- Kabuuan: 63
บทนำ
[[ คีตะ ]]
ก๊อกๆๆ
"นี่เธอ! อยากจะไปสายตั้งแต่วันแรกเลยรึไง ฉันให้เวลาสิบนาที ถ้าไม่เสร็จก็ไปโรงเรียนคน
พรที่ไม่สัมฤทธิผล
สามสิบนาทีผ่านไป...
ครูใหญ่ก็ยังกล่าวต้อนรับนักเรียนไม่เสร็จ จนฉันรู้สึกว่าขาตัวเองแทบจะยืนต่อไม่ไหวแ
มิชชั่นอิมพอสซิเบิ้ล
"คี...ตะ...นายมานั่งตรงนี้ทำไม นั่นคุณครูมาแล้ว รีบกลับไปห้องของนายซะ"
ขณะนั้นครูประจำชั้นก็เดินเข้าม
โบราณว่าไว้ ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
หลังจากสลัดปลิงที่คอยจ้องเขมือบเลือดอย่างคีตะออกไปได้ ก็กะว่าจะงีบต่อสักพักอย่างสบายใจ ฉันเลยฟุบหน้า
จุดเริ่มต้นอันแสนเศร้า
ฉันแยกกับน้ำตาลแล้วเดินกลับบ้านคนเดียว โชคดีที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของคีตะ อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก ห
สบตาเธอคนนี้...
[[ คีตะ ]]
หลังจากโดนพ่อกับแม่บ่นชุดใหญ่เรื่องปล่อยให้ต้นเตยกลับบ้านคนเดียวเสร็จ ผมก็รีบกลับขึ้นห้องด
ความสัมพันธ์แบบไม้เบื่อไม้เมา
"โอ๊ย! นี่มือคนหรือเท้าช้าง หนักขนาดนี้เนี่ย หรือว่านายจงใจแกล้งให้ฉันเจ็บกว่าเดิมใช่ไหม"
คีตะช่วยประ
เด็กใหม่
วันต่อมา ฉันกับคีตะเดินไปโรงเรียนด้วยกันตามปกติ ราวกับเมื่อวานไม่ได้มีเรื่องทะเลาะกันมาก่อน แต่เดินไ
เพื่อนใหม่
"หลังจากแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนแล้ว ก็อย่าลืมศึกษาข้อมูลของแต่ละชมรม ตัดสินใจและเลือกให้ดีว่าชมรมใดท
จุดอ่อนของฉันคือ...
"หัวหน้าห้อง ใบสมัครเข้าชมรมยังเหลืออยู่รึเปล่า"
ฉันรีบลากคีตะออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อมาดักรอหัวหน้าห้
ชมรมชมใจ
หลังจากเลิกแถว ฉันก็รีบขึ้นห้องทันที เพื่อตรวจดูกระเป๋าอีกรอบ เพราะยังไงๆ ฉันก็แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว
นินทาระยะเผาขน
หลังจากที่ฉันกับฟ้าใสหาที่นั่งได้แล้ว ครู่หนึ่งก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดานักเรียนหญิงดังขึ้น ราวกับ
น้ำกับไฟ
บรรยากาศตอนนี้หลังจากที่คีตะเดินออกไปแล้วเงียบสนิท จอมทัพจึงปรบมือเรียกความสนใจจากทุกคน
"เอาละทุกคน เ
ประชดประชัน
"คิดสิ! ฉันคิดมาตลอดทางว่านายหายไปไหน ทำไมถึงปล่อยให้ฉันยืนรออยู่ตรงประตูจนคนอื่นเขาแทบจะกลับบ้านกัน
บัตรเชิญกับแขกผู้มีเกียรติ
[[ ต้นเตย ]]
ครืด...ครืด...
โทรศัพท์มือถือของฉันสั่นอยู่ที่ไหนสักที่ บนเตียงนอนลายนกฮูกขนาดหกฟุต
ใครกัน
บังเอิญ หรือ ตั้งใจ
แกลเลอรี xxx
โห! นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันมีโอกาสได้มาดูการจัดแสดงงานศิลปะ ภาพเขียนทั้งหมดในแกลเลอรี
ไม่ชอบ(ใจที่เห็นคนอื่นอยู่ใกล้เธอ)
[[ คีตะ ]]
"ทำไมทำหน้ามุ่ยแบบนี้วะ ออกมาเที่ยวก็ช่วยทำหน้าให้มันสดชื่นกว่านี้หน่อยดิ"
เสียงจอมทัพที่บ่
เนื้อคู่มักหน้าตาคล้ายกัน
"คีตะ เค้าอยากได้ตุ๊กตาน่ะ คีบให้เค้าหน่อยนะ"
ฉันแอบมองก็เห็นยัยฤดูร้อนนั่นออดอ้อนเสียงเล็กเสียงน้อย
เมาเหล้า หรือ เมาใจ
ฉันกับจอมทัพช่วยกันประคองคีตะเข้าบ้านอย่างทุลักทุเล เพราะส่วนสูงฉันกับจอมทัพที่ประคองคนละด้านไม่สมดุ
เลือดตกยางออก
ฉันกลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อหาผ้าขนหนูเล็กๆ แล้วกลับมาที่ห้องของคีตะอีกครั้ง เดินเลยเข้าไปในห้องน้
เรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่
[[ คีตะ ]]
ครืด...ครืด...
"อื้อ! ไอ้โทรศัพท์บ้านี่สั่นอยู่ได้"
หัวก็ปวด โทรศัพท์ก็สั่นเป็นสิบๆ รอบได้แล
ทีใครทีมัน
[[ ต้นเตย ]]
"ป้ามีความสุขจริงๆ เลยวันนี้ แล้วก็ดีใจที่มีคนชมว่าเราสวยเหมือนแม่กับลูกกันจริงๆ แล้วหนู
คำขอโทษที่เธอไม่ได้ยิน
[[ คีตะ ]]
"โอ๊ย! ซี้ด!"
ผมนั่งดูคุณแม่ล้างแผลให้ต้นเตยไป ก็ฟังเธอร้องครางโอดโอยไปด้วย
"เจ็บเหรอจ๊ะ ต้น
แค้นต้องชำระ
[[ ต้นเตย ]]
"แน่ใจนะลูก ว่าจะไม่ให้น้าเพิ่มไปส่ง แม่สงสารต้นเตย กว่าจะเดินถึงโรงเรียน"
"สงสารอะไรกันค
ใจหายใจคว่ำ
"จะไปโรงเรียนเหรอจ๊ะน้องสาว ให้พวกพี่ไปส่งไหมจ๊ะ"
หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา ฉันไม่ยอมสบตากับพวกมัน แล้วรีบ
การรอคอยช่างทรมานนัก
คาบแรกของวันนี้คาบหลังโฮมรูมคือวิชาภาษาอังกฤษ คุณครูผู้ชายในชุดเสื้อสูทสีเข้ม ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมก
อัศวินขี่ม้าขาว
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยนอนดึกเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต ตื่นมาเช้านี้เลยรู้สึกโหวงๆ เหวงๆ ยังไงบอกไม่ถูก
แต่
ผู้หญิงข้า ใครอย่าแตะ
[[ คีตะ ]]
เมื่อวานหลังจากมาส่งต้นเตยถึงบ้านแล้ว ไอ้จอมทัพก็โทรศัพท์มาบอก ว่าเพื่อนกลุ่มที่ไปเที่ยวสย
ผู้หญิงข้า ใครอย่าแตะ 2
"ปล่อยเธอซะ! ถ้าพวกมึงยังอยากมีชีวิตอยู่!"
พวกนั้นรีบหันมามองผม รวมทั้งต้นเตย แววตาของเธอดูตื่นกลัวมา
จิ๊กซอว์ที่หายไป
[[ ต้นเตย ]]
'ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะน้องสาว พวกพี่แค่อยากพาน้องสาวไปเที่ยวด้วยกันก็เท่านั้นเอง จะไปกับพวกพี
ล็อกเกตปริศนา
ตกค่ำมา ฉันต้องนั่งกินข้าวอยู่เงียบๆ คนเดียวในห้องครัว วันนี้คุณลุงคุณป้าโทรศัพท์มาบอกว่าจะกลับดึก ไ
ร้อนนัก ต้องพักร้อน
วู้ฮู้! พรุ่งนี้ก็เป็นวันเสาร์เวียนมาบรรจบครบอีกครา ฉันชอบวันเสาร์มากๆ เลย เพราะสามารถตื่นสายได้ และ
ธรรมชาติบำบัด
"ว้าว!"
รู้สึกว่าวันนี้ฉันจะใช้คำว่าว้าวได้เปลืองมาก ก็มันสวยว้าวมากจริงๆ นี่นา
ภายในบ้านพักดูเรียบง่า
อยู่ดีๆ ใจมันก็สั่น
พระอาทิตย์ยามเย็นลาลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่ก็มีพระจันทร์สีนวลดวงกลมโตขึ้นมาแทน ส่องแสงสะท้อนลงบนผิวน้ำ ชว
ยกภูเขาออกจากอก
[[ คีตะ ]]
"วันนั้นเธอไปแกลเลอรีกับยัยน้ำตาลอะไรนั่นสองคนเหรอ"
ผมกลั้นใจถามออกไปในที่สุด เพราะทนเก็บคว
คำขอโทษ
"แผลเธอ ยังเจ็บอยู่ไหม"
เห็นผ้าสีขาวเล็กๆ ปิดแผลตรงหน้าผากของเธอ ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ขอโทษ
ฝนตก ไฟดับ
ฉันกับคีตะเดินทอดน่องออกจากโรงพยาบาล หลังจากที่การตัดไหมผ่านไปอย่างเรียบร้อย ซึ่งคุณหมอก็พูดให้ฉันสบ
คำขู่
"เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ"
"เมื่อกี้เหรอ ฉันบอกว่า..."
อ๊ะ! ไฟติดแล้ว
"ไฟติดและ..."
ทันทีที่ไฟสว่างขึ้น ภาพแ
อาการของคนขี้หึง
"หายไปไหนมา"
เมื่อถึงโต๊ะ คีตะที่นั่งหน้ายุ่งก็รีบถาม แต่ฉันไม่ทันได้ตอบ คุณครูประจำชั้นก็ตามมาถึง
"ไ
สถานการณ์อันตราย!
เย้ๆๆ เลิกเรียนแล้ว แต่ฉันจะดีใจทำไมเนี่ย เพราะถึงยังไงก็ต้องอยู่ติวภาษาอังกฤษต่อ เฮ้อ!
"นั่งบ่นอะไรค
อย่าร้องไห้สิ
"งั้นก็ดี อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน จะได้จัดการส่งพวกมึงลงนรกทีเดียวสองคนเลย"
"งั้นมึงก็เข้ามา อย่ามัวแ
คนดื้อ(ด้าน)
[[ ต้นเตย ]]
มาถึงโรงพยาบาลไม่นาน คุณลุงกับคุณป้าก็ตามมาถึง ในขณะที่ฉันกำลังนั่งรอคีตะอยู่หน้าห้องฉุก
ปริศนาอักษรย่อ
เมื่อกลับมาถึงบ้าน คุณลุงกับน้าเพิ่มก็ช่วยกันพยุงคีตะเข้าบ้าน แล้วพาขึ้นห้องนอน พอวางเขาลงบนเตียงแล้
ใจมันหวิวๆ
สองสัปดาห์ต่อมา
ยู้ฮู! ในที่สุดฉันกับต้นน้ำก็คว้าชัยชนะการแข่งขันทักษะภาษาอังกฤษมาได้ คุณครูดีใจจนยิ้
ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
"ต้นเตยของเราเก่งจริงๆ เลย ป้าล่ะภูมิใจในตัวหนูที่สุดเลย พ่อกับแม่ที่กำลังมองลงมา ก็คงภูมิใจในตัวลูก
อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ
"ฉันไม่ไป! ทำไมนายจะต้องคอยดูแลยัยนี่ด้วย มันเป็นง่อยรึไง ถึงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้"
ฉันมาทำอะไรที่นี่
คนปากไม่ตรงกับใจ
[[ ต้นเตย ]]
ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย หลังจากที่ได้นอนมาหลายชั่วโมง ก็รู้สึกมีแรงและสดชื่นขึ้นมาหน่อย
ฝันร้ายกลายเป็นดี (รึเปล่านะ)
"ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที"
ฉันตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เหมือนจะไม่มีใครได้ยินเลย
"คุณลุงคุณป้าคะ ช่วยหน
ชอบ&ไม่ชอบ
สองวันต่อมาฉันก็กลับมาเรียนตามปกติ หลังจากที่เมื่อวานคุณน้าพาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลทั้งวัน เพราะร
คนสำคัญ
ในที่สุดวันศุกร์ก็มาถึง คาบชมรมที่ฉันไม่อยากให้ถึงก็เวียนมาบรรจบในสัปดาห์นี้อีกครั้ง
วันนี้ดูเหมือนท
แก้มแดงๆ
"ตื่นได้แล้วยัยเตี้ย จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน"
เสียงคีตะมาเอะอะโวยวายอะไรอยู่หน้าห้องแต่เช้าเนี่ย
วันฝนตก
"อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง"
สาธุ...
วันนี้เมื่อแปดปีที่แล้วเป็นวันที่คุณพ่อกับคุณจากฉันไปอย่างไม่มีวันกลั
คนปากหนัก
[[ คีตะ ]]
'ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'
ไม่ว่าจะโทร.ออกกี่ครั้งๆ ก็ได้ยิน
คาถาไล่ผี
[[ ต้นเตย ]]
เปาะแปะ เปาะแปะ...
ฉันนอนเสียงฝนตกกระทบหลังคาตั้งแต่กลับมาถึงบ้าน จนถึงตอนนี้ก็เที่ยงคืนเ
น้ำหยดลงหินทุกวัน
ปี๊ด...
เสียงสัญญาณนกหวีดดังขึ้นบอกว่าหมดเวลาการแข่งขัน ซึ่งการแข่งขันจบลงด้วยชัยชนะของทีมเรา คีตะกับ
อมพระมาพูด
"ฉันต้องกลับแล้ว เจอกันวันจันทร์นะ"
ต้นน้ำเดินมาส่งที่รถ ฉันบอกลาเขาเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูรถ
"อือ เจอ
คนที่ไว้ใจ
ฉันปล่อยให้คีตะนอนแล้วกลับห้องตัวเอง ขณะก้าวเข้าห้องโทรศัพท์มือถือก็สั่นขึ้นมา ฉันคิดว่าเป็นจอมทัพที
แฮปปี้เบิร์ดเดย์
"อ๊ะ! ของเธอ"
หลังจากได้ตั๋วหนังมาแล้วเรียบร้อย ฉันกับต้นน้ำก็หาที่นั่งเล่นรอ เพราะกว่าจะถึงรอบฉายก็อ
ถึงเวลาต้องยอมรับความจริง
"ต้นน้ำ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
ขณะที่หนังดำเนินมาได้ครึ่งเรื่องแล้ว กำลังยิงกันเลือดสาดเลย แต่ฉันด
อ้อมกอดที่กลายเป็นของคนอื่น
"อะอ้าว! นึกว่าใคร ที่แท้ก็ต้นเตยนี่เอง มาทำอะไรที่นี่ล่ะ อย่าบอกนะว่ามาอ่านหนังสือ"
ฉันไม่ได้สนใจฟัง
เหตุผลของคนเฉยชา
เช้าวันจันทร์ คุณลุงกับคุณป้าต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด ซึ่งน้าเพิ่มต้องขับรถให้และต้องออกเดินทางแต่
นางวันทองสองใจ
"อร่อยไหมจ๊ะต้นเตย ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆ ช่วงนี้ดูเราผอมลงนะ"
คุณน้าเอ่ยถามพร้อมกับตักผัดคะน้าหมูกรอบมา
คำอธิบายที่ไม่อยากฟัง
"คุณครูที่ปรึกษาให้มาตาม ไปตอนนี้เลย ฉันจะกลับลงไปกินข้าวแล้ว คิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่เป็นหัวหน้าห้
![His Rumored Girlfriend [tagalog]](https://image.finovel.net/upload/novelWatermark/20210812030903_902_3782_storyOnWeb.jpg)
เารกอืาพดเ
15h
0ดีเลยนะไม่ได้แย่
1d
0ชอบมากอ่านสนุกดีเริส
1d
0ดีมาก
1d
0ดีมากกก~
1d
0สนุกก
1d
0ชอบๆ
1d
0ชอบมากก
1d
0เรื่องดีมาก อ่านสนุกสุดๆ
2d
0ดีเวอร์
3d
0