It's okay to fail or have bad grades. It doesn't make you any lesser of a person. It doesn't define your intelligence or who you are.
Ava Garcia a Senior High student in Holy Angel University in Pampanga. Mababa ang marka niya sa Physics na subject, kailangan niyang maipasa 'yon, otherwise she wouldn’t be able to graduate.
Kaya gagawin niya ang lahat para pumasa siya, at makatapos sa Senior High. Ava’s parents had high expectations of her. Because since she was a child she has been among those with highest honors, or sometimes even valedictorian in the class.
She's intellegent. And smart people aren't just wise. Smart people make smart decisions. Which means they avoid falling prey to these all too common traps.
When people describe her, they say she's all smart that she could solve any math or science problems given to her.
Sporty that she could play any sports.
And also she can gracefully play any instruments she knows.
Friendly that she could be friend with anyone that easily.
She's also rich that she have those things that most people wanted to have.
To make it short, she have it all.
But Ava was terrible at making a decision..
Se didn't think about her decision just to pass a subject, the Physics.
Kaya nagbunga ang isang pagkakamali.
“Sir! Please! Gagawin ko ang lahat-lahat, ipasa mo lang ako,” mangiyak-ngiyak na sabi ni Ava habang hinahabol sa hallway ang Professor niya sa Physics. “Gagawin ko po lahat, huwag ko lang ma-dissapoint mga magulang ko. Mataas po ang expectation nila sa 'kin, Sir,” garalgal na sabi ni Ava.
Awtomatiko naman na huminto sa paglalakad si Sebastian Villanueva—ang professor ni Ava sa Physics.
Dahan-dahan niyang pinihit ang ulo niya at saka umarko ang gilid ng labi niya. “Sigurado ka bang gagawin mo ang lahat?” paninugurong tanong niya kay Ava.
Naluluhang tumango-tango naman si Ava sa kaniya. “Opo, please.. G-gagawin ko ang lahat.. Kahit ano po, h-huwag niyo lang po akong ibagsak..” gumagaralgal na sabi niya at kulang na lang ay humikbi siya.
“Okay.. Follow me,” ani Sebastian at saka naglakad na ulit.
May ngisi sa kaniyang labi habang naglalakad siya papunta sa may parking lot kung nasaan ang kotse niya. Habang si Ava naman ay maluha-luhang sumunod sa kaniya at iniisip pa rin ang bagsak na marka na nakuha niya sa lalakeng sinusundan niya ngayon.
Wala siyang kaide-ideya sa ipagagawa ng Professor niya. Is it a good thing, or what?
“Get in,” utos ni Sebastian kay Ava nang makarating sila sa kotse.
Nagtatakang pinagmasdan ni Ava ang kaniyang professor.
“S-sir, where are we going? Malapit na po mag gabi, Sir Sevi..” ani Ava at napakagat labi.
Hindi siya sanay na umuuwi nang disoras, lalo na't masyadong strikto ang kaniyang mga magulang. Bahay, eskwelahan, lang ang ginagawa niya palagi. Pagtapos ng klase ay didiretso na sa bahay, wala ng ibang pupuntahan o ano pa man.
“Huwag ka ng maraming tanong. Ikaw na mismo nagsabi na gagawin mo ang lahat, 'di ba? Kaya pumasok ka na lang,” bakas ang inis sa tono ni Sebastian nang sabihin niya iyon kay Ava.
Wala naman nagawa si Ava kaya naman sinusunod niya lang ang ipinapagawa ng professor niya. Kahit na maraming tanong ang tumatakbo sa isip niya. Tulad na lang ng saan kaya siya dadalhin? O kung ano ba ang ipagagawa ng professor niya kapalit ng mataas na marka para mag kolehiyo at hindi ma-dissapoint ang mga magulang niya.
Umupo lang siya at hindi umimik sa loob ng sasakyan. Kahit na hindi na siya mapakali dahil gumagabi na, at baka mapagalitan pa siya sa magulang niya kung wala pa siya sa bahay nila nang alas siete nang gabi.
She sighed heavily and clasped her hands. Napatingin naman ang professor niya sa salamin kaya nagtama ang tingin nila na agad naman iniwasan ni Ava. Iba ang kutob niya.
Huminto ang kotse sa tapat ng isang malaking bahay. White and brown combination color.
“Labas,” utos ng kaniyang professor na sinunod naman niya. “Just follow me,” aniya at naglakad na sa loob ng bahay.
“Wait, sir. Ano pong gagawin natin dito?” kinakabahang tanong ni Ava.
Pinihit naman ni Sebastian ang kaniyang ulo at saka tumingin kay Ava.
“Aayusin grades mo,” aniya at sumilay ang kakaibang ngiti sa labi niya. Kakaibang ngiti na ikinatakot ni Ava.
Marami pa siyang katanungan na nabubuo sa isip niya ang kaso ay hindi siya pinapansin ni Sebastian at patuloy lang sa pagpasok ng bahay niya. Wala naman ibang nagawa si Ava kun'di ang sundin si Sebastian sa ginagawa niya.
Nang makapasok na sila sa loob ay agad naman na isinarado ni Sebastian ang pintuan at pinaupo si Ava sa may malambot na puting sofa.
Agad naman na gumapang ang kaba kay Ava lalo na noong naghubad ng botton down polo si Sebastian.
Nanlaki ang mata niya at saka mabilis na tumayo. “Sir, uuwi na lang po ako,” ani Ava at kinuha ang bag niya.
“I thought you would do everything for your grades?” nakangising sabi ni Sebastian habang si Ava naman ay humahagulgol na sa sobrang takot.
“H-hindi naman p-po sa ganitong p-paraan,” humahagulgol na sagot ni Ava sa professor niya.
“This is what I want, may problema ba?” nakangising sabi ng kaniyang professor. “Hubad!” utos nito sa kaniya.
Ava could do nothing but follow her Professor's orders, for the sake of her grades.
Kahit ayaw niya, wala naman siyang magagawa dahil hawak na siya ng kaniyang professor. Kahit manlaban pa siya, wala siyang takas.
So she cried, as Sebastian touched her body.
Walang awa na hinawakan, at ginalaw ni Sebastian ang katawan ni Ava. Sa kaniya niya ibinuhos lahat ng hinanakit niya, at ang problemang dala-dala niya. Kay Ava niya ibintuntod lahat ng iyon.. At si Ava ang sumalo sa lahat ng paghihirap niya.
Does he think that the problem he is carrying by raping Ava will go away?
Only Ava will suffer, because of the trauma she will carry for the rest of her life.
Walang nagawa si Ava kun'di ang umiyak habang hinahalikan ni Sebastian ang kaniyang leeg.
He even penetrated the private part of Ava.
He's merciless.
After the misery that his profesosr had done to her, her professor just kicked her out of the house, and let her get wet in the heavy rain.
“Walang ibang makakaalam nito, ah? Naiintindihan mo ba?” ani Sebastian nang palabasin niya si Ava sa kaniyang bahay na animo'y parang isang tuta.
Sa puntong iyon, nais na lang ni Ava na magpasagasa.
She wanted to end her life.
Dahil para naman siyang pinapatay sa sakit.. tuwing aalalahanin niya ang ginawa ng Professor niya sa kaniya.
She will never forget it.
The reality is, you will grieve forever. You will never 'get over' and you will learn to live with it. You will heal and you will rebuild yourself around the trauma you have suffered. You will be whole, but you will never be the same again.
I guess, we all have pain. And we all look for ways to make the pain go away.