logo text
เพิ่มลงในห้องสมุด
logo
logo-text

ดาวน์โหลดหนังสือเล่มนี้ภายในแอพ

Chapter 7

Raize’s Point of View...
Sinubukan kong mag isip ng iba pang bagay dahil hindi naman pwede na si Jay nalang ang iisipin ko buong gabi. Everytime na naiisip ko siya, laging may nagtutulak sa akin na kausapin siya, which is sabi nga ni Jam, hindi pwede. I want to listen to him even just this once dahil alam ko na gusto rin niya ang ikakabuti naming dalawa ni Jaymee. Ayokong umabot sa point na kakatok ako sa kabilang kwarto para lang kausapin ko siya.
Pero hindi ko kaya. Wala akong ibang alam gawin. I tried to read some books na naka display sa may mini book shelves na nasa kwarto, pero everytime na sinusubukan ko, siya lang ang pumapasok sa utak ko at hindi ang mga salitang binabasa ko.
For the final attempt to make my self sleepy, humiga na ako sa tabi ni Jam. Ipinikit ko ng dahan dahan ang mga mata ko. I tried counting numbers from 100-1.
Guess what? It didn’t worked. Tinakpan ko na rin ng kumot ang mukha ko para maging madilim na lang ang buong paligid ko, pero mas lalo lang nagising yung diwa ko.
“That’s it. I give up.” I whispered.
Tumayo nalang ako ng walang pakialam sa kama. I didn’t cared kung magigising si Jam. Dahil confident ako na hindi. Him being the one na sobrang hirap gisingin sa umaga, walang epekto ang konting paggalaw ng kama sa kaniya.
Paglabas ko sa kwarto, I took a quick glance at her room.
Tulog na kaya siya?
For sure magagalit si Jam kapag tinanong ko sa kaniya iyon. He would say, “Why would you even thought about that. Whether she’s already sleeping or not, it’s not our business anymore.”
Or maybe, this one is a bit exaggerated, but the thought will be the same.
Jaymee is sleeping in her room alone. Hyze chose to not sleep in the same room with her. I don’t know why. Maybe to give her some privacy. Kaya ayon, magkasama sila ni Martin sa iisang kwarto. Ako yung nag offer ng kwarto ko para kay Jaymee. Bakit? Wala, confident lang ako na yung kwarto ko ang pinakamalinis sa lahat kahit na laging nagkakalat doon si Hyze.
Para akong tanga kanina na biglang natuwa nung narinig ko si Hyze na sinabihan si Jaymee na sa kwarto ni Martin siya matutulog. Since I offered our room, oo, kwarto rin kasi iyon ni Hyze, kailangan kong makitulog. Kwarto talaga ‘to ni Jam, medyo kinapalan ko lang yung mukha ko nung sinabi ko na sa kwarto nalang ni Jaiden siya matulog.
Mag isa lang si Jaiden sa kwarto niya ngayon. Mag isa lang naman talaga siya. No one sleeps with him, and no one dares to. Why?
Malikot siyang matulog.
Minsan, magigising ka na lang sa madaling araw na nakapatong ang kamay niya sa tiyan mo. Pwede rin na yung paa niya, nasa mukha mo na.
Si Charlie naman at Jwilian, magkasama sila sa kwarto.
I decided to stay in the garden for a while. May mini table dito, tapos dalawang upuan na nasa magkabilang side.
Umupo ako sa isa sa mga upuan para magpahangin. Maliban kay Jam, wala na akong iba pang pwedeng makausap. Alangan namang kwentuhan ko si Jwi? Masyadong curious ang lalaking iyon sa lahat ng bagay. Kapag may ikinwento kang isang bagay, kailangan mong ikwento ang buong pangyayari.
At isa pa, hindi nila pwedeng malaman.
Hindi muna? Siguro?
Biglang tumunog yung phone ko. I opened it and saw an e-mail that came from my boss. I decided to not open it na muna. Late na rin naman. Sino namang magbubukas ng e-mail ng madaling araw?
Wala sa sarili kong binuksan ang mga photos na naka save dito. The latest picture na nasa gallery ko ay nakuha kahapon. It was a picture of a stuff toy na hindi daw for sale sabi nung isa sa mga crew nung botique nung nagtanong ako. I took a picture of it instead. Bigla tuloy niya akong tinanong kung mag girlfriend na daw ba ako.
Flashback...
I went in the mall right after kong mag out sa trabaho dahil sa utos ng kapatid ko. Ng ATE ko.
She asked me to buy her some donuts. Gusto rin daw niya ng something creamy na drink, pero dapat matamis din daw, kung makakanap daw ako na medyo fruity, mas maganda. Naglilihi ba siya or what?
No, impossible. Wala pa naman atang nagkamaling pumatol doon eh.
So okay, pinatulan ko yung cravings niya dahil ang sabi niya, medyo may lagnat daw siya kaya pagbigyan ko na. She also filed a sick leave dahil nga may sakit siya. So I said yes sa lahat ng mga utos niya.
While I was on my way to buy her some donuts, bigla akong napadaan sa isang shop na may maraming mga stuffed toys. And there is this medium sized stuffed toy of a cat that caught my attention.
Napansin siguro nung isa sa mga crew ng shop na gusto kong bilhin yung item kaya lumapit siya sa akin. Isang babae na nasa mid 40s siguro.
“Sir, gusto niyo po bang bilhin yan?”
Napatingin lang ako sa kaniya dahil noong una ay hindi ko naman talaga naisip na bilhin iyon, kung hindi lang niya ako tinanong, hindi man ako magkakaroon ng idea.
“Uhmm, yes? Hindi ko po alam...”
“Ibibigay niyo po sa girlfriend ninyo?”
What?
“Uhmm, ano po...”
“Hindi po kasi for sale yung item na yan, naka display lang po. Kung gusto niyo po pasok po kayo, may mga items po kami na limited edition. Pang regalo po talaga.”
“Ahh. But, no. Hindi po. Wala po akong girlfriend.”
Pareho kaming natahimik. Nang may bagong customer ang nag approach sa kaniya, inassist niya ito at umalis na.
End of Flashback...
Isang tao lang ang naalala ko nang tinanong ako nung babae kung para sa girlfriend ko daw ba iyon. Of course, it was Jaymee, only her. For the past years, hindi naman siya nawala sa isipan ko. Parang imposible nga yata na mangyari iyon eh.
“So yesterday was the last time that I thought of her, hmm?” I said to myself. Wala naman akong ibang kasama, so basically, kahit na anong sabihin ko ngayon, sarili ko lang ang kausap ko.
Jaymee right now is my first and also the last. She was the first girl that I dated, and after her, wala nang sumunod. Kagaya nga ng sinabi ko, wala kasi akong nakitang kagaya niya kaya wala siyang naging kasunod.
Nagmuni muni lang ako sa garden, thinking about her, her, only her. This feels wrong...
This feels wrong na iniisip ko ang babaeng girlfriend ng kaibigan ko. This won’t do. Hindi gagana ang pagpapahangin lang dito sa labas upang antukin ako.
I went inside for a while to grab two cans of beer. Pagkatapos noon ay bumalik ako sa garden upang doon mag stay. I just know na hindi gagana ang isang can kaya dalawa ang kinuha ko. Whatever, kapag eto hindi pa gumana, hindi na lang siguro ako matutulog.

หนังสือแสดงความคิดเห็น (32)

  • avatar
    lumagoddong

    ang ganda

    18d

      0
  • avatar
    Hazel Carreon

    yes 🥰🥰🥰

    04/08

      0
  • avatar
    Jhon Ray Badajos

    wery nice

    24/07

      0
  • ดูทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด