Gulat akong napatingin sa pinanggalingan nung sigaw. It's a man! Dahil sa sigaw niyang 'yon ay nakikisabay na rin ang ilan.
“Kissss!” hiyaw nung mga groomsmen.
Napatingin ako kay Lito na nasa aking gilid, nakatingin pala siya sa akin, na para bang sinusuri ang aking reaksyon. Naramdaman kong namumula na pisngi ko dahil sa kantyaw nung mga guests.
Bahagya akong bumuga ng hangin upang maipalabas ang kung ano man ang bumabara sa aking lalamunan. Kinakabahan ako at nahihiya.
Ngumiti ako ng kaunti sa mga taong nasa aking harap, lalo na sa lalaking nagpasimuno. At nagsalita.
“I'm sorry but we're not in that kind of relationship to ki—” di ko natapos ang sasabihin ko nang may nagputol.
“Yes you are Miss!” isa sa mga groomsmen habang nakangisi.
“Yeah! I heard the both of you are in a relationship!” sigaw din nung kaniyang katabi. Napasinghap naman ang iba, lalo na ang mga kababaihan.
I guess some guests knew about the issue and some didn't. Halata naman sa reaksyon nilang nagulat. Ako nga din eh nagulat. Nagpalakpakan din ang iba dahil sa tuwa at sa kanilang narinig.
Ano bang nakakatuwa?
Ang awkward.
I smiled bluntly at tumingin kay Lito. Halatang natutuwa dahil sa nakikita niya na kinain na ako ng kahihiyan.
Tumingin siya sa akin at nagkibit balikat lang. Looks like he's saying, “it's not my fault”. I rolled my eyes at him dahil di man lang niya pinagsabihan ang mga groomsmen na we're not really in a relationship, mga kakilala pa naman niya iyon. I even saw them together with him sa isang pic na na i-post sa ig. Nadagdagan pa talaga ng gasolina ang apoy.
I felt a sigh of relief nang umalingawngaw ang tunog ng microphone. Mukhang magsasalita na ang host ng kasal.
“Wow what a twisted fate, but please, Ladies and Gentlemen be considerate. It's their relationship and we shouldn't be—” di natapos dahil inagaw ni Lito ang atensyon niya.
Lito slightly raised his palm na naging rason upang tumigil sa pagsalita ang host. Napatigil din sa hiyawan ang mga kanina pa nagpupumilit na mag halikan daw kami. Tumingin ako sa host at ngumiti, ngumiti din siya sa akin pabalik.
Tumikhim si Lito at nagsalita.
“I'm sorry folks, but my girl is a bit shy.”
Ngumiti pa ako sa mga taong na sa harap namin pero nawala ang mga 'yon nang ma realize ko ang kaniyang sinabi. Napatingin ako sa kaniya dahil sa gulat. Are you kidding me?!
Naghiyawan ang crowd dahil 'don. Naramdaman ko rin na inilagay niya ang kaniyang kanang kamay sa aking bewang.
“You are so thin.” he whispered
Hindi ko siya pinansin dahil hiyang-hiya na ako. Nang pa-alis na sana kami para bumalik sa kung saang table, ay bigla siyang lumingon sa akin at hinawakan ang aking pisngi gamit ang kaniyang kaliwang kamay at binigyan ako ng malambot na halik sa mga labi.
Dahil sa bilis niyang pagkilos ay di ako nakapag- react agad. Mas lalong naghiyawan ang mga bisita. Nasisiyahan din sa amin si Eleanor, she looks so happy. Ngumiti nalang din ako sa kanya.
Kinuha ni Lito ang kaniyang kamay na naka hawak sa aking bewang at ginamit ito upang hawakan ang aking kaliwang kamay. Obviously nag holding hands kami, bahagya kong hinihila ang kamay ko pero ang higpit niyang humawak. Buti nalang hindi masakit.
Naglakad kami papunta sa table ko kanina, hindi sa table niya. Looks like he's sensitive naman, marami kasing tao dun sa table niya unlike sa table ko na ako lang mag-isa.
Hinila niya ang upuan at pina upo niya ako dun, kinuha niya rin ang isang upuan na nasa aking harapan at inilagay yun sa aking tabi. Magkatabi kaming nakaupo. Hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko.
“Let go of my hand” I said.
Tumingin lang siya sa akin at hindi pinakinggan ang aking sinabi.
“I said let go of my ha—” pinilit kong hinila ang kamay ko pero ang lakas niya. Hindi ko rin natapos ang sasabihin ko dahil may pumutol na naman nito.
Bakit ba 'di nila ako pinapatapos magsalita? I look at the person in front of us.
It's a man...and a lady. May babae palang nakasunod sa kaniya. Ngumiti ito sa akin but I did not smile back. Dahil aside sa na bwi-bwiset na ako kay Lito, I saw her awhile ago when Lito announced our relationship, she rolled her eyes at me! And I am not stupid enough to think na 'di yon sinasadya because I can see she was ready to pull my hair if given the chance.
I don't like the way she looks and flips her hair at me. She even raised her brows so I am not befriending a bitch. I look at her from head to toe upang maramdaman niyang hindi ko gusto ang katauhan niya.
Inabot ko ang tubig na nasa mesa at saka ininom ito.
Nagsalita na rin ang lalaking nasa aming harapan na ngayon ay nakaupo na rin, katabi nung babaeng kasama niya.
“Dude you are so secretive, bat di mo sinabi sa tropa na may jowa ka na pala.” sabay tawa at tumingin sa akin. Ginantihan ko nalang din siya ng isang ngiti.
“Actually we prefer to make it private.” Manuel replied. “But unfortunately...” tumingin siya sa akin. “may nag bunyag.” he smiled. A genuine one.
He lick his lower lip at niluwagan ang paghawak sa aking kamay.
He rubbed his finger in the back of my palm.
“But it's okay though, I still like her.” he said.
Itinaas niya ang kamay ko papalapit sa kanyang mukha at saka hinalikan ang likod ng palad.
Ngumiti ito sa akin. Habang ako nakatitig pa rin sa kanya. What the hell is he doing?
Ibinaba niya rin naman ito. Nagsalita rin ang kanyang kaharap.
“Fine, it's your love anyway.” sabi nung lalaki na naka taas ang dalawang kamay na para bang sumusuko nalang sa pakikipag-talo kay Manuelito.
“Oh I forgot to introduce my name, I am Moreno Gutierrez.” he extended his arm but before I get the chance to shake hands with him, Manuelito instead took it for me.
“She's Violet, my girl.” he directly said. Napa tawa nalang si Moreno sa kanya.
“Possessive” Moreno chuckled.
Dahil sa pinagsasabi ni Lito ay bahagya ko siyang tinadyakan sa isang paa. Napagalaw siya bigla dahil don, but instead of glaring at me. He just glance at me at put his hand above the cloth in my legs, almost enlacing it. Kahit na naka dress ako at nasa surface lang ng cloth ang kamay niya ay randam ko pa rin yon hanggang balat.
Nagpatuloy parin sila sa pag-uusap, di ko na rin maintindihan kung ano-ano ang mga iyon dahil di ako maka relate. Napatingin nalang ako sa babaeng kaharap ko na nakatingin pala sa kamay ni Lito na nakadapo sa aking binti. Nang maramdaman niyang nakatitig ako sa kaniya ay napatingin siya sa akin at ngumiti. She's beautiful, ngayon ko lang na realize. Ang taas ng pilik mata niya at ang tangos rin ng ilong. Her eyes is stunning too that suits her very well especially when she smiles. I think she's half Filipina and half Spanish. Nagulat ako ng inilahad niya rin ang kamay niya sa akin.
“Nice to see you Violet, I am Veronica.” she said as she smiles at me.
Her voice is so good to hear dahil sa ganda nito. I guess she's a singer. Magiging perfect na siguro siya if she did not rolled her eyes at me. Dahil di naman ako medyo bastos na nilalang ay inabot ko ang kamay niyang nakalahad.
“Nice meeting you too, Veronica.” I said and smiled at her bluntly.
“Congratulations on getting that free access ticket.” Veronica
Stop congratulating me, I don't like that resort at all. At mas lalong hindi ko gusto ang lalaking makakasama ko. Tumingin ako kay Lito na nakikipag-usap pa rin kay Moreno. But since hindi ako pupunta at babayaran ko nalang ang amount ng free access ay wala na akong pro-problemahin pa. I'm sure Lito has money too so he can pay for his. He's rich.
“Nah it's not that big deal.” deretsa kong tugon kay Veronica.
She slightly chukled dahil sa sinabi ko. Napailing pa siya sa akin, I guess she's annoyed on the way how I replied to her congratulatory expression.
“Aren't you gonna go?” Veronica amazingly said. Looks like shes testing my patience.
The way she smiles, look and talked to me is sarcastic. I smiled back and said a word.
“No.” I confidently said and drank the wine na kakalagay lang nung waiter kanina.
She pouted and smiled at me na nakikita ang ngipin, halatang sarkastiko. She even fliched her eyes while pouting at me.
“Awe Violet, Let bygones be bygone.” this time she did not smile. Nawala rin ang mga ngiti ko dahil sa sinabi niya. I gave her a cold stare for a second. And I immediately laugh out of sarcasm because of what she said.
I stop laughing at bahagyang napabuntong hininga.
“Shut up Veronica” I directly said to her habang malalim na nakatitig sa kaniyang mga mata. Nakatitig din siya sa akin. Naramdaman ata nung dalawang lalaki ang tensyon sa pagitan naming dalawa kaya hinawakan ni Manuel ang aking kamay at saka pinisil ito upang maagaw ang atensyon ko. He smiled at me, worrying about something. I did not smile back at him kasi nabi-bwiset pa rin ako sa kaniya hanggang ngayon. Dahil di naman masyadong mahigpit ang pagkahawak niya sa akin ay madali kong nahila ang kamay ko. I stand up and excuses my self. I don't care if it looks like I lose to Veronica kasi kung tutuusin talo naman talaga ako. I immediately go to the bathroom. I can even hear Lito's voice calling for my name pero deretso lang akong naglakad.
I feel so dumb, ang sakit ng puso at lalamunan ko. Hindi ko alam kung bakit sa tuwing may magsasabi sa akin na kakalimutan ko nalang lahat ng nangayari sa akin noon ay bigla na lang talaga akong manghihina. Totoo naman kasi talaga ang sinasabi ni Veronica. Let bygones be bygone. Kailangan ko ng iwanan ang pinagdaanan ko sa nakaraan dahil kung dadalhin ko parin ito hanggang ngayon ay habang buhay ako nitong susundan.
Hindi ako makakapagpatuloy.
Pero ang sakit kasi. Ang sakit-sakit. Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko. Pinahiran ko ito kasi ayaw kong may makakitang umiiyak ako. Pinangako ko na noon sa sarili ko na hindi na ako muling iiyak pa. Hindi na ako muling magpapakita ng kahinaan sa mga tao.
Bago pa man ako makapasok sa ladies comfort room ay may humawak sa kamay ko dahilan ng pagtigil ko sa paglakad. Hinarap niya ako sa kanya at nagsalita.
“Violet that's rude—” napatigil siya sa pagsalita nang makita niyang luhaan ako.
Pinahiran ko naman ang mga luhang pilit na lumalabas sa aking mga mata. He panicked. He immediately look for his handkerchief to offer it to me. But before he could pull some gentleman deeds, I immediately stop him.
“I can wipe my own tears, and stop saying you own me. Stop adding fuel to the fire Manuelito. Stop messing around, I am not your girl nor your woman. No one owns me, you are not my boyfriend or my husband. We are not in a relationship, I'm sorry if I dragged you to this mess but I will clean it. Kung di mo ako tutulungan at least do not make things worst.” I bluntly said and left him there.
Hindi nalang ako nagpunta ng cr, instead kinuha ko ang bag kong naiwan ko sa table namin kanina. Buti nalang wala na don sina Veronica at Moreno. Nagpaalam ako kay Eleanor na uuwi na ako. Good thing she understands me.
Nagpunta ako sa parking at hinanap ang aking sasakyan. Pag pasok ko sa kotse ko ay napaiyak na lang ako dahil sa bigat ng puso ko. The past is killing my mind and heart again.