Gill's PoV
"We're here, Gill." Sabi ni daddy.
Tinignan ko ang napakalaking gate ng eskwelahan at hindi ko mapigilang mamangha. Hindi dahil sa napakaganda talaga ng gate kundi dahil hindi ko makapaniwalang andito na talaga ako.
Ang haba ng biyahe!! At HOOHH!! FINALLYYY!! Mwahaha matutupad na rin ang mga pangarap ko!
Dapat lang noh! Dahil ginawa ko talaga ang lahat para lang ipasok ako ni daddy dito. Nagcutting, umabsent ng isang linggo, nambully, gumawa ng eksena sa isang malaking event sa school at higit sa lahat nagdrop BWAHAHAHAHAH. Yan yung ginawa ko sa lahat ng schools na pinapasukan ko.
Yung iba naman, di na ako tinanggap kahit willing si daddy na magbayad ng malaki sa school, tanggapin lang ako. Ayaw talaga nila sakin.
Aba! Sino ba namang tatanggap sa kin na puno ng bad records galing sa previous schools ko?
You must be curious kung bakit ko gustong makapasok sa nakakatakot na eskwelahan na ito. Oh well, it's a long story. Kapag nagsimula na akong magkwento baka bukas na ako matapos at baka hindi na ako makakapaglibot ng maayos dito. Kaya next time nalang.
Natigilan ako sa pag mumuni muni nang biglang magsalita si daddy. "Ahh Gill, I know that you can take care of yourself inside alone. Ahm. Ehem. So, I'm expecting that you---"
"Dad! Geez! Makakalabas ako ng buhay dito, noh!" Putol ko sa kaniya at napairap.
Paulit-ulit nalang. Kanina pa sa bahay. "Gill, mabubuhay ka don." "Anak, you can get out of that school alive, right?" "I'm expecting that you can make it" Blah blah blah
Para namang mamamatay ako dito. Eh, sampung buwan lang naman ako titira dito.
Ay. Medyo matagal tagal din pala yun. Aish! Nevermind.
"Sinisiguro ko lang." Narinig kong bumuntong hininga si daddy. I rolled my eyes
Psh! Whatever.
Kinuha ko yung cellphone ko sa shoulder bag ko at nagpost sa facebook.
********************************
Gillian Hesley Anderson
Just now.
A NEW LIFE FOR MY 26th ANOTHER NEW SCHOOL. (^.^)
like comment share
*********************************
"Anak, alam kong lahat ng ginawa mo ay plinano mo talaga kaya----"
"Ay kabayo!" Napasigaw ako sa gulat dahil sa sinabi ni daddy tas nahulog pa yung selpon ko.
Opo. Alam ko pong OA ako.
Pero! Siniguro kong walang ibang makakaalam nito maliban kay---
Napaface palm ako at kinuha yung selpon kong nahulog.
Hindi maipinta yung mukha kong nilingon siya sa driver seat. Tumawa sya ng malakas nang makita niya yung expression ko.
"Don't be mad at Hope, Gill. Pinilit ko sya. And besides, Hope is Hope. The kind and honest daughter of Mr. and Mrs. Hanley." sabi pa niya at tumawa.
Hope is my one and only best friend. Total opposite kami pero hindi yun naging hadlang para maging close kami. Her parents and my dad are business partners kaya na din siguro naging magkaibigan kami.
"Yeah, right." I said as I rolled my beautiful eyes.
Humanda kang Pag asa ka!!! Pagbalik ko, manlilibre ka talaga ng starbucks ng isang taon! - turan ko pa sa isipan ko.
Bumaba nalang ako ng kotse at tinignan ng maigi ang paligid. Woah! Hindi ko napansin na nasa gitna pala to ng gubat, ah.
Bumaba na rin si daddy at binuksan ang compartment ng kotse niya. Sumunod naman ako sa kaniya at kinuha ang bag ko na may laptop. Hinayaan ko nalang si daddy na ibaba ang dalawang maleta ko na may laman na mga damit at mga personal things ko.
Excited na akong pumasok! Asan na ba ang bantay dito para makapasok na kami??
Busy kong inilibot ang paningin ko nang may nahagip ang maganda kong mga mata. Dalawang lalakeng tumatakbo di kalayuan sa kinatatayuan ko ngayon. Kumunot ang noo ko sa nakita ko.
Sino kaya sila? Isa ba sila sa mga mag aaral rito?
Umakyat sila sa mataas na pader nitong school papasok. Mukhang mga estudyante nga.
Hindi ko na sana sila papansinin nang aksidenteng lumingon sa gawi ko ang isa sa mga lalake at nagtama ang mga mata namin. Nagulat ata siya nang nakita niyang may nakatingin sa kanila. Nanatili namang nakakunot ang noo ko. Pero sa totoo lang, sobrang bilis na ng tibok ng puso ko nang makita ko yung blue niyang mga mata. Gosh! Bakit ba kinabahan ako bigla?
Ngunit mabilis ding nagbago ang expression niya at umiwas na ng tingin. Nawala na sila sa paningin ko nang nakatawid na sila sa mataas na pader. Weird.
"Gill, uuwi na ako. Marami pa akong gagawin sa office eh." Paalam ni daddy. Eh? Ang bilis naman yata? Di ba pwedeng ihatid muna ako sa loob bago sya umalis? At isa pa hindi pa kaya ako nakapag enroll! Kailangan ko pa sya.
"But daddy, I haven't enrolled yet. Aalis ka na agad? Hindi pa nga ako nakakapasok oh. Tsaka, pano kung kailangan ka pa para makapag enroll na ako. Pano kung hindi ko masagutan ng maayos yung entrance exam nila at hindi ako papasa? Pano ako uuwi? Hindi ko kaya kayang umuwi mag isa. Eh, ang layo layo kaya nito sa atin." Nagpapanic na sabi ko at may kasama pang pagpadyak ng mga paa. Bumuntong hininga lang si dad at tumawa ng malakas!
What the?! Kanina pa sya tawa ng tawa ah?
"Why are you laughing?! Nagpapanic na nga ako dito, nakuha mo pang tumawa." Iritadong sabi ko sa kaniya at sinamaan ko siya ng tingin. Psh! Hindi man lang natinag ang magaling kong ama.
"Daughter, kung enrollment pa lang, hindi mo na kayang mag isa. How much more kapag nakapasa ka dito? Nasaan na nagpunta ang tapang mo kanina, anak?" Nakangising tugon ni daddy. Oo nga noh? Bakit nga ba ako nagpapanic dito? Hayss
Hindi ko nalang sya sinagot at bumuntong hininga nalang. Remember Gillian Hesley Anderson, nagawa mo nga ang mga bagay na nakapagpapasok sa iyo sa kulungan within 1 year and a half. Ito pa kayang entrance exam lang sa isang eskwelahang may mga demonyong estudyante.
Yeah, right! Demon students. Dapat na ba ako kabahan?
"I better go, Gill. Ayan na yung mag gaguide ata sa iyo oh?" Sabi niya sabay turo sa matandang babae na naglalakad patungo sa amin. Nakahinga naman ako ng maluwag ng makita ko ang matanda na nakangiti ng malapad sa amin.
Salamat naman. May dumating na rin para ihatid ako sa loob. Kanina pa kase ako hindi mapakali dito. Dahil feeling ko may mga matang nakamasid sa mga kilos namin.
No! Scratch that. Sa akin lang pala. Dahil mukhang wala lang naman si daddy, eh.
"Good afternoon, Mr. Anderson. Long time no see." Eh? Kilala niya si daddy?
"You know me?" nagtatakhang tanong ni daddy sa kaniya. Manghuhula ba 'to si tandang babae? Mukhang hindi naman sya kilala ni daddy eh. Tumawa naman ng malakas si tanda.
Wth? Anong nakakatawa?
"Of course, Mr. Anderson. It's been years but I can't forget the one who made my 4 years of teaching miserable." Ngiting ngiting sagot naman ni tandang babae. Ngiting nakakakilabot. Nagtaka naman ako sa pinagsasabi niya.
Nagulat naman ako nang lumingon ito sa akin. "Is this your daughter, Mr. Anderson?"
"Y-yeah. Sh-she's my u-unica ija." Mas nagulat naman ako sa inasta ni daddy. Kinakabahan ba sya sa babaeng 'to?
Bakit ka nauutal dad?
"You're stuttering, Mr. Anderson. Don't worry. I already forgave you and besides, nang dahil sayo nandito ako sa posisyon ko ngayon. " Nakangiting sabi ni tandang babae. Ako lang ba, o may something sa ngiti nito? Tsaka, bakit ba ang haba pa ng usapan? Diba pwedeng pumasok muna kami at sa office na sila magpatuloy na mag usap-usap? Ang sakit na ng paa ko, eh. Nagkatitigan pa sila at parang nag uusap na sila gamit ang mga mata nila. Hays.
"Ahm" panimula ko at napalingon naman sila sa akin. "Dad?" Makahulugang tawag ko sa kaniya at mukhang na gets naman ng ama ko. Salamat naman.
"P-pef, nandito nga pala kami dahil ipapa enroll ko dito tong anak kong 'to."
"Oohh! I didn't expect that. Akala ko gusto mo lang bumisita dito kasama ang anak mo."
"Ahh, absolutely no."
"Ayy, sayang naman. How about habang prinoseso pa ang enrollment ni--- what's your name ija?" Tanong ng babae sa akin.
"Gill, Gillian Hesley Anderson." Sagot ko sa kanya.