"ROSE, alamin mo ang free vacant ni Mr. Yuchan at schedule mo ang appointment ko sa kaniya." Utos ni Nica sa ginang nang mainip sa kinaupuan.
Pasimple niyang pinanuod ang bawat galaw ng kaniyang secretary. Napangisi siya nang mas inuna pa nitong hawakan ang cellphone nito sa halip na ang landline phone. Bumalik siya sa kaniyang upuan nang makitang tapos na ito sa pakipag-usap sa cellphone.
"Ma'am, pinatatanong po kung para saan ang appointment?"
"A lunch invitation from me."
Napalunok ng sariling laway si Rose nang ngumiti ang amo sa kaniya. Kinikilabutan siya sa kabaitang ipinapakita nito ngayon sa lahat. Alam niyang may kabaitan itong tinatago sa katawan pero kaiba ang nadarama niya ngayon. Mabilis niyang iwinaksi ang hindi magandang nasa isip. Isa pa ay labas na siya kung mag-ramble man ang magkakapatid. Ang mahalaga ay nagawa niya ang kaniyang trabaho kabilaan. Para kumita at may maibigay sa kaniyang boyfriend na doble ang bata sa kaniya.
"Wala po siyang vacant for today, Ma'am. May appointment din po siya sa iyong kapatid around eleven a.m."
"You may go," aniya habang inaabala ang sarili sa pagbabasa ng hawak na report papers. 'Tsaka lang siya umangat ng tingin nang magsara ang pintuan ng kaniyang opisina. She check her wrist watch, may dalawang oras pa para mag-ayos ng sarili.
Dali-dali siyang umalis at walang paalam sa kaniyang secretary. Naisip niyang pumunta ng parlor upang magpaganda pa lalo.
"What we have for today?" Maginoong tanong ni Chrismith kay Janice habang binabagtas nila ang daan papuntang restaurant. Biglaan ang pagkikita nila ngayon dahil may importante umano silang pag-uusapan.
"Can we discuss it after lunch?" Mabining ngiti ang sumilay sa mga labi ng dalaga.
Sumang-ayon si Chris sa request ng dalaga. Gutom na rin siya dahil hindi siya nakapag almusal kanina.
"I'm so tired working hard while my sister is busy in her lifestyle." Pagsisimula ni Janice habang naghihintay sila ng pagkaing kanilang in-order.
Napaangat ng tingin si Chris mula sa pagbabasa ng mensahe sa kaniyang cellphone at pinakatitigan si Janice. Mukha nga itong pagod at naaawa siya rito. Pareho lang silang workaholic. Pero mas nakakapagod kapag may taong toxic sa paligid mo.
"I'm sorry kung sa iyo ko nailalabas ang hinaing ko sa buhay." Biglang nahiya si Janice sa binata.
"Never mind, nakakagaan ng loob kapag nailabas ang saloobin." Nakakaunawa niyang tugon sa dalaga at ginagap ang kamay nitong nakapatong sa itaas ng lamesa.
"Hindi ko magawang maglabas ng hinaing sa aking mga magulang dahil ayaw kong lalo silang magalit sa kapatid ko." Malungkot niyang turan bago nagbuntonghininga.
"I understand," ani Chirs at bahagyang pinisil ang likod ng palad ng dalaga.
"Thank you at pasensya na talaga." Nahihiya pa rin siya sa binata. Gusto pa sana niyang humaba ang kanilang pag-uusap ngunit biglang may nagsalita sa kaniyang likuran.
"Hey, kanina ka pa ba?" Masiglang bati ni Nica kay Chris at nagkunwaring hindi nakikita ang kapatid. Gusto niyang matawa sa nakikitang pagkagulat na reaction ng binata pagkakita sa kaniya.
"I'm so sorry kung na late ako, I just want to be look perfect in your eyes dahil ito ang first formal meeting natin." Paliwanag niya sa binata kahit wala namang dapat ipaliwanag.
"Nica?" Nasa mukha ni Janice ang pagkagulat nang malingunan ang kapatid, "what are you doing here?"
"Oh!" Bumilog ang singkit na mga mata ni Nica pagkabaling ng tingin kay Janice. "Narito ka rin pala?"
Napatanga na lamang si Chris sa intrada ng kapatid ni Janice. Nasa mukha nito ang gulat nang makilala ang kasama niya.
"We have a lunch meeting, how about you?" tanong ni Janice sa kapatid na alam niyang sinadya nitong sirain ang kaniyang araw.
"Shit, sa tingin ko ay nagkamali ang secretary ko sa pagbigay ng schedule sa akin, Mr. Yuchan," apologize ni Nica sa binata at hindi pinansin ang kapatid. "You two can continue, doon na lang ako sa kabilang table at hintayin na matapos kayo."
"You can set with us," pigil ni Chris sa pagtalikod ng dalaga." Makaka-save ako ng oras kung sabay na kayo, beside of that ay nasa iisang kompanya lang naman kayo." Naisip niyang maaring makatulong siya para mabawasan ang problema ni Janice.
"Are you sure?" Pati ang mga mata ni Nica ay nakangiting nakatitig sa binata.
Wala na ngang nagawa si Janice nang tawagin ni Chris ang waiter upang dagdagan ang upuan sa kanilang pwesto. Pakiramdam niya ay dumoble ang nadaramang pagod nang ngumiti sa kaniya ang kapatid.
"I'm so sorry my Dear Sister, hindi nilinaw ng aking secretary na ikaw ang ka meeting ni Mr. Yuchan at hindi ako." Pinalungkot ni Nica ang kaniyang boses habang hinahaplos ang bagong curley niyang buhok.
Kahit naiinis ay sinuklian ni Janice ng ngiti ang kapatid. Sa iksi ng suot nitong mini skirt ay alam niyang lantad na sa mga mata ng binata ang mahaba at maputi nitong hita. Pangdalawahan lang sana ang table nila kaya halos dikit na kay Chris ang naging pwesto nito.
Hindi rin gusto ni Janice ang suot pang itaas nito. Bagaman natatabunan ng blazer ang balikat, malalim naman ang ukab sa dibdib ng suot na sleeveless nito. Aminado siya na lamang sa ganda ng hubog ng katawan ang kapatid maging sa kulay ng balat.
Hindi malaman ni Chris kung ano ang dapat e-akto sa harap ng magkapatid. Parang gusto niya biglang magsisi sa pag-anyaya kay Nica na doon na umupo at hindi naisip na lumipat ng pwesto. Napalunok siya ng sariling laway at hindi napigilang sulyapan ang nakahaing palay sa harapan.
"Excuse me for a while, Chris." Paalam ni Janice sa binata.
Tinaasan lang ni Nica ng kilay ang kapatid nang mapasulyap ito sa kaniya bago tumuloy sa bathroom.
"Wear this," hindi na hinintay ni Chris na magsalita si Nica at ipinatong sa balikat nito ang kaniyang coat. "Alam kong nilalamig ka," aniya sa baritong tinig nang mapatitig sa kaniya ang nagtatanong nitong mga mata.
"Wear it properly," ani Chris nang hindi manlang natinag sa kinaupuan ang dalaga. Ramdam niyang hindi rin ito komprotable ngayon sa suot nito nang sila na lang ang naiwan.
"Why do I have to wear it?" Mataray niyang tanong sa binata at inalis ang jacket nito mula sa kaniyang balikat.
Ayaw niyang may taong magpapakita ng concern sa kaniya dahil natatakot siya para sa kaniyang sarili. Siya ang tipong madaling mahulog sa kabaitan ng isang tao dahil siguro sa naghahanap siya ng atensyon palagi. Ilang beses na ba siya kamuntikang mapahamak dahil sa madaling maluko ng akala niyang kakampi o tunay na may malasakit sa kaniya?
"Don't be hard headed," iritadong bulong ni Chris sa dalaga at iginiit dito ipasuot ang kaniyang coat.
"Don't worry, concern lang ako sa iyo dahil sa iyong kapatid!" dugtong na aniya para hindi bigyan ng ibang kahulogan nito ang pinapakita niyang malasakit dito. Ngunit mukhang mali ang nasabi niya dahil padabog nitong ibinalik sa kaniya ang coat.
"Hindi ko kailangan ang concern mo dahil lang sa ipokrita kong kapatid!"
"Mapapahamak ka dahil sa katigasan ng ulo mo." He chuckled at hindi na ipinilit dito ang coat niya. Tama nga si Janice na may pagka-childesh ang kapatid nito.
Inirapan lang ni Nica ang binata, hindi na siya nag-aksaya pang magpakita ng kabaitan dito. Alam naman niyang puro hindi magandang ugali niya ang alam ng lahat na nakakahalubilo ng kapatid at madrasta.
Lumipat si Nica sa pwestong upuan ni Janice para makaharap ang binata. Nakaramdam kasi siya ng kilabot kapag napadikit ang balat niya dito. "Be honest, tinanggap mo ba ang second proposal ng kompanya namin dahil sa kapatid ko?"
Pinakatitigan muna ni Chris sa mukha ang dalaga. Seryuso ito at mukhang professional sa tono ng pananalita nito.
"I just want to know kung gumanti ka lang ba sa akin or what?" prangkang tanong ni Nica dito nang mabasa ang nagdududang tingin ng binata .
"Honestly, gusto kitang tanggihan noong una dahil dinibdib ng husto ng ama ko ang nangyari." Prangkang sagot ni Chrismith sa dalaga at ang mga mata'y nanatiling nakatitig sa mukha nito.
"Sorry about that!" Mabilis na paghingi ng paumanhin ni Nica. Nabalitaan niyang nasa bakasyon ang ama nito at naapiktuhan ang kalusugan. Nakahinga siya ng maluwag nang tinanggap nito ang kaniyang paghingi ng dispensa.
"Sorry pero look old fashion ang gawa ng team mo. Nakita mo naman siguro ang gawa na si Janice mismo ang nagdesinyo." Inaasahan ni Chris na mainsulto ang dalaga sa sinabi niya pero laking gulat niya nang ngumiti ito. Ngiti ng isang taong masaya at mukhang nanalo ng jackpot sa lotto.
"Thank you for being honest." Abot hanggang taenga ang ngiti ni Nica at pati ang mga mata ay nakangiti rin.
"You look happy?" patanong niyang puna sa dalaga sa pag-aakalang namamalikmata lamang siya sa reaction nito.
"Verry happy!" hindi pa rin nabura ang ngiti sa kaniyang mga labi. Ganoon siya kababaw pagdating sa appreciation kahit na hindi nito alam na siya ang tunay na may-ari niyon. Pero bigla rin siya nakaramdam ng lungkot nang maisip na ang kapatid ang nagtatamasa sa papuri na sana ay para sa kaniya.
Napailing na lamang si Chris sa bilis mag-switch mood ng babaeng kaharap. But he enjoy watching sa pabago-bagong expression na nakikita sa mukha nito. Nang sumimangot ito dahil napansin ang pagkaaliw niya dito ay napangiti siya.
"Ako pa rin ang may malaking share sa kompanya namin." Inirapan niya ang binata at pinaalala dito kung sino ang mas nakakaangat sa kanila ni Janice. Tumikwas ang dulo ng kaniyang labi nang magkibit balikat lamang ito sa kaniya.
Dali-daling lumapit si Janice sa dalawa nang makita na nag-uusap ang mga ito. Hindi na niya binigyan ng pagkakataon ang kapatid na lumipat ng upuan.
"Pasensya na kung natagalan ako ng balik."
Gustong matawa ni Nica nang makitang kumapal ang lipstick sa labi ni Janice. Para na rin itong tuko na dumikit sa binata.
"Ayos lang, mas maganda ngang natagalan ka at nakapag-usap kami ng maayos ni Mr. yuchan." Pormal pa rin ang tawag ni Nica sa binata.
"Tumawag kasi si Philip," ngumiti si Janice sa kapatid na halata sa mukha ang pagkatulos sa kinaupuan pagkarinig sa pangalang ng kaniyang pinsan.