โอดะที่นอนกับทัสตยาอยู่ดีเขาก็พูดว่าข้าจะให้เจ้ายึดอำนาจจากโนฮิเมะให้ข้าเจ้าว่าอย่างไร
ทัตสยา:ได้คะท่านแต่แน่ใจหรอคะว่าจะให้เป็นฉันจริงๆ
โอดะ:เจ้าถามอะไรแปลกๆแน่ใจสิ
ทัตสยา:ฉันกลัวท่านรับกับความดุดันของฉันไม่ได้
โอดะ:ได้สิ
ทัตสยา:ถ้าคนรับใช้ของฉันไปหาท่านท่านต้องมาหาฉันนะคะ
โอดะ:ได้สิ
หลังออกมาจากห้องโอดะ
ทัตสยา:โนฮิเมะเตรียมตัวเตรียมใจไว้เลยฉันจะให้แกรู้รสชาติของความเจ็บปวด อย่างแรกต้องกดหัวพวกชั้นต่ำก่อน 2ลงโทษ 3ให้รางวัล
4แสดงอำนาจ
เธอเรียกทุกคนที่ตำแหน่งต่ำกว่ามาพูดคุย
ทัตสยา:พี่สาวทุกคนมาแล้ว ตลอด1ปีพี่สาวสบายดีหรือไม่
นางซะกะ:สบายดีน้องสาวกลับมาไปอยู่วัดมาหน้าตาก็ดูดีมีราศีขึ้นมากโอดะก็ยิ่งโปรดปรานน้องมากเป็นพิเศษ
ทัตสยา:พี่สวยชมเกินไปแล้ว
โออิจิ:บางทีก็อิจฉาพวกคนชั้นต่ำอยู่เหมือนกันนะเรื่องต่ำๆข้าไม่สามารถทำได้แต่ถ้าเป็นคนชั้นต่ำย่อมทำได้เป็นแน่
ทัตสยา:จะสูงต่ำดำขาวเมื่ออยู่บนฟูกแล้วก็มาตรฐานเดียวกันหมดแล้วจะสนใจทำไมว่าใครผู้ดีผู้ไพร่ ผู้ดีเรียบร้อยแต่ไร้ซึ่งประสบการณ์ไพรรักก็ไร้ค่า คงเป็นเพราะเหตุนี้สินะบรรดาสามีทั้งหลายจึงต้องมีอนุภรรยาและก็อืมไปร่วมประเวณีกับนางฟ้าชำนาญไพรักในหอสตรีใครจะไปทนอยู่กับภรรยาจืดชืดเป็นน้ำแกงที่ลืมเติมเกลือไปทั้งปีทั้งชาติกันล่ะทำได้ทุกๆหน้าที่แล้วเขาจะมีอนุภรรยาน้อยกับสตรีในหอสตรีไปทำไมเจ้าว่าจริงไหมมิยะ
มิยะ:จริงเจ้าคะท่านเจ้านายชนชั้นสูงบางคนก็กินแบบตาย อด ตายอยากเลยนะเจ้าคะท่านเจ้านาย
โออิจิ:เจ้าหมายถึงใคร
ทัตสยา:น้องสาวมีอะไรหรือพี่หมายถึงนิสัยผู้ชายปกติน่ะ หรือน้องสาวคิดว่าไม่จริงของอะไรถ้าหวานจนแสบคอก็กินไม่ได้หวานกับคาวมันต้องไปด้วยกันถึงจะถูก
โออิจิ:ข้ากลับก่อน
ทัตสยา:ยังกลับไม่ได้มาดูสัตว์เลี้ยงพี่ก่อน
ว่าแล้วเธอให้คนรับใช้เอาเสือขาวตัวใหญ่ออกมาก่อนจะโยนไก่เป็นๆให้มันกินมันขยำไก่อย่างอร่อยสร้างความสยองให้กับทั้งสองคนอย่างมาก
ทัตสยา:อินุเจ้ากินให้มันเรียบร้อยหน่อยได้ไหมเข้าใจได้ว่าเจ้ายังไม่อิ่มแต่ไม่เป็นไรนะถ้ายังไม่อิ่มมีคนอีกเป็นจำนวนมากให้กินเลยแหละถ้านักโทษมันไม่สะใจเจ้าเจ้ากินไม่อิ่มข้าก็จะเอาคนในประสาทนี้สักคนสองคนมาให้กินนะมองไปที่ทั้งสองคน
ทั้งสองเลยขอตัวกลับ
เมื่อทั้งสองกลับไป
โนฮิเมะก็เข้ามาหาพร้อมกับกองผ้าเปื้อนเลือดที่โยนมาให้กับทัตสยา
โนฮิเมะ:นี้มันอะไรกันสัตว์เลี้ยงของเจ้ากินคนของข้า
ทัตสยา:สัตว์เลี้ยงของข้าจะกินคนรับใช้สักสองสามคนมันอะไรกันนักหนาล่ะห๊ะ
ที่โนฮิเมะเป็นเดือดเป็นร้อนเพราะเจ้าอินุกินแม่นมของนางไปนั้นเอง
ทัตสยานางแสดงความน่ากลัวออกมาด้วยการเอาปิ่นปักผมของตัวเองมากรีดเนื้อของตัวเองแล้วตะโกนให้คนช่วยแล้วเอาปิ่นยัดใส่มือโนฮิเมะไว้
โอดะได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเลยมาดูเห็นทัตสยา
หน้าเป็นแผลและโนฮิเมะก็ถือปิ่นอยู่
โอดะ:มันต้องฆ่ากันเลยไหมแบบนี้ไม่มีใครแย่งตำแหน่งเจ้าได้เนี่ยเจ้ายังไม่พอใจอีกหรือ
โนฮิเมะ:นายท่านข้าไม่ได้ทำนะนางทำตัวเองไม่เกี่ยวกับข้า
โอดะ:ยังจะแก้ตัวอีกครั้งนี้เจ้าทำเกินไปนะปิ่นนั้นก็เป็นของเจ้า แล้วมันก็อยู่ในมือเจ้าด้วย
โนฮิเมะ:นางต้องขโมยของข้าไปแน่ๆเจ้าค่ะ
โอดะ:เงียบไปเลยนะ
โนฮิเมะ:ถ้าท่านจะไม่สนใจเรื่องนี้ก็ควรจะสนใจเรื่องที่นางไม่มาแนะนำตัวกับข้าไม่แสดงความเคารพข้า
โอดะ:อย่าเอากฎเกณฑ์ไร้สาระนั้นมาคุยกับข้าไม่งั้นเจ้าจะมีฐานะเท่ากับทุกคน
ทัตสยา:ท่านคะหนูไม่ยอมนะไม่เอาสิทธิของหนูอยู่ไหนที่ท่านต้องออกกฎไม่ให้ทุกคนทำลายหนูหรือลงโทษหนูไม่งั้นหรือจะไปมีคนรักใหม่
อืมแล้วอีกอย่างหนึ่งคือหนูจะไม่ไปแสดงเครพท่านทุกเช้านะถ้ามีอะไรจะคุยกับหนูให้คนของฝ่ายหน้าที่ขึ้นกับท่านโดยตรงหรือไว้ใจได้มาตามเท่านั้น
นํ้าหนูไม่อาบนะตอนเช้าอ่ะหนูจะอาบตอนบ่ายกับตอนเย็นเท่านั้นแล้วก็ใกล้เครื่องหมดแล้วซื้อให้หน่อยนะ
โอดะ:ได้สิได้เลยข้าจะจัดการให้ไม่เป็นไรนะ