TWO TO three sets of ten push-ups a day as soon as he wakes up. Iyon na ang nakasanayan gawin ni Ren bago niya simulan ang araw. Nitong mga nakaraan linggo, regular siyang nakakapag-gym, palibhasa ay bakasyon. Pero ngayon magsisimula na ulit ang klase, tuwing Sabado na lang niya magagawa iyon. He will spend the next one hour on their mini-gym inside the house. Masyado siyang naging abala sa summer vacation, their whole family went for an Asian Cruise, and it’s only been two days since they came back. Ren is now on his last year in College, next year he will start working with his Dad on their company.
“Good Morning, ‘Nay,” bati ni Ren sa ina paglabas niya ng kuwarto. Nilapitan niya ito saka hinalikan sa pisngi.
Naabutan niya ito na nag-aayos ng pinakamamahal nitong garden. Bahagya siyang natawa ng makitang hinaplos ng Mommy niya ang bulaklak pagkatapos ay hiningahan ito. Nang mapatingin ito sa kanya ay binigyan siya nito ng magandang ngiti.
“Kailangan ba talaga hingahan mo ‘yong bulaklak? Kawawa naman, baka mapadali buhay n’yan,” biro niya.
“Ay, good morning sa guwapo kong anak! Alam mo, hijo, parang kayo lang ‘yan mga anak ko. Wala sila kung wala ako, iisang sinapupunan kayo galing?” sagot ni Panyang.
“Kung ganoon, may kapatid akong calacuchi?” tanong niya.
Natawa ang hardinero nilang tumutulong sa Mommy niya.
“Mang Pedring, itong anak ko talaga. Napaka-talino, mana sa Mommy!” baling nito sa hardinero.
“Ano? Breakfast ka na?” tanong naman sa kanya ng ina.
“Mamaya na po, balik alindog muna,” sagot niya, saka naglakad papunta ng mini-gym nila.
“Regine! Nasaan na ‘yong kapatid kong pengkum?” tanong niya sa isang kasambahay na dumaan.
“Ay nasa kusina po,” sagot nito.
“Pakitawag naman please,”
“Okay Sir,”
Mayamaya ay dumating ang nakababatang kapatid niya.
“Pssst, halika dito! Oras na para sa balik-alindog,”
Pinusod nito pataas ang buhok saka lumapit sa kanya. “Ikaw lang naman hinihintay ko eh. Tagal mong magising,” sagot nito saka pumasok sa loob ng gym. Before starting, Ren played some upbeat music.
“You should stretch in the morning, Reg. Para matunaw ang mga bilbil mo,” puna niya.
“Tse! Nagsalita ang mahina kumain,”
“At least ako regular akong nag-exercise. Eh ikaw? Wala kang ginawa kundi kumain, kaya ang taba mo,”
“Kuya, stop nagging!”
“Bawasan mo kasi pagkain mo, ang takaw mo eh,” panunukso niya.
“’Nay oh!” sigaw ni Regine.
Tumawa lang siya ng malakas saka pinagpatuloy ang pag-exercise. Pagkatapos mag-stretching, treadmill naman ang hinarap nila. Natutunan niya ang ganon klase ng exercise sa Daddy nila, their dad has a good body for a fifty-year old. Even their Mom, kaya lang ay bihira itong sumali sa exercise nila dahil magkakasakit ito kapag hindi inunang harapin ang hardin nila. Did he mention that his Mom is
obsessed with flowers?
Pagkatapos ng halos thirty minutes sa treadmill, Regine gives up.
“I’m done, may lakad pa ako,” sabi nito.
“Saan na naman ang punta mo?” tanong niya.
Bago lumabas ng gym ay lumingon ito sa kanya. “Foodtrip with Yelena and the other girls,” sagot ng kapatid.
“Oh, okay. Ingat kayo,” sabi pa niya.
“Oh by the way, Kuya, alam mo ba? Feeling namin anytime magko-confess na si Wil kay Yelena?”
Bigla siyang huminto sa pagtakbo sa treadmill at in-off iyon, saka siya tuluyan nawalan ng kibo. Ni hindi siya lumingon sa kapatid, at nahulog sa malalim na pag-iisip. Bumigat ang dibdib at parang piniga ang puso niya.
“Wil is being too obvious that he likes Yelena. Kaya feeling namin anytime aamin na siya,” dugtong pa ng kapatid.
“Bakit mo sinasabi sa akin ‘yan?” pormal niyang tanong.
“Wala naman, gusto ko lang malaman mo,” anito.
“Umalis ka na, ikaw maysabi may lakad pa kayo,” pasimpleng iwas niya.
“Are you okay with that?” sa halip ay tanong ni Regine.
“Wala kaming relasyon ni Yelena, we’re friends.”
Nakakalokang tumawa ang kapatid.
“Yeah right, masyadong showbiz ang sagot mo. As if I didn’t know,” anito.
Hindi na siya sumagot pa.
“Anyway, bye Kuya,” paalam ni Regine.
Nang mapag-isa ay saka tila natauhan si Ren. Humugot siya ng malalim na hininga saka bumaba ng treadmill. Pumikit siya saka pilit inayos ang takbo ng isip, tinaboy niya ang pagsiksik ng imahe ni Yelena. Bago siya magsimula sa dumbbell, hinubad muna niya ang suot na sando ng maramdaman na basang basa na iyon ng pawis at tanging suot na shorts na lang niya ang natira.
Bumalik sa pag-exercise ang kanyang isip ng magsimula siyang mag-dumbbell ng sumunod na labinlimang minuto. Then, he wrapped up his morning exercise with another three sets of push-ups.
“Junior, anak!” narinig niyang tawag ng ina.
Parang gustong sumabog ng eardrum niya sa narinig na paraan ng pagtawag nito sa kanya. Pagbukas niya ng pinto ay nakaangat na ang kamay ng Mommy niya at akmang kakatok.
“Mom, I told you to stop calling me that. Malaki na ako,” saway niya.
“Ah basta! Ikaw pa rin ang Rene Roy Cagalingan Junior ko!” parang batang maktol nito.
Bumuntong-hininga siya saka napailing.
“Ang kulit mo talaga, Panyang,” natatawang biro niya sa ina.
“Anyway, nandiyan sila Page at Aven,” sagot nito.
Paglabas niya ng gym. Naabutan niya ang mga ito na nasa dining area at abala sa pagkain.
“Uy pare, tara kain ka nitong pagkain n’yo!” alok sa kanya ni Aven.
“Ang sarap talaga dito sa inyo,” sabi naman ni Page.
“Wala bang pagkain sa mga kusina n’yo at pagkain namin trip n’yo ubusin? Ikaw Aven, chef sila Tito Vanni at Tita Madi,” sagot niya.
Nakakunot-noo na lumingon sa kanya ang dalawa.
“Pinapalayas mo ba kami?”
Ngumisi siya sa mga ito. “Ang ibig kong sabihin, kain lang ng marami,” sagot niya.
Nagkibit-balikat lang ang dalawa saka pinagpatuloy ang paglamon... este, pagkain pala. Mayamaya ay naki-join na rin siya dalawa.
“Anong plano ngayon araw?” tanong ni Ren sa mga kaibigan.
“Ewan ko, hindi pa lumalabas sina Hajime,” sagot ni Aven.
“Tara labas muna tayo doon,” yaya ni Page.
“Okay, maliligo lang ako saglit,” paalam niya.
Paakyat na si Ren sa kuwarto niya ng makasalubong si Regine at humahangos.
“Hoy! Saan ang punta mo?” tanong niya.
“Sa labas, makikiusi,” sagot nito saka tumatakbong lumabas ng bahay.
Nagkatinginan si Ren at mga kaibigan. Parang nababasa nila ang isip ng isa’t isa at sabay-sabay silang tatlo na sumunod kay Regine. Pagdating sa labas ay naabutan nila si Yelena na nakalupasay sa gitna ng kalye habang si Stefani ay nakalahad ang palad, sa unang tingin pa lang ay alam niyang nag-aalok ito ng tulong para alalayan tumayo si Yelena. Pero napakunot noo siya ng biglang tabigin ni Yelena ang kamay ni Stefani at mag-isang tumayo.
“Kung ako sa’yo, I will stop pretending! Because in the first place, ikaw naman ang tumulak sa akin!” singhal ni Yelena kay Stefani.
Sa kabila ng naging reaksiyon ni Yelena, ngumiti lang si Stefani.
“I’m sorry, Yelena. Hindi ko sinasadya, nagbibiro lang naman ako,” malamyos ang tinig na sagot nito.
“Tigilan mo nga ako ng kaplastikan mo!” galit na sigaw nito sa kaharap.
Bago pa tuluyan magkainisan ang dalawa, lalo na si Yelena na kilala niya ang ugali na walang inaatrasan. Minabuti na ni Ren na pumagitna sa kanilang dalawa.
“Yelena, that’s enough,” saway niya.
Salubong ang kilay na tumingin ito sa kanya. “Bakit ako ang sinasaway mo? Tinulak niya ako at sinasadya niya ‘yon! Huwag kang maniniwala diyan, dahil
nuknukan ng sinungaling ‘yang babae na ‘yan!” walang prenong sagot ni Yelena.
Napalingon si Ren kay Stefani ng kumapit ito sa braso niya. Nakita niya ang takot sa mga mata nito, pagkatapos ay tila naiiyak na tumingin sa kanya.
“Ren, hindi ko talaga sinasadya. Nag-agree tayong dalawa na maging friends na, di ba? Naging komportable agad ako sa’yo, kaya tinukso kita doon sa bestfriend mong si Wil. Hindi ko naman sadya na itulak ka. Why will I do that to you? I really want to be your friend, Yelena. Why do you hate me so much?” naiiyak na depensa ni Stefani sa sarili.
“Sinungaling!” sigaw ni Yelena.
“I said, stop it Yelena! Hindi magagawa ni Stefani ang sinasabi mo!” pagtatanggol niya sa katabi.
“Oo na! Ako na ang sinungaling! Diyan ka naman magaling eh! Ang ipagtanggol at maniwala sa plastik na babaeng ‘yan! Eh di magsama kayo!” galit na sagot nito sa kanya sabay talikod at lakad palayo.
Pagtingin niya kay Stefani ay lumuluha na ito habang hindi pa rin bumibitaw sa pagkakakapit sa kanya. Pagtingin naman niya muli kay Yelena, ay doon lang napansin ang nagdudugong kamay nito. Hindi nag-dalawang isip si Ren na habulin ang dalaga at agad na hinawakan ang kamay na may sugat. Ni hindi na niya nilingon si Stefani dahil mas nangibabaw ang pag-aalala niya kay Yelena.
“You’re hurt,” aniya.
Hindi siya agad nakaimik ng makita ang luha mula sa mga mata ni Yelena matapos nitong lumingon. Bumigat ang dibdib niya ng makita ang lungkot sa mga mata nito. Inangat niya ang kamay na hawak nito.
“Ito? Wala ito, kaya kong tiisin ang sakit ng sugat na ‘to. Walang-wala ito, Ren,” makahulugan sagot ng dalaga.
That moment, he knows Yelena is hurting because of him. Gusto niyang maniwala gaya ng ginigiit nito, pero hindi niya magawang gawin. Ren knows Stefani so well, nasaksihan na niya ang kabutihan ng puso nito. While Yelena, he knows her
Very well too. Mainit ang ulo nito, mabangga lang ay nagagalit na agad ito. Maigsi ang pasensiya ng dalaga, at palaging maangas. Siga nga kung tawagin ito ng mga kaibigan nila. Palibhasa ay lumaki sa Lolo nitong Pulis kaya ganoon ito kumilos. Ang hindi niya maintindihan ay bakit kailangan i-bully ni Yelena si Stefani.
Ren and Yelena both know they have special feelings for each other. They were so close with each other before. Ngunit nagbago unti-unti ang lahat ng maging magkaibigan sila ni Stefani. Yelena started to drift away from him. Doon din nagsimula ang pangbu-bully nito kay Stefani. At hindi niya maintindihan kung bakit ang laki ng galit nito sa kabila ng paliwanag niya na wala silang relasyon bukod sa pagiging magkaibigan. But Yelena’s stubborn heart won’t listen to him.
“Yelena,” usal niya.
Binawi nito ang mga kamay saka nagpatuloy sa paglalakad palayo. Hindi makatiis ay sumunod siya kay Yelena. Bago pa man makapasok sa gate ng bahay ay naabutan ito ni Ren at muling hinawakan sa kamay. Luhaan pa rin na tumingin sa kanya si Yelena.
“Come with me,” aniya.