MAMA, pasok na ako!" Paalam ko kay mama habang pababa ako ng hagdan. Nasa kusina si mama kaya sigurado rinig naman niya ako. Palabas na ako ng bahay ng tawagin niya ako.
"Hindi ka na naman kumain, Amarie!"
Nagdadabog na bumalik ako at kinuha ang inaabot ni mama. Lunch box. "Hindi na naman kasi kailangan nito e,"
"Hindi ka kumain ng agahan kaya, ayan, magbaon ka. Kung kumakain ka ba, e di hindi ka na magbibitbit ng lunch box," Litanya ni mama habang ihinahatid ako palabas. "Hindi ako sigurado kung kumakain ka ng marami sa tanghali kaya ipinaghahanda kita ng baon. Baka diet-diet ka! Kukurutin kita!"
Nilakihan pa niya ako ng mata kaya natawa ako. "Anong diet? Hindi po a,"
Pero ang totoo, halos hindi ako kumakain sa cafeteria. Nakakasawa na ang pagkain doon, pauli-ulit na lang.
Ipinagbukas niya ako ng pinto ng kotse. "Ingat ha! Kumain ka! Kapag nalaman ko lang na ipinamigay mo na naman iyang baon mo, naku! Kukurutin na talaga kita sa kili-kili. Oh siya, larga na, Manong."
Noon kasi pag pinababaunan niya ako, ibinibigay ko lang kay Lara. Best friend ko. Tapos nalaman ni mama kasi nabanggit ng madaldal kong kaibigan kaya katakot-takot na sermon ang inabot ko sa kaniya.
Pati kay Kuya nagta-tanong din siya buti na lang kahit alam ni kuya ang mga kalokohan ko pinagtatakpan pa rin niya kina mama at papa. At hindi rin madalas ma-tanong ni Mama hindi na kasi sa bahay nakatira si Kuya, may sarili na siyang condo malapit sa University.
Sabi ko nga kay Mama ako din, pero nakakuha lang ako ng kurot at sermon. Ano raw ba ang kayang gawin ng isang tulad ko na hindi pa man lang nakaka-graduate ng high school.
Kaka-simula pa lang ng third year ko sa high school. Samantalang si Kuya nasa fourth year na naman sa college kaya okay lang daw. Actually, first year pa lang siya bumukod na siya sa amin.
"Bye 'ma." Kumaway ako kay mama ng umandar na ang sasakyan. Sumenyas pa siya sa akin na kainin ko ang baon ko mamaya. Nag-thumbs up ako bilang sagot.
After thirty minutes nakarating na ako sa parking lot ng school. Agad sana akong bababa ng pigilan ako ni Manong Tony, ang personal driver ko.
"Bakit po?"
"Maya-maya ka bumaba Hija, paunahin mo na iyang paparating na mga sasakyan." Sabi niya na nakasilip sa rearview mirror.
Ako naman sumilip sa likod para makita ang sinasabi niya. Naliwanagan naman ako ng makilala ang tatlong paparating na sasakyan.
Kilala na nang lahat ang mga sasakyan na iyon. May tatak iyon sa windshield kaya naman talagang kilala at saka sa araw-araw ba naman na nakikita yan na dumarating talagang matatandaan iyan.
Bumaba ang mga lalaking naka-black polo shirt at may mga earpiece sa una at huling sasakyan. Ipinagbukas ng isa ang nakasakay sa gitna.
Bumaba buhat doon ang isang high school student na lalaki. Ang dami niyang bodyguards sa totoo lang para siyang anak ng Presidente ng Pilipinas. Pero hindi ko na siya pinagtuunan ng pansin. Hindi ko naman siya kaklase nasa special class siya.
Nang magsimula na siyang maglakad papasok sa gate sumunod sa kaniya yung lima at yung iba naman kumalat na kung saan-saan.
Nang hindi ko na siya matanaw saka ako nag-pasyang bumaba.
Pababa na ako ng marinig ko ang komento ni Manong. "Iba talaga kapag anak ng hindi pangkaraniwang mamamayan."
Nangunot ang noo ko pero hindi na nagkomento. Nagpaalam na lang ako. "Bye, Manong."
"Sige, Hija."
Tuloy-tuloy lang ang lakad ko patungo sa building ng third year. Hindi pa man ako tuluyang nakakapasok sa room ay lumabas naman si Lara na agad akong dinamba.
"Amarie!" Sigaw niya habang nakasabit sa braso ko.
"Ano?" Sagot ko. "Saka alis nga, ang bigat mo."
"Kumusta naman ang vacation mo?" She ask me while we're walking to our chair at the back. Ayaw namin pareho sa first row.
Katatapos lang kasi ng summer vacation namin. Every vacation, dinadala kami ni papa sa iba't-ibang lugar. He said Kuya and I need it for us to be relax. This summer dinala kami ni papa sa isang beach sa Quezon. Akala ko nga sa ibang bansa na pero sabi niya huwag daw muna doon dahil baka masanay kami at palaging sa ibang bansa na lang ang magustuhang puntahan.
"Okay lang, look!" At ipinakita ko sa kaniya ang balat ko. "Muntik na akong masunog!"
Tawa naman siya ng tawa. Natigil lang nang dumating na ang teacher namin. Nagsimula siyang mag-discuss at kami ni Lara nagsimula na ring dumaldal ng tahimik. Mabuti na lang at nasa kahulihan kami kaya hindi masyadong pansin.
Natapos ang pang-umagang klase na wala kaming naintindihan. Nagta-tawanan kami habang lumalabas ng room. Ganito naman kami pag magkasama, kahit walang kwenta tatawanan namin.
"Patingin nga niyang phone mo," sabi ni Lara saka hinablot ang phone ko.
"Anong gagawin mo?" Nagtataka kong tanong sa kaniya. Sinilip ko kung ano ang gagawin niya ng magsimula siyang magpindot-pindot. "Ano ba yan!" Angal ko. Nagbo-browse siya sa gallery ko.
"Titingnan ko lang mga selfie ng Kuya mo, alam kong marami na naman kayong selfie dahil, you know, galing kayo sa beach."
Nakitingin na rin ako sa gallery.
"Ang yummy niya talaga 'no?"
"Hindi naman, ah?" Nagtataka talaga ako sa kanila, they said Kuya is so handsome, pero parang hindi naman.
"E, kapatid mo kasi at sanay ka na at saka super attractive ang lalaking pa-hard to get at suplado kaya lalong dumarami ang admirer niya."
Nagpatuloy kami sa pagbo-browse ng mga picture, walang pakialam kung nakaharang kami sa daan papasok ng cafeteria.
Nagulat na lang kami nang kaibigan ko ng may biglang sumigaw. "Out of the way!"
Kasabay ng paghigit sa braso ko at ganoon din kay Lara saka itinabi kami. Sa gulat ni Lara muntik pa niyang mabitiwan yung phone ko. Magtataray pa sana kami nang kaibigan ko pero hindi natuloy dahil galing special class pala ang dumaan at ang humigit sa amin ay ang mga bodyguards nito para lumuwag ang daan for him.
"Nakakatakot talaga 'yan," komento ni Lara at iniabot na sa akin ang phone ko.
"Hindi naman a," nakakunot-noo kong sagot habang nakasunod kami ng tingin sa dumaan.
"Hindi naman sa nakakatakot talaga, nakaka-intimidate ganun."
"Special class nga kasi. Halika na kain na tayo, nagutom ako bigla."
"Sana all, can afford ang special class 'no?" Komento pa niya habang nakapila kami sa counter.
"Anong gagawin mo sa special class e ganun din naman ang turo?" Naguguluhan talaga ako bakit may special class pa daw. "At saka can afford mo naman ah?"
Ngumiwi lamang siya bilang sagot kaya natawa ako.
Ilang estudyante lang ang nasa special class. Super mahal kasi ng tuition, triple ng minimum sa regular students.
"Advance sila doon, gaga!" Sabat nung babae sa unahan namin. Inirapan ko nga!
"Grabe ka sa gaga, huh!" Hindi pinalampas ni Lara iyon. "What's your name?"
Akala ko aawayin niya.
"Azenith,"
"Fourth year ka na, di ba?" Lumipat pa si Lara sa unahan ko para maka-kwento siya nang bongga.
Hindi ko na lang sila pinansin. Habang naghi-hintay ng pag-usad ng pila inilibot ko ang paningin ko sa loob ng cafeteria as usual maingay na naman dahil sa kwentuhan at hiyawan ng kaniya-kaniyang grupo.
Typical high school cafeteria, sa college medyo maayos na at hindi na gaanong maingay. Alam ko kasi nagawi na ako doon minsan ng maisipan kong puntahan si Kuya pero hindi ko naman nahagilap kaya nag-cafeteria na lang ako.
Pero may bukod tanging grupo sa sulok ang napansin ko. Sa halip na estudyante ang mga kasama niya sa table ay mga men in black ang kaharap niya.
Nakikipagtawanan siya sa mga bodyguards niya, nakikipag-kwentuhan at sabay-sabay silang kumakain.
Napa-igtad ako ng sa kakatitig ko sa kaniya, nagtaas siya ng tingin and it exactly landed on me, nanlaki ang mata ko ng ngitian niya ako.
"Hoy!?"
"Huh?"
Nakakunot ang noo ni Lara. "Nakanganga ka diyan?" Inilibot pa niya ang mata sa buong cafeteria.
"Wala! Uh... Bili na tayo!" Yaya ko sa kaniya para hindi na siya mag-usisa pa ulit.
Inikutan niya ako ng mata. "Duh! Bumili na ako saka ibinili na rin kita para dagdag sa baon mo."
"Why?" Nagdadabog na inirapan ko siya. Segway para malimutan na ni Lara ang pagtunganga ko kanina. "May baon ako tapos dinagdagan mo pa, paano ko ngayon mauubos iyan?"
Nagsimula na akong maglakad palabas nang cafeteria pero pinigilan ako ni Lara. "Dito na lang tayo, nagugutom na ako."
"Okay."
Naghanap siya ng bakanteng mesa at ang nakita pa niya ay katabi nung grupo ng MIB. Hindi ko na lang ipinahalata ang disgusto. Kinakabahan ako na ewan. Nagsimula akong kumain habang nakikinig sa kwento ni Lara at minsan ay tumatawa dahil sadyang kwela talaga ang babae.
"Amarie..."
Umangat ang tingin ko mula sa lunch box ko patungo kay Lara ng tawagin niya ako. Tinaasan ko siya ng kilay para itanong kung bakit.
"Yung mga maldita nang taon papalapit dito."
Ipinagkibit-balikat ko lang ang sinabi niya hindi naman kami pinakiki-alaman ng grupong iyon. Pero mukhang trip nila ako ngayon dahil lumapit sila sa table namin na nakakataas ang kilay.
"Hi!"
Sinulyapan ko lamang sila ng mga alipores niya saka ipinagpatuloy ang pagkain, si Lara naman ay umirap.
"Wow! Brave, huh!"
Nagulat ako ng bigla niyang hilahin ang uniform ko at itayo ako sa upuan.
"Ano bang trip niyo sa buhay, Olivia? Wala namang kasalanan sa inyo si Amarie ah?" Angal ni Lara pero hindi siya pinakinggan ni Olivia hinawakan siya nang mga alipores nang babae.
A group of bully cheer dancers.
"Nakakaasar ka! Alam mo ‘yon?"
"Olivia, I don't do such things that made you pissed. So, back off!" Angil ko sa kaniya. Kung akala niya na magpapa-api ako sa kaniya, it's a no!
Nagulat ako ng hatakin niya lalo ang uniform ko na naging dahilan ng pagka-pigtas ng mga butones niyon kita na tuloy ang panloob ko.
"Hoy! Babae, Ang tapang mo ah, ano bang kaya mong gawin against me?"
Olivia is part of the few students in special class.
"Don't ask me, baka magulat ka!"
"Aba't–" nagulat ako ng buhusan niya ako ng malamig na tubig.
Sumikip ang dibdib ko dahil sa pagkabigla nahirapan akong huminga. I have an asthma kaya ingat na ingat din sa akin sina Mama. Hindi na ako makapalag nang itulak niya ako at dahil malapit lang ang katabing mesa namin doon ako bumagsak at ang hindi ko inaasahan ay ang mismong binagsakan ko ay hindi mesa kundi ang taong nakaupo doon. Nagkagulo ang mga tao sa katabing mesa.
Hindi agad ako nakatayo sa kandungan niya dahil daklot ko ang dibdib ko. Lalong sumisikip ang dibdib ko at hirap na hirap na akong huminga. Agad na tumayo ang mga bodyguards niya at akmang hahatakin ako paalis sa kandungan nang binata pero pinigilan niya.
"Are you okay?" Inalalayan niya ako para makaupo ng maayos sa kandungan niya. Saka niya hinubad ang sariling polo at isinuot sa akin. "Oh, I should bring you to the clinic."
Agad siyang tumayo habang buhat ako sa mga bisig niya. He's carrying me bridal style. Akmang aagawin pa ako nang isa sa bodyguard niya pero hindi niya ako ibinigay.
"Teka, teka nandito iyong gamot niya!" Narinig ko pang sigaw ni Lara. Binalikan siya ng isa sa bodyguard at kinuha ang mga gamit ko.
Nakarating kami sa clinic bago ako tuluyang nawalan ng malay. Nagising ako na ang mukhang bumungad sa akin ay ang kuya ko na nakaupo sa gilid ng kama.
"O, gising ka na pala." sabi niya. "Okay ka na? We need to go home, mag-gagabi na."
Agad akong bumangon. "Nakauwi na si Lara?"
"Yes."
Kinuha ni kuya ang mga gamit ko at nauna nang lumabas sumunod naman ako. "Kuya?"
"Oh?" Binalikan niya ako at inakbayan. "Bakit ba kasi inatake ka ng asthma?"
Nagtataka ako dahil hindi alam ni Kuya ang nangyari. Siguro hindi na sinabi ni Lara pero dapat nabalitaan man lang niya iyon.
"Uh..."
Bumuntong-hininga siya. "Makikipag-away ka dapat hindi ka nagpapatalo."
"Kung hindi niya ako binuhusan ng tubig sana basag na ang mukha no’n. Di sana siya makakapag-perform."
"Yabang, ah... nabanggit pala nung nurse kung sino nagdala sa'yo sa clinic," Sinilip niya ang mukha ko. "Bakit siya?"
"Ewan, baka siguro tulong lang. Kahit naman siguro sino e," tinanggal ko ang pagkaka-akbay niya sa akin. "Big deal ba iyon?"
"Jairus Patrick Agnila is really a big deal, sis.”
***