**"- Jhay POV -"**
"Paanu mo nagawa iyon?" Nagtatakang tanung ni ate sa akin. Pero wala ako maisagot sa kanya dahil tulad niya isa rin palaisipan para sa akin kung panu ko nagawang tamaan ang mga kalaban.
Ng umalis si Ate gumawa ako ng paraan para sundan siya pero di ako makalabas dahil nagkakagulo ang lahat ng naglalaban sa labas kaya umikot ang paningin ko sa paligid at acsidente kung nakita ang mga sandata.
Kinuha ko ang pana at ang maraming palaso, binuksan ko ang bintana upang makita ang kalaban at sinimulang puntiryahin sila.
"I don't know. " sagot ko sa kanya.
"Sino sila? Bakit nila tayo inaatake? Bakit may mga nakatagong sandata sa atin?" Nagtataka kung tanung sa kanya.
"Mga magnanakaw lang iyan na nagiikot at naghahanap ng mabibiktima. " sagot ni ate sa akin.
Lumabas akung muli at pinagmasdan ang mga taong walang buhay. Unti unting tumulo ang luha ko dahil sa mga nakikita ko.
Nakita ko si Moren tumatakbo siya at parang may hinahanap ito.
"Moren." Tawag ko sa kanya  at tumakbo ako palapit pero natulala ako ng humarap ito.
Lumuluha siyang nakatingin sa akin. Punong puno ng kalungkutan ang mukha niya.
"A-ate Jhay. " umiiyak niyang tawag sa akin.
"Si p-papa w-wala na siya. S-si m-mama d-di ko m-makita." Utal niyang saad sa akin na ngayon ay napahagulgol na sa pag-iyak ng dumako sa kinatatayuan ko ang paningin niya.
Napaikot ang ulo ko at tiningnan ang dahilan ng pag-iyak niya. Ganun nalang ang gulat at lungkot na nadarama ko ng makita kung sino ang babaeng yun.
"Mama." Sigaw ni Moren at tumakbo palapit dito na nasa likuran ko lang ito nakahiga at wala na rin buhay.
Niyakap ko si Moren upang saluhan sa sakit na nadarama niya habang yakap yakap ang kanyang ina.
Sa edad niya 8 taon gulang masakit na para sa kanya ang mawalan ng magulang.
"Mama..Papa.." Umiiyak niyak tawag dito habang yakap ko ito.
Unti unti na ring nagsipaglabasan ang mga batang nasa loob ng bahay na pinagtaguan namin at ganun nalang ang hinagpis nila ng makita ang kamag anak nilang wala ng buhay.
"Ihanda nyo na ang lahat ng kailangan niyo aalis tayo sa lugar na ito ngayon mismo." Malungkot na saad ni Papa.
"Dito na muna tayo magpapahinga." Saad ni papa at tumigil kami sa isang malawak na lupain. Muli ay pinagmasdan ko ang mga kasama ko na malungkot na sumunod at gumawa ng aming matutulugan.
Ang mahigit 400 na papulasyon ngayon ay di na kami aabot ng 200 at karamihan dito ay mga batang katulad ko.
"Anung gagawin natin pa?" Tanung ko sa kanya ng tumabi ako at tinulungan siyang gamutin ang mga kasamahan naming may sugat.
"Di ko alam anak. Ang mahalaga sa akin ngayon ay mailayo ang bayan sa panibagong aatake sa atin." Malungkot niyang saad sa akin.
Ito ang unang pagkakataon na nakita ko ang bayang ito na puno ng kalungkutan at lahat ay naghihinagpis dahil sa nangyari.
"Tara na?" Tanung sa akin ni Moren na ngayon ay may hawak itong spada.
"Tara." Saad ko at nagsimula na kaming tumakbo sa gubat.
Dalawang taon man ang nakalipas ng mangyari ang atakeng yun sariwa parin sa amin ang lahat ng mga nangyari nuon. Malaki din ang ipinagbago ng mamayan namin ang isang masayang mamayan na napalitan ng tahimik at mapagmatyag na mamayan.
Meron man minsang tawanan ngunit hindi na ito masasabing kagaya pa din ng dati.
Agad ko nakita ang target namin. Mula sa kinatatayuan ko ginamit ko ang palaso upang patamaan ang usang huhulihin namin.
Si Moren naman ay umakyat ng puno at tahimik na nagpapalipat lipat ito papunta sa usa.
Pinakawalan ko ang palaso at saktong natamaan ko ito sa binti niya. Dahil dalawang palaso ang pinakawalan ko tumama rin ito sa dalawang paa niya.
Tumalon si Moren at saktong sa tapat ng usa bago pa ito makabangon.
"Ate Jhay." Tawag ni Moren at ngayon ay gulat na nakatingin sa likuran ko kaya umikot na din ako upang makita ang dahilan ng takot niya at biglaang pagsigaw habang di umamalis sa pagkakadagan sa usa.
Hinanda ko ang sarili ko sa anu mang atakeng gagawin ng kaharap ko isang dipa ang layo mula sa akin.
Kinapa ko ang dagger sa likod ko at inihanda ang sarili. Kunting galaw ko magiging sanhi ito ng anu mang atake na gagawin niya. Di ako pwedi tumakbo nalang dahil maaaring mahuli niya ako.
Tumakbo siya palapit sa akin kaya tumalon ako at saktong sa likod niya ako lumapag.
"Roarrr" mabilis siyang nagpumiglas sa pagkakaupo ko sa likod niya at di ko na din napigilang tumilapon dahil sa galit niyang pagtalon at pilit akung inaabot para makagat.
Bumagsak ako sa di kalayuan sa leon bago pa man ako makatayo ay maagap niyang nadaganan ang mga kamay ko.
Tinadyakan ko ito upang di nito makagat ang ulo ko. Nagawa ko man siyang mapaalis sa pwesto ko pero hindi iyon naging dahilan upang tumigil siya.
Sinubukan niya akong kalmutin pero nailagan ko lang ito at nagpadulas ako papunta sa ilalim niya at sinaksak ko ang magkabilaang bintin niya.
Bumagsak siya pero pilit pa din tumatayo. Bago pa man siya makatayo agad kung itinali ang mga binti niya ng taling dala ko.
"Roar" maliliit na tinig ng leon ang narinig ko at mula sa di kalayuan nakita ko itong nakatago at nakatingin sa amin ng malaking Leon.
"Hindi ko naman nais na saktan kayo. Naghahanap lang kami ng makakain ng mamayan ko. Patawad." Saad ko at hinipo ang ulo niya.
Pilit parin siyang umaatungal at nagpupumiglas ngunit di niya magawa dahil nakatali siya.
Lumapit ako sa mga anak niya at matapang itong tumingin sa akin di man siya umaataki ngunit nakahanda naman itong kagatin ako.
Inilabas ko sa bag ko ang isang konehong nahuli namin kanina at ibinigay ito sa batang leon.
"Kainin  ninyo iyan. Papakawalan ko naman ang iyong ina mamaya pag alis namin." Saad ko sa kanya at agad silang iniwan.
"Ate Jhay uuwi na po ba tayo?" Tanung ni Moren habang hilahila nito ang usa na nakalagay na sa paglalagyan namin.
"Oo." Sagot ko sa kanya at lumapit ako sa malaking leon. Pinatulog ko muna ito bago tinanggal ang tali.