First day of school. Unang araw ni Liezel bilang isang kolehiyala. At unang subject din na papasukan niya, ang English 101. Business administration ang kanyang kurso dahil yun ang kursong madali daw makahanap ng trabaho after graduation. Sayang nga lang at hindi niya kasama ang mga kaibigang sila Serina at Andrea. Mag-kakaiba kasi sila ng kurso at schedule, kaya ayon solo flight siya ngayon. At ang totoo medyo kinakabahan siya. Pakiramdam niya ay balik kindergarten siya dahil bago ang lahat. But of course yun din ang dahilan kung bakit excited din siya.
Unang beses rin kasi niyang magiging independent. Matagal din niyang hinintay ang pagkakataon na ito. Ayaw na rin kasi niyang manatili sa bahay nila dahil sa madalas na pag-aaway ng magulang niya. Hindi nga niya maintindihan kung bakit ayaw pang maghiwalay ng mga ito kung hindi naman nagkakasundo. Buti na lamang at pinayagan na siya ng mga ito na magrent ng kuwarto malapit sa university kasama ang kaibigan na si Serina. Si Andrea naman ay nakikitira sa tiyahin nito.
Pagkaupo niya ay kinuha niya agad ang kanyang registration form at classcards. Kagabi pa niya inayos ang mga yon. She wants to be ready. Pero nang hinahanap na niya yung classcard sa particular na subject ay hindi na niya yon makita.
“Nasaan na yon?” Inalis na niya ang laman ng bag niya dahil baka napunta lang sa may ilalim pero wala talaga. Frustrated niyang binalik ang mga gamit niya sa loob ng bag habang iniisip kung saan niya naiwan ang classcard. Pero imposible namang naiwan niya yon.
Nasa ganoon siyang pag-iisip nang may lumapit sa kanya. “Miss ikaw ba si Liezel Dominguez?” Napatingala siya sa lalaking tumawag ng pangalan niya. Kung nagulat siya na may nakakaalam ng pangalan niya mas nagulat siya ng makita niya yung lalaking nagsabi noon. Ilang segundo rin siyang nakatingala dito, walang masabi.
“Oh my God ang cute naman niya.” Yun lang ang tumatakbo sa isip niya ng mga sandaling iyon.
“Miss okay ka lang?” tanong nito.
Doon siya medyo natauhan.
“O-oo. b-bakit mo alam ang pangalan ko?” medyo nauutal niyang tanong dito.
Ngumiti ito sa kanya. At para na naman siyang namatanda. “Liezel maghunusdili ka ngiti lang yan.” pigil niya sa sarili. “Pero meron pala talagang ganyang kalalim na dimple. Ang cute niya talaga.” bulong na naman ng utak niya. Para na siyang may split personality.
“I think you dropped this.”
Kahit ayaw niyang alisin ang paningin dito ay napilitan siyang tingnan yung bagay na inaabot nito sa kanya.
Laking tuwa niya nang makita niya ang kanyang classcard. “Naku kanina ko pa to hinahanap. Maraming salamat talaga. Saan mo to napulot?”
“Nahulog mo bago ka pumasok ng klase.”
“Life saver ka. Akala ko talaga nawala na ito. Salamat hindi ka lang basta cute ang bait mo pa.” Nadulas ang dila niyang puri dito.
“You’re Welcome and Thank you.” hindi yata naaalis ang ngiti sa mga labi nito. Tatanungin na sana niya ang pangalan nito nang biglang lumitaw mula sa likod nito ang isang lalaki na nakangiti din sa kanya.
“Oo nga pala Liezel siya si Roland.” pakilala nito sa kaibigan.
“Ako yung nakapulot nung classcard mo.” Inform nito sa kanya.
“Salamat” pero sa lalaking may nakakaakit na ngiti at malalalim na dimple pa rin ang atensyon niya.
Kakausapin pa sana niya ang dalawa para malaman na rin ang pangalan ni Mr. Dimple pero bago pa man ay nagpasukan na ang ibang estudyante sa Classroom, hudyat na dumating na ang kanilang professor. Mabilis na rin itong naghanap ng mauupuan. Yung Roland naman ay lumabas na. Hindi naman pala nila ito kaklase.
Sa roll call na lang niya nalaman ang pangalan ni Mr. Dimple. Nathan Rafhael Vergara. Isinulat pa niya sa kanyang notebook ang buong pangalan nito. Mamayang gabi titingnan niya kung compatible sila sa Flames.
Sa bandang harapan ito umupo kaya likod lang nito ang nakikita niya. Pero hindi pa rin niya maalis ang mga mata dito. Totoo nga yata ang love at first sight or more like crush at first sight. Kahit ano pa man ang nararamdaman niya gusto niya itong makilala ng mas mabuti.
Nang matapos ang klase ay lalapitan sana niya uli ito. Pero OA naman kung magpapasalamat na naman siya. Bago pa man siya makapag-isip ng excuse para kausapin ito ay lumabas na ito ng klase kasama ang isang kaklase.
Medyo nanghinayang siya doon. “Okay lang magkikita pa rin naman kami. At sa pagkakataong yon kakausapin ko na siya nang medyo matagal.” pakunswelo niya sa sarili. Masaya pa rin siyang lumabas ng classroom. Maganda ang panimula ng kanyang college days. Unang araw pa lang may nagustuhan na kaagad siya. Hindi naman pala siya dapat kabahan.
Biology ang sumunod niyang subject. Sa isang malaking assembly hall ang klase dahil sa maraming estudyante. Kasama rin niya sina Serina at Andrea sa klase na iyon. Napag-usapan nilang tatlo, na sa unahan sila uupo para hindi sila mahirapan sa lecture.
Hinahanap na niya ang mga kaibigan nang may mapansin siyang isang pamilyar na mukha, si Nathan. Parehas na naman sila ng klase, napakagandang coincidence.
Naramdaman yata nitong may nakatingin kaya lumingon ito sa direksyon niya. Nakita siya nito at ngumiti ito sa kanya. Bigla na naman siyang nabuhayan ng dugo at bumilis ang tibok ng puso niya. Lalapit sana siya dito nang may kumalabit sa kanya.
“Hoy Liezel bakit nandito ka pa. Kanina pa kami naghihintay ni Andrea sa unahan. Pinagreserve ka na namin ng upuan. Halika na.” aya sa kanya ng kaibigang si Serina.
“Sandali lang may kakausapin lang ako.” Pero nang tingnan niya uli ay wala na si Nathan.
“Nasaan na yon?” Marami pa namang estudyante kaya hindi na niya ito makita. Laking panghihinayang ang naramdaman niya.
“Kung sino man yang hinahanap mo mamaya mo na lang yan pagkaabalahan ng panahon, magsisimula na klase natin.”
Napilitan na tuloy siyang sumunod dito. Pero buong period siyang tumitingin sa paligid hoping na mahagip ito ng