงแล้วใครกันแน่ที่อยู่ในก้นบึ้งแห่งห้วงคำนึง ซึ่งแม้แต่ตัวเ
ตอนที่14 กำจัดทิ้ง 1
ยามรุ่งเช้าแสงอรุณลอดเข้าทางหน้าต่าง มาเยือนร่างเปลือยเปล่าถึงเตียงนอน
เพ่ยจีสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้ว
ตอนที่14 กำจัดทิ้ง 2
เพ่ยจีเพียงหรี่ตา อมยิ้มเล็กน้อยอย่างน่ารัก ท่าทางน่าเอ็นดูยิ่งนัก ยามคิดในใจ
หากสามีถูกลอบสังหารโดยไ
ตอนที่15 วุ่นวาย 1
บนต้นไม้สูงริมทางระหว่างโรงเตี๊ยมเฟิงฟู่กับกลุ่มคนมากมายบนพื้นดิน
เหวินเต๋อร์และเซียนเซียนนั่งสังเกตก
ตอนที่15 วุ่นวาย 2
ชงไฉ่นั้นถึงแม้จะมิได้ฉลาดนัก หากแต่ก็รอบคอบไม่น้อย เขาว่าจ้างโจรป่ากลุ่มเดิมมาด้วย แน่นอนว่า ค่าจ้า
ตอนที่16 พบพานอีกครา 1
“พี่ใหญ่ ทุบหัวมันแล้วเอาไปโยนหน้าผาฆ่าตัวตาย เหมือนที่เคยทำกับเมียเก่ามันปะไร”
เรื่องนี้เป็นเรื่องที
ตอนที่16 พบพานอีกครา 2
เพียงอึดใจ ร่างที่มีสติไม่ครบถ้วนของเขาและไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้ ก็พลันถูกจับโยนลงไปที่หน้าผาแห่งนั
ตอนที่17 ข้าคือ...สามีเจ้า 1
เรือนร่างกร้าวแกร่งปานศิลาหินของเหอหย่งหมิงยังคงนิ่งค้างเงียบงัน
คล้ายกับรอบด้านไร้ซึ่งสรรพสิ่งอื่นใด
ตอนที่17 ข้าคือ...สามีเจ้า 2
คำตอบของหญิงสาว ทำเอาชายหนุ่มยิ่งตรึงตามอง
ลี่เหยาถิงตอบก่อนที่คนตรงหน้าจะถามจบ “ข้าไม่รู้หรอก ว่าข้า
ตอนที่18 ความจริงที่เจ็บปวด 1
ที่หน้าประตูห้องของเรือนไร้โรคา
ชายหนุ่มเรือนร่างสูงเพรียวในชุดขาวพิสุทธิ์ค่อยๆ ย่างเท้าเข้าก้าวมาด้ว
ตอนที่18 ความจริงที่เจ็บปวด 2
เหอหย่งหมิงได้แต่เงียบงัน มิได้ต่อคำอันใดทั้งสิ้น ในขณะที่เหวินเต๋อร์ยังเอ่ยปากเรียบเรื่อย ถึงเรื่อง
ตอนที่19 เขาคือสามีนาง
เบื้องหน้าหลุมศพของลูกน้อย
นอกจากเรือนร่างสูงใหญ่ในชุดสีครามที่คุกเข่านิ่งงัน ไม่ไหวติงใดๆ ยังมีเร
ตอนที่20 นางคือภรรยาข้า 1
ภายในตลาดกลางหมู่บ้านซื่อเจี้ยนจวง
หมู่บ้านแห่งนี้แม้อยู่ภายในหุบเขาแต่มีอาณาเขตกว้างมาก บ้านเรือนจึง
ตอนที่20 นางคือภรรยาข้า 2
“เจ้าก็รีบๆ รับคำเถิด ก่อนที่ข้าและสามีจะเปลี่ยนใจ โอกาสอันดีเช่นนี้ มิใช่ว่าจะหาได้ง่ายหรอกนะ”
ลี่เห
ตอนที่21 อาหารมื้อแรก 1
‘ภรรยาขอไปทำใจก่อนนะ!’
ประโยคนั้นทำให้เหอหย่งหมิงต้องลุกจากเตียงน้องแล้วตามลี่เหยาถิงออกมา ก่อนจะลอบ
ตอนที่21 อาหารมื้อแรก 2
เสียงหัวเราะชั่วร้ายนั่นดังก้องไปทั่วในสมองไม่จางหาย หากแต่เหอหย่งหมิงไม่คิดโกรธเคืองอีกฝ่ายเลยแม้แต
ตอนที่22 ดวงใจที่(เคย)หล่นหาย 1
บนเตียงนอนท่ามกลางม่านโปร่งสีแดง
ลี่เหยาถิงอยู่ในชุดมิดชิดราวกับจะไปเดินป่า นั่งตัวเกร็งจนแผ่นหลังชนผ
ตอนที่22 ดวงใจที่(เคย)หล่นหาย 2
เมื่อลี่เหยาถิงเห็นคนเป็นสามีนอนนิ่งไปแล้ว นางจึงยกหมอนออกด้วยเกรงว่าเขาจะขาดอากาศหายใจตาย ก่อนจะรีบ
ตอนที่24 เมื่อภรรยาเอาแต่ใจ1
แสงแรกอรุณเบิกฟ้า
ทั่วนภาสว่างเจิดจ้าด้วยตะวันส่องทะลุหมู่เมฆาทอดแสงยาวไกล สรรพเสียงร้องร่ำขานรับกันด
ตอนที่24 เมื่อภรรยาเอาแต่ใจ2
“ฝีมือการทำอาหารของข้านับว่าอยู่ในขั้นกำลังพัฒนา ท่านอย่าได้มาดูถูกกันเชียว”
“อ้อ...” เหอหย่งหมิงอยาก
ตอนที่24 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้1
สายน้ำสีใสไหลเอื่อยเฉื่อยทอดยาว ส่องประกายเจิดจรัสระยิบระยับล้อแสงตะวันตลอดทั้งแนว
ที่ริมลำธารกลางป่า
ตอนที่24 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้2
ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงตำแหน่งเป้าหมาย การร่ำสุราพร้อมหน้าครอบครัวจึงบังเกิด ทว่าสีหน้าของทั้งคู่กลับ
ตอนที่25 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้3
ความหนาวเย็นยามรัตติกาลอันมืดมิดกลางหุบเขาเริ่มโอบล้อมทุกสรรพสิ่งเพิ่มมากขึ้น ให้รู้สึกว่าทิศทางไกลอ
ตอนที่26 ดวงใจข้า
ท่ามกลางความมืดกลางป่าที่เงียบสงัด
ลี่เหยาถิงเห็นสีหน้าอีกฝ่ายที่คล้ายกับดำคล้ำ ไม่รู้ว่าคิดอันใดอยู่
ตอนที่27 ดูแลภรรยา1
แสงอรุณเบิกฟ้าสาดส่องเข้ามาทักทายอีกคราในวันรุ่งขึ้น
บนเตียงอุ่นยังคงมีสองร่างกอดกระหวัดรัดรึงไม่ผละจ
ตอนที่27 ดูแลภรรยา2
“อา...หย่งหมิง”
เจ้าของนามที่ถูกเสียงหวานหลุดครางเรียกขาน จ้องมองผิวขาวผ่องที่ค่อยๆ แดงระเรื่อของนาง
ท
ตอนที่28 เอาใจใส่ภรรยา1
ครึ่งชั่วยามหนึ่งเค่อ[1]ผ่านไป
ภายในห้องครัวเล็กกะทัดรัด มีเตาไฟสองเตา มีโต๊ะหนึ่งตัวกับเก้าอี้เพียงห
ตอนที่28 เอาใจใส่ภรรยา2
ลี่เหยาถิงเล่าเรื่องราวพร้อมทำท่าทางประกอบได้อย่างน่ารัก
หญิงสาวเล่าจบก็ถอนหายใจออกมา กล่าวเสียงเบาว่
ตอนที่29 บอกรักภรรยา1
ลานกลางเรือนไร้โรคา เป็นที่โล่งแจ้งไร้หลังคาสำหรับตากสมุนไพร
รอบด้านล้วนมีหลังคาตลอดแนวยกเว้นลานกลางเ
ตอนที่29 บอกรักภรรยา2
“หย่งหมิง...หยุด...พอก่อนเถิด”
เสียงห้ามปรามหวานแผ่วทำชายหนุ่มพลันชะงักนิ่ง
เหอหย่งหมิงหลับตาลงช้าๆ ค่
ตอนที่30 ชีวิตคู่1
ย่ำรุ่งที่เท่าไหร่มิอาจนับ
ยามต้องนั่งเหม่อมองอย่างไร้ตัวตน ย่ำพลบค่ำที่เท่าไหร่แล้วที่เดียวดายหลั่งน
ตอนที่30 ชีวิตคู่2
ถึงแม้เหอหย่งหมิงยังคงนึกหวาดหวั่นว่านางจะจำได้ขึ้นมา ว่าเขาได้ทำพลาดมากมายปานใด
แต่ทว่า...ขอเพียงแค่
ตอนที่30 ชีวิตคู่3
“ท่านย่อมรักข้า เพราะเหอหย่งหมิงเป็นของลี่เหยาถิง”
ลี่เหยาถิงเอ่ยอย่างซุกซน
เหอหย่งหมิงจึงคลี่ยิ้มอบอุ
ตอนที่30 ชีวิตคู่4
เหวินเต๋อร์นั้นไม่ค่อยจะได้ปรากฏโฉมที่หมู่บ้านแห่งนี้สักเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่ก็มักจะท่องยุทธภพไปทั่
ตอนที่31 จากลาเพื่อพบพาน1
ท้องฟ้าแจ่มใสหมู่เมฆเคลื่อนหายเหล่านกกาบินขับขาน
ยามใดที่มีเทศกาลในหมู่บ้าน ทั้งสี่คนก็มักจะจับจูงม
ตอนที่31 จากลาเพื่อพบพาน2
ยามบ่ายฟ้าใสไร้เมฆบดบังแสงตะวันพาให้สายลมอุ่นร้อนโชยผ่านผืนป่าเขียวขจีระลอกแล้วระลอกเล่า
จากเดือนหนึ่
ตอนที่32 กลับบ้าน1
หลังจากผ่านค่ำคืนร่ำลาด้วยสุราหลายไห
ยามเช้าย่ำรุ่งผ่านเข้ามาจึงถึงเวลาเอ่ยคำลาที่แท้จริง
ท่านหมอซุ
ตอนที่32 กลับบ้าน2
วันต่อมา
ร่างสูงใหญ่ของเหอหย่งหมิงก็มาปรากฏกายตรงหน้าลี่เหยาถิงและรับตัวนางออกจากวังเพื่อกลับจวนแม่ทั
ตอนที่32 กลับบ้าน3
สิ่งที่บ่าวไพร่ไม่เคยรู้มาก่อนก็คือ ยามลี่เหยาถิงอารมณ์ดีนางก็มักจะเป็นเช่นนี้ นางยิ้มเปิดเผยเป็นมิต
ตอนที่32 กลับบ้าน4
เหอหย่งหมิงถอนใบหน้าและริมฝีปากที่ฝังอยู่กับเนินเนื้อหยุ่นนุ่มแล้วหยัดกายขึ้นคร่อมนางทั้งตัว ใช้ท่อน
ตอนที่33 พบเจอสหายเก่า1
เรือนที่ลี่เหยาถิงเป็นเจ้าของยามนี้ คือเรือนแรกเมื่อครั้งเข้าหอกับเหอหย่งหมิง
ชายหนุ่มยังคงรักษาสภาพท
ตอนที่33 พบเจอสหายเก่า2
ในตรอกตรงมุมลับตา
ลี่เหยาถิงถูกมือปริศนาฉุดกระชากมาตามทาง
นางมองเห็นเป็นสตรีผู้หนึ่ง ตัวเล็กกว่านางเล็
ตอนที่34 ผัวเมียใจหยาบ1
“หยุดนะ! เหยาถิง”
เพ่ยจีลุกขึ้นพรวดพราดเข้าไปสวมกอดลี่เหยาถิงเอาไว้
ลี่เหยาถิงตกใจนัก นางรีบสะบัดเพ่ยจ
ตอนที่34 ผัวเมียใจหยาบ2
ชงไฉ่มองตาเรียวนิ้วนั่น จึงเห็นเป็นสตรีร่างระหงงดงามในอาภรณ์หรูหรานอนหลับตาอยู่
“ใครกัน? หน้าคุ้นๆ”
ชา
ตอนที่35 ความจำกลับคืน1
เหอหย่งหมิงรีบรุดกลับจวนทันทีที่มีบ่าวไปแจ้งถึงหน้าประตูวังหลวง
เรื่องราวทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มไ
ตอนที่35 ความจำกลับคืน2
สมุนเหล่านี้ต่างก็รู้เส้นทางและสถานที่กบดานของเจ้ากลุ่มอันธพาลเป็นอย่างดี จึงเข้ากวาดล้างพวกสิ้นคิดเ
ตอนที่ 35 ความจำกลับคืน 3
ภายในเรือนของลี่เหยาถิง
เจ้าของเรือนยังคงนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนอน ด้วยลมหายใจที่เป็นปกติ เพียงแต่หลับ
ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ1
ภายในห้องนอนของเรือน ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นยาลอยวน
บนเตียงนอนกว้าง เงาร่างระหงอรชรงดงามดุจนางสวรรค์ แฝ
ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ2
“ปล่อยข้า ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ข้าเกลียดท่าน! ข้าจะไม่รักท่านอีกแล้ว”
หญิงสาวร้องไห้พร้อมผลักแผงอ
ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ3
เนิ่นนานทีเดียวกว่าเหอหย่งหมิงจะปรับความเข้าใจกับลีเหยาถิงได้
ชายหนุ่มใช้วิธีสามัญในการง้องอนหญิงสาว
ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ4
เมื่อลี่เหยาถิงอุ้มท้อง
เหอหย่งหมิงไม่ห่างจากนางเลยแม้ครึ่งก้าว ภรรยาไปที่ใดก็จะเห็นสามีไปที่นั่น ไม่
ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ5
และความจริงอีกหนึ่งประการ โทษทัณฑ์ประจานที่เพ่ยจีควรจะได้รับในข้อหาหนีตามชายชู้ ก็คือถูกจับให้อยู่ใน
ตอนที่37 แง่งอน1
และแล้วความจริงพลันปรากฏ
เมื่อลี่เหยาถิงได้เจอสหายเก่าอย่างเหวินเต๋อร์ การทักทายพูดคุยกันจึงมิใช่เรื่
ตอนที่37 แง่งอน2
เป็นความจริงที่ว่า เลือดที่ไหลทะลักออกมาที่เชิงเขาในวันนั้น ล้วนเป็นเพราะว่านางล้มลงกระแทกพื้นดินอย่
ตอนพิเศษ 1 เหอหลี่จวิน
หกปีต่อมา...
เหอหลี่จวิน
บุตรชายคนโตของเหอหย่งหมิงและลี่เหยาถิง นับได้ว่าเป็นหนุ่มมากแล้ว อายุของเขาย่
ตอนพิเศษ2 เหวินฉีหลิน1
“พี่หลี่จวิน”
เสียงแว่วหวานของนางดังขึ้นทันทีที่เหอหลี่จวินเดินมาถึงกลางลานกว้างหน้าเรือน
“ข้าวาดภาพได
ตอนพิเศษ2 เหวินฉีหลิน2
“พี่จวิน!”
เหอหลี่จวินหันมองตามเสียงสดใสนั้น เห็นเป็นสตรีนางน้อยในวัยเพียงเก้าหนาว กำลังนั่งอยู่บนต้น
ตอนพิเศษ3 หรือใจเปลี่ยนตามกาล1
หนึ่งปีหลังจากนั้น
เหอหลี่จวินในวัยหนุ่มแน่นสิบเจ็ดปีก็เดินทางออกจากหมู่บ้านซื่อเจี้ยนจวง มิได้รั้งตั
ตอนพิเศษ4 หรือใจเปลี่ยนตามกาล2
ทว่าในจังหวะที่เท้าน้อยๆ กำลังย่องเบาเงียบกริบหมายจะออกทางหน้าต่าง เสียงแหลมเล็กโวยวายของเหอหลี่จิ้ง
ตอนพิเศษ4 หรือใจเปลี่ยนตามกาล3
นางเห็นเป็นสตรีงดงามในอาภรณ์ทหารสีแดงเข้ม ท่าทางห้าวหาญผสานเสน่ห์ทุกสิ่งที่สตรีพึงมีได้อย่างลงตัว
นอก
ตอนพิเศษ5 เมื่อรักปักใจ1
จากเหตุการณ์ในวันนั้น ก็ผ่านมาแล้วห้าเดือน
เหอหลี่จวินใช้เวลาพักผ่อนอยู่ที่เรือนไร้โรคาพร้อมทุกคนในวั
ตอนพิเศษ5 เมื่อรักปักใจ2
ในขณะที่โสตประสาทของเหวินฉีหลินยังคงอื้ออึง
จู่ๆ เสียงของหยางเหมิ่งก็ดังขึ้น
“อ๊ะ!”
นางอุทานเสียงหวาน ส
ตอนพิเศษ6 ไม่อาจรั้งรอ1
ภายในห้องพักผู้ป่วยของเรือนไร้โรคา
เหอหลี่จวินปรุงยาบำรุงให้หยางเหมิ่งดังเช่นปกติ รอจนนางดื่มยาด้วยตน
ตอนพิเศษ6 ไม่อาจรั้งรอ2
ซึ่งข่าวนี้ล้วนมาจากปากของชาวเมือง ซึ่งเบื้องหลังล้วนเป็นอ๋องผู้นั้น เหตุผลก็เพื่อดึงชายหนุ่มเข้าพวก
ตอนพิเศษ7 ไม่อาจรั้งรอ3
เส้นทางคดเคี้ยวในป่ารกทึบ
เหวินฉีหลินเดินร่ำไห้ มือน้อยๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาดั่งสายธารา ในขณะที่ปลายเท้าเด
ตอนพิเศษ8 ไม่รอแล้ว
ฉับพลันเรือนร่างก็อุ่นวาบปานไฟลาม
จากนั้นก็รุ่มร้อน ในสมองพลันตีวน ในโพรงอกรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นโครมค
ตอนพิเศษ9 ผูกมัดนาง
หลังจากบำรุงร่างกายจนแข็งแรงเดินทางได้
เจี้ยนหนันเฟยจึงพาหยางเหมิ่งจากไปทันทีไม่มีรั้งรอให้ความแตกแผน
ดีมาก~อยากให้มีต่ออีกมากมายเลยคะ
04/08/2023
0สนุกสุดดด
3d
0ชอบบบ
17d
0ชอบมาก
20d
0ดีมาก ชอบ ชอบ
24d
0ดีมากกก
04/08
0ดีมากกกกกกก
31/07
0สนุกมากๆคับ
29/07
0สนุกดี
28/07
0สนุกดี
24/07
0