HUMALAKHAK si Quinn sa isip niya. Nasa kamay na niya ang merienda niya para sa araw na iyon. Limang pirasong donuts, dalawang tetra pack ng chocolate drink at isang maliit na bag ng chips. Iyon ang gusto niyang kainin sa halip ang pabaon na granola bar ng Mama niya. Sa botanical garden siya kakain para malayo siya sa mapanuring mata ni Cindy. Magsusumbong ito sa Mama niya oras na malamang sira ang diet niya. Puspusan na kasi ang paghahanda nila para sa Mutya ng Pilipinas. Kailangan daw ay makapasok sila sa taong ito.
Subalit pagdating sa botanical garden ay may nauna na doon. Nakaupo sa bench si Chance habang nakatitig sa isang kahon ng makulay na rainbow fruit tart.
“Wow! rainbow fruit tart! Baon mo iyan?”
Malungkot mga mata nito nang lumingon sa kanya. “Ikaw pala iyan, Quinn.”
Umupo siya sa tabi nito. “Okay ka na? May masakit ba sa iyo?”
Umiling ito. “Wala. Nakita ko na kasing masaya si Cindy sa akin dahil nanalo akong muse. Kaya masaya na rin ako para sa kanya.”
“Pero hindi ka naman mukhang masaya.” Nasaktan ito kanina at napahiya. Kaya siguro pinili nito na sa botanical garden na lang magpalipas ng sama ng loob kung saan walang makakakita sa paghihinagpis nito.
Inilabas niya ang baon sa plastic bag. “Mabuti na lang mag-share tayo sa baon ng isa’t isa. Masarap ng freshly baked donut. At may chocolate drink pa ako.”
“Sa iyo lahat ng iyan?” manghang tanong nito nang makita ang limang pirasong donut at dalawang tetra pack ng chocolate drink.
“Oo naman. Kaya kong ubusin ito pero ise-share ko sa iyo. Basta ba bibigyan mo ako ng rainbow fruit tart mo.” Tinatlong subo lang niya ang isang donut. Gutom na gutom kasi siya. “Ano? Bibigyan mo ba ako?”
Napakurap si Chance. “Lagi bang ganyan ang kinakain mo?”
“Kapag may pagkakataon.”
“Bakit hindi ka tumataba?”
Sinipsip niya ang chocolate drink. “Hmmm… ipinanganak na akong ganito. Pangarap ko nga na tumaba, eh.”
“Hindi ako naniniwala sa iyo. Ikaw lang ang kilala ko na di masayang payat.”
Ngumisi siya. “Nililibang mo ako. Heto ang tatlong donut. Kahit dalawa lang ng rainbow fruit tart mo ang ibigay mo sa akin.”
Umiling ito at inilayo sa kanya ang baon. “Hindi pwedeng bawasan ang rainbow fruit tart.”
Lumabi si Quinn. “Ang dami-dami niyan. Di mo ba ako pwedeng bigyan kahit isa?” Di kataka-takang naging dambuhala ito. Maramot ito. Ayaw mag-share. Sayang lang ang pagiging mabait niya dito. Pagdamutan din naman pala siya.
“Di naman ito sa akin. Regalo ko sa ito para kay Cindy.”
“Talaga?”
“Oo. Luto kasi ito ni Mama. Ibigay ko daw sa babaeng gusto ko.”
Tumango na lang si Quinn at nakadama ng lungkot. Nahihinayang siya kung kay Cindy mapupunta ang rainbow fruit tart. Baka ipatapon lang nito dahil may allergy iyon sa matatamis at kahit anong pagkain na posibleng magpataba dito. Nasa ilalim sila ng matinding diet. At dahil tabain si Cindy, regulated ang kinakain nito. At talagang isinasapuso nio ang pagme-maintain ng alindog.
“Ako na lang ang magdadala sa kanya.” At may mas maganda na siyang plano sa tart.
Kumislap ang mga mata ni Chance. “Talaga? Okay lang na ibigay mo sa kanya?”
“Oo naman. Malakas ka sa akin, eh!”
Lihim na humalakhak si Quinn nang mapasakamay na niya ang rainbow fruit tart. Tiyak na mag-aawitan ang mga anghel oras na matikman niya iyon. It was a break from all the dull food that she usually eat.
“Basta sabihin mo sa akin galing. At kung gusto pa niya ng madami, magpapa-bake pa ako sa Mama ko. Gusto na nga niyang idala ko si Cindy sa bahay para mag-dinner kaso nahihiya naman akong lumapit sa kanya.”
“Gustong-gusto mo talaga siya, no?” sabi ng dalaga at kumagat ng donut.
“Oo. First year high school pa lang tayo. Mukha siyang anghel. Magandang ngumiti. Parang pangarap lang siya na nagkatototoo.” At saka ito tumingin sa kawalan na parang nangangarap.
Sa kasamaang-palad ay mataas ang criteria ni Cindy sa mga lalaki. Di si Chance ang tipo nito. “Nasabi mo na ba sa kanya na gusto mo siya?”
“Nahihiya kasi ako. Pero sa palagay ko magugustuhan din niya ako kapag sinabi ko. May pag-asa ako. Sabi kasi niya sa pageant na sinalihan niya last year, hindi na daw importante ang itsura ng lalaki. Mas importante ang laman ng puso.” Itinuro ng binatilyo ang dibdib. “Mabait naman ako. Matalino rin ako. Aalagaan ko siya. She will like me.”
Mukha itong nakalutang sa cloud nine nang mga oras na iyon. Nakakadaya naman kasi ang sagot sa pageant. Sinasabi lang naman ng isang contestant kung ano ang gustong marinig ng mga tao at hindi ang totoong laman ng puso nito. At tinuruan na sila ng mga magulang nila kung paano ang sagot na pang-beauty queen.
Di siya makapaniwala na ang isang matalinong tulad ni Chance ay nadadala ng mga sagot sa isang beauty pageant. Malamang kahit sa bangungot ay di papangarapin ni Cindy na ma-in love kay Chance. May standard na sinusunod ang pinsan niya.
Habang si Quinn ay malapit lang sa pangarap niya. Tinitigan niya ang rainbow fruit tart. Ito ang pangarap niya. Isang kagat lang niyon ay nasa langit na siya tiyak.
Binasa niya ang labi. “Ang sarap talaga…”
“Quinn! Keep away from that horrible junk!”
Napangiwi siya nang magtitili si Cindy. Masakit kasi sa tainga ang boses nito. Hanggang sa botanical garden pala ay nasundan siya nito. Kapag minamalas talaga.
“Hello, Cindy!” nakangiting bati ni Chance at kinawayan ito.
Kinuha ni Cindy ang box ng rainbow fruit tart mula sa kanya at ibinalik kay Chance. “Huwag ngang kung anu-ano ang ibinibigay mo sa pinsan ko! Alam mo ba na naghahanda kami sa pagpasok sa Mutya ng Pilipinas. She doesn’t need that.”
“Ano naman ang masama sa rainbow fruit tart? Prutas naman iyan,” katwiran ni Quinn.
“Glazed naman at may whipped cream pa. Alam mo ba kung gaano karami ang calories ng kinakain mo?” Naglabas si Cindy ng oatmeal bar. “Ito ang kainin mo, Quinn. At sumunod ka na rin sa akin. Malapit nang matapos ang breaktime.”
At saka nagmartsa palayo ang babae habang nakataas ang noo. Parang rumarampa ito sa stage kung maglakad. Habang bigo naman si Quinn. Umiiyak ang puso niya at ipinagluluksa ang rainbow fruit tart.
Oatmeal bar? Inangkupo! Paano ako mabubuhay nito?
Bumagsak ang balikat ni Chance. “So she doesn’t like sweets. Tiyak na magagalit siya sa akin kung ibigay ko ito sa kanya.”
“P-Pasensiya na. Istrikto kasi ang diet niya. Importante sa kanya na manalo sa beauty pageant. Pangarap kasi niya na maging Miss Universe balang-araw.”
Kinuha nito ang oatmeal bar sa kanya. “Ito lang ang kinakain mo? Hindi na ako magtataka kung bakit gutom na gutom ka. Sobrang payat mo na.”
“Kaya nga kumakain ako nang patago. Magsusumbong kasi siya kay Mama kapag nalaman niyang kumain ako ng donut o kahit chocolate drink. Lalo kong hindi mae-enjoy ang pagkain ko. Baka mapurga ako sa oatmeal at salad,” aniya at lumabi.
“Pwede bang sa akin na lang ang oatmeal bar? Sa iyo na ang rainbow fruit tart,” alok nito.
“Talaga?” Itinuro niya ang oatmeal bar. “Masaya ka na diyan?”
“Oo. Galing ito kay Cindy, di ba?” sabi nito at idinikit ang oatmeal bar sa pisngi.
Kinuha na niya ang rainbow fruit tart. “Uy! Maganda iyan! Sige. Sa iyong sa iyo na iyan. Wala nang bawian.” Mababaw nga pala ang kaligayahan nito. Pabor iyon sa kanya.
Sa wakas! Tagumpay! Kanya na ang rainbow fruit tart.
Napaungol si Quinn nang kagatan ang rainbow fruit tart. Bumaon ang ngipin niya sa glazed na strawberry at kiwi na may whipped cream. Napapikit na lang siya at napaungol. “Sobrang sarap. Mahal ko na ang Mama mo.”
“Bibigyan pa kita ng marami niyan.”
“Talaga?” nagniningning ang mga mata niyang nilingon si Chance.
“Oo. Basta tutulungan mo ako na maging close kay Cindy. Ilakad mo ako sa kanya.”
Napaisip siya. Ang gagawin lang niya ay tulungan ito kay Cindy at may supply na siya ng masasarap na pagkain. Mga pagkaing sa panaginip lang niya natitikman. Parang nasa langit siya oras na mangyari iyon. Wala naman sigurong kailangang makaalam ng lihim na iyon. Silang dalawa lang ni Chance.
Inubos muna niya ang dalawang pirasong rainbow fruit tart bago ito kinamayan. “Sige! Deal iyan, ha? Walang bawian!”