KINABUKASAN, pagkatapos ng breakfast ay nagpaalam na agad si Vhendice. Bago umalis ay may inabot ito kay Safhire. Isang floppy disk.
"Pumunta ka ng police headquarters. Hanapin mo si Rajive Arkanghel at ibigay mo 'yan sa kanya. Tandaan mo, sa kanya lang." Mahigpit nitong bilin.
Tumango siya. "Anong oras ka uuwi?"
"Hindi ko alam."
"Hihintayin ba kita sa dinner?"
"I can't promise but I'll try."
"Sige. Goodluck at mag-iingat ka."
He nodded. "You too. See you when I get back."
Hinatid niya ang lalaki hanggang sa may driveway. Bumalik siya sa kanyang kwarto at naghanda na ring umalis. Dumating siya sa police station ng pasado alas-nueve. Tumuloy siya sa information desk.
"Good morning," bati niya sa babaeng police na naroon.
"Good morning, ma'am. May I help you?" tanong nito nakangiti.
"I'm here to see Mr. Rajive Arkanghel," sabi niyang nahawa na rin sa magandang ngiti ng police woman.
"May appointment po ba kayo?"
Appointment? Kailangan pa pala niyang mag-book ng appointment?Pero walang sinabi si Vhendice. Ang lalaking iyon talaga...!
"I think my husband was really the one having this appointment but he ran into some urgent business this morning that's why he asked me to come here instead and meet Mr.Arkanghel." Sinubukan niyang magpaliwanag. Sandali nga! Bakit ba kailangan niya ng appointment gayong police station naman iyon? This place is really weird.
"Your husband? Pwede ko po bang malaman kung anong pangalan, ma'am. Para ma-check ko po dito sa log-book."
"Atty. Vhendice Queruben."
"So, you're the wife of Atty.Vhendice Queruben," may nagsalita buhat sa likod niya. Boses-lalaki.
"Sir...!" Tumayo ang babaeng police at sumaludo.
"It's okay, I'm expecting her."
Based on the policewoman's reaction she bet the person talking behind her is a high-ranking official. Could it be? She instantly turned around.
"Mrs. Queruben, right?"
Napakurap siya. "Yes!"
"Rajive Arkanghel," naglahad ito ng kamay. "It's nice to meet you."
"Same here," ibinigay niya rito ang palad at nakipagkamay. "I have something for you from my husband."
Tumango ito. Binitiwan ang kamay niya. "Please follow me." Nagpatiuna ito patungo sa loob ng opisina.
Sumunod siya matapos pasalamatan ang police woman.
"Have a seat," anito mula sa likod ng massive desk. May sinilip ito sa computer at iilang papers na nasa desk. Pagkuwa'y pinindot nito ang inter-com at nagsalita. "Jane, two coffee please."
Naupo siya sa mahabang sofa. May newspapers sa center table. Kumuha siya ng isa at sinilip ang mga balita. Nakabandera sa front page ng pahayagan ang magandang mukha ni Jenni May Amores. Ayon sa caption sa ibaba, the picture was taken from her grand betrothal to Haydees Andromida, three months ago.
Binasa niya ang column sa gilid. Binabanggit doon ang tight schedule ng singer. May mga nakahilerang concert ito sa loob at labas ng bansa, endorsements at pictorials. Pero gusto raw nitong pagtuunan ng pansin ang preparations para sa nalalapit nitong kasal kay Haydees.
Haydees Andromida. She is going to meet him in person and asked him why he killed Ray. Gaano ba kalaki ang kasalanan ng nobyo na kailangang gawing kabayaran ang buhay nito?
Binuklat niya ang ibang pahina ng newspaper.
ANDROMIDA CONGLOMERATE PROVIDED ASSISTANCE AMOUNTING TO TEN BILLION FOR THE INSURANCE COMPANIES FACING FINANCIAL CRISIS.
"It's been a while since I last saw your husband. How is he?" Inagaw ni Rajive ang atensiyon niya mula sa binabasang pahayagan.
"He's doing fine." Itiniklop niya ang newspaper at ibinalik sa ibabaw ng center table. Pinagmasdan niya ang lalaki.
Naupo ito sa may kabisera. "Vhendice told me once about marrying someone, I thought he was just joking because he never invited me. Was it a secret marriage?" he asked.
"Y-yes," napaantada siyang di- kusa. Mahirap sanayin ang sarili na magsinungaling. Nakokonsensiya siya.
Pumasok si Jane. Isa ring police, dala ang tray na may dalawang tasa ng mainit na kape.
"Jane, kindly tell the chief when he arrives that I need those documents from their last operation and the forensic results."
"Yes, sir."
"Thank you for the coffee."
"You're welcome, sir. Excuse me."
Lumabas ang babaeng police. Binalingan niya ang kanyang clutch bag at kinuha sa loob ang disk. Ibinigay niya iyon kay Rajive.
"Is this the one?" anang lalaki.
Tumango siya. Curious siya sa laman ng disk pero wala siyang lakas ng loob na makiusap kay Rajive na ipakita sa kanya kung anong mayroon doon.
Nilapag ng lalaki sa center table ang disk at dinampot ang tasa. Sumimsim ng kape. Dinampot din niya ang tasa niya at tumikim. Busog pa siya. Marami siyang kinain kanina sa agahan.
GALING ng police station ay sumakay ng taxi si Safhire at nagpahatid sa isang talipapa. Sa harap ng tindahan ng mga bulaklak ay tumigil ang dalaga. Naakit siya sa mga naka-display na white roses at Chrysanthemums. Mas maganda sigurong pagmasdan ang mga iyon sa malapitan.
Humakbang siya para lumapit nang bigla siyang banggain ng isang lalaki mula sa likuran. Kung hindi siya nahapit agad nito, baka napasubsob na siya sa mga bulaklak sa kanyang harapan.
"I'm sorry," sabi ng lalaki.
Dagli siyang napalingon. Ngunit natigilan at nanlaki ang mga mata. "A-Athrun?" bulalas niya.
"Hey! If it isn't the fairy." Ngumiti ang binata. "We've met again. How are you?"
Kumawala siya mula sa pagkakayapos nito. "Corny ka naman. Kahapon lang tayo nagkita."
But he just go on smiling. Locking his blue eyes on her pretty face. Nag-blushed siya.
"Stop looking at me like that, it's awkward!"
"Why is that?" He teased her.
"Hindi ko alam." Pinaikot niya ang bola ng mga mata.
Natawa ito. Kumuha ng isang tangkay ng white rose at ibinigay sa kanya. "Here, bayad na ako sa atraso ko."
"Anong atraso?" Tikwas ang kilay na tanong niya.
"Bumping you?"
"Oh, but I'm not hurt. Still, thank you for the flower. It's beautiful." Kinuha niya ang bulaklak at inamoy.
"Are you here to buy something?" tanong ng lalaki.
"Wala.Tumitingin-tingin lang. Anong famous delicacies mayroon dito?"
"Well, I'm not sure but maybe special cookies? Pastries? That's more like it."
"Let's go buy some! Saan banda rito ang nagtitinda?"
"I'm sorry but I don't know much about this place. Although I lived in this city I spent almost half of my life staying in the hospital. I seldom go out."
"I understand." Tango niya. Malubha nga siguro ang sakit nito para manatili sa hospital ng mahabang panahon. "Tell me, masarap ba talaga ang cookies na iyon?"
"There's no doubt."
"Come on! Let's find a store." Hinawakan niya ito sa kamay at tinangay. Nakangiti ito nang lingunin niya. Pagdating nila sa di-kalayuan ay hinabol sila ng tindera ng bulaklak. Kasi hindi nila binayaran ang white rose na bitbit niya. Nagkatinginan sila ng binata at sa huli ay nagtawanan.
"Oh, this is bad. I don't think I have any cash here. I've left my wallet," wika ni Athrun nang walang makapa sa bulsa ng pantalon nito kahit piso. "Sorry..." Napakamot ito sa batok.
Napailing na lamang siya. "Magkano ba ito?" tanong niya sa dalagitang tindera.
"Fifty pesos po."
Kumuha siya ng isang daang pisong buo at inabot sa dalagita. "Keep the change."
"Salamat po, ma'am."
"Walang anuman."
Muli niyang binalingan si Athrun habang nagpatuloy sila sa paglalakad. "Lagi ka bang ganito? Umaalis na hindi dala ang wallet?"
"Nabawasan ba ang pogi points ko?" Biro nito.
"Nabawasan? That's an understatement."
"So, nabawasan nga."
"Nasagad." Napansin ni Safhire na padami ng padami ang mga tao sa tabi ng daan na binabaybay nila. Para silang mga artista ni Athrun na pinagtitinginan. For sure it's because of him. He is very striking. He stands out so much.
Sa may dulo ng talipapa ay nakahanap sila ng tindahan ng iba't ibang delicacies. Bumili ang dalaga ng dalawampung piraso ng special cookies na ipinagmamalaki ni Athrun at ibinigay niya sa binata ang sampu.
"I can't eat them all." Angal nito.
"You have to. Libre ko iyan," sabi niya at agad sinunggaban ang cookies. "Delicious!" Wari'y batang sigaw niya.
Mabilis niyang naubos ang limang piraso. Paanong hindi? Sobrang sarap! Malutong na malutong bagamat kapag nasa bibig na ay mistulang cotton candy na natutunaw.
Si Athrun, hindi man lang nakatatlo. Palabas ng talipapa ay may tindahan ng softdrinks at juices. Bumili siya ng dalawang pineapple juice.
"Are you planning to go somewhere else after this?" tanong ng lalaki.
"No. I have to go home."
"Did your husband gave you a curfew?" He started teasing her again.
"Hindi. Walang ganoon."
"The sun is still way up there. Gumala muna tayo."
Hindi niya malaman kung bakit tila kayhirap tanggihan ng imbitasyon ni Athrun. Pero hindi niya itatangging gusto pa niyang makasama ng mas matagal ang binata. It's a forbidden desire but she has no idea how to resist. She is such a vain. Kunwari narito siya para mabigyan ng hustisya si Ray. Her fiancé might be very disappointed. She allowed herself to be vulnerable just because she found a comfort zone in another man's company.
"I assume your husband is a strict person." Komento ni Athrun.
"A little." Sang-ayon niya.
"I can understand why. You're a real looker. And right now we're entering into the times where men don't give a damn if you're married or not as long as you can feed their bullshit desire."
"Are you one of them?"
"Who knows?"
Saglit niyang tinitigan ang binata at umiling. "Maybe not. If you are then you could have taken advantage of me yesterday right at the waterfalls. But you didn't."
"You've given me so much credit for that. I'm not in the mood yesterday to do anything stupid. It's just that."
"Or perhaps, I'm not your type."
"Out of the question."
"You're not even good at bluffing," aniya.
Tumawa ito. "Am I not?"
"But you know what, the likes of you is the very dangerous one."
"Really?" He raised an eyebrow. "I didn't know that."
"Now you know."
Lalo pa itong natawa. Oh, he's beautiful! She never thought a man could be this stunning when he laughed. He's like an angel trying to show her what a real paradise could be. He's pretty blue eyes might have a glimpse of sadness but she loves them. She sees her reflection in there so clearly.
Makulit si Athrun kaya napilitan si Safhire na samahan na lang muna ito. Nagpunta sila sa isang mataas na lugar at mula roon ay pinagmamasdan ang mga tanawin sa kabilang dako ng Sta.RosaBay.
"Teka, ano iyon?" Itinuro ng babae ang tila isang mansion sa tuktok ng bukid.
"A museum," sagot ng binata.
"Museum? May mga paintings ba diyan?" Na-excite siya.
"Most of them are the works of LEIH."
"The famous Filipino painter who won in Italy for five consecutive competitions? I know him! I mean not personally but I'm his avid fan." Ngumiti siya ng matamis at namula ang pisngi. "You know, I want to meet him in person and tell him how incredible artist he is. Those paintings depicting the beauty of nature were just so wonderful and captivating."
"You're right. I love his MoonValley."
"I love that too." Namilog ang mga mata niya. "As a matter of fact, that's my favorite. The first time I saw the painting in National Museum, hindi ako makatulog. The silhouette of the little girl looking up to the moon is very intriguing and mysterious. Tingin mo bakit kaya anino ng batang babae ang ipinakita niya?"
"I've no idea. But maybe the artist was not that comfortable to show any kind of emotions that would surely reflect through his painting." Napansin ni Safhire ang pagbalong ng kalungkutan sa tinig ni Athrun.
"I've heard reports that the MoonValley was given as a gift to his sickly brother who was in Germany for an intensive medication," pahayag niya.
"You're well-informed." Sinulyapan siya ng binata at bahagyang ngumiti. Bagamat hindi nagawang ikubli ng ngiting iyon ang lambong sa asul nitong mga mata.
Gusto niyang magtanong kung bakit malungkot ito. Kung para saan ang kalungkutang nakikita niya sa sulok ng mala-anghel nitong mga mata. Subalit may pangamba sa kanyang puso na baka tulad ng gumawa ng MoonValley ay hindi rin komportable si Athrun na ipagkatiwala sa iba ang kahit anumang emosyon nito.