"Flowers to the most gorgeous lady that I've ever seen." Nagulat ako nang may bumulong sa akin. Lumitaw si Lock sa harapan ko habang may hawak na bulaklak na itinapat pa niya sa mukha ko.
Napatili ako dahil sa ginawa niya mabuti nalang at wala pang masyadong students ngayon dahil maaga pa naman. Napaaga ako kasi may tatapusin pa akong project na hindi ko nagawa kagabi.
      "Bakit ang hilig mong manggulat? Umagang-umaga Lock, baka atakihin ako sa puso niyan." Asik ko.
Ngumiti naman ang loko. "I'm sorry, I just want to surprise you. Kung magka-heart attack ka man, then I'll give you a CPR or.." Ngumiti siya ng nakakaloko. Lumapit ito sa akin hanggang sa gahibla nalang ang layo namin sa isa't isa. "I'll just give you my heart."
Ang tagal bago nag-process sa utak ko ang sinabi niya. Doon lang siya lumayo nu'ng balak ko na siyang hampasin. Tawa pa ito ng tawa dahil siguro sa naging reaksiyon ko sa sinabi niya.
Umirap ako. "Corny." At tumalikod na sa kanya para hindi niya makita ang pamumula ng mukha ko.
Kilig ka 'no? Giit ng isip ko.
Hindi a, hindi lang siguro ako sanay na sweet si Lock sa akin.
     "Hey, Scheherazade?" Tawag niya sa akin.
     "What?" Inis kong sagot sa kanya at nilingon.
     "Hindi mo tatanggapin iyong tulips?" He asked while waving the flowers in front of my face.
Nakakunot naman ang noo kong tiningnan siya. Isang linggo ng nanliligaw sa akin si Lock after that night when he confessed his feelings for me. Hindi sana ako papayag pero ayaw ko namang saktan si Lock. At alam ko rin naman na may pagtingin din ako para sa kanya, hindi ko lang alam kung infatuation lang ito or I have feelings for him too.
      "Of course," pabitin ko. "Yes. I'll accept it. It's my favorite anyway." Biro ko sa kanya na ikinangiti ko dahil sa naging hitsura niya.
Lumalabas ang pagiging makulit at iba pang ugali ni Lock simula nu'ng nanligaw siya sa akin na ngayon ko lang nakikita sa kanya. Masaya ako para sa kanya at masaya rin ako dahil ako ang dahilan ng mga iyon.
      "I thought you're not going to accept it. Pinaghirapan ko pa namang hanapin 'yan." He pouted that made me froze for a second. What the!? Did he.. Did he just pouted? Oh my goodness! "Scheherazade, are you okay? You're face is turning red. Are you not feeling well?"
Bumalik ako sa ulirat ng may kamay na humaplos sa pisngi ko. Bigla akong napalayo sa kanya. Nandito na naman iyong pakiramdam ko sa tuwing nahahawakan niya ako. I think, they called it a sparks. Seriously? But damn, iyong mga paru-paro sa tiyan ko naglilikot na naman. Ano ba ang nangyayari sa akin?
      "I," I breathe. I forgot to breathe. Hindi ko napansin na pinipigilan ko na palang huminga. "I'm fine, Lock. Really." I said without looking at him. Baka mapansin pa niya ang pamumula ng mukha. Nakakahiya!
      "Are you sure? You seems not okay."
Akmang lalapitan niya sana ako pero pinigilan ko kaagad. Tama na ang paglapit niya sa akin, masyadong malakas ang appeal niya ngayon at nawawala ako sa poise.
      "No, stop right there. Distansya muna tayo Lock." Sabi ko at naglakad na pero napatigil din dahil sa sinabi niya.
      "I'll go with you, Scheherazade. It's still early. How about I'll help you with your project?"
Nagliwanang naman ang mukha ko dahil sa narinig ko mula sa kanya kaya lumingon ako. Pero nakita kong nakangiti na naman siya dahilan para bumusangot ang mukha ko. Hindi pala pwede, baka hindi matapos ang project ko dahil sa kanya. A big, big NO!
      "No, I can do this alone. J-Just.. Just do your thing." Naglakad na ako papalayo kay Lock at narinig ko pa ang sigaw niya na nagpangiti sa akin. "Yeah, I'll see you later." Bulong ko kahit wala na siya sa tabi ko.
Naglalakad ako papuntang library ng may biglang humawak sa braso ko. Napatalon pa ako dahil sa gulat kaya naitulak ko ang taong iyon. How dare that person to hold me? Inis kong binalingan ang taong nakaupo ngayon sa sahig.
      "How dare you--- Freya!" Gulat na gulat itong nakatingin sa akin at ganun din ako sa kanya. "Oh my ghad! Freya, I'm so sorry." Lumapit ako sa kanya at tinulungan siyang tumayo. Nasapo ko ang noo ko dahil sa pagtulak ko sa kanya but it's not my fault. Ginulat niya ako. "Bakit ka ba kasi nanggugulat ng ganun? Edi sana hindi kita natulak. Mabuti nalang at hindi ka nasaktan. Jusko naman, Freya." Hysterical kong sermon sa kanya.
Pinagpagan naman niya 'yung pantalon niya. "Sorry naman a, kanina pa kasi kita tinatawag pero hindi mo man lang ako narinig. Para ka pang tanga na nakangiti mag-isa." Giit niya dahilan para kumunot ang noo ko.
      "You called me?" I asked.
      "Ay hindi, kakasabi ko lang diba?" Kung hindi ko lang ito kaibigan, nasapok ko na 'to sa pagiging pilosopo niya.
I raised my eye brow on her. "So, I don't care. Ibig sabihin lang n'un, hindi ka kapansin-pansin." Balik kong asar sa kanya kaya siya naman itong tinaasan ako ng kilay. Wow, kelan pa ito natutong magtaas ng kilay sa akin? I shook my head.
      "Talaga? Ako, hindi kapansin-pansin?" She asked so I just shrugged to make fun of her. Akala ko maiinis na siya sa akin pero bigla nalang itong ngumisi. Ngising nang-aasar. "Well, siguro nga hindi talaga ako kapansin-pansin, especially if those people are smiling like an idiot even though their just alone while walking in the hallway. Mukha kang in love, kahit hindi naman." Muntik na akong mabilaukan sa sarili kong laway dahil sa sinabi ni Freya sa akin. "Sino ang nasa isip mo kanina kaya ka nakangiti? Is it Lock or is it Markhiel?" She continued.
Nagsalubong ang kilay ko sa naging tanong niya at hindi ko inaasahan na itatanong niya 'yun. I was about to reply and tell her that it's not what she think it is. Pero nagsalita muli ito.
      "I am your best friend Hera, kaya I know that you still have feelings for your friend, Markhiel. So please, don't let Lock fall deeper in love with you. I don't want to see you suffering because of the guilt na ginamit mo lang si Lock para pagtakpan ang feelings mo sa iba. Lock is a nice person and I think he deserve to treated that way."
There, she said it. Akala niya ginagawa kong panakip-butas si Lock. I am look like I will do that kind of shit especially to Lock? No, never. Never kong gagawin ang bagay na iyon.
       "Freya, what the hell are you talking about? Do you think I am capable of doing that? Ikaw na ang nagsabi na best friend mo ako at kilala mo ako, but you just judge me like I am really doing that kind of thing, using people for my own good. I am not like that!" I half-yelled at her.
Naiinis ako sa kanya dahil ang tingin niya pala sa akin ay isa akong manggagamit, na never ko namang ginawa. She's my best friend, dapat kakampi ko siya. Nasaktan ako sa sinabi niya. She knew me better than that. Umiling ako. She accused me of something that I never did. And that was painful. Umalis na ako sa harapan niya at tinalikuran siya, but she stop me. Hinawakan niya ang braso ko dahilan para mapahinto ako but I didn't faced her. What for? Para makita niya na nasaktan ako sa paratang niya sa akin.
      "That's not what I meant, Hera. I'm sorry. I trust you, really. I..." tumigil ito sa pagsasalita dahilan para lingunin ko siya. Nakayuko ito. "It's just that," she raised her head at tumingin ng diretso sa mata ko. "I don't want to see you hurt. All I want for you is to be happy with the person you really truly love." She smiled genuinely. "Pero alam mo, masaya ako para sa 'yo. You just found the person that will treasure you and love you wholly. For now, I'll just be happy for you and for Lock. You both deserve to have each other. And always listen to your heart."
Iyong sakit na naramdaman ko kanina ay biglang naglaho at napalitan ng saya. Sobrang thankful ako because I have a friend like her. Lucky me. Niyakap ko siya.
      "Thank you for understanding me. Thank you so much." I said heartily. Yinakap niya ako ng mahigpit.
      "Don't worry, I'll be here for you. Pero kung gagawa ka ng kalokohan at hindi ko magugustuhan, I will hate you talaga." Ramdam kong biro lang 'yun pero nasaktan ako. I'm sorry, Freya. You'll hate me so much kapag nalaman mo ang gulo na pinasukan ko. Bigla namang bumitaw sa yakap ko si Freya. "H-Hey? Bakit ka umiiyak?"
      "H-huh? Ako?" Turo ko sa sarili ko habang nakatingin sa kanya na may pagtataka.
      "Yes, you're crying. Why?" May pag-aalala niyang tanong sa akin.
Napahawak naman ako sa pisngi ko at basa nga. Hindi ko man lang naramdaman na umiiyak na pala ako. Bigla akong napaiwas ng tingin sa kanya at pinunasan ang luha na nasa pisngi ko. Pagtapos ay humarap ako sa kanya na may ngiting nakapaskil sa labi ko. She frowned.
      "What?" Mataray na tanong ko para pagtakpan ang pag-iyak ko.
      "May problema ka ba?"
Tumawa ako. "Problema agad? Come on, Freya. Tears of joy lang ito." I smiled, fakely. Pero hindi ko ito pinahalata sa kanya. She will not know.
      "Okay, pero kapag may problema ka you can talk to me and I will listen." She really cared for me. Napangiti ako. I know, Freya.
      "Thank you." Sabi ko.
      "So paano ba ‘yan, I need to go na. May meeting pa ako sa club namin. I’ll gonna see you when I see you." She bid goodbye after she kissed me in the cheek.
      "Yeah, I'll see you." Sagot ko.
Tumango lang siya bilang tugon at tumakbo na papalayo sa akin. Hinatid ko nalang siya ng tingin bago ako naglakad papunta sa library.
.
.
.
.
.
.
      "Hey!" Bati ni Lock nang makita niya akong papalabas mula sa room.
May isang minor subject na wala si Lock dahil na-take na niya ito last year kaya hinintay niya nalang akong matapos ang klase ko ngayon. Sabi ko naman na huwag na dahil baka makaabala pa ako sa kanya at sa trabaho niya pero sadyang makulit din talaga siya. So that's why he's here, in front of me while holding a stem of tulip flower.
     "For you."
     "Kakatanggap ko lang ng flowers kanina and now." Sabi ko. "But thank you so much, Lock."
He fixed his glasses and I know that he's shy right now because I saw how his ears turned red. How cute!
      "I really love to give you a tulip flower, Scheherazade. Because--"
Naputol ang pag-uusap namin ni Lock dahil may isang grupo ng babae ang sumingit sa usapan namin. That's rude.
      "So totoo palang nanliligaw ang nerd na ito sa 'yo, Miss Hera." It's not a question, but a statement.
Nagsitawanan naman ang mga kasama niya na mas lalong ikinakunot ko ng noo. This young lady is so rude.
      "Excuse me?" Tanong ko at ngumiti ng pilit sa kanila. Kahit papaano, ayaw ko namang maging bastos sa harapan ni Lock, pero ibang usapan na yata kapag nakakabastos na. And she's a junior, a freshman student.
Ngumiti ito dahilan para mapaismid ako. "Bakit po kayo pumayag na magpaligaw sa kanya?" She asked me, before she averted her eyes on Lock. Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa. Damn with this young woman! Ano bang problema niya? "Wala namang ka-special-special sa kanya Miss Hera. He looks poor and just a nobody. Hindi po kayo bagay."
Nagsitawanan muli ang mga kasama niya at pati ang mga taong nasa paligid ko ay nakikitawa na rin. Hindi ko napansin na marami na pala ang nakakuha ng atensyon namin.
That's it.
      "Where are your manners, young lady?" Nagulat ako sa biglaang pagsalita ni Lock na nasa tabi ko.
Now, I feel his dark aura around him. Hindi ko gusto ang aura niyang ito. Binalingan ko siya ng tingin na hindi ko na dapat ginawa pa. Nakakatakot siyang tingnan ngayon dahil sa dilim ng aura niya. Nakikita ko sa peripheral vision ko na nagsi-kilos ang mga estudyante at isa-isang umaalis. Natakot din yata. Pero itong isang 'to, mukhang matapang.
      "Oh, hindi ko alam na may ibubuga ka pala, Mr. Nerdy Boy." Pang-aalaska pa nito kay Lock.
Wrong moved, girl. He's not in the good mood right now. Good luck.
      "What's your name?" Hindi pinansin ni Lock ang pang-aalaska sa kanya.
Bigla namang tumawa ang babaeng kaharap namin ngayon. Wow, she's really brave. I want to know her name too.
      "I'm sorry pero hindi ako nagpapaligaw ng nerd at sa taong tulad mong isang no-bo-dy lamang. I'm not that cheap 'no." Alaska muli nito at idiniin pa ang salitang 'nobody'.
Lock just smiled. Ewan ko kung ngiti ba or ngisi. Pero shit lang, I find it hot. Myghad!
      "Well, for your information Miss, I'm not going to court you or planning to court you because this," Lock pointed to himself while he's still grinning. "A nobody doesn't even like you. Don't get too far ahead of yourself, Miss. Never in my life na papatol ako sa isang kagaya mong make up lang ang nagdala." Seryoso niyang wika sa babae na mukhang sasabog na sa sobrang inis dahilan para tuluyan na itong umalis.
I want to laugh so hard but I can't. Seryoso kasi si Lock habang sinasabi niya 'yun, kaya hindi ko alam kung joke ba 'yun o hindi. Well, suits her right. Wala kasing respeto at kung makapag-judge, e akala niya perfect siya. That backfire badly on her. She deserve it though.
      "I didn't get her name." I heard Lock said.
Tumingin ako sa kanya. Mukhang okay na siya, wala na 'yung dark aura na nakapalibot sa kanya.
      "Yeah, hindi ko tuloy siya maipa-blatter." Half joke ko.
Narinig kong tumuwa ng mahina si Lock kaya natawa na rin ako. Para tuloy kaming baliw na tumatawa sa gitna ng daan.
      "Are you okay?" He suddenly asked.
I smiled genuinely. "Yes, thanks to you, and I'm sorry about that. Isa na naman siguro sa mga nakakakilala sa akin kaya---"
      "It's okay, I understand. Sikat 'yung nililigawan ko kasi." And then he winked at me.
No way. What the hell! Argh! I think, I love this side of Lock, the naughty one.
      "Tsk."
Tumawa muli ito na ikinailing ko nalang pero nandun pa rin ang matamis na ngiti sa labi ko.
      "Shall we?"
He held out his hand in front of me, so I accepted it.
      "We shall."