“A man without a woman is a bachelor, but a woman without a man is a genius.”
- unknown
This has been one of my favorite quotes. I always believe that I do not need a man, a guy or even a boy in my life. Why? Because the first man in my life left us. Kung yung sarili kong ama, nagawa kaming iwan, paano pa kaya yung hindi ko kaano-ano?
Naputol ang pagmumuni-muni ko nang may marinig akong pagbukas ng pinto.
Dali-dali akong lumabas ng aking kwarto at bumaba patungo sa dining area.
“Mama?” tawag ko sa kaniya
Yes! Naabutan ko siya, sa wakas! Effective yung triple espresso.
Napalingon siya sa akin. Bakas ang gulat sa kaniyang mukha na puno nanaman ng kolorete.
“A-anak! *sabay yakap kay Xyra* Madaling araw na, bakit gising ka pa?” sabi niya sabay hiwalay sa pagkakayakap sa akin.
“Hinihintay ko po kayo.” sagot ko naman sa kaniya
“N-naku, huwag mo na itong uulitin ha? Heto na yung allowance mo sa buong buwan. Mag-iingat ka palagi ha? Mag-aaral ka ng mabuti *tears falling* S-sige, aalis na ang mama. *kissed Xyra on her right cheek*” mama sabay lakad paalis ngunit pinigilan ko siya
“M-ma *started crying*. Huwag mo na po akong iwan.” pagmamakaawa ko sa kaniya
Hinintay kong may sabihin siya, ngunit ni isang salita ay walang lumabas sa kaniyang bibig. Bagkus, kamay ko’y pilit niyang inalis sa kaniyang braso at tuluyan nang umalis.
*kriiiiiiing! Kriiiiiiiiiiiing! Kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing!*
Ugh! Ang ingay talaga ng bwisit na alarm clock na ‘to!
(*boogsh!* --> ingay mula sa pagkakabato ni Xyra ng kaniyang 25th na alarm clock)
Panaginip lang pala.
Ha! It has been 10 years simula nang huli ko siyang makita. My dreams are so pathetic.
Bumangon na si Xyra sa kaniyang higaan at inayos ito. Pinulot niya rin ang kaniyang sira-sirang alarm clock.
“Kailangan ko nanamang bumili.” bulong ni Xyra sa sarili sabay tinapon ito sa trash bin
Lumabas na siya ng kaniyang kwarto at dumiretso sa kusina upang magluto ng kaniyang almusalan.
“Wala na pala akong stock ng pagkain dito.” sambit niya sa sarili
Napagpasiyahan niyang uminom na lang ng milo upang mainitan naman ang kaniyang sikmura.
Naligo na rin siya at nag-ayos dahil magsisimba pa siya at diretso nang maggo-grocery.
*too.tut.too.tut*
1 Message Received.
Casey
Hey! We’re going out, Catch up to u latuur <3
XYRA
(pronounced as Sayra)
*ding!dong!*
Nandyan na ata sila Casey. Sana hindi nila mapansin na hindi na ako naglagay ng blush on at eye shadow. Nangangati na kasi ang mukha ko pag naglalagay nun.
“Hi Xyra baby!” bungad sa akin ni Tracy sabay beso sa akin.
“Hi Tracy! Hi Casey!” ngiting-ngiti na bati ko sa kanila.
Hala. Napansin na kaya ni Casey >_____<)? Kanina niya pa kasi ako tinitingnan.
“OMG! I so love your dress, dear!” sabi naman sa akin ni Casey sabay yakap ng madali sa akin.
Kambal si Tracy at Casey. Parehong sophisticated, maganda at mayaman. Mas panganay lang ng ilang minuto si Tracy. Sila ang lagi kong kasama sa school kasama ang iba pang kasama sa group namin na ang pangalan ay CHIC SEVEN.
“T-thank you. Asan nga pala si Mica, Abby, Suzie at Charm?” tanong ko habang naglalakad na kami patungo sa elevator.
Sasagutin na sana ako ni Casey nang may lumabas sa elevator which is, I mean who is Raven—who just passed strode us. Napakayabang talaga.
Kitang-kita ang pamumula ng dalawa. Lalo na ni Casey. Patay na patay kasi siya dyan sa lalaking yan.
“OMG! You are so swerte talaga Xy! Biruin mo, araw-araw mong makikita si Raven!!!” patiling sabi ni Tracy
Swerte?!! Saang banda? Eh kung alam lang nila ang ugali niyang lalaking yan, psh!
“Oo nga e, I’m so inggit! Dapat kasi dito na lang ako bumili ng condo unit ko kahit cheap!” dagdag pa ni Casey
Cheap? Pinag-ipunan ko kaya ang pambili dito.
“Oopsie! I am so sorry Xy baby, I didn’t mean to offend you.” biglang sabi ni Casey
“She didn’t really mean that Xy.” pagdefend naman ni Tracy sa kapatid
Ngumiti lang ako sabay sabing,
“Okay lang yun. Tara na? Baka malate pa tayo sa misa.” aya ko sa kanila
Natapos ang misa na kami lang nila Mica, Abby at ako ang natira upang tapusin ito. Lumabas na kasi yung apat (Tracy, Casey, Suzie at Charm) dahil nabobored na daw sila. Pumunta kaming starbucks pagkatapos dahil doon daw sila maghihintay.
“Finally! Nandito na rin kayo.” Charm, habang naglalagay ng lipstick sa kanyang labi. Si Charm ay anak ng isang make-up artist kaya magaling talaga siya pagdating sa pag-aayos sa kaniyang sarili.
“True.” Suzie, habang busyng-busy sa kaniyang laptop. Wattpad writer kasi si Suzie, at marami na siyang readers sa mga stories niya kaya palagi siyang nag-a-update para daw hindi siya mawalan ng readers at fans. Pero kami mismong mga kasama niya, ayaw niyang ipabasa sa amin ang mga gawa niya pati nga account niya ayaw niya rin ipaalam.
“Nasaan na nga pala yung kambal?” tanong ni Mica sabay dutdot nung donut sa whip cream ng frap ni Suzie.
“Ew! You are so weird talaga Mics!” diring-diri na sabi ni Charm
“Arte mo lang talaga Charm!” pangbara naman sa kaniya ni Abby
“Hmp!” ismid ni Charm dahil nabara nanaman siya ni Abby
Si Mica ay yung tipo ng tao na “I-want-to-know-everything-thats-why-I’m-weird” type of gal. Masiyado siyang curious sa mga bagay-bagay at lahat ay gusto niyang masubukan at malaman kaya naman, nasasabihan siyang weird.
Si Abby naman ang pinakamadaldal at medyo bully sa amin. Lagi siyang nambabara at nantitrip ng tao, kaya madalas silang nagkaka-away ni Charm.
“Hi girls!” tawag sa amin ni Casey
“Yay! We’re complete na! Let’s go!” Tracy
Haaay, sa mall nanaman ang bagsak namin.
After 2495792573269 years ng walang kasawaang shopping—nila.
“Uhm. . . una na akong umuwi, may gagawin pa ako eh.” paalam ko sa kanila
Sana naman pumayag na sila.
Nagtinginan muna sila sabay sabing,
“Okay. Ciao!” silang anim
Yes! Kailangan ko na magpalit ng damit.
Buti na lang nakabili na ako ng pangdisguise ko. Hoho
Nagpalit na ako ng denim jeans at black statement shirt saying: STAY WEIRD.
Nakaheels pa pala ako, pinalitan ko na rin ng sneakers at ang last touch: nerdy glasses (tinanggal ko na yung contacts ko) plus retainer.
Back to the old me. I feel so comfortable when I am like this.
Natapos na rin ako sa pamimili at ang bigat pala ng mga ito. Hindi ko pa man din nadala yung kotse ko.
Nabigla na lang ako nang may kumuha sa mga dala-dala ko.
“I brought my car with me. Let’s go.” dire-diretso niyang sabi
Aba’t.
“Hoy! Hindi ko kailangan ng tulong mo!” inis kong sabi sa kaniya
Dire-diretso lang siya sa paglalakad na parang walang naririnig.
Ilalagay niya na sana yung mga pinamili ko nang pigilan ko siya.
“Stop! Give me back my things!” utos ko sa kaniya
Tiningnan niya lang ako at ipinagpatuloy ang kaniyang ginagawa.
“Pasok.” Oliver
“Ayoko!” pagmamatigas ko
Nagulat na lang ako nang buhatin niya ako papasok sa kotse niya at isinara yung pinto.
GAAAAAAAAAH! NAPAKAAROGANTE talaga ng lalaking itoooo!
“Pfft. HAHAHAHA!” bigla niyang tawa nang pumasok na rin siya sa kotse.
“At anong nakakatawa?! Ha?!!!!!!!” sigaw ko sa kaniya
“Ang lakas pa rin talaga ng boses mo.”
Yan ang palagi niyang nirereklamo sa akin tuwing magkasama kami dati.
Psh! Bakit ba kasi nakita ko pa ulit itong lalaking ‘to.
Pinaandar niya na yung sasakyan at nagsimula nang magmaneho.
Hindi ko na siya inimikan at tumingin na lang ako sa labas ng bintana sa side ko.
“You’re still wearing those glasses?” Oliver
“Pake mo?!” inis kong sagot sa kaniya
“And you still haven’t changed.”
Napatingin naman ako sa kaniya sabay taas ng kanan kong kilay.
“So, do you! *sabay ismid*” pagtataray ko sa kaniya
“Mukhang galit ka pa rin.”
“Stop. Dito na lang ako.” sabi ko sa kaniya
“Chill, sabihin mo na lang sa akin kung saan ka na nakatira para maihatid na kita.”
“No need. Magtataxi na ako mula dito. Thanks, by the way.” bumaba na ako sa kotse niya at kinuha ang mga pinamili ko.
“Hey, are you sure?”
“Tss, diba madalas mo naman akong hindi hinahatid pauwi. I’ll be fine. In fact, I’m better off without you. Taxi!” dire-diretso kong sabi ko sabay sakay sa taxi
Oliver was supposed to be my first-ever-boyfriend, siya na sana yung gusto kong bigyan ng chance but he left me hanging and broken. 4 days pa lang siyang nanliligaw nun simula nang magkakilala kami last year via Casey. We were so happy back then nang bigla na lang niya akong iwan ng walang pasabi. Nalaman ko na lang na naging sila ulit ng ex niya na kinabaliwan niya noon. Naging rebound lang pala ako nung gago. Mabuti na lang at hanggang ‘like’ lang ako. Hindi pa naman siya naging ‘love’. And after 1 year, hindi ko inaasahang magkikita pa kami.
OLIVER
“Tss, diba madalas mo naman akong hindi hinahatid pauwi? I’ll be fine. In fact, I’m better off without you. Taxi!” sabi niya sa akin sabay sakay sa taxi
Galit pa rin talaga siya sa akin. Kasalanan ko rin naman, pero lahat ng sinabi’t pinakita ko sa kaniya noon ay totoo. Akala ko lang kasi, mahal ko pa rin yung ex ko. Pero nang magkabalikan ulit kami at nang mawalay na ako ng matagal kay Xyra, doon ko narealize na wala na pala akong nararamdaman para sa ex ko at napakawalan ko na ang babaeng totoo kong minamahal. Pero ngayong nakita ko na ulit siya, I’ll never let her go.