Ang pagngisi
Ecaterina’s Point of View
Naging mabilis ang bakasyon, as usual. Unang pasukan at naninibago ako sa eskwelahan na aming napasukan. Sanay na ako sa mga bago pero ang isang ito, parang literal na bago talaga.
Unang pasukan, pero halos walang estudyante na nagkakagulo para hanapin ang section nila?
Nasulyapan ko si Kamala na nililibot ang mala-Palasyong paaralan na nasa harapan namin, well, talaga namang bagay sa pangalan na Palace Academy.
Talaga namang nasa palasyo kami. Mas mayaman pa siguro ang may-ari nito sa amin at dapat lang, Ecaterina!
Nangingiti na lang ako sa mga kalokohang naiisip at niyaya na si Kamala. Magkakandaligaw-ligaw yata kaming dalawa kaya nagtanong kami. Iba rin ang gwardya! Kadalasan sa napapasukan naming school ay isa o dalawa lang ang guard pero dito ay sampu at tig-lima silang nakahanay sa magkabilang tabi. Muntikan pa akong mapanganga at saglit na napasulyap kay Kamala na parang tulog lang sa tabi ko. Puyat ba ito?
Hinila ko ang aking pinsan patungo sa elevator na nasabi nang napagtanungan ko. Niloko pa nga ako ng isa roon na kung trip ko naman gumamit ng hagdan ay okay lang daw, gusto ko sanang sabihin na kung sa kaniya ko kaya ipagawa ‘yon lalo na kung malapit na kaming ma-late at nasa 5th floor pa ang room namin! Hindi ko na lang isinatinig.
Hila-hila ko pa rin si Kamala habang tinitingnan ang bawat pinto kung saan may nakasulat na section. Una kong nakita ay Section 10-1 at sunod na mga number. Napabuga ako ng hangin sa kawalan nang malamang nasa pinakadulo lamang pala ang section namin. Nanliit ang mga mata ko habang pinapanood ang nangyayari sa maliit na glass ng pinto.
Nagkakagulo.
Nakaramdam ako ng hesitasyon sa pagpasok, napabuntong hininga at tiningnan ang pinsan ko. Bahagya ko siyang sinapok na nakapagpabalik na siguro sa kaniya sa reyalidad. Binigyan niya lang ako ng gulat na itsura.
“Tulog ka pa ba?” tanong ko sa kaniya, nakuha pang dumadaldal.
Mukha namang wala pang teacher dahil sa nangyayari sa loob ng classroom. Narinig ko ang pagbuntong hininga niya sa tabi ko at siya na mismo ang nanghila sa akin. Nagulat ako sa bigla niyang ginawa.
Nakaramdam ako ng hiya lalo na nang makita ang mga reaksyon ng kaklase namin. Hindi ko maipaliwanag ang mga mukha nila, feeling ko… hindi kami welcome. Sanay ako sa mga ganito ngunit sadyang nakakaramdam lang talaga ako ng kakaiba. Hindi ko maipaliwanag kung ano ‘yon.
“Oh, narito na pala ang bago niyong mga kaklase.” may nagsalita sa likod naming dalawa ni Kamala.
Nakita ko ang paglingon ni Kamala roon but I just kept my eyes on my classmates who are going back to their proper seats. Parang mas lalo silang naging misteryoso ngayon.
Nilampasan kami ng teacher at pumunta sa unahan. Nginitian niya kaming dalawa at minumwestra ang unahan, nahihiyang nauna ako at naramdaman ko ang pagsunod ni Kamala. Nakaharap kami ngayon sa mga bago naming kaklase, nahihiya at naghahanap ng mga salitang sasabihin.
Napasulyap ako kay Kamala na bahagyang umabante, kita ko ang kaba sa kaniya habang nakatingin at nakaharap sa tahimik na mga taong ito.
“Good morning, classmates… I’m Kamala Maxine S. Arceo. Just call me Kamala, hindi kasi ako sanay na Maxine ang tinatawag sa akin e,” I stopped my eyes to the girl who rolled her eyes after Kamala finished her introduction.
Napababa ang tingin ko sa name tag niya and I saw her name, Amber. Muli ko siyang tiningnan at nakaramdam ng gulat nang sa akin naman siya nakatingin. She looked away, parang mas lalong naging iritado.
“Cat… ikaw na.” narinig kong sabi ni Kamala habang bumabalik sa tabi ko.
Ako naman ngayon ang umabante, napalunok-lunok pa ako! Wala ka dapat pakialam, Ecaterina! Show your damn confidence dahil aalis din naman kayo riyan sa mukhang pangmayaman niyong school!
“Ehem…” pagtikhim ko pa bago nagpakilala. “My name is Ecaterina A. Sarmiento…” I simply said.
Wala ng dinugtong at lalo akong nakaramdam ng ilang nang sumobra na ang pagkatahimik, buti na lang at nagsalita na muli ang teacher namin.
“Is that all?” tatango na sana nang may magsalita.
“Akala ko may nagbabalik, ibang tao pala.” nilingon ko iyon, kahit na ang babaeng umirap kanina ay nilingon siya.
Tiningnan ko ang pangalan niya at nakitang Lillian ang nakalagay.
“She just looks like her…” isang mahinhin na boses.
Nasa unahan lang siya, katabi ang dalawang parang prinsipe na lalaki. Napakunot ang aking noo sa lalaking nasa kanan niya, kulang na lang ay matunaw ako sa mga titig na pinupukol niya.
“Ahm, okay, Ms. Arceo and Ms. Sarmiento, doon na lamang kayo maupo sa likuran. Doon sa likuran nina Ms. Lacsamana and Mr. Ramos,” narinig ko ang pagsinghap ni Kamala.
“Ramos…” bulong-bulong niya na hindi ko masyadong narinig.
Nauna siyang naglakad sa amin at doon naupo sa likuran n’ong lalaki, hindi ko matandaan ang apilyidong binanggit kanina. Dumiretso na lang ako sa tabi ng aking pinsan.
“Adam, may dumi ba ako sa mukha at lingon ka dito nang lingon!”
“Assuming ka, boy!” napaangat ang tingin ko.
Nakita kong nag-aasaran itong nasa harap ni Kamala na lalaki saka yung lalaki na nagpakunot ng noo sa akin kanina. Sa nakita kong iyon ay parang napawi nang kaunti ang nararamdaman kong kakaiba.
Ilang linggo ang nakalipas, masasabi kong parang medyo nawawala iyong nararamdaman ko para sa mga kaklase. May pagka-weird man minsan ngunit hindi sila nalalayo sa ibang napasukang school namin ni Kamala. Mayroong singer, dancer, matatalino, magaganda, gwapo, bully, maarte, mabait at… misteryoso, katulad nang nasa kaliwa kong si Jamaica.
Section H-4, ang pangalan. Kakaiba para sa akin, dahil dati nang makita ko ang mga nakaukit sa pintuan ay number talaga. May number din naman sa amin pero may nakasulat na letter H sa unahan tapos nasa pinakadulo pa kami kahit na dapat ay 12 dahil ayon ang huling section. Kahit naiisip ko lang iyon ay may nararamdaman na akong kakaiba.
Hindi na yata mawawala ito. Simula nang pumasok ako rito ay palagi kong dala-dala iyon kahit napapawi nang kaunti ngunit ‘di kalaunan ay madadagdagan na naman.
Tahimik lang akong nakatanaw sa labas ng bus. Katatapos lang ng field trip at hinihintay na ang ibang estudyanteng papasok dito. Ako at ang pinsan ko palang ang narito. Nasa pinakahuli kami, yung pangmaramihan at siya naman nasa kabilang dulo ko.
Napalingon ako sa pintuan, kapapasok lang ng magpinsan din na sina Kaye at Chantelle. Si Kaye o Queen Kayleigh Bautista ay iyong mahinhin na babaeng katabi ang dalawang mala-prinsipeng lalaki. Si Chantelle Grace Pena naman ay ang pinsan niya, parehas silang magaling sa kantahan lalo na si Kaye kaya lang ay hindi ko alam kung bakit nasa Dancetroupe siya ngayon.
Nagkukwentuhan at magka-share naman sa earphone ang magkaibigan nang pumasok. Ang isa roon ay si Eryl Mae Castañeda na Top 2 namin, samantalang ang kaibigan nito ay Top 3 na si Shye Trevino. Naupo lang sila sa bandang unahan ko.
Nilingon ko ulit ang pintuan, kita ko kaagad ang pag-ikot ng mga mata ni Kaloyan Roy Ramos. Lilingunin ko sana si Kamala kaya lang ay masyado akong namangha at nainggit sa ginawa niya, ako na babae ay hindi marunong ng ganoon! Napanguso ako, nakasunod lang siya kina Lineth at Mac na naglalandian na mas nagpanguso pa sa akin. Nainggit na nga ako sa ginawa ni Kaloy tapos iinggitin pa ako ng dalawang ito!
“I will marry you, someday, Lillian Neneth Palomares.”
“I will wait, my future husband, Macallan Anthony Bartolome,”
Napangiwi ako sa kakornihan nilang dalawa, kahit si Chantelle ay nakitaan ko nang pag-irap.
Tamad namang pumasok si Jorden Dacanay, mas lalo akong napangiwi. Palagi siyang mukhang tamad at tulad ni Jamaica ay misteryoso pero medyo-medyo lang kasi nakikita ko namang nakikipag-usap siya roon kay Amber Cayetano.
Muntikan pa akong mapalundag nang dumapo ang mga mata niya sa akin! May tiningnan siyang kung ano at inayos ko naman ang ayos ng labi, kanina pa nga pala ako naka-duck face dito! Nag-iwas din naman siya ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad.
Napahinga ako nang maluwag at kasunod ay pag-iling. Nakita ko kung paano tumama ang ibang libro ni Cassidy Lacsamana sa likod ni Amber. Natalapid siya o tinalapid?
Plastic akong ngumiti nang makita si Jamilla Barrameda na nakangisi, siya siguro ‘yong nantalapid!
“Are you blind?! At ako pa talaga ang napili mong tamaan gayong alam mo na sobrang nag-iinit ang ulo ko sa ‘yo?!” galit na sigaw ni Amber.
Ang iba sa amin ay natigil sa ginagawa, napatayo pa nga si Lineth na masama ang tingin kay Amber. Pinipigilan siya ni Mac na huminahon at huwag nang makisali sa gulo. Hindi ko maiwas ang tingin kay Cassidy na umiiyak na ngayon, gusto ko siyang tulungan ngunit ayaw kong gumawa ng memorya sa eskwelahang ito. Ayaw ko rin na maalala nila ako dahil… alam kong aalis din kami katulad nang madalas naming ginagawa ng pinsan ko.
Napakagat na lang ako sa ibabang labi at parang nabunutan ng tinik. Kahit hindi ko na gawin ang gusto ko ay alam ko namang may tutulong sa kaniya.
“Get up, Cassidy.” mahinahong sabi ni Harry Atkinson.
Tinulungan niya ang aking kaklase at hindi ko mapigilang mapangiti, mabait talaga siya.
“Binu-bully mo na naman si Cassidy, Amber.” that’s not a question but a statement from Adam Jan Catalan, ang lalaking nakunutan ko ng noo noong unang araw namin ni Kamala sa eskwela.
Mabait din siya katulad ni Harry, sa totoo lang, siya ang ideal guy ko sa lahat ng kaklase naming lalaki o pati na rin sa schoolmate namin.
Nilagpasan nila si Amber na ngayon ay galit na galit ngunit hindi maitatago ang gulat. Kuntento akong napasandal, akala ko ayon na yung katapusan ng araw ko sa eskwelahan na iyon na isa lang sa naging sakit sa ulo at sakit sa mata. Pero nagkamali ako.
Pumasok na ang aming adviser na si Ms. Buendia, kasunod ay ang isa pa naming kaklase.
Si Jamaica Barrameda, kapatid ni Jamilla.
Gusto kong pumikit kaso hindi ko na nagawa, naramdaman ko ring nakalapit na sina Adam at Harry ngunit hindi ko magawang alisin ang tingin ko sa kaniya. Ang gulat na dapat kong maramdaman nang tumigin siya sa akin ay hindi ko maramdaman, tanging kilabot lang dahil sa isang ngising ibinigay bago pumunta sa kaniyang upuan.