Minasahe ko ang aking sintido bago umupo sa swivel chair. I also remove my eyeglasses then place them on the side table.
Napabuntong hininga na lamang ako pagkatapos kong isandal ang aking sarili.
Tila ba parang pagod na pagod ako dahil ako ang itinalaga bilang acting Director sa loob ng dalawang linggo. Iginalaw ko ang aking paningin hanggang dumapo iyon sa picture frame sa gilid. Hindi ko alam baket hindi ito tinanggal ni director siguro dahil iniisip niya na magagalit ako kung aalisin niya ang litratong ito rito. Walang pinagbago ang paligid. Malinis at tahimik. 
" Ms. September, ooperahan na po ang isang VIP patient." natigilan na lamang ako sa mga nagbabadyang alaala ng marinig ko ang sekretarya na si Ms. Shyla.
" Yeah, I'm on my way," I said stay sitting on the chair. I am not on duty as a doctor. I need to watch it. Doctor Wilson is one of the recommended doctors here in our hospital. I need to be there because of the VIP. 
Si Roge ang nakatokang nagbabantay kasama ang iilang bodyguards sa kwarto ng aking kapatid habang ako ang namamahala sa hospital.
"Miss Attorney ang dating intern doctor at ngayon naman ay Director? Ano pa ba ang kulang sa iyo?" nasa elevator ako at Si Doc John lang naman ang nakita at kumakausap sa akin ngayon.
I didn't say anything and just looking at the elevator's door.
"Kulang sa iyo ngumiti Miss De Luna. Should I still called you attorney?" nakangiti at para bang magkasanggang dikit kameng dalawa sa mga sinasabi niya. I just know him as one of the doctors of my brother, aside from that hindi ko na siya kilala.
"Why aren't you with Doc Wilson?" this time, nagsalita na ako.
Napakamot pa siya ng ulo ngunit nakangiti.
Tch. Why are all doctors here always smiling? Is there funny with my face?
"Hindi niya ako pinayagan attorney kaya audience lang ako ngayon. You're on your way there right?"
Nakita ko pa siyang sumilip sa akin ngunit nanatiling sa pinto ang aking tingin.
Pagkalabas ng elevator, sumalubong sa aking paningin ang mga nagkalat na guards upang magmasid. They are still here to protect us. I don't have time for their games and this week is full of meetings.
Ilang saglit pa ng makapunta ako kung saan matatanaw ang ginagawang pag oopera ng mga pasyente.
"Good day Ma'am." rinig ko pang sabi ng ilng mga doktor na tila manonood din sa kaganapan sa loob.
Ilang minuto at oras kameng nakatanghod sa itaas habang pinapanood ang kaganapan sa baba. Everything getting better until it's done. Nakita ko pang sumulyap sa akin si Doc Wilson bago makipag usap sa mga kasama niya sa loob. Mabilis din akong umalis roon at sumilip naman sa kwarto ni Calvin. They are talking while watching a movie. Natigilan naman sila at napatingin sa direksyon ko.
"How was the day?" Roge said.
Naupo naman ako sa kama at isinandal ang likod.
"Tch. Now I know why the director is getting older this fast." I said While looking around if something new happened here.
"Are you hungry? I will buy food downstairs." Pag anyaya niya pa. Hindi na rin niya inantay na sumagot ako at nagsabi na siyang lalabas muna. I don't to go back in that room that's why I chose to stay here.
"I am now sure that you're ignoring him." pagpaparinig pa ng kapatid ko na nakapagpatingin ko naman sa kaniyang gawi.
"Tch. You should be resting instead of watching a movie." I stand up and then go beside him.
"Napanaginipan ko si Mom," kusa naman ang natigilan at napalingon sa kaniya.
"That's why I can't sleep anymore," napapabuntong hininga pa niyang sabi.
Hindi ako nakaimik ngunit nakatitig lamang sa kaniya.
"It's because her birthday is already approaching." I calmly said then watch what he's watching right now. It is an action film. Madugo ang labanan at kahanga hanga ang bida. Isang matapang na babae ang sumusugod ng walang sandata. Kahanga hangang siya pa ang nagtatanggol sa mga taong malapit sa kaniya. Hindi ko alam ngunit na-hook na ata ako sa palabas na iyon. Ni hindi ko manlang napansin si Roge na pumasok sa loob.
Hindi matutumbasan ang galit na nag aapoy sa mata ng matapang na babaeng iyon. Bigla kong naalala ang sarili. Kung dumating ba sa puntong malala na ang lahat ay makakaya ko ba silang iligtas?
How can I manage to fight if my emotions making me weak? How can I fight with those unknown humans who's trying to make my life suffer, that I don't even know the real reason? Natauhan lamang ako sa pag iisip ng maamoy ang pagkaing dala ni Roge. Wala tuloy akong nagawa dahil bigla rin akong nagutom.
Puro pag iisip na lamang ang aking nagawa habang kumakain.
Lumipas ang mga araw na iyon na puro pag iisip lang ang nagawa ko maliban sa mga dapat gawin bilang acting director.Halos pinagtuunan ko ang sarili sa mga planong nagpapaisip sa akin. Gusto kong lumabas na sila upang matapos na ang lahat ngunit sadya talagang mapagbiro ang mga iyon. Hindi sila lumabas,magpakita o magparamdam man lang. Ngunit iyon siguro ang inaakala ko.
"You did great here, I guess? The director said while we're walking around inside of the hospital. This is my last day today. Alam kong pagkatapos nito ay kailangan ko muna mag isip ng ilang bagay bago muling magdesisyon para sa sarili. I need to make sure tht everything is fine. Hindi ko alam kung magpapagawa ba ako ng sarili kong lawfirm o babalik na lamang kay tanda. Everything is undecided. I can't be a doctor so I'll stay to be an attorney. I am a licensed attorney and not a doctor. I never think I can also be in the business industry although I am still in contact with the other business of my Mom  when she's still alive.
We were monitoring a doctor talking with patients when we suddenly heard a strong sound of a bomb.
We almost duck because of shock.
Narinig ko ang malakas na sigawan ng mga tao dahil roon. Ilang saglit pa bago dumating sa aming pwesto ang mga guards upang maprotektahan kame.
"Director!" nagulat ako ng bigla siyang hingal na hingal at parang nahihirapan sa paghinga.
"Help him!" utos ko sa mga bodyguards kaya naman mabilis nilang sinunod ang lahat at ako naman ay hindi gulat na gulat pa rin sa pangyayare.
"Where are the others?! Call them to stay beside of my brother!" natauhan lamang ako ng maalala ang kalagayan ng aking kapatid.
Agad nilang inasikaso si Director habang ako naman ay agad na nakapagmasid sa paligid. A girl in a red jacket with a red cap look at us and then arranged her cap as if avoiding that someone will see her face. Agad siyang umalis sa mga nagkukumpulang pasyente na agad ko naman sinundan ng tingin. I tried to go there but the guards not letting me.
"Ma'am, sir Roge wants to talk to you." one guard approached me and gave me his phone.
"September! Where are you?! Are you fine?! We heard what happened!" natatarantang boses naman ni Roge. Hindi ko sinagot iyon at nanatiling nakadikit sa aking tainga ang phone habang nagmamasid.
"Amber! Are you hearing me?!" he said.
"I am hearing you. Is Calvin okay?" sabi ko pa habang patuloy sa pagtingin sa kaliwa't kanan. Hindi kalayuan ang narinig naming pagsabog at nakakasiguro akong sa gilid ng hospital iyon naganap.
"He's fine. Are you okay? Do you want me to go downstairs?" He said in a worrying voice.
"No. The director needs me here. Just stay with him. I'll call you back la-"
"Wait! Don't hang up! Someone texted me!" hindi ako sumagot at hinintay lamang ang muli niyang pagsasalita.
"September nandyan siya! It's a photo of yours!" natataranta niyang sabi naman sa akin na lalong nagpakaba at nagpamasid sa akin sa paligid.
"Stay with my brother Roge. Don't you dare leave him alone?" I said before hanging up the phone.
Muli akong napatingin sa paligid habang hinahanap ang salarin.
Who's with that red jacket again? That jacket and cap are familiar to me. I know I saw that before.
Kung isa sa kanila ang gumawa noon, kailangan ko na silang mahanap sa lalong madaling panahon.
Muli akong tumingin kay Director Park na nakahiga na sa isa sa mga kama ng hospital. Everyone is panicking and the guards is trying to make them calm.
"Noong nakaraan ay putok ng baril ang naririnig ko, ngayon naman ay pagsabog? Hon, lumipat na lang kaya tayo ng hospital?" narinig ko pang sabi ng isa sa mga pasyente na takot na takot pang yumayakap sa kaniyang asawa.
Damn it! They are trying to think me more !!
They are trying to play with me, this is more dangerous right now. They're don't even think about other people's lives to take revenge. I already send them that I am always ready with their pathetic games but I don't expect this shit!
Halos pagurin ko ang sarili sa paghahanap sa taong hindi ko naman kilala hanggang sa dumating na ang mga pulis at ibang media ay ganoon pa rin ang aking pagmamasid. Lahat ng guwardya ay nakapalibot na sa paligid. Buti na lamang ay maayos na ang Director na pinauna ko na sa opisina niya. Media tried to interview us but we didn't give a statement.
Nagdaan ang ilang minuto bago pa ako makarating sa loob ng kwarto ng kapatid ko. Tahimik na natutulog si Calvin at napatayo nama agad si Roge ng makita ako. Hindi ko naman mapigilang magpa-balik balik ng lakad dahil sa pag iisip. We didn't talk and my mind still occupied.
Ilang saglit pa ng makarinig ako ng tawag. Agad kong tiningnan ang sariling cellphone bago mapakunot ang noo.
"Who's that?" silip pa ni Roge pero agad ko na naman iyong sinagot.
"Do you like my surprise?" hindi agad ako nakaimik ng bigla na lamang magsalita ang nasa kabilang linya.
"Who are you?" nagawa ko pang pagdiinan ang aking tinig.
"The one who's the instructor of the game." wari ko'y nakangisi pa ang babaeng iyon sa kabilang linya habang nagsasalita.
"Then?" naghihintay at nagtitimpi ko pang pahayag.
"Hahaha. I think hindi mo nagustuhan? Siguro mas magugustuhan mo siguro kung pinasabog ko malapit talaga sa pwesto mo." nang aasar na pahayag niya pa na naging hudyat ng pagyukom ng kamao ko.
"Baket ba hindi ka na lang magpakita? Naduduwag ka ba at nangdadamay ka pa ng ibang tao?" mahinahon ngunit makatitinigan ang aking pagka inis at pagtitimpi.
"Baket ba? Masa bang magpapansin sa isang tulad mo?" this time naabot na sa sukdulan ang galit na itinatago ko.
"Damn you! Siguraduhim mo lang na maganda ang rason mo kung baket mo ginagawa ang lahat ng ito dahil sisiguraduhin ko na hindi ka na sisikatan ng kinabukasan!" naggagalaiti kong sabi na ikinatawa lang niya.
"Nakaktuwa ka namang magalit. Nag eeffort akong magpapansin sayo kaya dapat ka pang matuwa. I am playing my role hard and getting more harder hanggat nakikita kong humihinga ka pa. Iisa isahin ko lahat ng importanteng tao sa buhay mo hanggang mawala lahat ng katinuan mo sa katawan." habol hininga at nag iinit ang aking katawan sa sobrang galit na nararamdaman dahil sa sinasabi ng babae sa telepono.
"Lastly, sisiguraduhin kong hindi na muling titibok pa at gagana iyang utak na mayroon ka. Sa ngayon, malaya ka September. Malaya kang magdusa." Dumiin ang pagkakahawak ko ng aking cell phone dahil sa hindi mapangalanang galit na nararamdaman ko.
"Sa ngayon hindi mo pa ako nakikilala ngunit darating ang panahon, ikaw na ang kusang lalapit sa akin upang humingi ng tawad." pagkatapos ang salitang iyon ay biglang naputol ang linya. Gusto kong magsisigaw sa galit ngunit hindi ko magagawa iyon rito dahil sa aking kapatid.
I don't know what she's talking about. Naguguluhan na ako at hindi ko alam kung ano na ang dapat kong maramdaman ngayon.