Natapos ang pagliligpit ko sa mga kalat kanina nang opisyal nang binuksan ang Sun and Sand Resort dito sa aming barangay. Isa ako sa mga nag-volunteer na maging empleyado dahil na rin sa kagustuhan ko na rin gawin na training ito.
May mangilan-ngilan pa na ka-barangay namin ang sumisilip pero hanggang doon na lang sila dahil kanina pa naman tanghali natapos ang opening.
Hindi pa naman siya ganoon katunog dahil bukod sa maliit pa lang at tanging 20 katao pa lang ang puwede na i-accommodate, tagilid din kami sa maaaring gamitin na sources para i-advertise ito.
Nang matapos kong punasan ang panghuling mesa na aming tanggapan ay tumunog ang cordless telephone na naroon din. Madali akong pumasok sa loob at huminga ng malalim bago ito iniangat at sinagot.
“Hello! Good evening. Thank you for calling Sun and Sand Resort! How may I help you?” may ngiti akong tagumpay nang masabi ko iyon ng tuwid.
Narinig ko ang pagtikhim ng tao sa kabilang linya bago siya nagsalita, “Good evening. I'd like to book for a room reservation.”
Halos mapatalon ako sa lamig ng kaniyang boses! Nakaramdam ako ng kilabot pero kasunod no’n ay pagkamangha dahil bakas ko rin doon ang pagkabaritono. Tipong sa boses pa lang, alam mo na.
Kinalma ko ang aking sarili. Hindi ito ang oras para roon. “Yes, sir. May I first know your name?”
Panandalian natahimik ang kabilang linya at tanging hangin lang ang naririnig ko, ilang sandali lang ay narinig ko na ulit ang boses niya.
“Pablo… Pablo Abiera.” Tumango ako na parang nandito lang siya. Inilagay ko iyon sa record book namin at nagtanong pa sa ibang impormasyon katulad ng oras na gusto niya.
Matapos kong maibaba ang tawag ay napatulala ako. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko pero ang boses pa rin ng lalaki ang nangingibabaw sa pandinig ko.
Mayamaya lang nang mapagtanto kong hindi tama iyon ay lumabas na ako sa reception desk at tumakbo sa likod ng resort.
Tinanaw ko kung nasaang quarters ba sila Grace. “Kuya Gelo! Miss Ana!” sigaw ko.
‘Di rin ako naghintay ng ilang segundo ng may narinig akong mga yabag. Sumulpot ang nagtatanong na mukha ni Kuya Gelo at nakita kong may hawak pa itong bed cover.
“Gabi na oy! Ba't sumisigaw ka pa riyan?”
Dali-dali akong tumakbo sa gawi niya, itinulak ko ang pinto papasok dahil alam kong naroon din sa loob ang dalawa.
“Ang ingay mo. Hindi ka pa ba pagod?” si Grace.
“Shh. May good news ako!”
Tila isa iyong mahika dahil bigla akong pinagkumpulan ng tatlo.
“MAY UNANG GUEST NA TAYO PARA BUKAS!”
Sabay-sabay na namilog ang kanilang mga mata at kapagkunway palibot kaming nagtatatalon sa tuwa!
“Totoo ba ‘yan, Easter? Hindi mo kami binibiro, ha?” paninigurado ni Miss Ana.
“Mukha po ba akong nagbibiro? Mas mukhang joke pa nga itong mukha ni Grace, e.”
“Hoy! Baka nakakalimutan mo na magkaibigan tayo!”
Maloko akong tumawa at tumingin muli sa kanila. “Totoo nga po, lalaki pa nga e. Tumawag mismo sa telepono nitong resort. Darating daw siya bukas ng umaga, bandang alas-otso. Kaya dapat maaga pa lang narito na tayo!”
“Sana bigatin para kapag nagustuhan niya ang services na ibibigay natin ay irekomenda niya sa iba niyang kaibigan o kakilala,” umaasam na sambit ni Kuya Gelo.
“Oo nga, pero teka lang. Paano niya nalaman ito? Hindi ba't wala pa naman tayong social media accounts?”
“Malay mo naman iyong mga nakipanuod kanina sa pag-bless nitong resort. Nariyan si Kap at Mayor kanina 'di ba?”
“Siguro nga ganoon. Ang mahalaga ay natunton niya sa kung saan man itong resort. Diyos ko sana hindi 'yon nantritrip lang! Hali na kayo at nang makapagpahinga na. Maaga pa tayo bukas,” masayang turan ni Miss Ana.
Tinulungan ko na sila sa pag-aayos ng ilan pang mga kwarto. Ang quarters na ito ang maaaring tulugan ng mga empleyado na night shift ang schedule o 'di kaya'y iyong mga taga-kabilang barangay kung sakali man na rito sila magtrabaho.
Habang pauwi kami ni Grace ay sinabi ko sa kaniya ang maliit na detalye tungkol sa lalaking nakausap ko.
“Naku ka, baka mamaya nag-a-assume ka lang sa itsura no'n,” saad niya na may pagdududa.
Marahan ko siyang hinampas. “Hindi nga. May tiwala ako sa instinct ko no!”
Nang makarating kami sa kalsada ay roon na kami naghiwalay ng daan. “Ewan ko sa'yo. Sige ha, bukas. Ingat ka, Easter!” kumaway ako sa papalayong bulto niya.
Tinungo ko ang daan pauwi sa aming bahay. Gamit ang flashlight na dala ko ay tahimik kong tinahak ang daan pababa sa buhanginan. Mga kuliglig at hampas ng alon ang tanging naririnig ko sa paligid.
Makailang hakbang pa ng aking mga paa ay nasa tapat na rin ako ng bahay. Pumasok na ako at bumungad sa akin ang tahimik na kusina. Tulog na siguro si Lola. Dumiretso na ako sa kwarto ko at kumuha ng damit pantulog.
Habang naglilinis ng aking katawan ay sumagi na naman sa aking isip ang baritonong boses ng lalaking tumawag kanina sa resort. Ang guwapo ng boses! Ang tatas magsalita ng ingles at magandang pakinggan dahil may accent talaga, parang may lahi. Sana lang ay hindi nantitrip. Pero may kutob naman ako na totoo siya.
Nang matapos ako ay agad na akong bumalik sa kwarto ko. Napapikit ako nang lumapat na ang likod ko sa higaan. Heto na naman ako sa pag-iimagine sa kausap ko kanina. Grabe, normal lang naman siguro ang humanga sa boses!
Pero sa kabilang banda, mabuti na rin na sa resort ni Miss Ana niya napiling tumuloy. Bukod sa first customer ay siya rin ang magiging training person ko sa mga pinag-aaralan namin sa kurso kong Hospitality Management. Sana hindi masama ugali.
*****
Kinabukasan, ala-sais pa lang ay gising na ako. Nadatnan ko si Lola Auring na nag-aagahan. May pagtataka sa mukha nito dahil maaga akong nagising kahit wala naman pasok dahil Sabado.
“May pasok ka?”
Naghilamos ako ng mukha at nagmumog kapagkunway nagtimpla na ng kape. “Wala po, Lola. Sabado po ngayon, sa resort po ako papasok.”
“May customer na ba kayo roon?”
“Mayroon naman na po.”
“Sigurado ka ba riyan, apo? Puwede ka naman na rito na lang at ako na ang magtatrabaho para sa atin,” dagdag niya pa.
Inilapag ko ang hawak kong tasa at tiningnan siya. “Lola, kaya ko po. At ikaw nga dapat ang nandito na lang e.”
Umiling ito sa akin at magaan na ngumiti. “Alam mong hindi ako mapapanatag na ikaw lang ang gumagawa para sa atin.”
May pagsuko akong tumango at ipinagpatuloy ang pagkain. Hindi ko talaga siya makumbinse na pumirmis na lang dito sa bahay. Nauna siyang matapos at nagpaalam na mag-aani ng mga gulay para maibenta sa bayan.
Nang matapos ako ay nagmadali na akong mag-asikaso. Pumunta ako sa likod-bahay at nagmano sa kaniya.
“La, alis na po ako.”
“Mag-ingat ka, apo.”
Binaybay ko ang direksyon papunta sa resort ni Miss Ana. Hindi naman ito malayo sa kung saan kami nakatira ni Lola kaya walang problema sa akin ang paglalakad.
Siguro'y kinse-minutos lang ang itinagal ko sa paglalakad ay nakarating na rin ako. Nadatnan ko si Grace na nagpupunas sa maliit na tanggapan ng resort at si Kuya Gelo na nagwawalis ng sahig.
“Magandang umaga! Nasaan si Miss Vina?” masiglang bati ko.
“Nasa kusina, binibilinan iyong dalawang kusinero,” sagot sa akin ni Kuya Gelo.
Tumango ako at tinulungan na sila. Habang nagma-mop ng sahig ay pasulyap-sulyap ako sa orasan na nakasabit malapit sa reception desk. Hindi ko alam kung ba't ako kinakabahan.
Tatalikod na sana ako para ibalik ang mop sa likod ng biglang kinurot ni Grace ang braso ko. Aangilan ko na sana siya subalit napatigil ako sa lalaking naglalakad papasok sa resort.
Nagyayabang ang malapad na dibdib at balikat nito sa suot na itim na muscle t-shirt. Kahit sa malayo pa lang ay tantiya ko na ang katangkaran niya, pero ang higit na agaw pansin sa kaniya ay ang kulay green niyang mga mata.
“Good morning. Is this the Sun and Sand Resort?” aniya sa malagom na boses.
Napanganga ako. Tanda ko ang boses ng tumawag sa akin kagabi, siya na marahil ito! Sumulyap ako kay Grace at nilakihan ko siya ng mata hudyat na siya iyon.
“Pumunta ka na roon, dalian mo na!” mahinang usal niya at inagaw sa akin ang hawak ko na mop.
Nataranta akong pumasok sa tanggapan at hinagilap ang record book na pinaglagyan ng pangalan niya.
“G-good morning, Sir! What can I do for you?” pilit kong ngiti dahil sa nararamdaman na kaba.
Panandalian itong tumitig sa akin na siyang ikinailang ko. Alam kong maganda ang kulay ng berde mong mata, sir, pero huwag muna sa ngayon!
“I was the one who called for a reservation last night,” katulad kagabi ay malamig na tono pa rin ang kaniyang gamit. Siguro'y natural na iyon sa kaniya?
Kinalma ko ang aking sarili, kailangan masanay ako sa ganitong mga itsura. Unang training ko ito at nasisiguro kong marami pang ganito akong makikita lalo na kung sa luwas ng bayan namin ako nakapagtrabaho.
Ibinalik ko ang sigla sa aking tono. “Yes, Sir! You're Mr. Pablo Abiera. Kindly fill this up for your other personal informations.”
Iniabot ko sa kaniya ang record slip na kinuha ko at ballpen. Pasimple ko siyang tinitigan habang abala siyang magsulat. Magmula sa makapal at itim na itim na kilay, matangos na ilong at mapulang labi. Makinis din ang kaniyang mukha, parang hindi nakaranas mapaduan ng lamok.
May perpekto talagang mukha, ano? Kutis mayaman talaga siya at sa tindig pa lang niya kanina parang hindi siya puwedeng kantiin.
Nanlaki ang mata ko sa biglang pag-angat ng tingin niya sa akin. Nasalubong ko ang kaniyang berdeng mata, napansin ko ang nunal niya sa ilalim no'n. Katulad ko ay tila nagulat din ito dahil nakatitig ako sa kaniya.
Binalik niya sa akin ang record slip. Sakto naman na dumating na si Miss Ana at siya na ang nag-welcome sa bisita.
“If you need any concern about your stay here, Sir, don't hesitate to ask us po. We are available 24/7!” pahabol ko.
Ngumiti ito sa akin ng maliit kapagkunway nagsalita. “Is that really your name? Easter?”
Bumaba ang tingin ko sa maliit na nameplate na nasa kaliwang bahagi ng damit ko.
“Uh, y-yes po, Sir.”
“Okay, Easter. Nice meeting you and by the way… you’re pretty.”
Automatic na namula ang magkabilang pisngi ko sa sinabi niya!