Disclaimer
|Catalog
- Tag(s):
- เด็ก
- ครอบครอง
- แก้แค้น
- การอยู่รอด
- ความกระวนกระวายใจ
เธอและเขา...แตกต่างกันราวกับอินทรีย์ที่บินอยู่บนท้องฟ้า และปลาที่ว่ายอยู่ในมหาสมุทร ยากเกินกว่าจะรักกันได้..แต่!! เขาจะทำเช่นไร เมื่อหัวใจเรียกร้องว่ารัก แต่สมองกลับสั่งการว่าไม่ใช่
Huling Update
Editor's Choice
Rekomendasyon
Komento sa Aklat (577)
- Kabuuan: 127
วันยุ่ง ๆ
“ทิชา วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะ ทิชาอยู่จนถึงห้าทุ่มได้ไหม วันนี้พี่ให้เงินพิเศษเพิ่มอีกก็ได้” หญิงสูคนที่เปลี่ยนโลก
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นรบกวนการทำอาหารของป้านา จนเธอต้องละจากการเตรียมอาหารต้อนรับแขก รีบหันมากดรตราประทับ
“คุณแทนคะ” เสียงเรียกของแม่บ้าน ทำให้ร่างสูงหยุดเดิน แล้วหันหน้าอันหล่อเหลาราวกับพระเอกหนังกลับมา
“มีมัดมือชก
“เหนื่อยไหม ทิชา” หญิงสูงอายุเจ้าของร้านเดินเข้ามาพร้อมกับซองขาวที่นันทิชาได้รับเป็นสดกลับมาเหมือนเชลองเป็นพระเอกสักครั้ง
ชายหนุ่มรูปร่างสูงสมส่วนเหยียดขายาวพาดไปกับโซฟาอีกตัวหนึ่ง ปลายเท้ากระดิกไปมาอย่างคนอารมณ์ดี ในมือถืคนแปลกหน้า
“ฉันคิดว่า นี่คงไม่ใช่บ้านป้าของเธอตามที่เธอบอกฉัน” นันทิชาหันมากระซิบเชิงต่อว่าพริม หลังจากป้านาพาทเพื่อนร่วมงานหน้าคุ้น
“ทุกคนคะ เป็นที่ทราบกันดีว่าร้านเราพนักงานไม่พอ ดังนั้นพี่จึงเปิดรับพนักงานใหม่และวันนี้เป็นวันเริ่มตอบไม่ได้
แทนคุณมักจะไปที่ร้านสาขาสามของเขาบ่อยๆ เรียกได้ว่าถ้าหาแทนคุณที่ใดไม่พบจะพบเขาได้ที่นี่ที่เดียว ชายรเพราะเธอคือเพื่อน
“วันนี้ผมมีเวลาให้คุณไม่มาก หวังว่าคุณคงไม่ว่าอะไร” แทนคุณหันมาคว้าเอวเล็กของหญิงร่างบางนั้นเข้าหาตัแกล้งเป็นแฟน
เย็นวันเดียวกันเป็นวันเกิดของมุกพี่สาวคนเดียวของม่านฟ้า แทนคุณกับทีภพมาร่วมงานนี้พร้อมกัน บ้านหลังใหข่าวดี
แผนตื้นๆ ของคนสองคนดูเหมือนจะเป็นผล เพราะนอกจากบิดาของเธอแล้ว แม้แต่คุณกฤษณะก็ไม่เข้ามาวุ่นวายให้ม่าบุกรุกครั้งที่สอง
เสียงมือถือของแทนคุณดังขึ้น เขากดรับในทันทีที่หยิบขึ้นมาดู เมื่อรายชื่อผู้โทรแสดงเด่นชัดว่าเป็น “ทีภบุกรุกครั้งที่สองโดนจับได้
“ป้าไปพักเถอะนะที่เหลือทิชาจัดการให้ พริม! เธอพาป้าไปพักเถอะ ฉันจัดการเสร็จจะตามไป ตอนนี้คุณแทนไม่อยไม้หรรษา
ร้านสาขาสามในเวลานี้ลูกค้ายังไม่มากเท่าไหร่นัก แทนคุณนั่งเหม่อลอยในสมองคิดเกี่ยวกับม่านฟ้า เพื่อนสาวเจ้านายคนใหม่
“แทนคะ” สาวสวยคนคุ้นเคยเดินเข้ามาหาแทนคุณที่ร้านสาขาสามของเขา วันนี้ม่านฟ้าจะติดตามแทนคุณกับทีภพ เข้ช่วยในฐานะหลานแม่บ้าน
และคืนวันเดียวกันหลังจากร้านปิด ร้านของพี่รินได้จัดงานอำลา พนักงานทุกคนในร้านอยู่ร่วมเพื่ออำลาเจ้านาสายบ่น
“เดินดีๆ หน่อยสิ ตัวเธอหนัก นี่ฉันก็จะหมดแรงอยู่แล้ว” นันทิชาหันไปบอกเพื่อนที่ดูเหมือนจะไร้สติ เมื่ออยากกลืนกิน
ในช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียน หญิงสาวสองคนเดินทางมาที่ร้านทันทีเพื่อทำงานต่อ สองสาวรีบเปลี่ยนชุดแล้วเข้โรคกำเริบ
เสียงหัวเราะและเสียงคนคุยกันดังออกมาจากบ้านหลังเก่าเป็นระยะ นันทิชารีบปรี่เข้าไปหาบิดา แต่พบลุงทิศทีบริษัทแตก
เป็นวันแรกในรอบสัปดาห์ที่แทนคุณเดินทางเข้ามายังบริษัทใหญ่ของตัวเอง ที่ตั้งอยู่ในใจกลางเมือง โดยข้างกปรอทแตก
ม่านฟ้าเปิดประตูห้องเข้าไปพบว่ามีหญิงสาวแปลกหน้า ที่เธอไม่รู้จักนั่งอยู่บนโซฟาห่างจากโต๊ะทำงานของแทนไถ่โทษ
“เพื่อนก็คือเพื่อนอยู่วันยังค่ำ มีสิทธิ์อะไรไปมากกว่านี้หรือ” จีนราใช้สิทธิ์ถือว่าตัวเองคือคนที่เขาคเปลี่ยนบรรยากาศ
“มาทานอาหารร้านอื่นก็แปลกดีนะคะ” ม่านฟ้านั่งมองบรรยากาศในร้านอาหารหรู ย่านหนึ่งที่อยู่ไม่หากจากร้านสย้อนความจำ
“ขอโทษนะพริม ที่รบกวนเธอแต่เช้า”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เรื่องเล็กน้อย แล้วเธอแจ้งทางหอพักแล้วใช่ไหม” หญิงเริ่มต้นสัญญา
“แทนมีอะไรหรือคะ” ม่านฟ้าสังเกตเห็นสีหน้าของแทนคุณดูต่างไปจากเดิมหลังจากเดินเข้ามาในร้าน ชายหนุ่มหยิเซ็นสัญญา
“นี่มันอะไรกันคะ” สาวน้อยแปลกใจ หลังจากอ่านสัญญาที่อยู่ในมือจนจบ เหตุใดเจ้านายถึงทำสัญญาฉบับนี้ขึ้นแอบติดตาม
“นี่ เช็คของสามีมุกเซ็นให้เรียบร้อยแล้ว” มุกลูกสาวคนโตของดนัย เดินเข้ามาในบ้านของผู้เป็นพ่อพร้อมยื่นภาพตอกย้ำ
“ความจริงคุณแทนไม่ต้องไปส่งทิชาก็ได้ค่ะ ทิชากลับเองได้ ทุกวันทิชาก็กลับเอง” หญิงสาวหันมาพูดกับเจ้านาบรรณาการของคนเพี้ยน
บรรยากาศในร้านอาหารสาขาใหม่ล่าสุดของแทนคุณ ในขณะที่ร้านยังไม่เปิดทำการ ทีภพผู้จัดการร้าน กำลังนั่งดูหยั่งความรู้สึก
” พ่อคุณติดคุกข้อหาอะไร” น้ำเสียงแสนเย็นชา มือสองข้างกำพวงมาลัยรถ สายตาจับจ้องไปยังถนนที่เริ่มใกล้หมเจ้านายนิสัยประหลาด
รถหรูสีขาวแล่นเข้ามาจอดภายในบ้านหลังงาม ซึ่งนันทิชารู้จักเป็นอย่างดี หญิงสาวมองเข้าไปภายในบ้านหลังนีแอบไต่เตียง
“คุณแทนคะ” เสียงเรียกของหญิงสาวดังออกมาจากห้องน้ำ แทนคุณถอนหายใจแล้วตอบกลับ
“มีอะไร”
“ทิชาขออนุญาตใช้พบหน้าฆาตกร
“พนักงานที่ร้านน่ะ ผมให้เธอมาดูเอกสาร” แทนคุณข่มสีหน้าตอบนิ่งเฉย แม้จะตั้งตัวไม่ติด ก่อนจะค่อยๆ ก้าวเกมเริ่มต้น
“ผมชื่อแทนคุณ ทวีศักดิ์ เป็นเจ้านายของนันทิชา” แทนคุณจงใจประกาศชื่อตัวเอง ก่อนที่เสียงแก้วจะตกกระทบพวันแรกของการเรียนรู้งาน
“อะไรนะทิชา คุณแทนให้เธอเปลี่ยนตำแหน่งงานงั้นหรือ ทำไมเร็วแบบนี้” พริมวางตะเกียบที่กำลังคีบเส้นก๋วยเร้อยแผนการในสมอง
“มีอะไรหรือคะ คุณแทน” ป้านาเดินยิ้มเข้ามาหาเจ้าของบ้าน หลังจากแทนคุณใช้น้อยไปตาม
“ผมมีคนมาช่วยงานป้าแความเจ็บปวด
นายดินนั่งรอลูกสาวเหมือนเช่นในทุกวัน ห้าทุ่มสี่สิบเป็นเวลาที่ลูกสาวต้องกลับมาถึงบ้าน ซึ่งจะตรงกับเวลหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ
แทนคุณเหยียบคันเร่งยาวออกไปโดยไม่ผ่อน สองมือกำพวงมาลัย ดวงตาคมกริบจับจ้องยังถนน ไม่หันมองหญิงสาวที่นครั้งแรกของการทำอาหาร
“คุณพ่อโทรตามมุกมามีอะไรหรือเปล่า” คนถูกเรียกตามตัวแต่เช้า เดินทางเข้ามาหาบิดา โดยเข้าใจว่ามีเรื่องดเขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ
“นั่งรออยู่นี่นะ” แทนคุณใช้คำสั่งก่อนจะรีบลุกไปหายามาทาให้ หญิงสาวนั่งมองดูมือของตัวเอง รู้สึกปวดแสบโดนบีบ
นันทิชาใช้เวลาที่เหลือทำความสะอาดห้องของเจ้านายตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย นี่หรือที่บอกว่าเป็นการฝึกยอมเสียอิสรภาพ
“ไปกันเถอะค่ะแทน ม่านจะทนฟังไม่ไหวอยู่แล้ว” ม่านฟ้าดึงแขนแทนคุณลุกขึ้นจากโต๊ะ ลึกๆ แล้วเธอทราบดีว่าแเข้าสู่โหมดการฝึกงาน
ในรั้วมหาวิทยาลัย มีนักศึกษาจำนวนมากเดินขวักไขว่ ผ่านหน้านันทิชาที่นั่งอ่านหนังสือ อยู่ที่โต๊ะใต้ต้นเรื่องราวครั้งเก่าก่อน
“ป้านาคะ ทิชาขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ ตั้งแต่ทิชาเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้ ยังไม่เห็นคุณพ่อคุณแม่ของคุณแทนเข้ออ้างงานด่วน
รถสีดำสนิทแล่นเข้ามาจอดภายในชุมชน ที่ค่อนข้างอยู่กันอย่างเบียดเสียด เด็กๆ ในพื้นที่วิ่งเข้ามารุมดูรถวันเวลาการฝึกงาน
“แล้ว...วันเกิดพ่อทิชาล่ะคะ” ดวงตากลมโตสั่นระริกมองแทนคุณด้วยความไม่เข้าใจ ชายหนุ่มเผลอสบตาได้เพียงคไปบริษัทครั้งแรก
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือฝ่าความมืดมิดภายในห้องดังก้องออกมา ก่อนร่างหนาที่นอนหลับสนิทจะค่อยๆ ขยับและเพริมบ่นถึง
“นายเห็นเอกสารหรือยัง” ทีภพถามท่านประธาน โดยเรียกสรรพนามอย่างสนิทสนม
“อืม...ฉันขอแพรมาดูแล้ว นายคิดเหหน้าที่แบกของ
แทนคุณนั่งสาละวนทำงานโดยไม่เว้นช่วง ฝ่ายต่างๆ นำเอกสารมาให้เซ็นแล้วเซ็นอีก ประตูถูกคนนั้นเปิดคนนี้ปิเป็นลม
แทนคุณรีบหยิบมือถือขึ้นมา กดเบอร์ของนายดินแล้วส่งภาพของนันทิชาที่มีสภาพเหนื่อยหอบ ถือของเต็มสองมือ มถูกชะตา
“คุณรู้ตัวไหม ว่าคุณกำลังมองผม แบบที่พริมชอบมอง” ใบหน้าแสนใจดีนั้น ทำให้นันทิชาเผลอยิ้มตามคำพูดของเขกลับมาเยาะเย้ย
แทนคุณเปิดประตูคอนโดเข้ามาพร้อมกับจีนรา เดินตรงไปยังตู้เย็นหยิบน้ำเย็นเทให้หญิงสาวพร้อมกับของตัวเองอเสียงกรี๊ด
“หึหึ เด็กเก้าขวบที่เติบโตขึ้นมาได้เพราะความเมตตาจากแม่บ้านของตัวเองน่าตลกสิ้นดี คุณต้องชดใช้ให้ผมมาชดใช้
“คุณแทน นี่มันอะไรกันคะ” หญิงสาวเบิกตาโพลงเมื่อร่างหนานั้นถลาเข้าจู่โจมเธอ พร้อมกับเสียงสั้นจนเกือบรลืมตาตื่น
“เวลาคนกลัวตายนี่ ตลกดีเนอะ ผมอยากให้พ่อคุณเห็นคุณในตอนนี้จัง” ชายหนุ่มก้มลงบรรจงจูบที่ปากหญิงสาว นักระโดดกัด
“ผมจะฟ้องคุณ หากผิดสัญญา คุณอย่าลืมนะ ว่าคุณเซ็นอะไรไปบ้าง” แทนคุณใช้คำพูดดักเธอไว้ ทำให้หญิงสาวหยุดร่วมมือกัน
“อดทน เพื่อพ่อ เพื่อพ่อ ไม่ว่าจะเจออะไรเธอต้องผ่านไปให้ได้” นันทิชาย้ำกับตัวเองซ้ำๆ เพื่อสร้างพลังใหคุณทีคือสุภาพบุรุษ
แทนคุณนั่งทานอาหารเช้า ด้วยอาการกังวลเล็กน้อยเพราะนันทิชายังไม่ยอมลงมาจากห้องด้านบน เขามีท่าทีลุกลี้ความจริงจากลูกน้อง
ชายชราพยายามเฝ้าอดทนรอเวลาเพื่อให้ครอบครัวหลุดพ้นจากความอาฆาตแค้นของเด็กหนุ่ม เขามักนั่งเหม่อลอยอยู่คุณม่านไม่รู้เหรอคะ
“ป้านาคะ ต้นกุหลาบขาวนี่สวยจังเลยค่ะ” มือขาวนวลละเอียด ค่อยๆ บรรจงจับดอกไม้สีขาวอย่างระวังด้วยหนามแหเคลิ้มหลับ
รถคันหรูวิ่งผ่านประตูรั้วหลังใหญ่เข้ามา ก่อนที่ม่านฟ้าจะจอดรถแล้วเดินเข้ามาภายในตัวบ้านอย่างยิ้มแย้มข่มตาหลับ
หญิงสาวได้กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ โชยมา จึงหันกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง และออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าผืนเล็แพ้แล้วกินเข้าไปทำไมคะ
นันทิชาลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าให้เจ้านาย เธอเปิดดูสูตรอาหารมากมายที่ป้านาจดไว้ให้ แต่แล้วกลับวางไว้ที่เยุติความสัมพันธ์
“พอดีญาติน้อยเอามาฝาก น้อยเลยเอามาแช่ไว้กะว่าจะทำกินเอง โดยใส่ไว้ช่องข้างๆ กับกุ้งทะเลค่ะ แต่ไม่คิดวไปบอกเลิกมาแล้วนะ
แทนคุณขับรถมุ่งตรงเข้ามายังบริษัท เพื่อทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ หน้าจอคอมถูกเขาเปิดอย่างรีบร้อน เพราะลองไหม
เสียงเปิดน้ำจากในครัวดังขึ้นในเวลาหกโมงเช้า มือของหญิงชราบรรจงล้างผักเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้เจ้านายแทนแน่ใจแล้วเหรอคะ
“คุณหมายความว่าอย่างไรคะแทน ม่านไม่เข้าใจ” หญิงสาวมองตรงเข้าไปนัยน์ตาของแทนคุณ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองออกมาผมเดี๋ยวนี้
“นายที แล้วนายทีมายุ่งอะไรกับคุณด้วย” แทนคุณถามพลางหน้านิ่วคิ้วขมวด รู้สึกหูร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
“เอ่อถ้าตบผมไม่หยุดแน่
“คุณแทนมองทิชาแบบนั้นทำไมคะ” หญิงสาวละล่ำละลัก ก่อนจะย่างท้าวถอยหลังออกจากชายหนุ่ม
“แสบนักนะ ไปอ่อยนาล้วงความจริง
“คุณแทนจะรับอาหารที่ไหนดีคะ ป้าจะได้จัดให้” ป้านาเดินเข้ามาถามหลังจากแทนคุณเดินลงจากชั้นสองมา
“วันนี้ปั่นป่วนใจ
“ลุงคะ ลุงดินคะ พริมเองค่ะ” ร่างอวบตะโกนเรียกเจ้าของบ้านอย่างสนิทชิดเชื้อ หากแต่ภายในบ้านกลับเงียบสนรำคาญ
“แต่ม่านคิดว่า เธออาจจะกำลังเสียขวัญอย่างมากที่ต้องมาเจอกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ เราไม่รู้สาเหตุที่แท้มืดสนิท
นันทิชานั่งมองร่างที่นอนแน่นิ่งไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้ของโรงพยาบาล สายเครื่องมือแพทย์ระโยงระยางเต็ม่านขอให้มา
แทนคุณโอบรัดเธอไว้ เขาทราบดีว่าการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ จะทุกข์ทรมานแสนสาหัสเทิชาขอบคุณนะคะ
ตำรวจหลายนายเดินทางเข้าไปสอบถามข้อมูลจากพริมและทีภพผู้ซึ่งเป็นคนไปเจอตัวผู้เสียชีวิตเป็นรายแรกๆ ในงาไม่ได้ดังใจ
“พวกมึงหลบไปอยู่ที่ไหนสักพักแล้วกัน มีไรกูจะติดต่อไปเอง” ดนัยโยนเงินก้อนใหญ่ให้ลูกน้องสองคน หลังจากทปรึกษาเพื่อนไม่ได้
เมื่อวันเวลาผ่านไป ความเจ็บซ้ำจากการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของหญิงสาวได้บรรเทาเบาบางลงได้บ้าง ไม่นานหลัเลือกจะรักหรือไม่รัก
“งั้นเล่ามาสิคะ เผื่อฉันจะช่วยคุณได้” หญิงสาวสั่งเหล้ามาเพิ่มแล้วกระดกเป็นเพื่อนชายหนุ่ม ก่อนจะหันดวคลิปเสียง
“อร่อยใช้ได้เลยนะ สำหรับการทำครั้งแรก” หญิงชราเคี้ยวคุกกี้ในปากจนหมดแล้วหันมากล่าวชม ตามด้วยรอยยิ้มแกล่องคุกกี้กวนใจ
“สวัสดีค่ะคุณที” นันทิชาเดินเข้ามาในร้านพร้อมยกมือไหว้ผู้จัดการร้าน ในมือเธอถือของพะรุงพะรังเต็มไปหมพายุในใจ
“ที่ม่านมาหาทีวันนี้ เพราะว่ามีข่าวดีจะบอกด้วยแหละ” หญิงสาวรีบคว้าแขนของแทนคุณเข้ามากอดไว้ สายตาหวานน้ำตาแห่งความรู้สึก
“แกร็ก” เสียงไขประตูยามดึก ดังขึ้นฝ่าความเงียบ ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างช้าๆ เห็นเพียงเงาสะท้อนรูปร่างสเดินทาง
วันหยุดอีกวันหนึ่งที่เหลือของนันทิชา เธอชวนพริมเข้าไปยังบ้านหลังเก่าของครอบครัว บัดนี้ได้กลายเป็นบ้าเจ็บไหม
เสียงตอบโต้ของสองคนดังโหวกเหวกเข้ามาในบ้าน ทำให้ป้าแม่บ้านสงสัยจึงเดินออกไปต้อนรับแขก ได้พบว่าเป็นหลก็ทายาไง
เมื่อรถแล่นมาถึงที่พัก เป็นบ้านไม้สองชั้น สงบเงียบเป็นส่วนตัว เดินเพียงไม่กี่ก้าวก็ได้เหยียบน้ำทะเลใผมไม่ชอบ
แทนคุณเดินหน้ามุ่ยขึ้นมายังชั้นบนของบ้านพัก เขาเดินไปยังมุมระเบียงที่โปร่งโล่งสบาย ลมทะเลพัดโชยเข้ามภายใต้อ้อมกอด
ร่างสูงพินิจ ใบหน้านวลขาวสะอาดตรงหน้า รอยยิ้มนี้สะกดหัวใจของเขาได้อยู่หมัด ก่อนที่สายตาจะสะดุดตรงแผลเหม่อ
ม่านฟ้าและพริมใช้เวลาในการซื้ออาหารไปพอสมควร พวกเธอกลับมาพร้อมอาหารทะเลเต็มกล่อง พริมนำกล่องไปวางไว้อนุญาต
เขาปล่อยให้เธอมีความสุขกับอาหารตรงหน้า แล้วจึงเดินเข้าไปช่วยแทนคุณย่างอาหารอีกแรงก่อนที่ม่านฟ้าจะเดิเลือกชุด
เช้าที่อากาศสดใส นันทิชาเดินลงบันไดมา กวาดสายตามองไปรอบๆ เมื่อแน่ใจแล้วว่าเธอคือคนแรกที่ตื่นก่อนใครใปั้นหน้าดุ
หญิงสาวหุ่นนางแบบเดินฮัมเพลงเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดี หลังจากกลับมาจากปาตี้สละโสด โดยมีแม่บ้านหลายคนเจ็บแปลบ
“ค่ะ คู่นี้ใส่สบายดูน่ารักดี คุณแทนว่าสวยไหมคะ” หญิงสาวเดินไปมาแล้วมองเท้าตัวเอง พลางเผลอถามความคิดเคลายความสงสัย
“ทิชาถามอะไรคุณอย่างได้ไหมคะ” แทนคุณพยักหน้าสายตายังคงมองเธอไม่ละ
“ทิชาทราบดีค่ะ ว่าถ้าหากทิชาดื้อจะอคนเคยคุย..เคยนอน
หลังจากทั้งสองทานอาหารในร้านเสร็จ แทนคุณจึงพานันทิชาไปหาร้านเสื้อผ้าสำหรับงานหมั้นของเขา เสื้อผ้าราคผมบ่นคุณยังเหนื่อยกว่า
ทั้งสองใช้เวลาเลือกชุดกันอยู่นานพอสมควรแก่การเดินทางกลับบ้าน เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวได้เป็นตัวของตัวเวันสำคัญ
งานหมั้นในวันนี้ถูกนายดนัยจัดการไว้เรียบร้อยแล้วทุกอย่าง ภายในโรงแรมหรูมีแขกเหรื่อมากมายนับไม่ถ้วนทยจดหมาย
ไม่กี่นาทีต่อมา มุกถูกส่งตัวเข้าไปรักษาในโรงพยาบาลที่ดีที่สุดที่อยู่ในละแวกนั้น ความชุลมุนวุ่นวายของพูดเองนะ
“ห้าสิบล้านพอไหม” ไม้หยิบเช็กออกจากกระเป๋าเสื้อของเขา แล้วรีบเขียนจำนวนเงินลงในเช็กทันที ก่อนจะยื่นใกลัวว่าวันหนึ่งจะขาดไม่ได้
แทนคุณกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับอาการเหนื่อยล้า เขาเดินตรงเข้าไปรินน้ำแก้กระหาย พร้อมกับถอนหายใจยาวเหยแทนกีดกันจีนทุกอย่าง
“ตอนนี้พวกแกอยู่ไหนกัน เตรียมตัวให้พร้อมแล้วรีบกลับมาหาฉัน ตำรวจหยุดดมกลิ่นคดีของนายดินแล้ว” ดนัยยกมปวดหัว
เช้าวันพุธของต้นเดือนแทนคุณเดินจูงมือนันทิชาเข้ามายังบริษัท เขาพาเธอมานั่งตากแอร์อยู่ในห้องทำงาน โดยหนาว
“สงสัยผมจะไม่สบาย รู้สึกปวดหัวแล้วก็ไอด้วย” ชายหนุ่มทำเสียงอ่อย พลางเหลือบตามองหญิงสาว
“แต่ตัวคุณแทนกมอบใจทั้งดวงให้คนตรงหน้า
แสงทองจากขอบฟ้าอ่อนทอแสงขึ้นมาทีละน้อย ลอดผ่านม่านหน้าต่างพอให้หญิงสาวลืมตาขึ้นมาเห็นแสงนั้นรางๆ เมืชอบผู้ชายแบบไหน
จีนราเชิดหน้าขึ้นพลางหัวเราะอย่างสะใจกับชะเอมหญิงสาวที่จีนราจ้างให้มาร่วมมือด้วย อยู่ในร้านกาแฟหรูแหเวลาแห่งอิสรภาพ
เมื่อรถหรูแล่นออกจากบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ไป นั่นคือเวลาแห่งอิสรภาพ หญิงสาวมีความสุขอยู่กับบรรยากาศขอแก้วสุดท้าย
เมื่อนึกได้จึงตัดสินใจวิ่งไปยังบ้านของคนงานหญิงทันทีด้วยอาการร้อนใจ ชายหนุ่มวิ่งมาหยุดหอบอยู่หน้าบ้าหิว
“ไม่ต้องกินแล้ว คุณควรนอนได้แล้ว คุณรู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน”
“ไม่ค่ะ” หญิงสาวตอบแล้วเบี่ยงตัวห้ามแตะต้องผู้หญิงคนนั้น
หญิงสาวตื่นมาพร้อมกับความจำได้เลือนหายไป พลางหันไปปลุกเจ้านายเพื่อถามไถ่ว่าเหตุใดเธอจึงมานอนร่วมห้องถ้าจะพังก็พังกันหมด
เมื่อกลับจากเขาใหญ่ แทนคุณจึงเดินทางออกไปพบจีนรา เพื่อยุติเรื่องราวทั้งหมดอย่างเด็ดขาด สถานที่นัดพบคผมพยายามแล้ว
“คุณอย่างมาปรักปรำผม ถ้าคุณพูดอีกครั้งเดียวผมจะฟ้องหมิ่นประมาทคุณทันที”
“เอาสิคะ คุณฟ้องเลยค่ะ และอย่น้องสาวต่างพ่อ
“ม่านรู้ไหม ผมทรมานแค่ไหนที่จะไม่รักทิชา ผมห้ามใจตัวเองมาตลอดว่านันทิชาไม่เหมาะสม เธอเป็นลูกสาวของฆาความพยายามล้มเหลว
“อะไรนะคะคุณที” เสียงตะโกนดังลั่นร้านออกมาจากปากของหญิงร่างอวบ หลังจากทีภพพยายามเล่าความจริง เพียงแคทายสิว่าอยู่กับใคร
แทนคุณตรงเข้ามายังบริษัทเพื่อสะสางงานที่ค้างไว้เป็นอาทิตย์ ด้วยสีหน้าตึงเครียดไร้รอยยิ้ม พลางเดินดุ่สิ่งที่ผมกลัวมันเกิดขึ้นแล้ว
“ทิชา” แทนคุณเดินตรงดิ่งไปหาหญิงสาวด้วยความร้อนใจ
“คุณแทนคะ” นันทิชายังคงฝืนยิ้มให้กับเจ้านายด้วยหวังยอมแพ้
นันทิชาเมื่อรู้ความจริงจากปากของจีนรา เธอกลับไปยังบ้านหลังใหญ่เพื่อเก็บเสื้อผ้า แล้วรีบออกมาให้เร็วทช่วยพูด
ไม่กี่วันต่อมาม่านฟ้าติดต่อทุกคนให้มารวมตัวกันที่สาขาสาม เธอทุกข์ใจเกี่ยวกับแทนคุณเวลาผ่านไปเขายิ่งจอภัยให้
“ผมรู้ว่าคุณลำบากใจ แต่ถ้าแทนยังเป็นแบบนี้ บริษัทก็จะอยู่ไม่ได้ พนักงานหลายร้อยคนที่ทำงานอยู่จะพลอยลขอข้าวกินด้วย
“แทน ทิชาอภัยนายแล้วนะ” ทีภพและม่านฟ้าเดินเข้ามายังสาขาสามที่แทนคุณใช้เป็นรังรักษาแผลใจ ชายหนุ่มนั่งเป็นอิสระจากความรู้สึก
“คุณแทน”
“ผมนอนด้วยนะ” ว่าแล้วเขารีบพุ่งตัวเข้าไปให้ห้องพลางใช้มือปิดประตูทันที คราวนี้ถึงตาคนหนุ่มถืหลงตัวเอง
“หนูทิชา” เสียงคนชราเรียกหญิงสาวมาแต่ไกลๆ ทำให้ทั้งสองหันมองไปยังต้นเสียง ชายชรากึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าจัดการตามแผน
“แต่ว่าตอนนี้ม่านหมดห่วงแล้วค่ะ แทนได้เจอคนที่แทนรักอย่างจริงใจแล้ว ม่านก็ไม่มีอะไรต้องห่วง” หญิงสาวร่างเล็กสลบคามือ
“คุณทีคะ คุณที นั่นรถคุณแทนนี่คะ สงสัยรับคุณม่านก็ออกมาแล้วหรือเปล่าคะ”
“น่าจะเป็นอย่างที่คุณว่า งั้นสิ่งที่มีค่าที่สุดคือคุณ
แทนคุณนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าห้องไอซียูของโรงพยาบาล พร้อมกับทุกคนที่นั่งเงียบด้วยความเป็นห่วง ไม่นานนักความจริง
มุกทำเรื่องจ้างทนายช่วยเหลือบิดาเท่าที่จะเป็นไปได้ เธอใช้เวลาเกือบทั้งวันไม่ได้หยุดพักเดินเรื่องต่างมีน้องสาวเพิ่ม
ไม่กี่วันต่อมางานบำเพ็ญกุศลศพของม่านฟ้าเสร็จสิ้น มุกจึงตัดสินใจเล่าความจริงทุกอย่างให้ทุกคนฟัง กว่าแขอให้กลับบ้าน
หลายอาทิตย์ต่อมาทุกอย่างเริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติ แทนคุณตัดสินใจประกาศขายคอนโดฯ ที่เคยเอาไว้ให้ผู้หญิตอนจบ
“ไม่ทันแล้ว ผมเปลี่ยนใจแล้ว”
“คุณที คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ มาขอพริมเป็นแฟนแล้วยกเลิกกลางคันอย่างนี้ใ
ดีครับ
07/09
0ดีมากกกกกก
06/09
0ดีมากๆๆๆเลย
29/08
0ดีๆชอบๆเป็นนิยายที่ดีขอเเนะนำน้าาา
22/08
0สนุกมากเลิฟเว่อ
19/08
0Very good I am glad to be a part of you in this great beginning and my pleasure to join you.
18/08
0สนุกมากกกกกค่ะ
18/08
0ชอบมาก
2h
0ได้รับความรุ้หลายๆอย่างมาก
18h
0ลุ้นดีค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตาม
3d
0