"Ang lakas ng loob ninyong pagtaksilan ako! Mga hayop kayo! Lalo ka ng babae ka! Napakalandi mo! Inagaw mo sa akin ang mahal ko!"
"Ikaw ang malandi at mang-aagaw Mirasol! Ikaw yung hayop! Alam natin na hindi ka minahal ni Harold kasi ang totoo ginayuma mo lang siyang mangkukulam ka!"
Tumawa ito na parang isang bruha na babaliw. "E ano ngayon, inggit ka lang kasi ako may mga bagay akong kayang gawin  na hindi mo kaya! At ang ibig sabihin lang nito ay mas karapat-dapat ako para kay Harold my loves!"
"Wala akong ibang mamahalin kundi si Mariena lamang!" mariing wika ni Harold.
"Hindi ako papayag! Akin ka lang Harold!" sigaw nito at para bang nasisiraan na ito ng bait.
"Hindi siya sayo, kasi akin siya Mirasol! Kaya parang awa mo na, hayaan mo na kami! Tigilan mo na kami utang na loob!"
"Ano kayo sinuswerte? Pagkatapos niyo akong pagtaksilan, hahayaan ko na lang kayo?" tumawa ito. "Hindi, hindi ako makakapayag!" sigaw nito. Pagkatapos ay tumawa na naman ito na parang nababaliw.
"Please, Mirasol. Hayaan mo na kami, kahit para na lang sa batang dinadala ko."
"Buntis ka?" nalalaki ang matang tanong nito.
Dahan-dahang tumango si Mariena.
"Sige na nga hahayaan ko na kayo." ani ni Mirasol.
"Talalga? Kung ganoon, maraming salamat Mirasol." nakahinga maluwag si Mariena.
"HAHAHAHA!" biglang tawa nito. "Siyempre, joke-joke lang iyon. Ano kayo mga hilo? Ano akala niyo sa'kin, TANGA?!
"Napakasama mo talaga, kung hindi ka lang talaga babae baka nabugbog na kita!" sigaw ni Harold.
"Aguy, ang mahal ko nanggigil na sa'kin. Lalo kang gumagwapo kapag nagagalit ka. Yan tuloy lalo akong napapamahal sayo. Kaya huwag ka ng umasa pa na hahayaan ko kayo ng babae mo!"
"Hindi Mirasol.  Alam natin pareho na si Mariena ang minahal ko. Pero dahil sa lintik mong gayuma ay mas pinili kita kumpra sa babaeng tunay kong mahal!"
"Masiyado mong sinasaktan ang puso ko Harold. Pero sige, para sayo kahit masakit hahayaan ko na kayo."
"Kung sa tingin mo magpapasalamat sayo, nagkakamali ka! Hindi ko gagawin iyon." ani ni Harold sabay hatak kay Mariena palabas ng bahay kung saan sila nakatira. Hindi nila alam kung paano sila natunton ni Mirasol pero ang mahalaga ay muli silang makakalayo dito. At sisiguraduhin niyang hindi na sila matutunton pa nito. Ambang lalalbas na sila ng bigla silang matigilan at mapahinto ng marinig anh ubod ng lakas na pagtawa ni Mirasol. Tulyan na nga sigurong nabaliw ang babaeng ito.
"Hahayaan ko kayo na magsama pero huwag kayo umasa na magiging masaya kayo. Ang galit na nararamdamn ko para sa inyong dalawa ay ibubuhos ko sa magiging anak niyo. Sisiguraduhin ko na magdudusa ang magiging anak niyo! Na puro magdurusa ang mararansan niya sa buong buhay na ilalagi niya dito sa mundo.
Hindi na ito binigyan pa ng pansin ni Harold. Nagpatuloy sila sa paglabas ng pinto.
"Isinusumpa ko yung magiging anak ninyo! Isinusumpa ko siya na maging isang pinakamapanget na tao na nabubuhay sa mundong ito. At hangga't hindi niya nararanasan na mapag taksilan o mapaglaruan ang puso niya na katulad ng ginawa niyo sa akin ay hindi babalik ang tunay niyang itsura! Pandidirihan at aayawan siya ng mga tao dahil napakapanget niyang itsura!
Ang sinabing iyon ni Mirasol ay hindi makalimutan ni Mariena.
"Harold, natatakot ako. Paano kung magkatotoo yung sumpa ni Mirasol sa anak natin?"
"Mariena, makinig ka sakin, hindi totoo iyon. Tinatakot niya lang tayo. Tanging Diyos lang ang makakgawa ng gano'n. Tao lang si Mirasol.
"Hindi siya isang tao lang, mangkukulam siya, Harold!"
"Mabuti pa magdasal na lang tayo para naman kahit papaano maibsan yung takot nararamdaman mo."
After 7 months...
"Kaunting iri pa misis, nakikita ko na yung ulo."
Umiri ako katulad ng sinabi nito. Halos maubusan na ako ng lakas at hininga sa huling iring pinakawalan ko.
Unga, unga!.... Unga, unga!.... Unga, unga!....
"Hala, bakit ganito yung itsura ng anak niyo? gulat na tanong ng kumadrona.
"Bakit ano bang itsura niya?"
Iniabot nito sa aking ang batang nakabalot ng lampin.
At tumlo yung luha ko ng makita ang mukha nito. Nagkatotoong yung sumapa ni Mirasol.
Pati yung bata na walang kamalay-malay dinamay ng baliw na babae na iyon! Napaka hayop niya talaga!
"Bakit ganyan yung itsura ng anak natin?" barag ang boses na tanong ni Harold.
"Harold nagkatotoo yung sumpa ni Mirasol." luhang ani ko dito. Agad naman ako nitong niyakap. "Ano ng gagawin natin?"
"Ako lang yung may gagawin, ikaw dito ka lang magpahinga ka at bantayan mo ang anak natin. Pupuntahan ko si Mirasol!"
"P-Pero baka kung anong gawin niya sayo?"
"Wala siyang gagawin sa'king masama. Magtiwala ka. Kakausapin ko lang siya at kung kinakailangan na magmakaawa ako sa kanya para lang alisin niya yung sumpa sa anak nitin, gagawin ko."
"Mag-iingat ka, ha? Maghihintay kami sayo ng anak mo."
Lumipas ang araw, linggo at buwan ngunit wala pa ring Harold na bumalik. Kaya minabuti kong sundan na ito, kaso walang magbabantay kay Angelic. Iyan yung pinangalan ko sa kanya dahil siguradong-sigurado akong napaka ganda nitong bata at kung nagkataong hindi siya isinumpa. Tiyak ako na maihambing pa siya sa isang anghel.
Buo na yung pasiya ko susundan ko na si Harold. At dahil wala akong maiwan kay Angelic ay pinasiya kong iwan ito sa labas ng bahay ni Dudang. Hindi niya ako kilala pero ako kilala ko siya dahil minsan na rin akong bumili ng ulam sa karinderya nito. Alam kong mabuti itong tao kaya kung sakali mang hindi akom makabalik ay mapapanatag akong may mabuting taong mag-aaruga kay Angelic.