logo text
เพิ่มลงในห้องสมุด
logo
logo-text

ดาวน์โหลดหนังสือเล่มนี้ภายในแอพ

4 - Roller Coaster ride of Emotions

Why do I have to keep telling them the same story?
I am not losing my hope, but I am already losing my patience. 
To protect the ten percent of morality left in me, I decided to turn off my phone so no one could ask me about the ghost patient I never had.
Are they retarded to keep asking me about a man I have never met?
Of course, I hate to admit it, but I don't remember most of my patients' names. But I will never forget the surgeries I did.
All they did was insuate about the man I never laid my hands on. Sana nga ako na lang nag opera sakaniya, so I can clear my conscience.
Naka tingin lamang sa akin si Nanay Karing while enjoying how eyebrows furrowed. Hindi na ako mag tataka kung bakit mag ka sundong mag ka sundo sila ni Sutil. 
"Ke aga aga ang kilay hindi mag pantay," sa isang linggo 'ko sa bahay, mukhang buong buhay ni Nanay Karing ay alam 'ko na. Inip na inip na ako sa totoo lang. "Paniguradong pagod na naman ang isang iyon."
Napa nguso ako. The kid in me is showing kapag kaming dalawa lang ni Nanay Karing. She is like a grandmother I have never met. "The only decent conversation I had with him in a while was; Good morning! Have you eaten?" and none as follows.
Aminado naman akong hindi ako socialize pero sana huwag niyang panisin ang laway 'ko, ano? "Nako naman, Iha. Paniguradong kapag naman balik trabaho ka na ay ni anino niyo ay hindi na mag kikita." mahina akong na tawa sa sinabi ni Nanay Karing.
I mean, point taken. Bakit nga ba ako nag tatampo? It's not like the imbecile owe me some of his time. Him, being a responsible husband is enough.
mapag hanap ka na ngayon, Adel?
But don't blame me! Kung hindi si Nanay Karing ay si Kris lamang ang madalas na kausap 'ko. Kahit ang mga in-laws 'ko ay parang mga kabute lamang na dadating dito sa bahay namin.
Si Papa naman ay hindi 'ko rin naman gaanong maistorbo dahil nag sisimula pa lang siya muling buuin ang pangarap na matagal na niyang gusto.
As I promised him, I should stay still in the house unless our lawyer instructed to do so.
Naiintindihan 'ko naman na they needed me to cooperate since mainit pa ang mata sa akin ng mga press people.
All I have to is trust him, right?
Pero minsan hindi 'ko na maramdaman ang paa 'ko sa pag kamanhid. I am being carried in his back, and I am here sitting pretty waiting for a good news to come.
Katulad nung mga nakaraang araw, uuwi siya to look for me and ask about my day and will leave for another video conference.
But this time, I will make our routine different. I waited for him to arrived until na maka tulog na lamang ako sa kama. "I think being your husband is rewarding." he said smiling at me. At that moment, I have that urge of touching his face. He looks dead tired.
Instead of scolding him from leaving me behind all the time, I smiled. "Kumain ka na ba? Nanay Karing cooked your favorite." tumayo ako to do some stretching but was shocked when he pulled me by my arms.
I saw hesitation in his eyes but asked me anyway, "Can I get a hug from you?" who am I to say no? I know that my body is fueled with sarcasm but it's just a hug, come on. "I badly needed one." 
His voice is much more tired than his eyes. I sense his spirit is practically leaving him behind due to his workaholic antics. "Do you want me to arrange your food?" he nodded his head snuggling his head in my neck. "Aba naman, Mr. Lim, baka nakakalimutan mong umaabuso ka na."
He let out a tired laugh. But it is a sign that he still functioning, "Never thought yu'd melt a little for the sake of our marriage." Oh, why do I feel a little bit offended? Does he really think we are role playing?
I moved back as I smiled at him, "I'll prepare your food, and after eating have a good bath and rest well. Okay?" After he nods his head, mabilis na akong kumilos to get his food on the table.
I feel like I have been stabbed a thousand times.
Is this what disappointment feels like? I mean, I stopped expecting from people so I could no longer feel this useless emotions.
Zybe keeps smiling at me, and his smile can no longer reach his eyes. Why do I feel sad just by seeing how he is really trying?
As a woman na pinag lihi sa sama ng loob, I could not help but ruin his day more. "Am I going to caged in here? Do I deserve to be a trophy wife?" 
His tired smile, faded just like that. Right? No one could melt me like I'm sort of a butter in someone's pan. Uminom siya ng tubig bago pilit na ngumiti sa akin. "Are you being impatient now, Mrs. Lim?"
I saw that smile before, the smile who keeps making me realize that I am stupid and I don't use my brain well enough. "I mean, should I play bahay bahayan with you more?" I could not even look at him straight. What a coward, Adel.
Narinig 'ko ang pag baba niya ng kurbyertos at pag atras ng bangko mula sa harap 'ko. "If you wants to keep playing your game, hindi kita pipigilan. But you have to remember that if you keep adding salt the wound, it will never heal." he was about to leave when he turn around and smiled at me. "Thank you for the meal though."
Not another stupidity, right?
Bakit kasi hindi 'ko na lang maamin sa sarili 'ko na I am hurt more than disappointed with what he said, at gusto 'ko lamang gumanti?
I did it perfectly, pero bakit pakiramdam 'ko ako pa rin yung talo?
Another day have passed, at simula noon ni ha ni ho ay wala na akong narinig mula sakaniya. Tanging mga mensahe lamang telling me not to wait for him o kaya naman ay kumain na ako.
My conscience is eating me up once again.
I know that he is not doing this on purpose but this is him telling me that even after being married to him, he still respects the space I have.
I just can't help but think kung gaano ba kalaking space ang akal niyang kailangan 'ko? Baka akala niya kasing lawak ng Universe.
Out of curiousity I went inside his study room, of course, he is there.
Tinanguan lamang niya ako I sat down in front of him. May kausap siya sa telepono at mukhang kanina pa dahil namumula na ang tainga niya.
Hindi ba uso sakaniya ang ear piece? Or is he thinking that it will take too much of his time?
Dahil sa isa akong naiinip na may bahay, I went to his bag and get the ear piece for him. He nodded his head as acknowledgement.
Ohh, so I was right.
"Do I really have to join you?" actually, this is the nth time I asked him about this sudden business dinner. "I don't have anything to prove." kung yaman lang naman ang gusto 'ko, bakit kailangan 'ko pang mag panggap na talagang kinasal kami kasi we love each other so dearly? "Do I really have to be with those who think highly of themselves?"
He smiled sweetly at me, gusto 'kong bunutin yung pantay niyang ngipin dahil ang puputi! Muntik 'ko ng maalala na hindi pa kami okay.
 "You are my wife, Serenity." I rolled my eyes at him and he simply stares at me. Hindi pa talaga kami okay. "What are you worrying about?" he said it in a monotone pero I can still sense his sincerity.
He is man with patience. 
Good God, why do I deserve to be with someone as patient as him?
Napa buntong hininga na lamang ako, "I just don't want to," hindi 'ko alam kung dahil ba sa mga naiisip 'ko o dahil sa napipilitan ako. "Okay, whatever."
Narinig 'ko na naman ang mahina niyang pag tawa kaya sinamaan 'ko siya ng tingin. So, are we okay now? Tumawa na siya eh.
But after that, hindi na naman niya ako kinausap at may ka telebabad na naman.
From time to time, he nods his head with me, and that supposedly means????
I can exactly tell this is me, but with keyboard or stethoscope or scalpel in my hands. Nakakainis pala talaga lalo na if you wanted some attention.
Ay, attention seeker ka na, Adel? Kailan pa? Bakit hindi kami na inform?
I really spent my whole day guarding a workaholic. Ni hindi 'ko man lang nga napunang gabi na kung hindi pa ako ginising ni Nanay Karing.
Sa inis ay binato 'ko ang naka taliko na sutil, "Are you really that busy that you could not even spent a minute to wake me up?" para akong timang na may hawak na unan habang hinihintay ang susunod niyang reaksyon.
But instead of scolding me, he just look at me weirdly. "No, don't worry about it. It's just a wild animal." pinaningkitan ako ng mata nito bago muling nakipag usap. Gusto 'ko siyang tuktukan at that moment pero he immediately grab me from my hand and held it tight.
"What do you think you are doing?" pinanlakihan 'ko pa siya ng mata.
"One second," hindi 'ko alam kung sa akin ba niya sinabi yun o sa kausap niya mula sa telepono. He gently pulled me on the couch and sat beside me as he leans his face. "Are you pregnant already, Love? You are craving too much attention from me." I swear, I heard some oen squelaed from the other line.
I rolled my eyes at him, as much as I wanted to flicker him in the head he is holding both of my hands.
Ni hindi ako makapag reklamo dahil maririnig na namn kami ng mga kausap niya. 
Hindi naman ako kulang sa atensyon kagaya ng sinasabi niya. Gusto 'ko lang naman maka ganti sa ginawa niya!
Sa kakaisip hindi 'ko namalayan na sa tapat na pala kami nang hotel na pag gaganapan nung party. Mula sa pwesto namin ay makikita mo na agad kung gaano ka engrande ang party na ito.
Paanong hindi? Puro mayayaman at importanteng personalidad lang naman ang nandito. 
Mag mula sa mga reporter hanggang sa mga businessman at may mga iilan ilan din na kilalang kabilang sa propesyon ko.
Now, ask me why I don't want to come in here.
I got separated from him when he was called to speak in the stage, "You still have the face despite of what you did." Nung residente 'ko pa lang siya ultimo cat food niya, sa akin niya inuutos. Mga simpleng errands na dapat siya ang gumagawa, sa akin pa niya pinapasa. 
Maliit akong ngumiti sakaniya habang naka tingin kay sutil, "After all, my husband needs my support." 
"Are you ready for your shopping spree? Baka naman wala kang ibang ginawa kung hindi ang mag hoard ng items," I can't believe I am listening to her. She's blabbering a lot! Gusto 'kong matawa nang malakas dahil sa mga naririnig ko sakaniya. But instead of listening to her, nag focus na lamang ako kay Sutil.
He looks good with suit, aaminin 'ko na. Hindi ganun ka ganda ang katawan niya pero I love how broad his shoulders were. Sakto lamang para sa ichura niya.
Awtomatikong napa taas ang kilay 'ko nang maramdaman ko ang pag hawak nito mula sa braso 'ko. Madali 'ko itong nilingon. Hanggang ngayon pala ay nag dadaldal pa rin siya.
Naging Doctor lang siya, pero para siyang latang walang laman kapag nasa labas ng Hospital. "Alam mo anong ginagawa sa lata kapag wala nang laman?" nagulat siyang tumingin sa akin. Lumapit ako sakaniya at binulungan, "itinatapon." she must have get what I said dahil mas humigpit ang pag kakahawak niya sa akin.
"Slut," how possible na up until nowe slut shaming is still a trend?? People never really wanted to grow up, ano?
Hinawakan ko siya mag kabilang balikat bago ngumiti, "Excuse me, Doc." I politely said. Pero ang lola niyo, hindi nag papaawat. Hinila ako mula sa braso pabalik sa pwesto ko. "Are you that envious?" 
I did not let her answer.
When I saw the imbecile motioned fo rme to come upo with in stage, I did not hesistate a single bit.
Now, watch me behind my back.
Hindi na ako takot sa mga magiging paratang sa akin ng tao. Ngayon pa ba na I have noting to lose? 
"May we call on my beautiful wife on stage, My Love, Serenity." My heart thump the moment I heard him. How come his words an linger inside me? How can his smile affects my whole being? It's not like he is a deity or something.
I was just staring at his smiling face. 
Ngiti ng isang taong kuntento na sa buhay at kung ano ang mayroon siya. Ngiti na para bang nasa kaniya na ang lahat. 
But what woke me me up, is when I realized that it wasn't for me. 
I smiled at the woman in front of me. "Keep hating. Those words will never hurt me anyways. You see that wonderful man? I married him and you can't do anything about it, Doc." I said smiling.
He made me realize that I am stronger than myself yesterday. I am not the same woman I was before. Yung utus utusan niya noon.
I left her long before. That's why I decided not to look forward.
The moment I turned my back at her, my heart starts thumping.
Am I nervous? If yes, then why would be I? It's just that Sutil.
This reporters stopping me in the middle, lessen the nervousness I am feeling. 
I just hope na hindi ako mukhang na tatae sa mga pictures 'ko, while I am trying to ease this tension inside me. Para bang gustong sumabog ng loob 'ko sa sobrang tuwa?
Imagine having someone like him.
Sutil on the outside, but so soft on the inside.
He doesn't even look like he is that sincere.
But when a spot light hit me, it made me realize, that those words and those smiles weren't for me in the first place.
Nalasahan 'ko ang sarili kong ka paitan mula sa dila 'ko.
I have to remind myself that this dream is not mine. I am borrowing it for a while. I have a lot of things to do before anything.
This is the first time, I am wishing, I was her.
He immediately grab me from my hand and hug me. 
This feels nice. Kung pwede lang ipagdamot, bakit kailangan pang ibalik hindi ba?
I have always sacrificed a lot for other people.
Isa ka ba sa mga yun, Zybe?
Kapag tumagal tagal, isa ka rin ba sa dapat kong bitiwan para sa iba? 
Kung dumating man yung araw na yun, kailangan 'ko nang ihanda yung sarili 'ko sa mga bagay na hindi 'ko kailanman inaasahan pero pa onti onti ay nararamdaman 'ko na.
"Are you okay?" ka agad niyang tanong sa akin at mahina lamang akong tumango bilang sagot. Nang humiwalay siya sa pag kaka yakap, I saw how worried he was. "I know her."
Who wouldn't know her? Kahit na masama ang ugali niya, she is one of the top surgeons. She's pretty, smart, and talented. I don't know why is she so against me. 
Dahil sa totoo lang, before even I already admire her.   I laugh to ease the tingling sensation inside me. Knowing her she'll do everything to get back at me. 
Marahan niya akong hinapit sa aking bewang papalapit sakaniya bago nginitian. "Everyone, this is my beloved wife, Serenity Adel." my heart almost drop when he looked straight to my eyes and smiled eventually. "She have been my life and my everything," I'm drowning in his eyes. Para akong batang nag aaral pa lang mag swimming dahil sa mga tingin niya sa akin. "I have been in love with her for God knows how long."
Everyone applauded in joy. Pero ako hanggang ngayon ay naka titig pa rin sa naka ngiting mga mata ni Sutil.
Gusto 'ko mang alisin ang mga tingin kong yun, hindi 'ko magawa. 
He loves her for that long? I- I'm speechless. How could I feel his love for her? Hindi naman para sa akin pero bakit ramdam na ramdam 'ko first handedly?
Naramdaman 'ko na lamang na biglang tumulo ang luha mula sa mga mata 'ko, kaya dali dali 'ko itong pinunasan. Bakas sa mukha niya ang pag ka gulat pero agad kong inalis ang tingin 'ko sakaniya at ngumiti sa mga tao.
Ilang araw pa lang kayong mag kakilala, Adel, ano ba yang inaarte mo? 
Naaawa ka sakaniya? O naaawa ka sa sarili mo? 
Hindi 'ko alam kung bakit, pero bakit ang sakit? 
Natatawa na lamang ako na nakipag usap sa mga kapwa 'ko pa Doctor. Kung ano ano na naman ang pumapasok sa isip 'ko sa dami kong oras. 
"How are you? Masaya naman ba ang buhay may asawa?" Kinikilig naman na tanong nang tinuturing 'ko na Nanay Nanayan sa Hospital. Hindi 'ko mawari ang dapat kong isagot kaya ngumiti na lamang ako. "Akalain mong tatahi tahimik ka lang pero nobyo mo na pala si Mr. Lim," 
Gusto kong tumawa nang malakas pero mas pinili kong ngumiti. Ang alam lang naman nila ay nung biglang nag propose ang mokong. 
Ang hindi nila alam, wala naman sa katinuan ang isang yun.
Parehas pala kami kasi pumayag ako sa sitwasyon namin ngayon. Parehas na sira ang mga ulo namin.
Kumapit ako sakaniyang braso, "Kayo po? Kumusta naman po?" Who told you I don't have any friends other than Kris? "Pinahihirapan pa rin po ba kayo dun?" mabilis naman na nag bago ang reaksyon niya, mag mula sa masaya na halos ay wala nang pag lagyan ngayon ay halos hindi na maipinta.
"Ija, huwag mong iniiba ang kwentuhan natin." nakaramdam ako ng lungkot sa boses niya. Kung ako ang anak ni Nanay Karing ay hindi 'ko na hahayaan mag trabaho ito. "Kaya pala mag mula nang mag trabaho ka sa Hospital ay napapadalas ang pag bisita ni Sir." 
Hindi lang siguro talaga pinag tatama ang landas namin at hindi 'ko siya nakikitang nagagawi sa Hospital. Mahina akong tumawa at nang dumaan si Sutil ay agad 'ko itong hinatak.
Mabilis kong ipinulupot ang aking mga kamay sa kaniyang braso and smiled at him, "Love nandito rin pala si Nanay Karing." I could not fathom his reaction. Halata sa mata niya ang gulat.
Nahihiyang lumapit si Nanay Caring sa amin, "Good evening ho, Sir." 
Matapos noon ay umalis na si Sutil. Hanggang ngayon ay ramdam 'ko pa rin ang tensyon nang tumawag siya sa Hospital. 
Kung titingnan mo ay kalmado naman ang kaniyang mukha, pero hindi kung paano siya mag salita. Kahit siguro ako ay matatakot kung ako ang kausap niya.
Hindi niya talaga tinigilan sa kakasabon sa kausap, kung hindi 'ko lamang pinigilan ay baka buong araw lang na kauusapin niya. 
Naaawa rin naman ako sa napag buntongan niya nang galit, pero kung hindi malalaman ni Sutil, hindi lang si Nanay Karing ang makakaranas nang hirap.
Lalo na't naturingan silang may mga pinag aralan.
Hindi talaga natututunan sa loob ng eskwelahan at kahit minsan hindi mabibili nang pera respeto at pakikisama sa tao. 
Sabay na kumain kami ni Nanay Karing. She's working with us pero she still has contract with the Hospital. "Nanay, why don't you work full time with us? Para po hindi ka na nawawalan ng oras sa pamilya mo."
Saglit akong pinagmasdan nito. Medyo naiilang ako sa tingin na ibinibigay nito sa akin, when she smiled. "Hindi 'ko mawari kung bakit at paano, pero you and Sir Gabe are very similar." takang tiningan 'ko si Nanay Karing. "I can see how much he loves you."
I choked on my food. Nakalimutan 'ko ata kung paano muna ngumuya nang mga oras na yun! "I never knew I will be this lucky in life." galingan mo pa umarte ng konti, Adel. Yung makatotohanan pa.
Mahinang tumawa si Nanay Karing. Hinawakan niya ang dalawang kamay 'ko and that moment I felt like my grandmother lives within her, "Hindi ka suwerte, anak. Bagkus kayong dalawa ay pinag pala. Hinayaan na mag tagpo ang parehas na magulo ninyong landas."
Her words perfectly fit what we have now. Pero I can't still call what's happening to us a blessing in disguise. I am married with my sister's ex. 
Napa tigil ako sa ginagawa 'ko. Gusto kong mag tanong, pero pinili 'ko na lamang manahimik. Hindi naman kailangan lahat ng bagay ay alam natin ang sagot, hindi ba?
Tama na yung hindi naman pala namin kailangang mag panggap kay Nanay Karing. Kahit papaano ay magiging kumportable pa rin akong kumilos kapag kasama na namin siya sa bahay. 
Nang mag gabi na, ay inihatid na namin si Nanay Caring. 
Ilang beses din ibinilin ni Sutil na susunduin na lamang namin siya kapag naka lipat na kaming dalawa at huwag na huwag nang mag hahanap ng ibang trabaho lalo na't may edad na ito.
Hindi 'ko naman siya masisisi. Napaka bait naman kasi talaga nang isang 'to. Para bang walang masamang tinapay sakaniya. Maliban na lang kung talagang nang aargabyado na sila.
Hanggang sa maka uwi ay hindi umiimik si Sutil. Hindi na lang din ako nag salita, baka kako ay pagod lamang sa trabaho. Dahil sunod sunod din ang business trip niya mag mula nung party nung gabi.
Mula sa salamin ng kuwarto, napansin 'ko ang pag lingon lingon sa akin si Sutil, na para bang may gustong sabihin. Mahina akong tumawa bago siya pinansin, "Are you okay?" napa tigil siya sa pag lalakad at saglit akong tiningnan. Hindi naman siya umimik at muli na namang nag lakad lakad mula sa likod.
Lumapit siya sa akin at kinuha ang suklay mula sa kamay 'ko at dahan dahan na sinuklay ang buhok ko, "Matagal 'ko nang gustong gawin 'to." mahina pa itong na tawa bago muling sinuklayan ang buhok 'ko. 
Hindi ako umimik, tinitingnan 'ko lamang siya mula sa salamin. Ang tahimik tingnan nang mukha niya. Para bang hindi pagod sa trabaho, at walang problemang iniinda. "You are glowing," hindi 'ko maiwasan na hindi mag komento. Mas biglang lumaki naman ang ngiti nito. "By the way, your lawyer told me na bukas siya pupunta to talk to us about my situation."
Mahina itong tumango, "Actually, before I went home kinausap 'ko na. Let's just spend our day tomorrow moving our things," he said, still smiling. Hindi ba sumasakit ang panga niya sa pag ngiti. "Don't worry too much, Serenity. Lalaban tayo ng patas, as I promised to you. Alam 'ko kung paano mo pinag hirapan kung anong meron ka ngayon kaya ayokong mawalan ng saysay lamang yun kung gagamitin 'ko lamang ang pangalan 'ko."
I can't believe this man! Paano ba niya na gustuhan yung bruha na yun? Ni hindi nga yun makapag hugas ng sariling pinag kainan niya! Tapos na gustuhan siya ng isang responsableng tao? "Thank you, Zybe." 
His smile got bigger when I called him by his first name, hindi 'ko naman maiwasang hindi mapa ngiti. "It's been a while." awtomatikong napa taas ang aking kilay sa sinabi niya pero bago pa man ako mag tanong nag salita na ulit siya. "Serenity," tumango lang ako bilang sagot sakaniya. 
Mahina akong napa tawa sa sinabi niya. Para siyang bata na nag papaalam kung pwede ba siyang makipag laro, "Ganyan ka ba talaga? You don't have to get my permission to call me by my name," I said teasing him. 
I mean, he's been calling me Serenity since the first day we've met. 
Ngayon pa talaga siya nag paalam, when I honestly told them before that I didn't ike people calling me by that name?
But instead of laughing along with me, he simple smiled. Anong meron sa Sutil na 'to at parang nabawasan ang kadaldalan? "You called me love," I can see him only by the mirror. 
Hindi 'ko alam pero bakit hindi 'ko magawang lumingon sakaniya. Walang malisya sa akin, I know. 
Pero pakiramdam 'ko, the moment na sumagot at lingunin 'ko siya, hindi na niya masasabi ang gusto niyang sabihin sa akin. 
"It sounds better than hearing my name," I can't believe he is actually saying those words to me. Have he forgotten who am I? Hindi ako si Serene, I wanted to rally but I chose to kept my thoughts with me. 
Pero, hindi 'ko kayang sirain yung mood niya. He looks peaceful. From all the days that passed, ngayon 'ko lang ulit nakita na ganito ka tahimik ang kaniyang mga mata.
I smiled again at him. Pero para pa rin siyang tanga na naka ngiti sa hawak hawak niyang suklay habang sinusuklayan ang buhok 'ko.
"Zybe, are you sure you are all right? I can check your vitals if you want. You look good all of a sudden," sabay naman kaming na tawa sa sinabi 'ko. Promise, itetake 'ko talaga ang temperature niya. "Are you being delirious again? Na shot ka na naman ba ng anesthesia?" I asked him politely.
But he shook his head. Ano naman kaya ang na kain nitong isa bago umuwi? Because hindi siya sumabay nang kain sa amin. "I'm just happy. Because everything that I and Anne worked out, turns perfectly." Ohhh, she must have called him.
Why does he keeps calling her Anne?! He should call me Adel, then! 
I smiled sheepishly at marahan na binawi ang suklay sakaniya, "That's why," mabilis kong itinabi ang suklay at nag handa na sa pag tulog. Why am I shocked and disappointed? In the first place, ako naman talaga ang saling pusa sa kung anuman ang mayroon sila. "Did you told her about us?" naiilang man ay nagawa 'ko pa rin itanong sakaniya.
He smiled and it was so big that it hurt my ego. Damn, his eyes really looked so happy. "She said she's going home," ayun, kaya naman pala. Uuwi naman pala.
"Then, why am I still here?" I, may sound bitter, but I did ask anyway. Pero bago 'ko pa man marinig ang sagot niya ay isinalpak 'ko na ang earphones 'ko sa mag kabilang tainga 'ko. 
This ego is hurting me so bad. 
Why does he keeps messing with my pride?
Unang una, he loves her with all his heart. What are you thinking, Serenity Adel?
It's been three weeks since we got married, at wala pa akong nakikita na ikaka ayaw sakaniya nung babaeng yun. 
That's why you aren't allowed to feel anything, Adel. Because when it is all over, sarili mo na lamang ang matitira sayo. Ikaw na lang ulit ang mag aalaga sayo. 
Serenity Adel, hanggat maaga, pigilan mo. Because attachment is another name of disappointment and pain. Things are as they are, we suffer because we imagined different.
Can you let it go when the time comes? Can you let that growing feelings go, when it's about time? 
I know it is early for me to feel this. Halos pangalan pa nga lang ang alam 'ko sakaniya. Pero sinong nag sabi na bawal?
Every woman would love to have him as their husband. 
Totoo pala, hindi lang pala sa mga palabas at mga novel books ang mga kagaya ni Sutil. Mayroon pa palang natitira sa mundo... ang problema nga lang, pag mamay ari na nang iba. 
I can a feel presence beside me, kaya mas lalo akong nag talukbong. Kung nag sasalita man siya, I don't know. Ang alam 'ko lang, bumibigat na naman ang mga mata 'ko. 
I just hope na matapos na ang lahat bago pa mas lalong lumalim ang hindi na dapat lumalim. Dahil sa oras na mang yari yun, hindi 'ko alam kung kakayanin 'ko bang pati siya bitiwan nang hindi ako lumalaban. 

หนังสือแสดงความคิดเห็น (49)

  • avatar
    Rg Magalong

    Sana matupad

    12d

      0
  • avatar
    Flory Besinga

    i need money income

    09/08

      0
  • avatar
    Joseph Alberos

    jjdjdjdjjfjdjdjjdjdjdjdjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjhhhhdhdhdhdhdhdhdhhdhdududududjdudhdudjdudhxjxjjfjfhdjdhfjdjdjdjdhdhdjdjdjdjdjdjjdudududhdhdhdhhdudhdhdusuuxnduchhdhchhchcjfjcjcjfjjfjdjdnxhgdsjjdoddmndbjdixjdjdjjdjfjfutvvtjdhdhdhzjnzbsvsvdvnckxkdjcjjfjejxjjfjdjdjdjdjjcxyzulsuldudoduksmshsjdjdkclfclckcckckfkdlflvlckxkxjxjxjxjxjxjxjxjxjxkxkxkckckxkxjxjckckcjxmxjxjxkxkxkxkckckxkxkckckfkfofkxjxhxjxkdjdjxjxuxuxixickxkckfkfoflfoglgoglglvkxjjxhxifcjxidudduudddhxhxhcjh jccjjcuucjcjcjcjcjvjgjgjfigigkgjfjcjuf

    17/07

      0
  • ดูทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด