I'LL MARRY YOU
Alexus POV:
"What's up, bro?" Si Calvin ang unang bumati sa akin.
"Himala at napadaan ka ngayon?" Sunod na sabi naman ni Dylan.
"What's with your looks?" Si Felix, na alam kong nababasa na naman niya ang problema ko.
Kagaya ng nakagawian, tuwing may problema ako ay dito ang unang takbuhan ko.
"Ang hirap niyang papayagin," frustrated kong sabi.
"Oh,"
"Why?"
Sa kanilang tatlo talaga, itong si Calvin at Dylan ang mausisa tapos puro pang iinis lang naman mabuti sana kung nakakatulong sila, diba? Psh!
"That's what I've told you Alexus, para ma challenge ka." Seryosong sabi ni Felix.
"She hate me now. Sabi niya pa, huwag na daw akong magpapakita sa kaniya. We're done,"
"Wala ka pala!" Mapang asar na sabi ni Calvin, dagdagan pa ng malakas nilang tawa ni Dylan.
"Alam niyo? Napakalaking tulong niyo talaga sa'kin." Inambahan ko sila ng hawak kong bote.
"Opps, chillax 'to naman napaka seryoso oh!" Napaatras silang dalawa dahil sa ginawa ko. Lalo na si Calvin na malakas mang asar.
"Akin na nga 'yang hawak mong bote, makabasag ka pa dito sa bar ko e," mabilis na kinuha ni Dylan ang hawak kong bote at inilayo iyon sa'kin.
"Ano ba kasing ginawa mo?" Seryosong tanong ni Felix.
"Sabi niya kasi, papayag daw siya sa hinihingi ko kung papakasalan ko siya."
Natigilan naman silang tatlo sa sinabi ko. Nanatili silang nakikinig sa akin na tila isang kapana-panabik na eksena sa isang palabas ang pinapanood at pinapakinggan nila.
"Bakit ko naman 'yon gagawin diba? May girlfriend akong tao, at mahal ko si Nicole." Dagdag ko.
"Mahal ka ba?" Biglang sabat ni Calvin.
"Calvin, mananahimik ka o ipapatapon kita sa labas?" Saway sa kaniya ni Dylan.
Napaisip naman ako sa banat ni Calvin. Mahal nga ba ako ni Nicole? Oo, syempre mahal ako ni Nicole.  Aabot ba kami ng tatlong taon kung hindi?
"Bakit ano ba'ng klaseng babae itong si Sofia?" Kuryosong pagtatanong ni Dylan.
"Oo nga, kung ilarawan mo kasi siya, sobrang kakaiba siya. Ipakilala mo naman siya sa amin oh," biglang sabat naman ni Calvin.
"Ikaw talaga Calvin, puro ka kalokohan ano?"  Naniningkit na sabi ni Felix sa kanya, kasabay no'n ay ang pagbatok pa ni Felix kay Calvin.
"Aray naman!" Reklamo ni Calvin habang kinakamot ang ulo niyang binatukan ni Felix.
"Bakit niyo sa'kin tinatanong? Wala naman akong pake sa kung anong klaseng tao siya. Basta ang alam ko, napaka hardworking niya kahit na hindi siya natatanggap sa trabahong ina-applyan niya, araw-araw parin siyang naghahanap ng trabaho. Mahal na mahal niya ang mommy niya, siya din yung babae na napaka advance mag isip, isipin niyo nga—"
"Baka nahuhulog kana sa kanya niyan, ha?" Sinamaan ko ng tingin si Dylan dahil sa hindi na nga maganda yung sinasabi niya ay sumasabat pa talaga siya.
"First, she accused me of being a killer, miyembro ng sindikato, at kung ano-ano pa," pagpapatuloy ko.
"Hahaha! I already like her," todo ngiting komento ni Calvin.
"Can't wait to meet her." Segunda naman nitong si Dylan.
"Pwede, ba? Huwag na kayong umasa, hindi na kami magkikita, ayaw niya na akong makita!"
Hindi ko maintindihan ang sarili ko pero nalulungkot ako sa isiping hindi na kami magkikita.
Oo nga't palagi siyang naiinis sa akin sa loob ng halos dalawang linggo kong pangungulit sa kaniya. Pero kahit na gano'n niya ako kung itrato masaya parin ako dahil ang dami kong nalaman sa kaniya.
Nalaman ko na hindi pa pala siya nagkaka boyfriend sa tanang buhay niya.
Naiintindihan ko naman 'yong rason niya kung bakit ayaw niyang pumayag sa alok ko kahit na malaking halaga ang kapalit no'n dahil babae siya, at bilang babae hindi madali ang gagawin niya.
Pero, desperado na akong tao. Ano'ng magagawa ko?
"Hahanap nalang siguro ako ng ibang babae, yung willing at wala ng kung ano-ano pa—"
"Hindi mo gagawin 'yan Alexus, ako ang pumili ng babae'ng iyon kaya siya lang ang pipiliin mo. Hindi ikaw yung tipo ng tao na agad sumusuko. Alam kong mapapapayag mo din siya." Napatangin ako kay Felix na tila ba tiwalang-tiwala siya na mapapa payag ko ang babaeng iyon.
"In what way?"I asked.
"Marry her,"
Tila nabingi ako sa suhestiyon ni Felix. Bakit gano'n niya nalang  kadaling sabihin iyon?
"Alam mong mahal ko si Nicole, siya lang ang babaeng gusto kong pakasalan. Siya ang babaeng pinangakuan ko ng kasal kaya tutuparin ko 'yon." Sabi ko, tanda na tutol ako sa suhestiyon niya.
"Maiintindihan ka naman ni Nicole. Baka nga matuwa pa 'yon sa gagawin mo." Dagdag niya na ikina inis ko.
"Hindi na ako natutuwa sa mga sinasabi mo Felix!" Tumayo ako sa pagkaka upo at akmang susugurin ko na si Felix ngunit mabilis akong napigilan ng dalawa.
"Bakit ba napakadali sa'yong sabihin na magpakasal ako sa iba samantalang may mahal akong iba, ha?"
"Come to think of it Alexus, nauubos ang oras mo. Kapag hindi mo pa nabigyan ng apo sila tita, sa tingin mo ba may kawala ka pa? Ipapakasal ka ng mga magulang mo kay Ella, at hindi mo gugustuhing makasal sa babae'ng iyon, hindi ba? Kilala mo si Ella, once naging pag aari ka niya, wala kanang kawala."
Dahil sa mga sinabi ni Felix kaya tila ba unti-unting gumagana yung isip ko. Nakukuha ko na kung ano ang pinupunto niya.
"Kapag si Sofia naman ang pinakasalan mo, anytime pwede mo siyang iwan, pwede kang makipag divorce sa kaniya at makakaasa kang hindi malalaman ni Nicole ang pagpapakasal mo at ang tungkol kay Sofia."
"That was a relieved bro! Thank you." Pagpapasalamat ko sa kaniya matapos ko tuluyang makuha ang pinupunto niya.
"I told you," patawa-tawa niyang saad.
"Sir, nariyan na po ang babaeng gustong mag apply dito bilang waitress," sabay-sabay kaming napatingin sa babaeng kakapasok lang ng bar.
"Good morning sir I am glad to—"
"Sofia?"
"Ikaw?"
Gulat na gulat kaming pareho ng makita namin ang isa't-isa.
"Please? talk to me," Bigla akong tumayo para lapitan siya. I even plead to her.
"Alexus pwede ba? Mag aapply ako ng trabaho kaya huwag mo akong ginugulo. Ah, sir, handa na po ako para sa interview." 
"No, it's okay. Mukhang gusto ka pang makausap ng kaibigan ko e." Sabi ni Dylan.
"K-kaibigan?" Gulat na gulat niyang tanong.
"Yes,"
"Kapag po ba nakipag usap ako sa kaibigan niyo, tatanggapin niyo ba ako bilang waitress niyo?" Paninigurado  niya.
"Depende kay Alexus," sabay tingin sa akin ni Dylan.
"Kapag ba kinausap kita matatanggap ba ako rito?" Tanong niya sa akin.
"Hindi." Sagot ko.
"So, sinasayang ko lang pala ang oras ko dito? Excuse me pero aalis na—"
"Oo na, tanggap kana! Masaya ka na? Kakausapin mo na ba ako?" Inis kong sabi.
"Talaga? Wah! Thank you! Sige, tara na't mag usap na tayo," tuwang tuwa niyang sabi.
Sunod-sunod na tawanan ang ginawa ng tatlo.
"I like her!" Rinig kong bulungan nila.
Bago pa may ibang masabi itong si Sofia ay hinila ko na siya patungong VIP room. Baka isipin niyo may gagawin kaming masama ha? Wala no, kakausapin ko lang talaga siya.
"Ano bang pag uusapan natin?" Mataray niyang pagtatanong.
"I'll marry you." Walang paligoy-ligoy kong sabi.
"W-what?"
"Yes, papakasalan kita. Alang-alang sa bata."
"Alam mo, nahihibang ka na talaga ano? Kakausap lang natin no'ng isang araw diba? Na ayoko, hindi nga ako payag! May pangarap akong tao Alexus, may pangarap ako para sa future ko tapos sisirain mo lang?"
"Bakit, ano ba 'yang pangarap mo na masisira ko?"
"Ipinangako ko sa sarili ko na magpapakasal lang ako sa taong mahal ko at mahal ako. Hindi biro ang pagpapakasal Alexus, at alam kong gusto mo lang akong pakasalan dahil gusto mo ng anak, pagkatapos ay iiwan mo din ako na parang basura diba? Marry me because you love me, not because you need me."
"But Sofia, please? Tatanawin kong malaking utang na loob ito sa'yo. Please?" Halos maiyak na ako habang nagmamakaawa sa kaniya.
Hindi ko alam kung bakit kailangan akong pahirapan ng ganito nila Mama at Papa, ang alam ko kasi naging mabuting anak naman ako sa kanila. Lahat ng gusto nila sinusunod ko naman, at sa lahat, ito yung pinakamahirap para sa akin.
"I'll think of it Alexus. Pero huwag kang aasa." Pagkasabi niya no'n sa akin ay mabilis siyang lumabas ng silid at iniwan ako.
Kahit papano, may posibilidad na pumayag na siya diba? Please, sana pumayag siya.