Chapter 6: Change of Pace
SINJI'S POV:
--
PAGPASOK ko sa opisina ni Kuya, nakasunod si Senri sa likuran ko na patuloy na tinatawag ang pangalan ko. Ang sarap sanang pakinggan kaso nong nakita ko siyang may kahalikan nagdidilim agad ang paningin ko. Sabihin na nating wala akong karapatan na magalit sa kanya dahil wala naman kaming relasyon pero sana naman naisip niya na may masasaktan siyang tao diba? Hindi ako bato tulad nang kapatid ko na walang pakialam sa mundo, tao rin ako na nasasaktan sa mga bagay na may kinalaman sa lalaking mahal ko. Pasalampak na umupo ako sa visitor's lounge dito sa loob nang opisina at humalukipkip ako bago sumandal sa upuan.
"Ano bang kailangan mo at pinatawag mo pa talaga ako?"
Kuya Luther was busy scanning some documents in front of him and he didn't bother to look up on me.
"Mind your manners, young lady."
I pouted my lips as I zipped my mouth, suppressing not to answer my older brother. Minsan talaga natatakot din ako sa kanya kapag ganitong seryoso siya masyado. Senri, on the other hand, stood on my brother's side while looking at me with his apologitic face, but I ignored him.
"So, bakit nga po?" Magpapaka-bait muna ako sa harapan ni Kuya at baka bigla niya akong barilin kapag napikon siya sa akin.
"I want you to organize the upcoming festival of this school together with Senri. I can't handle it because I need to go to France for some urgent matters regarding my business in that country."
"What? Ano namang alam ko sa pagha-handle nang ganyang festival?"
"That's why I let Senri to help you with this thing. This is a tradition of this school, Princess and I need you to organize it while I am away. You are already part of it and you are also one of the owners,"
Napaisip ako sa sinabi ni Kuya kaso wala talaga akong alam sa flow ng festival dito pero pwede ko namang itanong kay Ernaline kung sakali kaso isa ring nerd yon na walang ibang ginawa kundi ang magsulat ng kanta.
"Do I really need to do that?"
"Yes."
Napakamot ako sa tuktok ng ulo ko at pinag-isipang mabuti kung kaya ko ba talaga? Pero ang sabi ni Kuya tutulungan naman daw ako ni Senri.
"Wait, Kuya. I have a request."
"Spill."
"I don't want Senri to help me with this and I want you to change Thud instead of Senri as my bodyguard."
"What?" Hindi ko pinansin ang reaksyon ni Senri na nakatayo lang sa bandang gilid ni Kuya Luther kung saan ito nakaupo. Perks of being a right hand man.
Kuya Luther finally raised his head on me and checked as if I was serious about what I'd said.
"Give me a reason why I need to dispose him as your bodyguard."
"Wala namang kwentang bodyguard 'yan. Ibang babae ang binabantayan kaysa sa akin."
"It's just a misunderstanding, Sinji."
Wow? Minsunderstanding pa ang lagay na yon? Yong lantaran ko na siyang nakita na nakikipaghalikan tapos sasabihin niyang misunderstanding? Gagu talaga ang tangina!
"Misunderstanding mo mukha mo. Gagu ka! Oo inamin ko sayo na mahal kita pero tao rin ako Senri. Napapagod rin ako at ngayon ko lang napagtanto na nakakapagod kang mahalin!"
I burst out my anger in front of my brother because of Senri. Hindi na kasi ako makapagtimpi lalo na at galit talaga ako. Ito ang unang beses na pagtaasan ko si Senri nang boses dahil sa misunderstanding kuno niya. Gagawin niya pa akong tanga kung kitang-kita mismo nang mga mata ko yong nangyari kanina. Hindi ako bobo para magbulag-bulagan sa mga bagay na nangyayari sa paligid ko. I saw a glimpse of pain in Senri's eyes, but it's just too fast to change his emotion into a cold one. He didn't utter a word and let my brother speak up on me.
"If that's what you want, I'll consider it and let Thunder transfer him here. You can go home now and rest."
Matapos sabihin 'yon ni Kuya ay agad na akong tumayo sa kinauupuan ko at naglakad palabas nang pinto. Bago ko pa man tuluyang naisara ay narinig kong kausap ni Kuya si Senri.
"Do you really want to let her go like this?"
"Tss. Don't meddle on someone's business, Aqueros."
Tuluyan na akong umalis sa opisina ni Kuya at tahimik na tinahak ang pasilyo palabas nang school. Nadatnan ko sa parking area ang kotse ni Rent na naghihintay sa akin kaya agad akong sumakay.
"Did something happen? Why are you crying?"
Kumunot ang noo ko sa tanong ni Rent matapos kong maisuot ang seatbelt sa katawan ko at napahawak ako sa pisngi ko nang maramdaman kong basa 'yon.
'Kailan pa ako umiyak? At bakit ako umiiyak?'
"Just drive the car, Rent. I don't want to talk about it."
Walang nagawa si Rent kundi pasibadin sa kalsada ang kanyang kotse palayo sa L.A University. Hindi ko akalain na mapapagod akong magmahal sa taong pinaglalaanan ko nang oras. Unang kita ko pa lang kay Senri ay nahulog na ang loob ko hindi dahil sa gwapo at mayaman siya, meron sa kanyang pagkatao ang hindi ko nakikita sa ibang lalaki pero ako itong tanga na naghahabol nang atensyon niya kaya umabot na sa puntong sinasaktan ko lang ang sarili ko dahil sa pagmamahal ko sa kanya. I just need time to rest my mind, my body, and my soul for everything I gave to him. I gave up on loving him and from this day forward I won't look at Senri again like I used to be. Pagkarating namin sa HuPoFEL ay agad akong bumaba nang sasakyan kahit na hindi pa naipaparada nang maayos ni Rent. Inayos ko rin ang mukha ko na nabasa nang luha bago ngumiti papasok nang building.
"Hello there mga kutong lupa!" Sigaw ko pagbungad ko pa lang sa pinto nang HuPoFEL kaya napalingon silang lahat sa akin.
"Why do you keep on shouting in front of the door when you are arriving?" Sita sa akin ni Gun nang makita ako. Nakasuot ito nang itim na sando at black jogging pants, mukhang kakagaling lang nito sa training area.
"Ganyan bumati ang mga dyosa kaya masanay ka na."
"I agree."
Napalingon ako sa taong umakbay sa akin at nakita ko si Thud na nakangisi kay Gun. Nakasuot rin ito nang itim na sando at jogging pants na may tatak na HuPoFEL at pawisan rin siya.
"Kadiri ka, Thunder Clyborne, amoy pawis ka!" Inalis ko ang braso ni Thud sa balikat ko at lumayo sa kanya nang konti pero ang loko tumawa lang at muling umakbay sa akin.
"Come on, Sinji. Even though you are older than me I am a bit tall than you so we're quits. Anyway, I heard you dispose Senri as your bodyguard and you requested the mighty Thunder Clyborne which is me to substitute the boring person named Senri Daeyl Kuruzaki?"
I frowned at him as I removed his arms from me, but he kept on dragging his arms on my shoulders.
"Binabawi ko na!"
"What? Boss's told me already so you can't do anything about it. Sabi ko naman kasi sayo, ako na lang ang piliin mo kaysa kay Senri."
"Huwag kang maniwala dyan kay Thud, Sinji. Siraulo din yan."
"Gagu!"
Napapailing na lang ako at hinayaan si Thud na hilahin ako patungo sa rooms na inuukopa ko dito sa loob nang HuPoFEL. Hinatid ako ni Thud at Gun sa labas nang kwarto ko bago sila nagpaalam sa akin dahil may gagawin pa raw sila sa mga bagong recruit. Napabuntong hininga na lang ako saka ako pumasok sa kwarto na pagmamay-ari ni Kuya. Hindi naman siya tumutuloy dito kaya ako na lang ang gumagamit nitong kwarto niya. Naglakad ako palapit sa kama at pasalampak na nahiga roon. Napatitig ako sa kisame at doon hinayaang maglakbay ang utak ko.
"Sigurado na ba talaga ako sa desisyon ko? Pero sa tuwing naiisip ko ang mga kaganapan kanina nasasaktan ako,"
Bumangon muli ako sa kama at iwinaksi ang mga bagay na gumugulo sa isip ko saka ko hinubad ang uniform na suot ko habang papasok ako sa comfort room para maligo. Mag-iisip na lang ako nang mga bagay na pwedeng maitulong sa school festival lalo na at sa akin itinuka ni Kuya ang activities na ito.
NAGISING na lang ako dahil sa amoy nang pagkain na umaalingasaw sa buong kwarto. Naiinis na bumangon ako mula sa kama nang hindi alintana na dumausdos ang strap nang suot kong nightie.
"You're awake?"
Nagising nang tuluyan ang diwa ko nang makita si Senri na prenteng nakaupo sa sofa na nasa harap mismo ng kama kung saan ako natutulog.
"Anong ginagawa mo dito?" Inayos ko ang damit ko bago ko kinuha ang roba na nakasabit sa gilid nang kama ko at isinuot 'yon.
"Breakfast in bed?" Tugon ni Senri sa isang troller na may lamang pagkain.
Napalunok ako nang makita ang isanf breakfast meal na nakahain. Kumalam bigla ang tyan ko nang makita ang mga pagkain.
"I don't need it."
Tapos na ako sa pagiging marupok sa kanya kaya bakit niya ito ginagawa? Tumayo si Senri mula sa kanyang kinauupuan at marahang lumapit sa akin dahilan para mapaatras ako ang kaso muli akong napaupo sa kama nang ma corner ako ni Senri. He leans down on me as he looks directly into my eyes.
"I cooked it for you so eat it. Don't try my patience, Sinji. I didn't protest of what you have said to your brother for disposing me as your bodyguard and I know also that I can't fulfill my duty. But I won't allow someone to steal you from me."
I frown at him as I fight my own feelings towards him. Oh god, my heart is thumping so much.
"Wala kang karapatan sa akin, Senri."
"Hmn? You think so, how about this?"
I gasped in the air when Senri pulled my nape towards me as he claimed my lips. Parang may sumabog na fireworks sa paligid ko nang maglapat ang labi naming dalawa. It took a few seconds as he released me as he opened his eyes in front of me. I saw a different person behind his eyes and it scares me, but my heart is happy because of his stares.
"I am sorry if I ignored your feelings about me because I was too scared if I'll hurt you but I didn't realize that I already did while you happily love me and it hurts like hell when you told your brother that you want Thunder as your bodyguard more than me."
Senri removed my hair, blocking my sight as he pinned it in my ears. Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya bagkusa ay natameme ako.
"To tell you honestly I was jealous of Thunder because you choose him over me. I won't promise not to hurt you on this process but I will assure you that I will love you until you gave up on me. I love you, Sinji,"
Tila isang musika sa aking tenga nang sinabi ni Senri na mahal niya ako. Ito ang araw na pinakahihintay ko pero bakit hindi maiproseso nang utak ko?
"Hey? Why are you crying?" Naramdaman ko na lang ang daliri ni Senri sa mukha ko habang pinupunasan ang pisngi ko.
Sa sobrang saya ko, niyakap ko si Senri kaya na out of balance siya kaya napahiga kaming dalawa at nasa ibabaw ko siya saka ako umatungal nang iyak. Nangako ako sa sarili ko na hindi ko na siya mamahalin pero siya ito mismo ang lumapit sa akin at sinabi ang nararamdaman niya. I feel like I am on cloud nine right now and I am so happy when he says he loves me. Umalis si Senri sa ibabaw ko bago umayos nang higa sa tabi ko at niyakap niya ako. I heard him giggle because of my action, but I didn't care.
"Quit it, Princess. Stop crying will you?"
"Bakit kasi ngayon mo lang sinabi? Ang panget mo namang kabonding eh, hindi pa nga ako nakakaligo at nakakatooth brush!"
"You are the most gorgeous woman I ever seen in my entire life so I don't care if you smell like trash, I don't care if you won't brush your teeth after you got up from bed and I don't care your ugly appearance as long as I love you."
Pinalo ko ang dibdib ni Senri na soyang ikinatawa niya lalo nang marealize ko ang nangyari kahapon. Sinipa ko si Senri palayo sa akin hanggang sa mahulog siya sa kama na siyang ikinareklamo niya.
"What the hell?"
"Anong what the hell ha? Kadiri ka, kahalikan mo lang si Barbara kahapon tapos hahalik ka sa akin? Nag mouth wash ka ba? Paano kung may virus pala 'yon tapos ipinasa mo sa akin? Ang bastos mo, Senri!"
Tumayo ako mula sa kama bago lumayo doon at sumalampak na umupo sa sofa at hinubad ang roba na suot ko. Ang init kasi, nakalimutan ko na pinatay ko pala yong aircon. Umalis rin si Senri mula sa pagkakasalampak niya sa sahig bago lumapit sa akin at umupo sa tabi ko.
"I didn't kiss her, Sinji. I told you it's just a misunderstanding, before she could do that I already saw you hiding behind that wall while eavesdropping and also I don't know that girl so why should I kiss her? I am not an asshole like Thunder, you know? I am a stick to one man on earth."
"K..kahit na! Nakita ko pa rin 'yon."
Hinila ako ni Senri nang akbayan niya ako at muli akong niyakap.
"If you want to marry me, I will do that. When will do you want marry me?"
Namula ang mukha ko sa pang-aasar niya. Naalala ko na naman ang kahihiyan ko noong una ko siyang nakita. But, Oh well papel, pumayag na si Senri sa kasal na inaalok ko.
"After festival saka mo matatanggap ang Oo ko sa proposal mo."
"What? I thought you are the only want who proposed to me?"
Sinapak ko ang tyan ni Senri na hindi man lang natinag at ramdam ko ang abs niya - ulalam baby.
"Ang kapal mo! Syempre ikaw ang magpopropose sa akin."
Senri's laugh echoed inside my room because of amusement. Hindi ko alam na may saltik din pala sa utak ang lalaking ito.
"Fine then,"
Umayos nang upo si Senri at umalis mula sa pagkaka-yakap sa akin bago niya isinuksok ang sariling kamay sa bulsa nang suot nitong pantalon. Nanlaki ang mga mata ko nang tumambad sa akin ang isang maliit na pulang kahita. Gamit ang isang kamay, binuksan ni Senri ang kahita at tumambad sa akin ang isang diamond ring.
"I didn't expect that this day will come to use this ring. I just bought it when your brother brought from the underground society auction and then I saw this,"
Natutop ko ang sarili kong bibig at muling nanubig ang mga mata ko nang lumuhod si Senri sa harapan ko.
"Sinji Natividad, will you accept my love for you even though I am not a perfect person like you wanted me to be. I am not from the fairytale but I am exist in this world to bound as your husband. So, will you marry me?"
Tuluyang nalaglag muli sa pisngi ko ang masaganang luha at tumango ako kay Senri bilang tugon.
"Say it,"
"I do, Senri. Of course I will marry you."
Senri's face became lightened as he smiled at me when he removed the ring from it's casket and he slid the ring on my ring finger. Because of the overwhelming I felt right now; I am the one who initiated the kiss. I really love this man and I am so thankful that I found him. This is the best day I ever had. A proposal wearing only nighties and his casual outfit - SenSin is the only person who could do that amazing proposal.
--