Isang lingo na ang lumipas nang pumunta kami sa sambahan ni Alexis. Iniisip ko pa rin s’ya hanggang ngayon. Andito kami ngayon sa bahay ni Nicole at nasa sala sila at sumasayaw. Wala ako sa wisyo para sumayaw kaya nandito ako sa hapag at kumakain ng binatog.
Nakatulala ako nang hawiin ni Joy ang harapan ko. "Sehan!" tawag n'ya sa akin.
Napaangat ako ng tingin sa kan'ya.
"Di ka sasali?" tanong n'ya.
Umiling ako.
"May iniisip lang 'yan!" sabat ni Angelica.
Pumasok ako sa loob at nakita ko sina Alexis at iba pa n'yang kagrupo.
"Ayaw mong sumali 'dun?" tanong nito sa akin.
"Ayoko," sagot ko at pumuntang dispenser para kumuha ng maiinom.
Naririnig ko silang nagbubulungan at napatigil pagkaharap ko sa kanila.
"Samahan mo na lang ako." Si Alexis ulit.
"Saan?"
"Computer shop," maikling sagot n'ya.
Nagningning ang mga mata ko at basta na lang tumango. Ngayon lang ako makakapagcomputer ulit. Nagpaalam kami at sinabing babalik din kaagad makalipas ang iang oras.Habang nasa loob, nakita kong iisa lang ang bakante.
"Ay, paano ‘yan? Isa lang ang bakante,” puna ni Alexis.
Kasama sana naming sina Adrian at Justin kasi maglalaro sila ng LOL. "Dapat pala hindi na ako sumama," mahinang sabi ko nang pagmasdan ko ang mga tao sa shop.
Ayaw nang maalis sa ilong ko ang naghahalong asim at bango sa hangin. Nag-impit ako ng tawa nang mapansin ko rin si Alexis na magkunot ang mga ilong n’ya. Diretsong pumunta si Alexis sa bakanteng cubicle at binuksan ang computer.
Ilang minuto, binigay n'ya sa akin ang headphones at bimpo n'ya. Nagtaka naman ako kung para saan ito. Nalingon ako sa katabing cubicle at ginaya na lang ang paglagay ng bimpo sa ulo bago isuot ang headphones. Nakita ko ang pagbukas at pag-log in n’ya sa Garena bago buksan ang YouTube.
"Pakinggan mo lang, kapag tapos na kalabitin mo ako," sabi n'ya. Hinila n’ya ang upuan sa gilid pero pinili kong tumayo na lang sa likod n’ya.
“Well, you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
Only know you love her when you let her go Only know you've been high when you're feeling low…”
Nakapikit ako habang sumasabay sa tugtog. Nailang ako bigla kaya ko hinubad ang headphones.
"Gusto ko rin mag-computer." Kinalabit ko s'ya.
"Eh, wala kang p'westo," mahinang sagot n'ya.
"Edi babalik na lang ako roon," sabi ko.
Nilingon n'ya ako at tumango.
Aba?! Hinatid ako tapos hindi ako ibabalik?
“Sige, bukas na lang.”
“Ingat ka.”
Hindi ko na s’ya napilit na ihatid ako pabalik dahil naglalaro na s’ya. Naglakad na lang ako pauwi. Pabalik-balik lang ang tingin ko sa paanan ko at babalik paitaas. Tahimik ang buong lugar, malapit na ako sa eskinita sa amin. Bago pa ako makaliko, nakita ko ang iba ko pang kaklase. Tinawag nila ako.
"Louise!" Napalingon ako sa kanila at lumapit.
"Bakit?"
"Uuwi ka na?" tanong ng isa sa akin.
"Wala naman akong gagawin kila Nicole at saka ayaw ko naming sumayaw," paliwanag ko.
"Ayaw mo i-try?" tanong nila ulit.
"’Wag na lang," sagot ko.
"Pft." Impit nilang tawa.
Natahimik kaming lahat. Pinaupo nila ako.
"Gala tayo?" Aya nito.
Tumingin silang lahat sa akin. Naghihintay ng sagot.
"A-ahh, o-okay. Sige, sabi n'yo, eh." Napakamot ako sa ulo.
"Yes!" sabay-sabay nilang sigaw.
Tumayo na sila at naghanda na sa pag-alis.
"Wala ka bang nakalimutan?" tanong ng isa.
"Wala naman," kaswal na sagot ko.
"Tara na, saan tayo?" tanong ng isa sa isa.
Sa dami namin, hindi ko na sila naalala.
"Sa Park na lang tayo? Para malapit lang. Ang init kapag sa mall tayo ngayon."
Alam ko naman na ang papuntang park, pumwesto ako sa may gitnang grupo. Sampu kami at lahat kami walang dalang payong. "Sana pala hindi ko iniwan 'yung payong ko sa inyo, Shiello," sabi ng isa.
"Tanga ka lang talaga, sis. Makakalimutin ka! Wala! Walang naiwan sa bahay naming payong! Echosera," sagot naman n'ya.
Lahat kami nagtawanan.
"Hayaan n'yo na, babalik naman tayo ng mga bandang hapon na, eh," sabat ng isa.
Hanggang sa naglakad na kami at samu't saring k'wento ang nasasabi nila. Tumatawa lang ako kapag may nakakapansin sa aking hindi nagsasalita.
Napaupo na kami sa nakakapagod na lakad. "Ano? Fishball na lang ulit?" tanong ng isa.
Tumango ako at ang lahat at naglabas ng tiglilimang piso.
"Ikaw, Louise?" tanong nito. Naglabas naman ako ng pera.
"Ayon! Nice!”
Habang bumibili ang iba, napaupo ako sa swing at maya-maya naiduyan ako bigla.
"Ano mo si Alexis?" Usisa ng isa.
"Huh?"
"Lagi kaya kayong magkasama." Napaupo s'ya sa tabi ko.
"Kaklase ko s'ya--- kaklase natin," sagot ko.
"Eh, ano 'yung pagsama n'ya sa'yo sa simbahan nila?" Usisa pa n'ya.
"Malay ko, bigla nalang akong isinama." Ikwenento ko na ang nangyari. Nagtanong din s'ya kung anong itsura ng sambahan nila. Pati sila, namangha.
"Eh, bakit ikaw ang isinama? Look, ngayon lang kayo nagkakilala..." sabi n'ya.
Napatigil ako. Ang alam ko, curious ako tungkol sa kanila at isinama ako ni Alexis sa kanila para malaman ko.
"Isang buwan pa lang tayo magkasama tapos grabe 'yung pagdikit sa iyo ni Alexis. Hindi ka ba naiilang?"
"Hindi," mabilis na iling ko.
"B-baka nga close na talaga kayo," sabi n'ya saka tumayo. Pero pinigilan ko s'ya.
“Hindi, ah! Curious kasi talaga ako tapos nalaman n’ya? Malamang ituturo at ipapakita n’ya sa akin ‘yun.”
Napatango sila at bumalik kami sa upuan namin kanina. Nagusap-usap kami hanggang sa maubos ang fishball na binili nila at ang mga inumin. Nag-kwento sila na dpat daw ay maghahanda sila para sa English class naming kaso hindi na raw natuloy dahil kulang-kulang sila. Pare-parehas kaming kinakabahan dahil unang Performance Task naming ito at kalahati sa section naming ay hindi ko kakilala.
"Prepared na ba kayo?" baling nila sa akin.
Tipid akong ngumiti.
"Sana maganda 'yan!" sabi ng isa.
"Hala? Porke first group?" tanong ko.
"Malamang!" Sabay-sabay nilang sagot.
Napabuntong hininga ako.