Chapter 5       
                   
               Ikaw nga..
              Agad niyang nakilala ang makisig na binatang iyon. Ito ang dahilan ng pagparito niya sa daigdig. Ang makisig na binatang ito ay bahagi ng kanyang misyon.
               " AHEMM!...", pukaw ng lalaking nakaupo sa kasunod ng upuan ng makisig na binata. Napatingin siya rito." Janna, dito ka na umupo. "  
               Tumayo ang lalaki at lumipat sa likuran ng iniaalok nitong puwesto. Naalala nyang ito rin ang tumulong sa kanya kanina. Naupo na siya at nilingon ang lalaki.
               " Ginoo, salamat sa iyong tulong at pati rito sa upuan ", aniya rito.
               " Wow naman, kung maka - ginoo dalisay! Jaren na lang. At yang pogi sa tabi mo, yan si Marco. "
              Tiningnan niya ang makisig na binata sa kanyang tabi. Nilingon siya nito. Kumabog ang kanyang dibdib. Gayunpaman, hindi niya maialis ang tingin nya rito. Bahagya pa siyang nagulat ng bigla itong magsalita.
              " Mukha ba akong blackboard? ", seryosong tanong nito.
              " H - ha? "
              " Wala sa mukha ko ang lessons kaya wag mo akong titigan, naiirita ako. "
              Napapahiyang binawi niya ang tingin.
             " Pagpasensyahan mo na yang isang yan, may pagka - moody talaga siya ", bulong ni Jaren mula sa likuran niya.
             Napabuntong hininga siya.
             Oo nga. Hindi ako dapat paapekto sa kasungitan niya.
                                        
               " Wuy Janna! Lunch break na, tumayo ka na dyan ", ani Jaren sa kanya.
               Nakatayo na rin ang mga kaklase niya at nagsilabasan na ng silid.
               " Saan tayo pupunta? ", tanong niya.
               " Sa canteen... alam mo Janna---- okay ka lang? Para kasing wala ka sa sarili eh ", tila natatawang ani Jaren. " Tara na, sabay ka na samin ni Marco mag - lunch. Libre ko ."
              " Ayos lang ba yon ginoo? ", baling niya kay Marco.
              " Hindi ko naman pag - aari ang canteen ", masungit na sagot nito at tinalikuran siya.
              Napilitan siyang tumayo at sumunod dito. Bigla itong pumihit kaya' t napaatras siya at natapakan ang paa ni Jaren na nakasunod na rin pala sa kanya.
              " Aw! ", react ni Jaren.
              " B - bakit ka bumalik? ", takang tanong niya kay Marco.
               " Wag mo nga akong tawaging ginoo. May pangalan ako ", nakasimangot na sita nito bago muling pumihit para maglakad.
               Grabe mas nakakatakot siya kesa kay Maiden Althea...
               Baka biglang malagas lahat ng pilak niyang buhok sa takot niya sa lalaking ito!
                                             
                Hindi niya magawang sumubo ng pagkain.Hindi lang dahil sa hindi niya iyon ginagawa sa Santuaryo kundi dahil na rin sa matatalim na sulyap ni Marco sa kanya.Baka bigla na lang siya nitong saksakin ng kubyertos.
                  Hindi naman siguro...
                 " Janna," pukaw sa kanya ni Jaren." Hindi ka ba kakain lalamig na yang pagkain mong dati nang malamig-------"
                " Tumigil ka nga dyan. Baka marinig ka nung cook  yari ka ",  saway dito ni Marco.
                 " Talaga namang iniinit lang yung ibang --------"
                 "Sshh!"
                " Ang gusto ko lang sabihin,  malapit na matapos ang breaktime ", pag - iiba ni Jaren.
                " Sa ibang table na lang ako kakain ", paalam niya at agad na tumayo. Naghanap siya ng ibang mauupuan at mapalad siyang makakita ng isang table kung saan isa lamang  ang nakaupo.
                " P - pwede makiupo ? ", tanong niya rito.
                " Sige lang ", sagot nito
                Umikot siya sa lamesa upang pumuwesto sa harap ng babae. Nang makaupo siya ay nanlaki ang kanyang mga mata ng makita niya ang mukha nito.
                Ang soulmate ni Marco!...
                Napatingin ito sa kanya. Ngumiti ito .
                " Oh, hi! Ikaw yung transferee right? ", tanong nito. " I' m Chanelle. "
                 " Ako naman si Janna", aniya at tinanggap ang nakalahad nitong palad.
                  Nginitian ulit siya nito. Salamat naman at may mabait parin sa daigdig. Makakakain narin siya dahil sa totoo lang, mahapdi na ang sikmura niya.
                  Hay.. hirap na nga maging cupid hirap pa maging tao!
                " Teka, highlights ba yan? ", biglang tanong nito.
                " Ha? ", kunot - noong tanong niya.
                " Yang silver strands sa hair mo.. "
                " Ah.. eto ba? Ah..eh.. oo ",   yata.
                " Very nice! Very unusual too. I like it. "
                " Oo nga.. very.. ", nakangiwing sagot niya.
                                            
                " Marco. Marco. Marco. Tsk tsk tsk!  "
                " Ano na naman ba yun? ", kunot - noong tanong niya kay Jaren.
               Pabalik na sila ng classroom at sa wakas ay di na nila kasabay ang weirdong transferee na yun. Hindi niya alam kung bakit parang naiinis siya rito.
              " I'ts your fault kaya umalis si Janna kanina. Natakot ata sayo. Parang gusto mong lunukin ng buhay yung tao. "
              " I don' t care. "
              " Pero alam mo, maganda siya e. Kaso may pagka - weird. Ah, siguro nagulo ang peace of mind nung masilayan ang kaguwapuhan mo. "
              " Shut up! "
              " Ang sungit mo naman. Meron ka ba ngayon? ", buska nito.
              " Pag di ka pa tumigil ------ "
              " Sabi ko nga, shut up na.. ang mga gwapo masunurin ", suko nito.
               Tiningnan niya ito ng masama bago pumasok ng classroom.
                                            
                " Janna, san ka ba umuuwi? Tara, hatid na kita ", alok ni Chanelle sa kanya.
                 Oras na ng uwian at nasa labas na sila ng paaralan. Hindi siya hinintay nina Marco kaya kay Chanelle siya sumabay. Mayroon itong taga - sundo at magarang sasakyan. Samantalang siya, hindi niya naitanong sa mga maiden kung saan siya titira.
               " Ang totoo, maghahanap pa ako ng matutuluyan...mas mabuti sigurong maglakad ako, baka may madaanan akong paupahan ", aniya.
              " Ganun ba? Samahan na kita, tapos if we don't find one, pwede ka mag - stay sa house ko ", alok nito.
              " Salamat Chanelle pero nakakahiya na sayo ", tanggi niya. " Okay lang talaga ako. "
             " Sure ka ha? ", tanong nito. Tumango siya. " Alright. See you tomorrow then. Bye! "
             " Bye..."
              Sumakay na ito sa sasakyan nito at siya naman ay nagsimula ng maglakad. Saan naman kaya siya pupunta ngayon?
              Hay buhay nga naman!
              Nakarating siya sa mga kabahayan at nanag masigurong walang ibang taong makakakita sa kanya, inilabas niya ang salamin.
             " Eerin... "
             " Janna! ", anito na bakas sa mukha ang tuwa. " Kumusta ang araw mo? "
             " Ayos naman. Hindi masyadong nagtanong ang sa tunay kong pinagmulan. Tila inaasahan na nila ang aking pagdating. "    
             " A.. siguro, wnagawan na ng paraan iyon ni Maiden Aliyah... mahusay talaga siya hindi ba? "
              " Teka, saan nga pala ko titira? Kung uupa ako ng bahay, wala akong ipambabayad. At kung meron mang inihandang bahay sina Maiden Yellina, hindi ko naman alam kung nasaan yon.. nakakalito ang lugar na ito Eerin."
              " Mmm.. bakit di ka makiusap kay---- "
              " Kay Marco? Ayoko nga! ", nakasimangot na aniya.
              " Kung ganon, Marco pala ang pangalan ng makisig na binatang bahagi ng iyong misyon. "
              " Napakakisig niya nga pero napakasama naman ng ugali! "
               " Pero Janna, naisip mo ba? Mas mapapadali yung misyon mo kung lagi mo siyang makakasama. "
               " Tingin ko hindi misyon kundi buhay ko ang mapapadaling matapos pag ginawa ko yan. "
                Napahinto siya ng matanaw si Marco sa di kalayuan. Nasa tapat ito ng isang bahay.
                " Tingin ko naman, dapat mo paring subukan. Hindi ka dapat patalo sa kanya diba? "
                                             
                   " Marco!! ", anang isang tinig na nagpahinto sa kanya.
                 Papasok na sana siya sa kanilang gate ng may biglang tumawag sa kanya. Parang pamilyar ito sa kanya. Parang.. nangyari na. Nilingon niya ang direksyong pinagmulan ng tinig na iyon. Napasimangot siya. Kaya naman pala pamilyar. Yung transferee nanaman.
                " Sinusundan mo ba ko? ", masungit na tanong niya ng tuluyan itong makalapit sa kanya.
                " Hindi ah. Napadaan lang ako tapos nakita kita. Diyan ka ba nakatira?  ", anito at pinagmasdan ang bahay. " Ang ganda... at ang laki!! "
               " Kung iniisip mo na patutuluyin kita sa bahay ko gaya ng isang mabuting kaibigan, pwes nagkakamali ka. Umuwi ka na nga sa inyo! ", taboy niya at tuluyan itong tinalikuran pagkatapos ay siniraduhan ito ng gate.
                                             
                Muntik niya nang maibato ang salamin niya sa sobrang inis rito.
                 " Grabe! Grabe siya! Akala mo kung sino! Nakita mo ba kung paano niya ako sungitan at ipagtabuyan? Anong tingin niya sakin? Pusa?! ", himutok niya. " Siguro nga, tama lang na hindi ko siya tinamaan ng pana, masyadong mabait si Chanelle para sa kanya. At eto pa---- bakit ka tumatawa diyan?? "
               " Nakakatuwa ka kasi Janna. Ang cute mo pag naiinis ka ", natatawang ani Eerin.
               " Hmp! Dito na lang ako sa labas matutulog ", aniya at naupo sa sementadong daan sa tabi ng gate nina Marco.
               " Naku, Janna.. delikado yang iniisip mo..."
               " Hayaan mo na! Hindi naman siguro ako matitiis ng kalangitan ", aniya.
              Nanatili siyang nakaupo roon hanggang sa sumikat na ang buwan at magdilim na ang paligid. Nalaglag sa kanyang palad ang isang hibla ng pilak niyang buhok. Nasayang lang ang una niyang araw. Napabuntong hininga siya. Malamig ang hangin at tahimik na rin ang buong lugar na iyon.
             Unti - unti siyang hinila ng antok kasabay ng pagpikit ng kanyang mga mata.