Kabanata 6
Indonesia
-----------------------------
-------------
"Would it be okay if i let you go to Indonesia, alone? I have meetings tomorrow. And I've already set a date, we can't break my promise to Farraj." Obvious naman na ayaw niya lang akong manatili sa pilipinas dahil ginugulo na naman ako ng lalaking 'yon.
"Kaya ko naman kasing mag isa. Bakit ka pa sasama?" My Mom heaved a long and loud breath before taking her Bag on the couch.
"I am just worried about you. It's better if you stay in Indonesia with Arielle. Nasabi saakin ng sekretarya mo na ginugulo ka ni Averil."
"Mom, we've already talked about this, right? I have plans at kahit ano pang gawin ni Averil hinding hindi magbabago ang-"
"You have plans but your plans can be ruined sa oras na mahulog ka sa lalaking iyon. And knowing you, you have a good heart-" Tumayo ako't lumapit sa kaniya. Every step i take nadidinig ang malakas na tonog ng takong ko sa tuwing dumidikit ito sa sahig. Nakakakilabot but it was all part of my training. Nasasanay nalang naman ako sa tuwing paulit ulit akong tinuturuan lumakad. Kahit gaano kasakit sa paa kailangan masanay ako.
"Again! Put that thing on her head!"  The instructor shouted at his PA. I've been on the US for One year and Three Months already pero hindi padin talaga ako nasasanay kaya't paulit ulit na gingawa ko ang mga bagay na ito para mas lalong matuto.
I walked easily, chins up, fierce eyes. Nakakaapat na hakbang palang ako ay agad na malakas na tonog ang umalingawngaw sa loob ng mansion. Again, the instructor looked at me, disappointed.
"Your Mother told me that you can master this in just one day but, it's been three days, still no improvement!" Malakas akong bumuntong hininga. Hindi ko naman kasi alam kung bakit pati ito aypag aaralan ko pa gayong maari naman akong magsapatos na lamang.
"Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan-"
"As a Master, as a Leader, you need to be fierce, you need to look scary! Kahit gaano ka pa kahina basta matatakpan mo ang kahinaan mo at magmumukha kang katakot takot okay na! At lahat ng ito, lahat ng pinag aaralan mo ay para sa ikabubuti ng organisasyon mo!" That made me realize something. Hindi simple ang pinasok ko, hindi madali, hindi mahirap kundi sobrang hirap. All those hard works, all those tiring days, all those tiring trainings made me who i am. Inilabas nito lahat ng kakayahan kong matagal ng nakatago sa kalooban ko.
"You can stop helping me, Mom. I can do this on my own, or maybe gave this to me and I'll treat this as my first hard mission." Umalis ako sa harap niya't umakyat. Palaging kasama ko si Arielle sa lahat ng mga lugar na pinupuntahan ko. I can't leave her here. Lalo na't kapag wala ako si Mommy naman ang namamahala ng lahat. I don't want to leave my daughter with a Maid or Bodyguards that'll make her uncomfortable.
"You ready?" My daughter nod her head. Sinuot niya ang isang sunglasses na akala mo papunta kaming beach dahil may beach hat pang suot. Tinignan ko siya ng maigi na agad naman niyang napansin. She raised her sunglasses a bit, sakto lang para makita ko ang mata niya at ang kilay niyang nakataas na ngayon saakin.
"What, Mom?" I laughed a bit dahil sa sinabi niya.
"Why are you wearing that?"
"What that, Mom?"
"That." I looked at her from head to toe. She giggled at agad na hinila ang maliit na maleta niya. I can't understand my Daughter, kahit naman hindi na siya mag dala ng maleta dahil palagi namang may damit nang nakahanda doon, pinapabayaan ko nalang dahil iyon naman ang gusto niya.
"I thought after Indonesia we'll be on Boracay? I heard Madame talking about Boracay that's why..." I sighed. Si Mommy na naman. Palagi niya akong pinapahamak. Imbis na sa iisang lugar lang ang pupuntahan namin talagang may ipinaparinig siya kay Arielle na lugar para lang mawala kami ng mahigit isang linggo.
"Alright, we'll go to Boracay after my business in Indo." At laging ganito. Laging pinagbibigyan ko ang gusto niya.
-
I was holding my daughter's hand on the indo airport. May susundo naman saamin. Isa sa mga bodyguard na nagbabantay sa laboratoryo namin sa bansang ito.
Every person na nadadaanan namin ay napapalingon sa gawi namin dahil sa itsura ng anak ko. While we were on the plane, she got bored then tried to use my make ups and now she look like a clown.
"They keep on looking at us, Mom." Napabuntong hininga ako sa kainosentehan ng anak ko. Ni hindi niya alam na siya ang tinitignan dahil sa itsura niya. Ang galing mang ignora ng anak ko.
"You look like a clown, Baby."
"Really?" Natutuwa pang ani niya. Napahilot nalang ako sa sintido dahil sakaniya. Nagustuhan niya pa ang mukha niya. Hindi ko talaga maintindihan ang anak kong 'to.
"Kariah?" I turned my head to look at the Indonesian guy. Kariah, i usually use that name kapag ganitong sa malalayong lugar pero hindi naman tago ang totoong pangalan ko. Hindi tago ang istado ng buhay ko, hindi tago ang pagkakaroon ko ng impluwensiya sa mga illegal na Businesses.
"Omy gosh! I miss that name, Mom. Can i use mine, too?" Kung mag kakaroon din lang naman ako ng ibang pangalan dapat meron din ang anak ko na talagang tuwang tuwa.
Tumango ako sa lalaki at tumango din ako sa anak kong hawak hawak ko.
"Hello! Do you know my name?" The Indonesian guy nodded as he look at my daughter. Nakita ko na naman ang itsurang iyon, ang mga emosiyong iyon. Inaamin kong maganda ang anak ko pero hindi ko pinapalagpas lahat ng titig nila sa anak ko. Pagnanasa. Nakakagalit.
"Arielle, Stop! You, lead the way tothe car, NOW!" Takot na sinunod ng lalaki ang utos ko. I tightened my grip on my daughter's little hand. Sobrang inosente ng anak ko na hindi niya iisiping may masamang balak ang ibang tao sakaniya. Ayaw na ayaw ko sa mga ganong tao lalo na't harap harapan pa talaga pinapakita ang pagnanasa nila sa ibang batang magaganda.
"You're starting again, Mom. What's the problem?" Bumuntong hininga ako. Hindi din maiiwasanPalagiaagtataka sa anak ko at pagtatanong kunganong nangyayari. Palagi namang pag iling ang sinasagot ko sakaniya.
The car is tinted at may takip ding salamin na sobrang tinted sa likod ng kotse. Umaandar na ang kotse habang busy ang anak ko sa kakakain sa liob ng sasakyan lalona't puno at napapalibutan ng tsokalateng candies ang sasakyan. Siguradong ang Ina ko na naman ang may pakana nito. Umaandar na ang sasakyan ng biglaang tumunog ang cellphone ko. Agad ko itong kinuha at sinagot ng makitang si Mommy ito.
"What?"
"I forgot to tell you. Lahat ng imbestigador at mga ispiya ay nagreport saakin kahapon. Naglilibot na ang mga tauhan nila para hanapin ang anak nina Astrion at Grendel Xerrios. So, with my private investigator's help, napagawan ko ng pekeng pangalan, pekeng birth certificate, pekeng visa's at iba pa ang anak nila. Afternoon, yesterday, agad na nagbook ako ng ticket para sa anak nila-"
"So, inshort andito siya?"
"Yeah."
"Okay, I'll handle her here. Ako nadin ang bahalang ipaliwanag kay Arielle ang lahat." I heard my Mom sighed on the other line. While i look at Arielle, still busy eating those damn chocolates.
"You can just tell her that you adopted her. Pekeng pangalan na ang gamit ngayon ng batang iyon at kasali sa peke ay apelyido natin ang ibinigay ko sakaniya." Naiintindihan ko ang pinapahiwatig ni Mommy. Kami ang mapapahamak kung sakaling....
"Okay, thanks, Mom." Pinatay ko na ang tawag na siyang paghinto naman ng sasakyan. I took out my Alcohol and my handkerchief on my bag. I poured the alcohol on my handkerchief at agad na pinunasan ang mukha ng anak kong may nakakalat pang chocolate na nakihalo sa make up niya kanina.
"Yay!" My Daughter shouted excitedly. Patalon talon pa siya ng makalabas ng sasakyan habang ako ay tinignan ang dalawang bodyguard na nababakas na naman ang kaparehong emosiyon na nakita ko kanina sa isa sakanila. I blocked their view at agad na sumeryoso ang mga mukha nila. Bakit ba sa mundong ito ay puno ng mga manyakis? Wala na bang ibang taong gentleman at walang pananasa kahit sa batang maganda pa sa mas maganda?
"The Kid my Mom sent. Is she here?"
"Yes, Ma'am. She arrived, earlier this morning with seven filipino guards." Seven filipino guards. My Mom surely knows that this Indonesian guys, bodyguards are perverts. I am sure that, the guards She sent are her trusted guards and those guards who has a dark expression.
"Since that Kid has a guards, You with those guards there, can leave us here. They will guard us until my business here done."
"But-" But! Walang but-but! Alam ko ang mga balak nito kapag mag tagal pa sila dito! Baka pati si Aera na kailangang alagaan at hindi pagalawin sa iba ay galawin nila kapag wala ako dito.
Masasama ko silang tinignan at kinuha ang baril sa bag ko. Agad naman silang natakot at pumasok sa kotse't pinaharurot ito. Bumuntong hininga ako't pumasok na sa loob.
Nagulat ako ng nakita ang dalawang batang babae na naglalaro. Napapangiti ako lalo na kapag nakikita si Arielle na tumatawa kasama ang batang babae.
"Mom!" Tumayo siya't lumapit saakin. Simula pagkabata wala siyang kalarong kaedad niya kaya siguro ganito ang excitement na nararamdaman niya at tuwa s atuwing may nakakasama siyang mga batang halos kaedad lang niya. I was taken a back when one of my Mom's guard tapped my shoulder bago pa makalapit ang anak ko. Alam ko na agad na may ibabalita siya kaya naman agad kong isininyas sa anak ko na tumigil sa pagtakbo palapit saakin at maglaro na lang mona kasama ang batang si Aera.
"What?"
"Someone's outside. He said his name is Astrion at kaibigan siya ni Averil Lister Axis."
"Fuck!" Agad na mura ko. Fuck you Axis! I curse you to death! Fuck! Fuck you!