"Ahm.. I..I'm sorry. Hindi ko alam na m-may," umiwas ako ng tingin sa kanila, "k-kasama ka pala."
      "We'll talk later, if that's okay with you?" Nahihimigan ko sa tono ng boses niya ang pagkadismaya kahit seryoso pa ito.
Napatingin muli ako sa kanya ng ilang segundo bago ko binalingan ng tingin ang babaeng katabi niya. She's not crying anymore, pero nandun ang pagtataka sa mukha niya habang nakatingin sa aming dalawa ni Lock. Bakit naman siya magtataka? Akala niya siguro na baka may something sa amin ni Lock? Tss. Girlfriend niya ba ito?
Affected much? Tuya ng lintik kong isip.
Affected? No way. I'm just curious, baka hindi naman deserving ang babaeng iyan para kay Lock. And I'm not affected, nag-aalala lang ako para sa kanya, I'm still his friend anyway.
Inosente akong tumingin sa kanya. "Bakit?" Tanong ko pabalik.
Kumunot naman ang noo ni Lock habang nakatingin sa akin. Hindi niya siguro inaasahan na iyon 'yung isasagot ko sa kanya. I don't know, I just don't want to leave them alone, take note, silang dalawa lang. Hindi ako green-minded, pero ayaw ko lang na iwanan ang dalawa rito.
      "Pardon?" He asked, looking at me intently.
Bigla namang umurong ang dila ko at hindi makapagsalita. Ramdam ko ang lamig sa boses niya. Is he mad at me? Of course, what kind of question is that Scheherazade! Iniwan mo lang naman siya sa ere.
Jeez. Sinasagot ko 'yung tanong ko sa sarili ko. Nababaliw na yata ako. Iwinaksi ko nalang iyong mga nasa isip ko dahil nasa harapan ko pa itong lalaking nagpapagulo ng isipan ko. And I know, I owe him an apology for what I did.
       "I'm... sorry." Napayuko ako dahil hindi ko kayang salubungin ang mga tingin niya sa akin. Masyadong nakaka-intimidate iyong titig niya.
      "We'll talk later," he says. Tumango ako kahit hindi ako nakatingin sa kanya at nanatiling nasa baba ang tingin. But I heard him sighed before he spoke again. "Meet me in the place where I took you before. I'll wait you there exactly at 6pm."
Inangat ko ang ulo ko para salubungin ang tingin niya at nakatingin din pala siya sa akin kaya napangiti ako ng kaunti. "I'll come, promise."
Biglang nagbago ang ekspresyon ni Lock dahil sa huling salita na binanggit ko. Doon ko lang na-realized na mali ang nasabi ko. Bumalik ang pagiging emotionless sa mukha ni Lock, and the reason was because of my stupidity.
      "Don't say promise or make promises you can't keep." He said coldy as an ice. I was about to open my mouth to say something but he did not allow me to talk. "And don't say things if you don't mean it, because you will end up hurting someone." Diin niya sa salitang 'someone'.
Mas lalo akong nakaramdam ng guilt sa dibdib ko. Yeah, I remember now that I made a promise to him back then. I promised that I would not let him face so many people alone kasi nandito ako para samahan siya. But what did I do? I just broke that promise.
Magso-sorry na sana ako pero nakita ko nalang na nilagpasan na nila akong dalawa. Umalis na siya at iniwan ako ritong mag-isa. Nasaktan ako sa pinapakitang asal sa akin ni Lock. He's so cold to me, at bumalik siya sa dating Lock na nakilala ko. Hindi ko naman sinasadya na hindi makarating e. May rason ako kung bakit ako nahuli.
      "Kainis siya!" Sipa ko sa maliit na bato na nasa paanan ko.
Porque may kasama siyang hindi kagandahan na babae, magiging cold na siya sa akin. Tss. Mayabang talaga ang lalaking 'yun, pasalamat siya at may kasalanan ako sa kanya. I let out a heavy sighed before I left the place.
Pero bago ako umuwi ay dumaan muna ako sa bahay nila Markhiel to check him. Gusto kong malaman kung kumusta na ang lagay niya. Nang makarating ako sa bahay ay sinabi sa akin ng Doctor na nagpapahinga na raw ito pero bumaba na ang lagnat. And I was thankful na okay na ang lagay niya. Nagpasalamat muna ako sa Doctor bago ako umalis sa bahay nila Markhiel at umuwi.
Nandito ako sa kwarto at nakahiga habang nakatingin lang sa ceiling. Iniisip ko kung paano ako haharap kay Lock mamaya. I still have 2 hours before kami magkikita. And I don't know how to face him after what I did. Mapapatawad naman niya ako, diba? I have a valid reason and he'll understand why I did that.
      "Arghh!" Sinambunutan ko ang sarili ko dahil hindi ko alam kung ano ang mangyayari after we talk. Paano kung end of friendship na kami? "Damn it!"
Bumangon ako at nagtungo sa bathroom. Maliligo nalang muna ako para mahismasan at makapag-isip ng maayos. Inihanda ko na ang bathtub bago ako lumusong. I feel way better than awhile ago. I closed my eyes and feel the warmth of the water to my body. I need this right now. Bahala na mamaya kung ano ang magiging kalalabasan ng pag-uusap namin. I trust him, hindi siya 'yung taong mababaw kung mag-isip. Maintindihan niya ako, I know.
.
.
.
.
.
Nagda-drive na ako papunta sa lugar kung saan kami magkikita ni Lock. Hiniram ko pa ang kotse ni Dad at todo paliwanag pa ako sa kanya. Hindi siya naniniwala na si Lock ang kikitain ko kaya tinawagan pa niya ito. Ako ang anak pero kay Lock siya mas naniniwala. Hustisya naman? But anyways, I'm happy to know that my parents trusted Lock so much. Hindi naman ganun si Dad kay Markhiel na papayag agad-agad, dahil kailangan pang ihatid ako at sunduin ni Daddy, pero kay Lock, he let me be with him.
Pinagpapawisan na ang mga kamay ko habang hawak ang manibela. Nagsisimula na ring kumabog ang dibdib ko dahil ilang minuto nalang ay makakarating na ako sa lugar na iyon. Sampung minuto nalang bago mag-ala sais ng gabi. I'm on time. Ayaw kong ma-late sa usapan namin at baka madagdagan pa ang galit niya sa akin.
Inihinto ko ang kotse sa gilid at katabi ng kotseng itim na alam kong kay Lock iyon. Hindi muna ako bumaba at pinapakalma ko muna ang sarili ko. I feel so nervous right now. Something's not right but I think, masyado lang ako nag-iisip ng kung ano-ano.
       "This is it, Scheherazade. You can do it." Pagpapalakas ko ng loob.
I took a deep breath before I open the door car and get out from the car. Muntik pa akong mapaupo dahil ngayon ko lang naramdaman ang panghihina ng mga tuhod ko. Ganito ba talaga ang epekto sa akin ng guilt na nararamdaman ko para kay Lock? Magso-sorry lang naman ako pero iyong kaba ko, hindi ko maintindihan. My heart beat so fast and I find it strange.
Ipinagsawalang-bahala ko nalang ito at sinirado ang pinto ng kotse. But before I took a step, I heard a familiar voice behind me.
      "Akala ko wala ka ng balak bumaba pa sa kotse mo."
Shit! That almost gave me a heart attack and I almost jump because of that. Kahit hindi ko pa ito lingunin ay alam ko na kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon. Pero dahil naiinis ako sa panggugulat niya ay binalingan ko siya tingin.
      "Bakit ka ba nanggugulat? You almost gave me a heart attack! My goodness, Lock." Bulyaw ko sa kanya pero seryoso lang siyang nakatingin sa akin.
What? May kasalanan din naman siya sa akin a.
      "Let's go." Yaya niya na ikinakunot ng noo ko.
Nilahad ni Lock ang kamay niya sa harap ko. Nagtaka pa akong tinignan siya but his face is still serious. Kaya inabot ko nalang ito dahilan para uminit ang mukha ko at magwala ang mga paru-paro sa tiyan ko. Kinikilig ba ako? Hindi dapat, si Lock 'yan Scheherazade baka nakakalimutan mo. And because of that thought, I mentally slapped my head. Ano ba itong iniisip ko?
      "Ouch!" Napahawak ako sa noo ko dahil bigla nalang huminto sa harap ko si Lock. "What the hell, Lock!" Singhal ko sa kanya.
Tumingin ito sa akin. Pero hindi ko inaasahan ang ngiti niya sa kanyang labi. I thought he's mad at me, but why---
      "You look so beautiful tonight, Scheherazade." He whispered, enough for me to hear it. I feel my face heated up. Ano bang ginagawa ni Lock?
Bumaling ako sa kabilang direksyon para pagtakpan ang pamumula ng mukha ko dahil sa sinabi niya, pero may nahagip ang mga mata ko at hindi ko ito inaasahan. I don't know what to say. I don't know what's happening right now. Akala ko mag-uusap kami about sa nangyari kanina pero ano ito? This place is so beautiful.
Naglakad ako papunta sa isang table na nakalagay sa harapan namin ngayon. There's also a food and a wine. Nilagyan din ng ilaw na parang christmas lights sa mga puno kaya sobrang maliwanag. Oh my God! This is so wonderful. Natutop ko ang bibig ko dahil hindi ako makapaniwala na gagawin ito sa akin ni Lock. I should be the one who's making an effort to get his forgiveness. Pero bakit ginagawa niya ito sa akin?
      "Lock," I faced him. May ngiting nakapaskil sa labi niya habang naglakad papalapit sa akin. That smile. "What is this?" I asked him curiously.
Nagulat pa ako nu'ng bigla niyang hinawakan ang kamay ko pero hindi ko rin naman binawi sa kanya.
      "Scheherazade," what is he doing? "I know, we just met for almost four months, but I.." he stop. He's nervous pero naku-cute-n ako sa kinikilos niya. Ngayon ko lang nakita ang ganitong side ni Lock, and I really find it cute.
Ramdam ko rin ang panginginig ng kamay niya. "Lock, what is it? What are you doing?" Muli kong tanong sa kanya because he's acting weird right now. I don't want to assume but I think I know what the hell he's doing right now.
He took a deep breath before he speak. "I...I, ah, like you. I really like you, Scheherazade." Para naman siyang nabunutan ng tinik dahil bigla nalang itong huminga ng malalim. "There, I already told you what I feel towards you." He said in relief.
Akala ko ready na ako sa sasabihin niya. Akala ko wala ng magiging epekto nito sa akin dahil alam kong magko-confess siya. Pero ano 'to? Bakit nag-react itong puso ko? Bumilis ang tibok nito dahil umamin si Lock sa nararamdaman niya para sa akin. I am happy, but I felt something weird. Pain. How should I supposed to answer him? I'm not ready for this. Nabigla ako, nagulat.
Inalis ko ang pagkakahawak ni Lock sa kamay ko. Nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mukha ni Lock dahil sa ginawa ko. Gusto ko tuloy ibalik ang kamay ko sa pagkakahawak niya pero natanggal ko na.
      "Lock--"
He cut me off.
      "You don't have to answer that. I," he looked away. I feel so bad for hurting him. He's in pain and that's because of me. "I just wanted you to know what I feel for you. You don't have to rush yourself or force yourself to like me back. I knew from the start that you already have someone in your heart, but I wanted to take the risk with you because I like you so much. I never minded taking a risk, especially if it's you. And telling my feelings for you was enough for me."
Oh Lock! Don't do this.
      "But--"
And again, he cut my words.
      "No buts, Scheherazade. I want to invest my heart to you and I am willing to take the risk. So please, please let me court you, Scheherazade."