เปรียบ โดจ ผโอน ทเวอ ด็อมเนอ เนิว็ ก็อนดาล เปร็ย
ปัวะห์ อะซอระปึห์ รง จำ เชาะ
เดอ เติว็ เพลิว็ นา กอ เบิต็ บัง
ดอย ซา วิบัต มิน อาจ พเล็จ
วิบาก กัม จำ จอง ปี เจียต นา
ด็อล เปล มวย นา นึง บ็องเฮย
มอระนัง ซาบ โซน พอง เรียะห์
กรง นโก เตริว็ บ็อนดอย ออย ตุก กัม
คำทำนายเสี่ยงทายที่หมอดูเขมรแปลความให้ หลังจากเธอเสี่ยงทาย “จะกุมปี” ด้วยการเสียบขนเม่นเข้าไปในสมุดใบลานขนาดเล็กที่เทินอยู่บนหัว และหน้าของสมุดใบลานจะเขียนคำทำนายไว้ในแต่ละหน้า
“จะ” แปลว่า แทง “กุมปี” แปลว่า คัมภีร์
การเสี่ยงทายจึงทำง่าย ๆ ด้วยการเสียบขนเม่นเข้าไปในคัมภีร์โบราณที่เขียนขึ้นจากใบลาน แล้วแปลความหมาย
การเสี่ยงทายแบบนี้ยังคงมีอยู่ในภาคใต้ของไทยเรียกกันว่า แทงศาสตรา แต่ก็พบเห็นได้น้อยมาก และแทบไม่มีใครรู้จักแล้ว
เธอเขียนบางส่วนของพิธีกรรมนี้ลงในบทความของเธอในคราวนั้น ยกเว้นเนื้อหาของการทำนาย ถูกเลี่ยงที่จะพูดถึง เพราะแม้แต่ยศไกรก็ยังไม่เข้าใจ และยิ่งงงหนักขึ้น เมื่อหมอดูเฒ่าชาวเขมรที่ยึดช่องผาของเป้ยตาดีเปิดสำนักหมอดูชาวบ้าน ได้แสดงความตระหนกตกใจ เพ่งมองหน้าเธออย่างกับไม่เคยเห็น
“มีคนสูงศักดิ์รอเจ้าอยู่ เขารอชำระความกับเจ้า อย่าเข้ามาในเขมรอีกเลย หลานเอ๊ย”
อนินนาถเข้มแข็งพอที่จะไม่ขวัญเสีย แต่กลับหวาดกลัวอยู่ในเบื้องลึกของใจเมื่อถูกหมอดูที่เป็นที่เลื่อมใสของชาวบ้านฝั่งเขมร ทักและผลักไสให้กลับประเทศอย่าก้าวล้ำเข้ามาเขมรอีก หมอดูเฒ่าชาวเขมรถึงกับสั่งลูกหลานให้หาพานขันครู และสายสิญจน์ ทำพิธีผูกขวัญและป้องกันภยันตรายให้แก่เธอ
“ปู่เอง ไม่มั่นใจว่ามันจะช่วยได้ พลังเขาแรงมาก เขาตามเจ้าเจอแล้ว อย่ากลับมาอีกนะ”
พ่อเฒ่าสั่งการให้ลูกหลาน และทหารที่อยู่บริเวณนั้นนำตัวอนินนาถและยศไกรออกมาส่งถึงชายแดนไทย ทั้งๆ ที่ตอนเธอเข้าไปนั้น เธอเข้าทางช่องสะงำ อ้อมมาทางบ้านโกมุย แล้วลัดเลาะขึ้นมาบนเขาพระวิหารด้วยการว่าจ้างเพื่อนสนิทคนเขมรแถวบ้านโกมุย
อนินนาถ ยังตอบตัวเองไม่ได้ว่า คำทำนายนั้น ทำให้เธอกังวลได้อย่างไร แม้ใจบอกกับตัวเองว่า ไม่เชื่อ แต่เหมือนมีบางอย่างแทรกซึมลงไปในใจอย่างรวดเร็วจนร่างทั้งร่างสะท้าน เธอไม่เคยหวาดกลัวกับสิ่งที่ได้รับรู้อย่างไร้เหตุผล และเธอเองไม่เคยเชื่อคำทำนายใดๆ มาก่อนเลย แต่ครั้งนี้ คำทำนายสร้างความกังวลและความกลัวอยู่ลึกๆ ในใจของเธอ อย่างไม่อาจปฏิเสธ ก่อนหน้านี้ เธอฝันซ้ำซากถึงปราสาทหลังหนึ่ง และเธอตกจากที่นั่นวูบลงแล้วสะดุ้งตื่น เป็นอย่างนี้มาหลายเดือนตั้งแต่เธอทำข่าวอยู่ริมชายแดนเขมร ยศไกรเองก็แปลกใจที่ เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องที่ออกจะห้าวและเข้มแข็ง รับมือกับทุกสถานการณ์ได้อย่างใจเย็น จะนั่งหน้าซีด เหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่างจากคำทำนายที่เขาเองก็มองว่า มันไม่ได้มีอะไรเลย แค่คำขู่ที่ใครบางคนโชคร้ายจับมันขึ้นมาได้เท่านั้นเอง สำหรับยศไกรแล้ว เขาบอกเธอว่า คำทำนายก็แค่จิตวิทยาอย่างหนึ่ง หากใจเราเข้มแข็ง ก็ไม่มีอะไรที่ต้องหวาดกลัว
และในวันนี้ เธอไม่ได้เหยียบแค่เขาพระวิหาร หากแต่ลุกล้ำเข้ามาถึงใจกลางเมืองพระนคร ยโสธปุระ ในอดีตนั่นเทียว ...........................................
เสียงมโหรีที่ดังแว่วอยู่ภายในงานรื่นเริง ปลุกให้เธอตื่นจากนิทรารมณ์ อนินนาถปรือตาขึ้นมองตามสรรพเสียงที่ดังแว่วอยู่ไกล ๆ ทว่าสิ่งที่พบเห็น ทำให้เธอต้องขนลุกเกรียวขึ้นทั้งตัว ภาพเบื้องหน้ามิใช่ ห้องเล็กๆ ในตัวเมืองเสียมเรียบ แต่กลับเป็นสถานที่ ที่ไม่เคยคุ้น แสงไฟเล็ก ๆ ที่ได้จากคบไม้ปักเรียงรายเป็นทางเดินสู่พลับพลาที่กำลังเตรียมการในพิธีสำคัญบางอย่าง
“เราเตรียมพิธีสมโภชงานอภิเษกสมรสเจ้าหญิงปราณ แห่งเมืองวิเภทะ กับเจ้าชายผู้เสด็จกลับจากชวา”
เสียงนุ่มนวลเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม ตัวยอบลงกับพื้นเมื่ออนินนาถหันกลับมามอง
“พวกท่านเป็นใครกัน”
“ข้าพระบาท เป็นข้าแห่งพระนางเหนือหัว”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน”
“ข้าได้รับคำสั่ง ถวายความทรงจำให้เจ้าหญิงนิลกาฬ”
“ความทรงจำ ฉันมีความทรงจำอะไรกับที่นี่หรือ”
อนินนาถพึมพำกับตัวเอง แลเหมือนตัวเองถูกชักจูงในเชิงควบคุมให้เข้าไปใกล้กับพิธีสมโภช ที่คล้ายกับงานรวมพลเพื่อจะทำศึกกระนั้น
“เหล่าพราหมณ์กำลังเตรียมการประกอบพิธีอารตี บูชาไฟเพื่อบวงสรวงพระแม่ปราวตี แลพระศิวะ หากพิธีก่อนหน้านี้คือ ศิวะนาฏราช”
กองฟืนกลางลานแจ้ง นางระบบฟ้อนเอวอ่อนอยู่โดยรอบ มือของแต่ละนางถือพานแลโปรยดอกไม้รายรอบตัวตามจังหวะดนตรีที่บรรเลงอยู่ข้างพิธี บุรุษผู้ใส่ชุดขาวผมเกล้ามวยหยิบผงอะไรสักอย่างทุ่มใส่กองฟืนไฟก็จะโหมกระหน่ำแรงขึ้น อนินนาถถูกปล่อยให้ยืนอยู่กลางลานและเฝ้าดูพิธีอยู่อย่างเงียบ ๆ
“บรรดาเจ้าเมืองและขุมกำลังมาร่วมพิธีนี้ นับแต่เมืองเศรษฐปุระ อันเป็นเชื้อสายเก่าแห่งพระนาง เมืองมหิธรปุระเชื้อสายของพราหมณ์เก่าแก่ของท่านไกวัลย์ และยังเมืองวนังรุง วยาธปุระ ศรีขรเกษตร และเมืองน้อยใหญ่แห่งเทือกเขาไม้คานแห่งนี้ ล้วนเป็นมิตรกับพระนางเหนือหัวของเรา” ข้าแห่งพระนางอธิบายต่ออนินนาถเรียบ ๆ เมื่อรู้ว่าเธอกำลังสงสัยในสิ่งที่อยู่ตรงหน้า