Trixie POV
"Wag ka 'ngang maingay, baka magising, shhhh!"
"Hinaan mo 'yang cellphone mo"
"Raja!"
"Aish! Na out tuloy ako!"
Nagising ako dahil sa mga ingay na iyon. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko.
"O-oy, gising na siya! Hi!"
Agad na iginala ko ang mga mata ko sa paligid. Nakahiga ako sa isang puting kama. Ang pader ay kombinasyon ng black and gray.
Nasaan ako?
Ang huli kong naaalala ay nasa loob ako ng cr.
Gulat ako napaupo at ni-check ang buo kong katawan. Iba na ang damit ko, may benda rin ang sugat ko. Kinapa ko ang ulo ko, ganoon din.
Tinapunan ko silang tatlo nang nagtatakang tingin.
"Nasaan ako!? Sino kayo!?" Saad ko sa kanila.
Nagtinginan silang tatlo.
"Hindi mo ba naaalala?" Tanong sa akin ng may pinakamaikling buhok.
"I'm Jae" aniya na parang bata.
Siya ang pinakamalapit sa akin. Siya rin ang unang bumati sa akin.
"Siya si Acyl, at 'yun naman si Raja"
Si Acyl ay mahaba at kulot ang buhok na bumagay naman sa kanya, maputi rin ito. Si Raja ay unat at mahaba ang buhok. Nakaupo ito ng pandekwatrong lalake at hawak ang cellphone.
"Hindi mo ba talaga matandaan?" Tanong ni Acyl. Mukha naman siyang nakakatakot, dumagdag pa ang mataray niyang kilay.
"Alalahanin mo. Hindi naman na bagok ang ulo mo kaya wala kang amnesia" aniya ni Raja at ibinalik ang tingin at cellphone nito.
Sa ekspresyon ng mukha niya ay parang hindi ito marunong tumawa. Para bang sinasabing wag siyang kukulitin o lalapitan man lang.
Beast mode?
Inalala ko na lang ang nangyare sa akin bago ako makarating dito.
Flashback
"TAO PO!!! TULUNGAN NIYO PO AKO"** Mas nilakasan ko ang paggawa ng ingay sa pinto. **"TULUNGAN NIYO PO AKO, NA LOCK PO AKO DITO SA LOOB!!"
Sinubukan kong sipain ang pinto. Sinubukan ko ring sirain iyon sa pamamagitan ng pagtulak gamit ang braso. Ngunit napainda lang ako ng sakit dahil may pasa ako sa braso. Wala akong nagawa kundi ang maupo na lang sa sahig at umiyak, hawak ang brasong may pasa.
"Tulungan 'nyo po ako! Pakiusap! May tao po rito sa loob!"
Hanggang sa mula sa labas ay may sumira ng doorknob at binuksan ang pinto. Laking gulat at puno ng pagtataka kong pinagmasdan kung sino ang mga iyon. Sa bukas na pintong iyon ay natanaw ko ang apoy sa paligid.
Flashback ends
Nilingon ko si Raja. "Tinulungan niyo akong makalabas 'dun" itinuro ko si Acyl. "Kasama ka. Nakatamo tayo ng mga galos dahil sa malaking sunog na 'yon, nahirapan din tayong makababa dahil…malakas ang u-ulan."
"Yup" tumango si Jae. "Mabuti na lang at sa likod kayo dumaan, may hagdan 'dun, kung saan ay naghihintay ako. Kaso lang pagkababa mo ay nahimatay ka. Siguro dahil na din d'yan sa mga pasa at sugat mo. Exhaustion. Hindi mo lang alam lumusot tayo sa bakod"
Naging malinaw sa akin ang lahat nang
pangyayare. Kaya naman ay biglang nakaramdam ako nang pagtataka.
"Bakit nagkaroon ng sunog!? A-nong nangyare sa school!? Tsaka…" tinignan ko ang suot nilang uniform. "Bakit kayo pumasok sa school namin!? Taga Shimjang kayo 'di ba!?"
"Anong tanong ang gusto mong una naming sagutin?" Tumayo si Raja at nakapamulsang hinarap ako. Kunot-noo ko siyang pinasadahan ng tingin.
Napakapalda pero dekwatro ang upo kanina.
"Hindi namin alam kung bakit nagkaroon ng sunog. Hindi namin alam kung ano na ang nangyayare sa school niyo. Oo, taga Shimjang kami at hindi mo na kailangang malaman kung bakit kami pumunta 'dun" aniya.
Palagay ko ay nagsasabi naman siya ng totoo. Mukhang hindi uso sa kanya ang magbiro. Napakaseryoso ng mukha nito.
Bigla ay may naalala ako.
"SI AJ!" umalis ako ng pagkakaupo sa kama at tumayo. "Kailangan ko siyang puntahan ngayon! Pati si Andrie Scott at Jason Guivarra ! 'Yung mga kaibigan ko!!"
Bubuksan ko na sana ang pinto ng pigilan ako ni Acyl. Hinawakan niya ang braso ko.
"Ano ba!? Bitawan mo ako!"
"Aalis ka sa lagay na 'yan? Kaya mo? Kung sino man 'yang hinahanap mo ay wala na sila 'dun. Kanina pa pinaalis ang mga estudyante. Mga teachers, dean, responde, bombero at pulis na lang ang natitira"
"H-hindi, pupuntahan ko sila, sasabihin kong maayos ako, maayos ang kalagayan ko!—"
"Sa palagay ko kailangan mong makita 'to" nilingon namin si Raja.
Ibinigay niya sa akin ang cellphone at ni-play ang video. Isa iyong video sa YouTube.
"Sa ngayon ay iniimbestigahan pa namin ang nangyare." aniya ng isang lalakeng pulis.
"May lead na po ba kayo sa kaganapang ito, sir?"
"Mananatiling nakasara muna ang mga pahayag namin. Desisyon mismo ng paaralan na wala munang ano mang sasabihin tungkol sa sunog na naganap, may lead man o wala."
"One last question sir, ang kalagayan po ng mga estudyante, sir?" bahagyang natigilan ang mga pulis. "Sir? May natanggap kaming report na may isang hindi umano nakaligtas, totoo ba ito sir?" pangungulit ng reporter.
Halatang hindi ito aalis hangga't walang sagot ang pulis.
Nameke ng ubo ang pulis bago magsalita.
"Nakikiramay po kami at ang buong paaralan sa nangyare" naputol na ang video.
Para akong binuhusan ng yelo dahil sa nadinig ko. "W-wag niyong sabihing, a-ako-"
"Oo ikaw, mahigit 24 hrs na ang nakalipas, marahil ay idineklara na lang patay ka na" ani Jae.
"A-ano?" hindi makapaniwalang sambit ko.
Naisip ko si AJ, ano na lang ang mararamdaman niya ngayon. Kailangan niya ako. Dapat nasa tabi niya ako ngayon.
"K-kailan k-kong puntahan si AJ, mag-aalala 'yun sa 'kin, kailangan niyang malaman na nandito pa ako, buhay ako! Si Lola!!" naluluha kong sabi.
Akmang bubuksan ko na ang pinto nang magsalita muli si Raja.
"Sa palagay mo ba tatahimik ang buhay mo kung pupuntahan mo siya ngayon?" Takang nilingon ko siya.
"R-Raja.." Ani Jae.
"Kaya ka nga nagkapasa at binubully sa art school dahil sa lalakeng 'yan. Ano magpapaalipin ka ulit kay Ara?" ramdam kong bumalik ang mga luhang tutulo sana mula sa mga mata ko.
"K-Kilala mo si Ara?"
"Muntik ka na ring mamatay dahil sa babaeng 'yun, 'di ba? Tinulungan ka namin! Baka naman gusto mo ring bumalik sa art school na 'yan"
"R-Raja, hindi ko alam kung bakit ka nagkakaganyan, hindi naman kita kilala. Desisyon ko 'to, at wala kang pakealam!" hindi ko naiwasang tumaas ang boses ko. "Kailangan ko siyang puntahan, gusto ko lang namang sabihin na ligtas ako. Masama bang gawin 'yun? Eh, ano naman kung aalilain na naman ako sa school na 'yun? Isang taon na lang naman, eh. At oo babalik ako sa paaralang 'yun dahil mahal ko ang paaralang 'yon! Bakit ka ba nangingi-alam!?"
"M-miss, Raja, tama na. Hindi niyo naman kailangang magtalo" aniya ni Jae. "Pag-usapan niyo ng masinsinan, miss upo ka muna, oh" ni-offeran niya ang ng upuan.
Umupo na lang ako. Si Raja ay prenteng nahiga sa kama at nag-cellphone.
"Alam mo kasi miss-"
"Trixie"
"Alam mo kasi Trixie, concern lang naman si Raja. Kilala kasi namin si.." lihim niya nilingon si Raja. "Si Ara, at alam din naman ang mga baho niya. Kilala niya rin kami." ani Jae.
"Bakit? Ano ba ang meron sainyo? Binully rin kayo?" Nagkatinginan sila ni Acyl.
"Mahabang kwento Trixie, siguro hindi ito ang tamang tyempo para d'yan" ani Acyl.
"Pwede 'bang kahit si AJ lang ang sabihan kong buhay ako, tsaka ang lola ko rin." nilingon ko silang dalawa. "Sige na naman, oh" pagmamakaawa ko sa kanila.
Magsasalita na sana si Acyl nang bigla ay sumingit si Raja.
"Trixie, kung sasabihin 'mong buhay ka sa lalakeng 'yan, magtataka sa Ara kung bakit hindi siya malungkot, malamang dahil d'yan hahanapin at hahanapin ka niya. Hindi ka ba nagsasawa sa mukha ng babaeng 'yun? Alam mo namang pinapahirapan ka na sige ka pa rin. Hindi naman siguro lingid sa kaalaman mo kung anong klaseng tao 'yun, 'di ba? Takteng kapangyarihan Trixie. Sa oras na malaman niyang buhay ka, hindi ka niya titigilan." ibinaba niya ang cellphone at lumingon sa amin. "Pero sabi mo nga hindi mo naman ako kilala. Hindi mo kami kilala. Desisyon mo naman ang masusunod. Kung gusto mong makasama pa siya sa mundo ng impyerno, go ka lang. Toxic ng buhay mo dahil d'yan sa AJ na 'yan"
Naisip ako sa sinabi niya.
Kung babalik ako, paniguradong mas dadagdagan ni Ara ang pambubully niya. Marahil ay siya ang pinakamasaya ngayong itinalagang patay na ako. Buong buhay ko sa paaralang iyon ay laging ako ang mainit sa mga mata niya. Araw-araw kong sinasabi sa sarili kong ibabalik ko lahat ng ginagawa niya sa akin.
Ito na ba 'yun?
Pero paano si AJ, Andrie Scott, Jason Guivarra ?
Naipikit ko ang mga mata ko. "Sige"
"Ha?" ani Jae.
"Hindi na ako babalik. Ngayon lang, pipiliin ko naman ang sarili ko. P-pero.." isa-isa ko silang tinignan.
"Ano?" Tanong ni Acyl.
"Papaano ang mga kaibigan ko? Si Andrie Scott, Jason Guivarra "
"Ano ba talaga ang gusto mo?" Acyl
Gusto ko? Gusto ko lang naman magawa ang mga bagay kasama sila, na walang hadlang at pag-aalinlangan.
"Ayoko, ayoko nang bumalik-"
"Doubts. Andun kasi friends mo, tsaka sabi mo mahal ko ang school na 'yun. Ang tanong d'yan, paano ka. Ang bata mo pa para isipin ang napakalaking problema ano ka ba?" ani Acyl.
Bakit ba parang alam nila ang buhay ko?
"Sige na! Gusto ko namang lumayo kahit ngayon lang, eh. Iniisip ko rin na ibunyag lahat ng baho niyang Ara na 'yan. Kaso wala namang nakikinig sakin, walang naniniwala ni isa. Ako lagi ang magkasalanan sa mata ng lahat. Alam mo 'yung feeling na pinagkakaisahan ka. Tapos mga kaibigan mo, boyfriend mo wala ring magagawa. Sa totoo lang tama kayo eh, kung babalik ako 'dun mapapahamak pa sila dahil sa 'kin. Kayang-kaya ni Ara 'yun, 'yung mga pinaghirapan nila paniguradong maglalaho na parang bula. Sino ba talaga kayo? Nakakainis kayo!"
Nadinig kong bahagyang napatawa si Raja.
"Kami pa sinisi mo, ah" aniya. "Nailabas mo rin hinaing mo" umupo siya sa kama.
"Welcome sa grupo namin, kung gusto mo lang naman" Ani Acyl. "Apat na tayo. Hindi kami gangster, ah! Baka isipin mo myembro din kami ng mafia o kung ano man."
"Dagdag friend, yehey!" Ani Jae.
Kunot-noo ko silang pinasadahan ng tingin. Mukha naman silang mapagkakatiwalaan.
Grupo?
"Ano?" Tanong ko sa kanila.