- Kabuuan: 109
บทนำ เด็กกะโปโล vs ตาแก่ปากร้าย (1)
บทนำเด็กกะโปโล vs ตาแก่ปากร้าย
“เด็กกะโปโล! ยังไงผมก็ไม่หมั้นไม่แต่ง ไม่อะไรทั้งนั้น ถ้าคุณพ่อชอบนักก
บทนำ เด็กกะโปโล vs ตาแก่ปากร้าย (2)
สองหนุ่มสาวหันมามองหน้ากัน ก่อนต่างคนจะสะบัดหน้าหนีแล้วเดินไปคนละทาง ทำให้ผู้สูงวัยทั้งสามมองตามหลัง
บทนำ เด็กกะโปโล vs ตาแก่ปากร้าย (3)
ธนภูมิเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะทำสีหน้าตกใจนัยน์ตาเบิกกว้างอ้าปากหวอพลางยกนิ้วชี้หน้าพศวัตอย่างคนเพิ่งจะ
ตอนที่ 1 ซ้ำรอย (1)
ตอนที่ 1
ซ้ำรอย
จากที่เงียบเหงามาหลายปีวันนี้บ้านกิตติวราก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง นางอมลวรรณตื่นขึ้น
ตอนที่ 1 ซ้ำรอย (2)
เสียงลากยาวคล้ายกับท้าทายทำให้พศวัตหันไปมองใบหน้าที่ดูจะอารมณ์ดีเหลือเกินของคนเป็นพ่อแล้วทำเสียงจิ๊จ
ตอนที่ 1 ซ้ำรอย (3)
“อยู่แค่นังพลอยคนเดียวนั่นแหละค่ะ นอกนั้นก็ตามไปรับใช้คุณพ่อกับคุณแม่ที่บ้านตากอากาศที่ภูเก็ตนู่น”
“เ
ตอนที่ 1 ซ้ำรอย (4)
“คุณนี่น่ารักเสมอเลยนะคะ มีธุระด่วนยังอุตส่าห์มีน้ำใจเสียสละเวลามาช่วยฟ้า ขอบคุณนะคะ แล้วเจอค่ะ”
น้ำเ
ตอนที่ 1 ซ้ำรอย (5)
“ช่างเถอะ ก็คนมันมีธุระจริงๆ นี่นา และเจ้าพตจะมาทันหรือไม่ทันก็ไม่เห็นเป็นไรหรอก อย่างน้อยก็ยังมีพวก
ตอนที่ 1 ซ้ำรอย (6)
พูดจบวรรณวลีก็ยืดตัวขึ้นเอามือเท้าสะเอวพร้อมกับเชิดหน้าลอยไปมา เพื่อให้ทุกคนในที่นั้นได้พิจารณาว่าสิ
ตอนที่ 2 ฉันไม่ใช่เด็กกะโปโลแล้วนะ (1)
ตอนที่ 2
ฉันไม่ใช่เด็กกะโปโลแล้วนะ
“ได้ยินแว่วๆ ว่ามีใครพูดถึงกำลังนินทาอะไรผมหรือเปล่าครับ”
เส
ตอนที่ 2 ฉันไม่ใช่เด็กกะโปโลแล้วนะ (2)
นายอนิวัตติ์ถามพลางตบไหล่กว้างของลูกชายที่ยังไม่ละสายตาจากร่างบอบบางของวรรณวลีแรงๆ นั่นทำให้พศวัตถึง
ตอนที่ 2 ฉันไม่ใช่เด็กกะโปโลแล้วนะ (3)
ทันทีที่ร่างสูงของนายอนิวัตติ์เดินลับสายตาไป วรรณวลีก็เปิดฉากชิงพูดขึ้นก่อน และการแทนตัวที่แสนจะห่าง
ตอนที่ 2 ฉันไม่ใช่เด็กกะโปโลแล้วนะ (4)
วรรณวลีสวนกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเคย ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดดัก เมื่อพศวัตยังคงทำท่าจะคุยเรื่
ตอนที่ 3 ออกอาการ (1)
ตอนที่ 3
ออกอาการ
วรรณวลีใช้เวลาว่างที่มี ก่อนอาทิตย์หน้าจะต้องไปเริ่มทำงานกับพศวัตด้วยการออกไปเดิ
ตอนที่ 3 ออกอาการ (2)
นายอายุธกำชับอย่างเป็นห่วง ถึงอย่างนั้นเมื่อปรายตามองไปที่ชุดของลูกสาวครั้งใดท่านก็ยังคงถอนหายใจและส
ตอนที่ 3 ออกอาการ (3)
และพอครบแก๊งทั้งหกสาวก็เริ่มต้นการดื่มฉลอง รวมถึงใช้โอกาสนี้พูดคุยบอกเล่าถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของกันแ
ตอนที่ 3 ออกอาการ (4)
“เฮ้ย...แกดูสาวๆ กลุ่มนั้นสิวะ สวยๆ ทั้งนั้น มองมาทางนี้ด้วย”
ว่าแล้วธนภูมิก็ยกแก้วเบียร์ขึ้นเป็นการเ
ตอนที่ 3 ออกอาการ (5)
“ถ้าแกยืนยันอย่างนั้น ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะ เดี๋ยวมานะพวก”
เอ่ยจบธนภูมิก็เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์ สั่งค
ตอนที่ 4 พนักงานใหม่กับตำแหน่งที่คาดไม่ถึง (1)
ตอนที่ 4
พนักงานใหม่กับตำแหน่งที่คาดไม่ถึง
“มานี่เลย เป็นเด็กเป็นเล็กใครสั่งใครสอนให้แต่งตัวแบบนี้ฮ้า!
ตอนที่ 4 พนักงานใหม่กับตำแหน่งที่คาดไม่ถึง (2)
เช้าวันแรกของสัปดาห์และเป็นเช้าวันแรกของการเริ่มทำงาน วรรณวลีในชุดสูทและกระโปรงสีดำพอดีตัวก็เดินยิ้ม
ตอนที่ 4 พนักงานใหม่กับตำแหน่งที่คาดไม่ถึง (3)
“พี่ว่าเราไปคุยเรื่องงานกันต่อในห้องดีกว่านะ คุณนุชขอกาแฟขอผมกับเปรี้ยวด้วยนะครับ”
“ค่ะ”
สิ้นเสียงรับค
ตอนที่ 5 แม่บ้านกิตติมศักดิ์ (1)
ตอนที่ 5
แม่บ้านกิตติมศักดิ์
ร่างท้วมในชุดแม่บ้านอ้าปากหวอมองหน้าพศวัตกับพนักงานทำความสะอาดคนใหม่ต
ตอนที่ 5 แม่บ้านกิตติมศักดิ์ (2)
“คือป้ามนทำความสะอาดไปแล้วรอบหนึ่งน่ะค่ะ แต่รู้สึกวันนี้ดูเหมือนฝุ่นที่ห้องจะเยอะผิดปกติ คุณพตก็เลยอ
ตอนที่ 5 แม่บ้านกิตติมศักดิ์ (3)
พอพูดมาถึงตรงนี้แล้วในหัวของกชนุชก็มีใบหน้าสวยเฉี่ยวของอชิรญาลอยเข้ามา เพียงแค่นั้นมันก็มากพอที่จะทำ
ตอนที่ 6 เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ (1)
ตอนที่ 6
เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ
“กาแฟค่ะคุณพต แล้วที่คุณเปรี้ยวชงมันไม่ถูกปากเหรอคะ”
เลขาสาวใหญ่พยัก
ตอนที่ 6 เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ (2)
“เดี๋ยวครับคุณนุช งานวันเกิดคุณชนสรณ์คุณว่าผมจำเป็นต้องมีคู่ควงไปงานไหม”
เลขาสาวใหญ่หันมาหรี่ตามอ
ตอนที่ 6 เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ (3)
อชิรญาพยักพเยิดไปที่วรรณวลีพลางกวาดสายตามองหญิงสาวตั้งศีรษะจรดปลายเท้า แม้ปากจะบอกว่ากะโปโลแต่นั่นมั
ตอนที่ 6 เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ (4)
“แต่…” ด้วยความเกรงใจแม่บ้านกิตติมศักดิ์พศวัตจึงพยายามจะค้าน แต่วรรณวลีที่ยืนฟังอยู่อย่างรำคาญก็ร
ตอนที่ 6 เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ (5)
“ช่างมันเถอะ ผมรู้ว่าถ้าคุณอยู่หน้าห้องเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นแน่ คุณไปทำงานต่อเถอะ”
“ค่ะ”
ก
ตอนที่ 6 เอาคืนเล็กๆ น้อยๆ (6)
“พอได้แล้วฟ้า” บอกอย่างเซ็งๆ พร้อมกับดึงร่างเพรียวระหงของอชิรญาให้ออกห่างจากวรรณวลีที่พยักพเยิดหน้าท
ตอนที่ 7 คุณหนูในอุดมคติ (1)
ตอนที่ 7
คุณหนูในอุดมคติ
เสียงปิดประตูล็อกเกอร์ดัง ปัง! ตามแรงอารมณ์ของเจ้าของ ทำให้นางชนมนหัวหน้า
ตอนที่ 7 คุณหนูในอุดมคติ (2)
“ป้านี่ก็เล่นชมไม่ยั้งทำเอาเปรี้ยวเคลิ้มเลยนะเนี่ย ไม่เอาไม่คุยด้วยแล้วเดี๋ยวเลอะเทอะไปกันใหญ่ เปรี้
ตอนที่ 7 คุณหนูในอุดมคติ (3)
“ได้ค่ะ”
“คุณพตเรียกพบเรื่องอะไรเอ็งรู้ไหมวะเปรี้ยว”
ในเวลาบ่ายสี่โมงกว่าๆ นางชนมนที่เดินตามร่างบางของ
ตอนที่ 7 คุณหนูในอุดมคติ (4)
“เฮ้อ! เสร็จซะที โทษทีนะครับที่พี่ให้เปรี้ยวกับป้ามนรอนาน”
“พี่…อย่างนั้นเหรอ”
นางชนมนเผลอครางออกม
ตอนที่ 8 ขัดใจวันละนิดจิตแจ่มใส (1)
ตอนที่ 8
ขัดใจวันละนิดจิตแจ่มใส
การมาเรียนรู้งานในตำแหน่งผู้ช่วยประธานบริษัทอย่างพศวัตในวันแรกของวรรณว
ตอนที่ 8 ขัดใจวันละนิดจิตแจ่มใส (2)
“หมายความว่าไงคะ ทำไมจู่ๆ คุณพ่อฉันถึงโทร.เข้าเครื่องคุณแล้วมาบอกให้ฉันไปงานเลี้ยงคืนนี้กับคุณได้”
ตอนที่ 8 ขัดใจวันละนิดจิตแจ่มใส (3)
กว่าจะได้เดินทางมาถึงห้องเสื้อหรูทั้งสองก็เสียเวลาไปกับการเถียงกันเรื่องรถอยู่พักใหญ่ วรรณวลีบอกว่าจ
ตอนที่ 8 ขัดใจวันละนิดจิตแจ่มใส (4)
พนักงานที่กำลังจะเดินเข้าห้องไปเลือกชุดใหม่ไปให้ลูกค้าหยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มตามความเค
ตอนที่ 8 ขัดใจวันละนิดจิตแจ่มใส (5)
“ไม่ต้องหรอกค่ะฉันมีชุดที่ชอบแล้วเดี๋ยวอีกสักพักทางร้านคงเอาเข้ามาให้ลอง ถ้าใส่ได้พอดีฉันคงเอาชุ
ตอนที่ 9 แค่น้องสาวข้างบ้านจริงหรือ (1)
ตอนที่ 9
แค่น้องสาวข้างบ้านจริงหรือ
เมื่อตอนบ่ายแม้วรรณวลีจะเลือกซื้อชุดที่ดูจะขัดตาขัดใจของคนจ่าย
ตอนที่ 9 แค่น้องสาวข้างบ้านจริงหรือ (2)
ฟังแล้วก็ได้แต่พยักหน้ารับหงึกหงัก ขณะเดียวกันก็กวาดสายตามองไปรอบๆ งานเลี้ยงวันเกิดที่ดูจะเกินความจำ
ตอนที่ 9 แค่น้องสาวข้างบ้านจริงหรือ (3)
ทันทีที่ธนิษฐาเอ่ยปากก็มีลูกคู่ที่ตอนนี้ธนภูมิอยากกระโดดถีบมากที่สุดอย่างพศวัตถือหางสนับสนุนออกหน้าอ
ตอนที่ 9 แค่น้องสาวข้างบ้านจริงหรือ (4)
“อ้าว มาแล้วเหรอตาเมศ อาขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักลูกชายคนเดียวของอาชื่อรเมศเพิ่งเรียนจบโทจากอเมริกาและจะ
ตอนที่ 9 แค่น้องสาวข้างบ้านจริงหรือ (5)
อชิรญาค้านเสียงหลงอย่างไม่อยากจะเชื่อ อีกทั้งยังพยายามเอาสิ่งที่เธอเห็นในวันนั้นมาลบล้างกับความจริงท
ตอนที่ 9 แค่น้องสาวข้างบ้านจริงหรือ (6)
“ใช่! ผมเห็นด้วยที่สุด งานนี้ผู้หญิงสวยเยอะแยะเต็มไปหมด แต่…คุณต้องการอะไรกันแน่ถึงได้มาแกล้งชมย
ตอนที่ 10 รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย (1)
ตอนที่ 10
รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย
แม้งานเลี้ยงชวนหงุดหงิดที่สุดในชีวิตพศวัตจะผ่านพ้นมาเกือบสองอา
ตอนที่ 10 รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย (2)
“เปล่าหรอกครับทุกอย่างราบรื่นดีไม่มีปัญหาอะไร” เรื่องงานราบรื่นแต่สีหน้าคนทำงานกลับไม่ราบรื่น งั้
ตอนที่ 10 รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย (3)
“หนูเปรี้ยวน่ะเขาโตแล้วนะพต ไม่ใช่เด็กๆ เหมือนแต่ก่อนแล้ว น้องเขาคงรู้แหละว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ แ
ตอนที่ 10 รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย (4)
ว่าแล้วก็หัวเราะดังลั่นบ้านอย่างชอบใจ จากที่ตอนแรกจะไปบ้านข้างๆ เพื่อถามถึงความสัมพันธ์ของวรรณวลีกับ
ตอนที่ 10 รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย (5)
ธนภูมิบอกอย่างไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีกว่าคำๆ นี้
“ขอโทษ! ขอโทษแล้วไข่ของฉันมันจะกลับมาเหมือนเดิม
ตอนที่ 10 รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย (6)
ธนิษฐาแหวเสียงดัง จะขยับเข้าไปหาธนภูมิเมื่อไหร่ อีกฝ่ายก็กระโดดไปหลบหลังหญิงสาวคนที่เธอเพิ่งสังเกตว่
ตอนที่ 10 รู้ใจในวันที่ (เกือบ) สาย (7)
ธีรดายื่นมือรับแล้วกวาดสายตาอ่าน ก่อนจะทำตาโตมองนามบัตรสลับกับหน้าหล่อๆ นั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อว
ตอนที่ 11 ที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ (1)
ตอนที่ 11
ที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ
ทันทีที่พศวัตก้าวเท้าเข้าไปภายในผับหรูของเพื่อนรัก พนักงานในร้านก็เด
ตอนที่ 11 ที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ (2)
“ผลก็คือเขาตอบรับคำท้านั้นทันทีเลยใช่ไหมล่ะ” ถามอย่างรู้จักอารมณ์ของผู้หญิงดี และยิ่งเป็นผู้หญิงอ
ตอนที่ 11 ที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ (3)
ว่าแล้วก็เดินเอาแก้วเหล้ามาวางบนโต๊ะด้วยท่าทีรีบเร่ง จนพศวัตรู้สึกผิดสังเกต
“ทำไมแกดูรีบร้อนอย่าง
ตอนที่ 11 ที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ (4)
“เอ๋…” เสียงทุ้มเรียกชื่อของเธอได้อย่างถูกต้องทั้งที่ไม่เคยบอก ทำให้ธีรดาหยุดเดินแล้วหันมาเอี
ตอนที่ 12 ดอกไม้แทนความรู้สึก (1)
ตอนที่ 12
ดอกไม้แทนความรู้สึก
เช้าการทำงานวันแรกในสัปดาห์ของวรรณวลีก็เหมือนกับที่ผ่านมาคือมีช่อดอก
ตอนที่ 12 ดอกไม้แทนความรู้สึก (2)
“มีอะไรหรือเปล่านะ” บ่นอย่างเป็นห่วง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จะโทร.ถามก็ไม่กล้ากลัวเสียหน้าด้วย ดังนั้นสิ่
ตอนที่ 12 ดอกไม้แทนความรู้สึก (3)
“ได้ดอกไม้จากไอ้หมอนั่นทำหน้าระรื่นแล้วเอาจัดใส่แจกันอย่างดี แต่ทีของเรากลับผลักออกห่างอย่างกับรังเก
ตอนที่ 12 ดอกไม้แทนความรู้สึก (4)
และเธอก็ทำได้จนกระทั่งเที่ยง วรรณวลีบิดขี้เกียจก่อนจะปิดปากหาว ได้เวลาทานข้าวแล้ว เสร็จก็จะมาแอบ
ตอนที่ 12 ดอกไม้แทนความรู้สึก (5)
บ่ายโมงนิดๆ ขณะที่เลขาสาวใหญ่ก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็ง หากต้องรีบลุกขึ้นยืนทักเจ้าน
ตอนที่ 12 ดอกไม้แทนความรู้สึก (6)
พูดกับตัวเองพลางขมวดคิ้วมุ่น ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูก่อนจะอ้าปากค้างเบิกตากว้าง อีกสิบนาทีจะสี่โมงเย็
ตอนที่ 13 (1)
ตอนที่ 13
ประมาณหกโมงเย็นนิดๆ พศวัตกับคนเป็นพ่อก็เดินยิ้มร่ามาที่บ้าน ‘กิตติวรา’ ตามที่ได้นัดกับว
ตอนที่ 13 (2)
“ฉันยังไม่ได้รับปากเลยนะคะ ว่าจะไปกับคุณ”
วรรณวลีดึงมือที่รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟอ่อนๆ วิ่งผ่าน แล้
ตอนที่ 13 (3)
พศวัตพยักพเยิดหน้าอย่างท้าทายก่อนจะลากร่างบางที่ขัดขืนขณะเดียวกันก็หันมาผงกศีรษะขอโทษขอโพยรเมศเล็กน้
ตอนที่ 13 (4)
วรรณวลีวางสายก่อนจะหันไปบอกสารถีหนุ่มหล่อที่ตอนนี้ยอมนั่งนิ่งรอด้วยท่าที่ขัดเขิน ริมฝีปากที่เพิ่
ตอนที่ 14 วี้ดว้ายได้งานใหม่แล้วค่า (1)
ตอนที่ 14
วี้ดว้ายได้งานใหม่แล้วค่า
ธนภูมิรีบเครียร์งานให้เสร็จตั้งแต่ช่วงเช้า เพื่อที่ในช่วงบ่ายน
ตอนที่ 14 วี้ดว้ายได้งานใหม่แล้วค่า (2)
เธอผงะ…เขาอุทาน “เฮ้ย!” อย่างประหลาดใจระคนดีใจจนเผลอยิ้มกว้าง และเธอก็ยิ้มตอบกลับอย่างประหลาดใจไม
ตอนที่ 14 วี้ดว้ายได้งานใหม่แล้วค่า (3)
บอกอย่างไม่เรื่องมาก และที่พูดมานั้นก็ไม่ได้เกินจริง ภัตตาคารเป็นอะไรที่คุ้นเคยดีสำหรับคนอย่างเข
ตอนที่ 14 วี้ดว้ายได้งานใหม่แล้วค่า (4)
มือที่หยิบข้าวเหนียวยัดเข้าปากชะงักเล็กน้อย ก่อนจะไหวไหล่เคี้ยวข้าวในปากตุ้ยๆ หยิบถั่วฝักยาวขึ้น
ตอนที่ 15 คู่หมั้นของผม (1)
ตอนที่ 15
คู่หมั้นของผม
ขณะที่ธนภูมิตกลงว่าจ้างพนักงานเสิร์ฟคนใหม่ผ่านไปด้วยดี แต่ที่บ้าน ‘กิตติวร
ตอนที่ 15 คู่หมั้นของผม (2)
พศวัตถามกลับเสียงลอดไรฟัน สีหน้าบ่งบอกว่าพร้อมจะหาเรื่องอีกฝ่ายได้ทุกเวลาถ้ายังไม่เลิกยั่วโมโห เดือด
ตอนที่ 15 คู่หมั้นของผม (3)
ตอบด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ดูจะเป็นมิตรมากกว่าพูดคุยกับพศวัตมากๆ เลยทีเดียว ธนภูมิพยักหน้ารับรู้พลาง
ตอนที่ 15 คู่หมั้นของผม (5)
“พี่ก็พูดเล่นไปงั้นแหละ ต้องกินข้าวร่วมโต๊ะใครจะไปทำจริงๆ กันเล่า คนอื่นได้โดนลูกหลงกันพอดี ไปแล
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (1)
ตอนที่ 16
ถามหัวใจ
เพี๊ยะ!
‘พี่พตมีสิทธิ์อะไรไปโกหกคนอื่นว่าเปรี้ยวเป็นคู่หมั้นของพี่ ทั้งๆ ที่
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (2)
“สวัสดีครับคุณน้า” พศวัตที่เดินเข้ามาข้างในบ้าน เอ่ยทักหญิงสูงวัยที่กำลังเดินออกมาจากห้องครัวด้วยน้ำ
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (3)
“ใช่ค่ะ ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะคะ ถ้าคุณเปรี้ยวไม่เก่งถึงจะมีพวกเราสองคนคอยช่วยงานครั้งนี้ก็คงไม่สามารถผ
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (4)
เสียงละล่ำละลักถามไปแก้ตัวไปเหมือนคนร้อนตัว ในตอนแรก ค่อยๆ แผ่วเบาจนแทบกลายเป็นกระซิบในตอนท้ายปร
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (5)
บางทีกลับกรุงเทพคราวนี้เธออาจจะต้องทำอะไรๆ ให้มันเด็ดขาดเสียที เพื่อตัวเองและทุกๆ คนที่เข้ามาเกี่ยวข
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (6)
มือบางลูบท้องตัวเองเบาๆ พลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ก่อนจะเอ่ยปากข้อตัวกับเจ้ามือเมื่อเห็นว่าเหลือเวลาอ
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (7)
สิ่งที่ตอบกลับมาคือความเงียบ ซึ่งผิดวิสัยของพศวัตที่ปกติถ้าเห็นเธออยู่กับรเมศสองคน สิ่งที่ชายหนุ่มชอ
ตอนที่ 16 ถามหัวใจ (8)
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก เพราะพี่ขออนุญาตคุณน้าเรียบร้อยแล้ว”
บอกพลางหันมายักคิ้วและยิ้มเจ้
ตอนที่ 17 นั่นคือความรู้สึกที่เปลี่ยนไป (1)
ตอนที่ 17
นั่นคือความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
การทำงานในตำแหน่งพนักงานเสิร์ฟแต่เงินเดือนเทียบเท่ากับตำแห
ตอนที่ 17 นั่นคือความรู้สึกที่เปลี่ยนไป (2)
มินตราที่ทราบถึงผลการตัดสิน พอมีเวลาว่างนิดหน่อยจึงรีบเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าธีรดากำลังจ
ตอนที่ 17 นั่นคือความรู้สึกที่เปลี่ยนไป (3)
“ไหนคุณลองบอกมาซิว่าเพราะอะไร ทำไมถึงต้องไล่ธีรดาออกจากงาน”
ธนภูมิที่ยืนกอดอกเอาสะโพกพิงพนักโซฟาท
ตอนที่ 17 นั่นคือความรู้สึกที่เปลี่ยนไป (4)
“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ฉันดีใจมากจนพูดไม่ออก…ว่าแต่ตำแหน่งที่ว่าคืออะไรคะ แล้วเงินเดือนเท่าเดิมเปล่
ตอนที่ 18 ความรักไม่ต้องการเวลา (1)
ตอนที่ 18
ความรักไม่ต้องการเวลา
ทุกวันนี้ธนภูมิสามารถเข้านอกออกในห้องพักของธีรดาได้อย่างตามใจราวกั
ตอนที่ 18 ความรักไม่ต้องการเวลา (2)
ธีรดาหันมามองเสี้ยวหน้าคนพูดแล้วเลิกคิ้วพร้อมกับเปิดยิ้มบางๆ เธอไม่รู้หรอกนะว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ทำ
ตอนที่ 18 ความรักไม่ต้องการเวลา (3)
ยังไม่ทันที่จะสาธยายเหตุผลในการขอเวลาคิดของธีรดาจบ ธนภูมิก็แทรกตอบให้ความกระจ่างกับข้อกล่าวหาของ
ตอนที่ 19 ผิดแผน (1)
ตอนที่ 19
ผิดแผน
จากวันแรกที่ย้ายมาพักในรีสอร์ท ‘ภูสรณ์รีสอร์ท’ ตามความต้องการของใครบางคนที่บอกว่ามีเร
ตอนที่ 19 ผิดแผน (2)
“ถ้าได้ไปเห็นความงดงามของพระบรมธาตุแล้วจะหายเหนื่อย ไปกันเถอะ” พศวัตแตะที่ข้อศอกของคนที่บอกว่าเห
ตอนที่ 19 ผิดแผน (3)
หันมาพูดด้วยน้ำเสียงสดใสอย่างไม่คิดอะไรมากไปกว่านั้น ก่อนจะหันไปชื่นชมบรรยากาศสวยๆ นั้นต่อ ผิดกับพศว
ตอนที่ 19 ผิดแผน (4)
“พี่เอ่อ…ตอนนั้นพี่แค่คิดว่าเปรี้ยวยังเด็กไปที่จะถูกผูกมัด และอีกอย่างพี่ยังไม่ยอมรับใจตัวเอง เลยพยา
ตอนที่ 19 ผิดแผน (5)
ตอนท้ายประโยคเธอจงใจลากเสียงยาวให้สมกับความหิว จากนั้นก็เบือนหน้ามองออกไปนอกตัวรถอย่างต้องการตัดบทสน
ตอนที่ 19 ผิดแผน (6)
ขณะที่คนนอกห้องนั่งหดหู่ใจกลัวผิดหวัง แต่ภายในห้องของคนที่เพิ่งโดนสารภาพรักมาหมาดๆ กลับกำลังกระโดดโล
ตอนที่ 20 เพราะรักมากจึงอยากแกล้ง (1)
ตอนที่ 20 เพราะรักมากจึงอยากแกล้ง เมื่อว่าที่ลูกเขยกลับบ้านไปได้พักใหญ่ ว่าที่แม่ยายอย่างนางอมลว
ตอนที่ 20 เพราะรักมากจึงอยากแกล้ง (2)
เมื่อคนเป็นแม่เล่นยืดอกพูดออกมาอย่างภูมิใจอย่างนี้ คนเป็นลูกอย่างวรรณวลีก็จนมุมยืนอ้าปากค้างยากจะปฏิ
ตอนที่ 20 เพราะรักมากจึงอยากแกล้ง (3)
วรรณวลีพูดรัวม้วนเดียวจบ จากนั้นก็ลุกขึ้นโค้งอย่างขอลุแก่โทษอีกฝ่ายอย่างรู้สึกผิดจากใจจริงๆ จนรเมศที
ตอนที่ 20 เพราะรักมากจึงอยากแกล้ง (4)
ชายหนุ่มพยักหน้ารับพลางหัวเราะน้อยๆ ให้กับคำอวยพรที่ไม่รู้จะเป็นจริงเมื่อไหร่ของวรรณวลี “ขอบ
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (1)
ตอนที่ 21
หัวใจบอกรัก กว่าพ
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (2)
“ขอบคุณครับ วางไว้บนโต๊ะเลยครับ เดี๋ยวที่เหลือผมจะจัดเอง” “บอกว่าจะกินเหล้าไม่ใช่เหรอ แล้วแกจะนอ
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (3)
พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เหลือบตาไปมองที่แก้วเหล้า ธีรดาไม่ชงเอาไว้ให้ทำให้ ชายหนุ่มจึงคิดจะคว้า
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (4)
และทันทีที่ดับเครื่องพศวัตก็ไม่รีรอให้เสียเวลา ขณะก้าวลงจากรถชายหนุ่มก็ต่อสายโทรศัพท์ถึงวรรณวลีที่ตอ
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (5)
“พี่พตไปทานข้าวที่นั่นด้วยเหรอคะ” พศวัตพยักหน้ารับพร้อมกับสังเกตท่าทีและปฏิกิริยาของหญิงสาว
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (6)
“เปรี้ยวไม่รู้นะคะว่าถ้าพูดไปแล้วพี่พตจะเชื่อหรือเปล่า แต่ระหว่างเปรี้ยวกับคุณรเมศมันไม่มีอะไรเกินเล
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (7)
“พี่พตแน่ใจเหรอคะว่าเป็นเปรี้ยว พี่พตยังมีตัวเลือกอื่นที่ดีกว่าอย่างคุณฟ้า…” “พี่ตัดความสัมพันธ์
ตอนที่ 21 หัวใจบอกรัก (8)
“พูดอะไรก็จะเอาแบบปุ๊บปั๊บทันใจ ทำเป็นตาแก่ใจร้อนไปได้” “ก็เพราะแก่น่ะสิถึงได้ใจร้อน ไม่เอาพี่ไม
ตอนที่ 22 เพราะเราคู่กัน (จบ) 1
ตอนที่ 22
เพราะเราคู่กัน หลังจากการสู่ขออย่างเป็นทางการเพียงแค่อาทิตย์เดียว พิธีหมั้นเช้าแต่งเย็น
ตอนที่ 22 เพราะเราคู่กัน (จบ) 2
“คนที่จะอิจฉาแกมากที่สุดมาแล้วว่ะ” พศวัตขยับตัวคล้ายกับตั้งท่ารอเหลือบตามองเจ้าสาวที่ยังส่งยิ้มห
สนุกมาก
2h
0สนุกและดีมากๆ
1d
0สนุกมาก
1d
0เลิศ
1d
0เขียนได้ดีมีเนื้อหาดีๆ
2d
0ดีมากๆๆๆๆๆ
3d
0ชอบมาก
4d
0ดีมาก
4d
0อ่านแล้วสะหนุกมากครับ
6d
0สนุกมากๆๆๆๆๆเริ่ดๆๆๆๆๆ
6d
0