“Ate Toni, pwede po bang sumama ako sa meeting mo mamaya kay Rushmore Huntelar? Kasi fan na fan po niya ako. Hindi naman po ako magsasalita. Tititigan ko lang siya.”
Natigil sa pamimili ng tamang hikaw para sa outfit niya si Toni at tiningnan si Dianne mula sa salamin ng wardrobe room niya. Kilig na kilig ito at kumikislap ang mga mata. Marami na itong nakilalang mga artista at di naman ito nagpapa-picture man lang sa mga ito. Utos kasi niya ay dapat maging professional ito at huwag parang fan girl. Pero bawat babae marahil ay may weakness. At weakness nito si Rushmore Huntelar.
Ikiniling niya ang ulo. “I am sorry, dear. It is a private business meeting.”
Hindi naman masyadong madaldal si Dianne. Ayaw kasi niya ng maingay na tauhan dahil gusto niyang magtrabaho ng tahimik. Ayaw din niya ng tsismosa. Kaya nga tumagal ito sa pagtatrabaho sa kanya ng apat na taon ay dahil hindi ito mausisa sa mga pinagdadaanan niya.
Pinagsalikop nito ang palad. “Parang date, Ate? Kayong dalawa lang dapat? Hindi ba dati patay na patay kayo sa kanya? Inamin mo pa nga iyon sa isang show na siya ang first love ninyo. Hindi ba kayo kinikilig, Ate?”
Nakapamaywang niya itong hinarap at itinapik ang may takong na sapatos sa sahig. “Hindi ba dapat ihinahanda mo na ‘yung wardrobe ko para sa event mamayang gabi?”
“Nakahanda na, Ate. Aminin mo na. May kilig ka pa rin bang nararamdaman kay Rushmore? Atin-atin lang naman ‘yon. Hindi makakarating kay Direk Phil.”
“Anong hindi makakarating kay Direk Phil?” tanong ng kapatid niyang Aya at pumasok sa wardrobe room niya. Masyado siyang maraming damit, sapatos, bags at kung anu-anong accessories para pagkasyahin sa kuwarto niya kaya nag-decide siyang magpagawa ng sarili niyang silid sa bahay.
Binigyan niya ng nagbababalang tingin si Dianne pero nagsalita na ito. “May meeting siya kasama si Rushmore Huntelar.”
Kumunot ang noo ni Aya. “Si Rushmore?”
“For a concert he is organizing. May kasama naman kaming iba sa meeting,” palusot niya kahit ang totoo ay tiniyak niyang silang dalawa lang ni Rushmore.
“Pero hindi ba…”
Matalim niyang tiningnan si Dianne at ipininid nito ang bibig. “Dalhin mo na ang mga gamit ko sa kotse. Aalis na tayo.” Susukot-sukot naman itong sumunod at naiwan sila ni Aya.
Ayaw niyang malaman ni Aya na private meeting iyon. Masyado itong loyal kay Phil. Bagamat perfect boyfriend ito ay may pagkaseloso naman ito. At parang bata ito na kailangan niyang laging i-reassure na ito lang ang mahal niya. Sa sobrang busy niya sa trabaho ay wala na siyang oras para ayu-ayuin pa ito oras na malaman nitong nagkita sila ni Rushmore.
Hindi niya alam kung bakit pagdating kay Rushmore ay dumudulas ang dila ni Dianne. Kailangan talaga nilang mag-usap ng masinsinan mamaya.
“Wala ka bang pasok ngayon?” tanong niya.
“Ate, okay lang ba kung hindi muna ako mag-aral? Nahihirapan kasi ako sa Accountancy. Namumuti na ang buhok ko sa mga analyzation.”
Itinirik niya ang mata. Twenty-three na ito pero nakailang palit na ng kurso. “Aya, hindi naman pinupulot lang kung saan ang pera. Magkano na ba ang nagastos ko sa tuition mo? Kung tinapos mo ang una mong course, may diploma ka na sana.”
“I know. Nahihiya nga ako. Kaya nga di muna ako mag-aaral. I…I want to find myself.”
“And how are you supposed to do that?”
“I will take a vacation. May restaurant cum culinary school ang kaibigan ko sa Dumaguete. Naisip kong subukan iyon. Dati ko pa naman hilig magluto pero di ko mai-pursue dahil gusto kong sumubok ng ibang bagay. Wala namang mawawala sa akin. Parang nagbabakasyon lang ako. Di naman ako hihingi ng pera sa iyo, Ate.”
“Nasabi mo na ba kay Nanay?” tanong niya. May pagka-overprotective ang nanay niyang si Aling Pinky pagdating dito. Bukod kasi sa bunso ay masasakitin ito noong bata. Oras na siguro para maging mas independent si Aya. Ang hanapin nito ang sarili nito. Hindi naman niya sinasabing burden ito sa kanya. Nagtatrabaho siya para sa pamilya niya. Pero oras na para magkaroon ito ng sariling buhay. Hindi simpleng kapatid lamang ni Toni Fabregas.
“Oo. Bakasyon lang naman daw basta lagi akong tatawag sa kanya. Pwede naman ninyo akong dalawin doon kung sakali. Malapit lang iyon sa Bacolod. Nandoon si Direk Phil. Plano ko ngang makipag-meet sa kanya bago tumuloy ng Dumaguete. Baka may ipapadala ka sa kanya. Miss na miss ka na noon.”
“Wala akong maisip ngayon. Ang totoo wala akong oras na mamili ng regalo sa kanya.”
“Kung gusto mo ako na lang ang bibili sa kanya,” excited nitong prisinta.
Tumango siya. “Sure. Just use your card.” Siya din naman ang magbabayad noon. Wala talaga siyang hilig bumili ng regalo. Kaya hinahayaan na niyang si Aya ang bumili ng regalo para kay Phil dahil mas alam nito ang gusto ni Phil kaysa sa kanya.
“Pero sana naman madalaw mo siya, Ate.”
“Siyempre naman. Kung may oras lang ako, gusto ko siyang makasama. Don’t worry babawi naman ako sa kanya.” Kung tutuusin ay parang di rin naman sila magkalayo ni Phil. Maya’t maya itong tumatawag sa kanya o kaya ay nagte-text. Kundi siya sumasagot ay si Dianne o ang road manager niyang si Jinky ang tinatawagan nito.
“Ate, alam ba ni Direk Phil na magkikita kayo ng first love mo?” tanong nito habang papunta sila sa lanai kung saan sila mag-aagahan.
“I don’t think that is any of his business.”
“Alam mo naman na nagseselos pa rin siya kay Rushmore hanggang ngayon.”
Pinitik niya ang noo nito. “At iniisip mo naman na dapat nga niyang pagselosan si Rushmore. He’s a thing of the past. Matagal na akong naka-move on.”
“Tiyakin mo lang, Ate. Alam mo namang ayokong masaktan si Phil. I will never forgive you,” seryoso nitong sabi.
“Hindi mo kailangang magbanta. I had never done anything stupid in my life.” Okay. Minsan lang siya naging istupida at di na niya uulitin pa iyon. She was older and wiser now.
“Masyado naman yatang seryoso ang usapan ninyo,” anang nanay niyang si Aling Pinky. Ito mismo ang nag-aasikaso ng pagkain niya kapag nasa bahay. Ito ang nagtaguyod sa kanila nang mamatay ang tatay niya. Marami itong sakripisyo para sa kanila. Kaya kung pwede lang ay buhay-reyna na ito. Pero di naman niya ito mapigil sa pagsisilbi sa kanilang magkapatid. Iyon na lang daw kasi ang libangan nito.
Humalik siya sa pisngi nito. “Wala naman ito, Nay.”
“Kailan ba magpo-propose si Direk Phil sa iyo? Napag-usapan namin noong nakaraan na gusto niyang magkapamilya na kayo.”
“Nay, hindi pa po ako handa para diyan.” Minsan nang nag-propose sa kanya si Phil pero tinanggihan niya. Nanghihinayang siya sa mga opportunities na dumadating sa kanya. Di naman siya katulad nito na galing sa yaman. Kahit di ito magtrabaho ay may negosyo naman ang pamilya nito na bubuhay dito. Habang siya ay kailangang i-maintain ang career niya. Sa palagay kasi niya ay wala pa sa kalahati ang pangarap na natutupad niya. Mataas pa ang ambisyon niya. Kung na-conquer niya ang Pilipinas ngayon, gusto naman niyang i-conquer ang mundo.